By Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια.
Ο Παναθηναϊκός, τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά, θα κερδίσει πολύ λιγότερα απ’ ό,τι θα μπορούσε από τον συγκεκριμένο παίκτη, όμως ο προπονητής και ο σύλλογος δεν έχουν πλάνο για να τον αξιοποιήσουν, οπότε είναι προτιμότερο να τον αφήσουν να πετάξει.
Το ερώτημα που βασανίζει τον κόσμο του Παναθηναϊκού είναι αν είναι σωστό να πουληθεί ο ποδοσφαιριστής με αυτά τα χρήματα. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι σύνθετη και έχει να κάνει με ποιόν τρόπο θα προσπαθήσεις να διαβάσεις την πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί.
Η αλήθεια είναι πως 5,5 εκ ευρώ, (με τον Παναθηναϊκό να εξασφαλίζει πως αν μελλοντικά η Σπόρτινγκ τον πουλήσει σε πιο υψηλό τίμημα, θα πάρει κάτι ψηλά ακόμη) για το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι ψίχουλα. Επίσης είναι μία πραγματικότητα, πως ο σύλλογος έχει χρόνια να ακούσει για ποδοσφαιριστή του τέτοια νούμερα.
Πρέπει επίσης, να εξετάσουμε τον ποδοσφαιριστή και τις προοπτικές που υπάρχουν στον Παναθηναϊκό. Δηλαδή, αν υπάρχουν οι συνθήκες, σε περίπτωση που παραμείνει στον σύλλογο, να φέρει του χρόνου περισσότερα χρήματα.
Σαν κλάση εύκολα μπορεί να φέρει περισσότερα χρήματα
Σαν αξία για μένα είναι δεδομένο πως ο Αλεξανδρόπουλος έχει όλα τα προσόντα να εκτοξεύσει το κασέ του. Όσοι με διαβάζουν, γνωρίζουν εδώ και πόσο καιρό πως στα άρθρα μου τονίζω ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να χτίσει την ομάδα του και να επενδύσει πάνω σε αυτόν τον ποδοσφαιριστή.
Το κάθετό του παίξιμο, ο διασκελισμός του, η ευκολία που καλύπτει αποστάσεις και πατά και τις δύο περιοχές είναι στοιχεία που δεν βγάζει συχνά το ποδόσφαιρο μας. Για την ακρίβεια, από την γενιά του 2004 έχει να εμφανιστεί κεντρικός χαφ που φωνάζει πως αν δουλέψει και πάρει παιχνίδια είναι σε θέση να συμμετέχει ισόποσα και σε υψηλό επίπεδο έντασης, σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού.
Αν δεις τα χαρακτηριστικά του και έχεις αντίληψη από το πώς παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο, μπορείς εύκολα να καταλάβεις ότι αν αυτός ο ποδοσφαιριστής, που τον Νοέμβριο γίνεται 21, παίξει μία σεζόν βασικός θα φέρει εύκολά μεγαλύτερη πρόταση από αυτήν που έχει κάνει σήμερα η Σπόρτινκ.
Το ερώτημα όμως, που πρέπει να βασανίζει τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή, τους ανθρώπους του, την διοίκηση, αλλά και τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, είναι αν υπάρχει το σχέδιο στην ομάδα για να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο.
Δεν κουμπώνει στο αγωνιστικό πλάνο του Γιοβάνοβιτς
Φοβάμαι πως δεν υπάρχει. Τη δουλειά που έχει κάνει ο Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό την εκτιμώ πολύ. Ο Αλεξανδρόπουλος, δεν είναι μία απλή περίπτωση, όμως είναι ένα από τα πολλά κομμάτια που καθημερινά πρέπει να διαχειριστεί.
Για την αξιολόγηση ενός προπονητή, πρέπει να κοιτάς τη μεγάλη εικόνα και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ο Γιοβάνοβιτς τον Παναθηναϊκό τον έχει βοηθήσει σημαντικά.
Κατέκτησε τίτλο και με τη δουλειά του έχει μία βάση, ώστε τη δεύτερη σεζόν να ξεκινά από μία αφετηρία που να του επιτρέπει να ελπίζει πως είναι σε θέση να κάνει πρωταθλητισμό. Για την περίπτωση όμως, του Αλεξανδρόπουλου η αλήθεια είναι πως δεν δείχνει ότι το ποδοσφαιρικό του σχέδιο ταιριάζει τόσο πολύ στα προσόντα αυτού του παιδιού.
Μοιάζει σαν το πλεονέκτημα του μικρού, που είναι να παίζει κάθετα και ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου, για τον Σέρβο προπονητή να αποτελεί μειονέκτημα να επιθυμεί για το δίδυμο του άξονα πιο σταθερούς στον χώρο του παίκτες. Δεν μπορεί να πει κανείς πως πέρυσι δεν έπαιξε με τον Γιοβάνοβιτς.
Πήρε 1207 λεπτά στο πρωτάθλημα, 378′ στα playoffs, 261′ για το Κύπελλο. Όμως, είναι μία πραγματικότητα, πως ποτέ δεν άνηκε στο βασικό του πλάνο, μάλιστα υπήρξαν διαστήματα που ήταν ο 5ος χαφ της ομάδας.
Πού θα χωρέσει αν μείνει;
Ερχόμαστε λοιπόν, στη φετινή περίοδο. Ο Γιοβάνοβιτς με την προσθήκη του Μπερνάρντ έχει στο μυαλό του για ένα μεγάλο αριθμό παιχνιδιών ένα πλάνο με τρεις περιφερειακούς επιθετικούς πίσω από τον Σπόραρ και δύο κεντρικά χαφ.
Ο ένας κεντρικός χαφ είναι σίγουρα ο Πέρεζ και υπάρχει ο Τσέριν που έχει αφήσει καλά δήγματα. Δεν είναι όμως, μόνο ο Τσέριν, είδαμε την περασμένη Κυριακή πως σε σχήμα με τρία κεντρικά χαφ, που άφηνε χώρο για να παίξει ο Αλεξανδρόπουλος, ο προπονητής προτίμησε στην θέση “8” να βάλει τον Κουρμπέλη και πέρασε τον μικρό στο γήπεδο, στο 84ο λεπτό. Μέσα σε όλα αυτά βάλτε και την πίεση που υπάρχει από παντού για να αποκτηθεί ένα ακόμη 8άρι.
Πιέζουν όλοι για μεταγραφή στον χώρο του, ενώ έχει ήδη αποκτηθεί ο Τσέριν
Είναι πραγματικά αστείο αυτό που συμβαίνει στην ομάδα. Όλοι όσοι ασχολούνται με τον Παναθηναϊκό, ρεπόρτερ, οπαδοί, ακόμα και στο τεχνικό τιμ, ζητάνε μεταγραφή και δεν καταλαβαίνουν πως αν δώσουν αυτόν τον ρόλο στον Αλεξανδρόπουλο γρήγορα η αξία του θα εκτοξευθεί και θα σταματήσει κάθε κουβέντα, για το κενό που αφήνει ο Βιγιαφάνες στον άξονα.
Όχι όμως, δεν συμβαίνει αυτό, αλλά γνωρίζει την αποθέωση ο Τσέριν που είναι καθαρό 8άρι και παρότι ο Σλοβένος αρέσει και πίσω υπάρχει το Νο1 περιουσιακό στοιχείο της ομάδας, πιστεύουν όλοι πως χρειάζεται η ομάδα να πάρει 8άρι για βασικό.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τον λόγο που πρέπει να συμβεί αυτό από τη στιγμή που ο Τσέριν είναι τόσο καλός και ταυτόχρονα οι ίδιοι άνθρωποι γκρινιάζουν που θα πωληθεί ο Αλεξανδρόπουλος.
Έκανε ζημιά ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός
Για μένα μεγάλη ζημιά έκανε ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός. Ο Παναθηναϊκός ήταν έτοιμος να περάσει τη Σλάβια και αυτό είναι το στενάχωρο, καθώς από μία σοβαρή λανθασμένη απόφαση σε κάθε παιχνίδι έμεινε εκτός Ευρώπης.
Θα ήταν διαφορετική η συζήτηση αν ήταν μέσα στους ομίλους, καθώς και πολλά παιχνίδια θα αναγκαζόταν ο Γιοβάνοβιτς να τα δώσει με τριάδα χαφ και χώρος θα άνοιγε για να πάρει συμμετοχές ο Αλεξανδρόπουλος, ακόμα και αν ερχότανε μία ακόμη δυνατή μεταγραφή στον άξονα.
Φοβάμαι πως με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, αν μείνει στον Παναθηναϊκό θα τον βλέπουμε να μπαίνει στο 84ο λεπτό. Θα φθάσει σε σημείο να έχει άγχος να αποδείξει πως πρέπει να παίζει, δεν θα έχει ρυθμό και σε κάθε φορά που τα προσόντα του θα τον οδηγούν σε μία παραπάνω ενέργεια, θα διαβάζουμε πως πρόκειται για υπερεκτιμημένο ποδοσφαιριστή και άρθρα για το πόσο δίκιο έχει ο Γιοβάνοβιτς που τον παρκάρει.
Είναι καλύτερο να τον αφήσουν να πετάξει
Δεν κατηγορώ τον Γιοβάνοβιτς, στην ζωή όμως, δεν υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο. Ο Γιοβάνοβιτς είναι ό,τι καλύτερο έχει τύχη στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια. Ήρθε δούλεψε με σχέδιο, με σοβαρότητα και μέσα σε έναν χρόνο μεγάλωσε σημαντικά το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της ομάδας.
Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο ένας καλός προπονητής να μην έχει το κατάλληλο πλάνο για έναν αξιόλογο ποδοσφαιριστή. Κάτι που είναι ξεκάθαρο για όποιον βλέπει και προσπαθεί να καταλάβει τον τρόπο που διαχειρίζεται την ομάδα του και τον Αλεξανδρόπουλο είναι πως δεν ταιριάζουν στη φιλοσοφία του τα χαρακτηριστικά του.
Μοιάζει σαν ένα καλό αναβάτη που ιππεύει ένα άλογο κούρσας που δεν ξέρει πώς να το κουμαντάρει. Είναι καλύτερο να πάει σε κάποιον άλλον.
Όποιος με διαβάζει, γνωρίζει πως χρόνια γράφω για τα προσόντα του Αλεξανδρόπουλου. Ο Παναθηναϊκός τόσο αγωνιστικά, όσο και οικονομικά φαίνεται ότι θα πάρει το λιγότερο δυνατό που μπορεί από αυτόν τον ποδοσφαιριστή. Φοβάμαι όμως, πως με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί υπάρχει ο κίνδυνος στο τέλος να χαθεί ο ποδοσφαιριστής και να τον χάσει και το ελληνικό ποδόσφαιρο αν πάει στη Σπόρτινγκ σύντομα θα είναι αναντικατάστατος στην Εθνική μας.
Γράφω πως πρέπει να αποδεχτεί την πρόταση ο Παναθηναϊκός, παρότι κατανοώ πως τα πράγματα εύκολα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ καλύτερα για τον σύλλογο, όμως δεν βλέπω να υπάρχει το πλαίσιο για να συμβεί κάτι τέτοιο, οπότε είναι προτιμότερο να αφήσουν το παιδί να πετάξει.
Πηγή: sport24.gr
Comments