By Υπάρχει υπεραισιοδοξία στην ατμόσφαιρα του Παναθηναϊκού, αλλά κανείς δεν πρέπει να αδικεί τον κόσμο. Απ’ τη μία «διψά», απ’ την άλλη έχει λόγους για να το κάνει.
Πρόχειρα ανατρέχεις στο πώς άρχισαν οι σεζόν για τον Παναθηναϊκό την τελευταία πενταετία. Ψάχνεις να βρεις λόγους για να αισιοδοξεί ο υποστηρικτής του «τριφυλλιού» πριν αρχίσει το Πρωτάθλημα. Ανάμεσα σε -6, ανάμεσα σε μεταγραφές υπερβολικά χαμηλού επιπέδου, ανάμεσα σε καλούτσικες κινήσεις αλλά με Πογιάτος για να τις χειριστεί. Μέχρι που ήρθε κι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αλλά ο κόσμος των «πράσινων» είχε πάψει να έχει… αίμα στις φλέβες πλέον. Έπρεπε να του γίνει «μετάγγιση».
Ο τρόπος που «βγήκαν» οι περισσότερες μεταγραφές, το επίπεδο του ποδοσφαίρου που απέδωσε ο Παναθηναϊκός και φυσικά ο τίτλος του Κυπέλλου που ήρθε μετά από 8 ολόκληρα χρόνια, αποτέλεσε την καλύτερη δυνατή «θεραπεία». Για να υπάρξει ανάταση δυναμικής στο κλαμπ, να σταματήσουν να ενοχλούν τα πάντα και χωρίς λόγο. Να μη γίνεται η προπονητική φανέλα και η ιδέα πως το πορτοκαλί ίσως να φαίνεται πιο κόκκινο απ’ όσο πρέπει στην άκρη του μανικιού, αιτία «επανάστασης» γκρίνιας.
Το καλοκαίρι του 2022 είναι εντελώς διαφορετικό από κάθε προηγούμενο. Ακόμη κι από εκείνο του 2014 που υπήρχε επίσης ο τίτλος του Κυπέλλου και μια ομάδα «στρωμένη» απ’ τον Αναστασίου με παίκτες όπως ο Μπεργκ κτλ. Τότε, όμως, καταλάβαιναν όλοι πως προέχει το οικονομικό στην ΠΑΕ. Γι’ αυτό οι κινήσεις που χρειαζόταν, έγιναν Μπούρμπος, Μπούι και Βαλμίρ Μπερίσα.
Το ψυχολογικό ανέβασμα του κόσμου, ήρθε να εκτοξευτεί πρωτίστως απ’ την εμπιστοσύνη που χαρίζει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Προπονητής που δεν έχασε ούτε… εκατοστό στήριξης, παρά τον αποκλεισμό απ’ τη Σλάβια Πράγας. Ίσα που μπορεί να κέρδισε και περισσότερο κιόλας. Πέρα απ’ όλα τα άλλα, πείστηκε ο κόσμος απ’ τις μεταγραφικές επιλογές του Σέρβου.
Μπορεί να μη «βγουν» όλες. Αλλά όλες είναι αυτό που σκεφτόταν ο κόσμος πως χρειάζεται. Σίγουρες εναλλακτικές (Λοντίγκιν, Γκάνεα), καλύτερες προσθήκες απ’ τις απώλειες (Μάγκνουσον, Βέρμπιτς, Σπόραρ, εν αναμονή Μπερνάρ και ακόμη ενός χαφ με δημιουργικές ικανότητες).
Αισθάνεται πλέον ο Παναθηναϊκός, πως δεν μπαίνει σε ένα Πρωτάθλημα όντας το απόλυτα αουτσάιντερ κι αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Νιώθει πως δεν πηγαίνει πλέον σε «πόλεμο» με ξύλα κόντρα σε πυρηνικά, ή κάποιες φορές και απλά με τα χέρια.
Δεν είναι κακή η υπεραισιοδοξία. Δικαιολογείται για ένα κλαμπ τέτοιου μεγέθους, που όμως ξαναβιώνει καταστάσεις που τις είχε ξεχάσει. Του έμοιαζαν απίστευτα μακρινές, σαν παραμύθι. Θυμάστε κάποτε που παίρναμε καλούς παίκτες, κάποτε που δεν άρχιζε το Πρωτάθλημα και κοιτούσαμε τους άλλους σκεπτόμενοι αν θα μπορέσουμε να κάνουμε «ζημιά» σε κάποιον απ’ αυτούς.
Η ψαλίδα που υπήρχε κυρίως με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, σχεδόν έκλεισε. Σε επίπεδο ποιότητας ρόστερ και λύσεων, πραγματικά γιατί έχει να ζηλέψει κάτι ο Παναθηναϊκός; Ή και η ΑΕΚ που επίσης έκανε καλές κινήσεις, όμως έχει το μειονέκτημα του συνόλου που τώρα πρέπει να «χτιστεί» μέσα απ’ τους αγώνες. Αυτό που είχαν οι «πράσινοι» ένα χρόνο πριν.
Το περυσινό μειονέκτημα, έγινε πλεονέκτημα πλέον. Ο Παναθηναϊκός έχει ενισχύσει σημαντικά το ρόστερ του, έχοντας ίδιο προπονητή και ποδοσφαιρικές αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται. Πέραν της Ένωσης, ο Ολυμπιακός άλλαξε πριν κάποιες εβδομάδες προπονητή, ο ΠΑΟΚ έχει τον ίδιο τεχνικό αλλά ανοιχτά μιλούν για τις δυσκολίες τους καθώς «τρέχει» ριζική ανανέωση του ρόστερ. Συν τον Άρη που κι αυτός έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό έμψυχο δυναμικό.
Ναι, ο Παναθηναϊκός πάει να «μπει» σε ένα Πρωτάθλημα που έχει ίσες πιθανότητες με τους γύρω του. Δε θα πούμε περισσότερες, επειδή θα φανεί έπαρση κι αυτή σίγουρα δεν πρέπει να υπάρχει. Διότι αν κάτι αρνητικό έχει το «τριφύλλι», είναι πως δεν έχει μπει σε διαδικασία πρωταθλητισμού εδώ και πάρα πολλά χρόνια για το μέγεθός του.
Τη διαιτησία ούτε την ξεχάσαμε, ούτε δεν την υπολογίζουμε. Προφανώς και δεν ισχύουν οι γραφικότητες «κάνε ομάδα να νικάς και τους διαιτητές». Όχι, το ποδόσφαιρο να βρει διαιτητές που δε θα πρέπει να τους νικά κανείς. Έλληνες, ξένους, εξωγήινους, δεν απασχολεί κανέναν. Η ουσία των σφυριγμάτων και της αντιμετώπισής τους απασχολεί.
Εμείς αναλύουμε τα ποδοσφαιρικά δεδομένα. Τα υπόλοιπα, ούτε μπορούν να προαναγγελθούν, ούτε και να μη σχολιαστούν μόλις γίνουν όμως. Ο Παναθηναϊκός αρχίζει τη φετινή Super League, ως Παναθηναϊκός. Δεν είναι λόγια σοφά, αλλά αν το δουλέψετε στο μυαλό σας θα καταλάβετε πως πρέπει να πάτε πολύ πίσω για να συναντήσετε ακριβώς αυτό. Τον Παναθηναϊκό να είναι Παναθηναϊκός!
Μια μακρά σεζόν, με την ειδική συνθήκη της διακοπής για το Παγκόσμιο Κύπελλο, είναι μπροστά. Περιμένουμε φυσικά και το τέλος των μεταγραφών, με μοναδικό αστερίσκο την ανάγκη που θα έπρεπε να υπάρχει για έναν ακόμη αξιόπιστο κεντρικό αμυντικό, που θα θεωρείται επιπέδου βασικού rotation. Έχουμε μπροστά μας αρκετές εβδομάδες όμως. Πολλά αλλάζουν οπότε ας περιμένουμε. Σε μια ομάδα που δεδομένα έχει φτιάξει το καλύτερο και πιο πλήρες ρόστερ των τελευταίων πολλών ετών.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι αουτσάιντερ. Είναι Παναθηναϊκός. Με όσα φέρνει αυτό, σε επίπεδο ξεκάθαρης στόχευσης, πίεσης και δυναμικής φυσικά. Καλό Πρωτάθλημα να έχουμε.
Comments