Η «επόμενη μέρα» του Τριφυλλιού που μπορεί να είναι πολύ λαμπερή 

Έδωσε μια αξιοπρεπή μάχη και χρειάζεται άμεσα μεταγραφές

Πήγε… ξυπόλητος στην Πράγα, τον «πελέκησε» κι ο ρέφερι, 2-0. Ηταν εκρηκτικός για ένα ημίχρονο στη Λεωφόρο, τον ξαναπελέκησε ο ρέφερι (με φάση πάλι στο «καταραμένο» 41′), έφτασε μέχρι το 1-0 και… τέζαρε. Μπορούσε να την περάσει τη Σλάβια ο Παναθηναϊκός, έστω και ως αουτσάιντερ. Φάνηκε και στο πρώτο ματς, όπου παρατάχθηκε με «υπηρεσιακή» ενδεκάδα, πως η τσέχικη ομάδα δεν ήταν δα και… Μάλαγα του 2013, ούτε Μπιλμπάο του 2018. Είναι μια απλώς «καλή» σε ευρωπαϊκό επίπεδο ομάδα, η οποία όμως μπορεί να φτάσει ψηλά στο Conference League, όπως και πέρυσι. Εφέτος, άλλωστε, ο τελικός της διοργάνωσης διεξάγεται στην έδρα της. Οχι… γενικώς στην Πράγα, αλλά στο Fortuna Arena, στο γήπεδό της!

Συνοπτικά οι λόγοι για τους οποίους δεν τα κατάφερε ο Παναθηναϊκός στα δύο παιχνίδια, παρότι αποδείχθηκε περίτρανα χθες ότι αυτή η Σλάβια ήταν πιο έτοιμη, πιο έμπειρη, με περισσότερες επιλογές στον πάγκο, αλλά σίγουρα όχι απροσπέλαστη! Και γι’ αυτό προκρίθηκε στις λεπτομέρειες, με δυο «χορηγικές» διαιτησίες.

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

• 1. Ιωση: πολλά τα προβλήματα στο ματς της Πράγας (απόντες Σένκεφελντ – Αλεξανδρόπουλος, στον πάγκο ο Χουάνκαρ, επηρεασμένοι οι Αϊτόρ – Ιωαννίδης): η ευθύνη είναι ατομική!
• 2. Μη μεταγραφές: ολοφάνερες οι αδυναμίες στη μεσαία γραμμή, όπου έχει αποκτηθεί μόνο ο Ανταμ Τσέριν, ενώ αποχώρησαν οι Γκατσίνοβιτς, Βιγιαφάνιες, Μαουρίσιο. Ολες οι καλές φάσεις του Παναθηναϊκού χθες είχαν ως πηγή τους τις πτέρυγες, οι δυο καλές φάσεις στην Πράγα προήλθαν από ατομικές προσπάθειες (Παλάσιος και Βαγιαννίδη) και ο ανέτοιμος Σπόραρ ήταν στον πάγκο. Ολοφάνερη η αδυναμία και στα άκρα της επίθεσης (δεδομένης της απουσίας του Βέρμπιτς), παρά την καθ΄ όλα φιλότιμη και θετική παρουσία του Βαγιαννίδη. Η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως τη διοίκηση που δεν έχει φροντίσει να δημιουργήσει μεταγραφικό τιμ/μηχανισμό με αποτέλεσμα να βασίζεται στις προτάσεις των μάνατζερς που γίνονται στον προπονητή και στους ίδιους. Δευτερευόντως η ευθύνη βαραίνει τον Γιοβάνοβιτς που δεν φρόντισε είτε από δικό του scouting είτε σε συνεργασία με τους διοικούντες, να φτάσει σ’ αυτά τα δύο ματς με όσο το δυνατόν περισσότερες ενισχύσεις, ειδικά από τη στιγμή που έδειξε «κόκκινη κάρτα» και στους τρεις περυσινούς δημιουργικούς μέσους του.
• 3. Διαιτησία: Για να μην το… κουράζουμε, πασιφανής η αδικία και στο πρώτο ματς (αποβολή Παλάσιος) και στη ρεβάνς (πέναλτι και αποβολή του κίπερ Αλες Μάντους για τη «γονατιά» που προκάλεσε στον Σένκεφελντ ρογμώδες κάταγμα σπονδύλου! Πιο «σκανδαλώδης» η απόφαση του Ρουντί Μπουκέ στο «Fortuna Arena», πιο καθοριστική όμως η αβλεψία του Αγγλου Πίτερ Μπανκς στη Λεωφόρο. Ισως πρέπει η UEFA να σκεφτεί σοβαρά τη χρήση VAR στους προκριματικούς γύρους σε όποια γήπεδα διαθέτουν σχετική υποδομή. Είναι… χαζό να μην χρησιμοποιείται ο VAR τουλάχιστον σ΄ αυτά τα γήπεδα, ακόμα και από τον… α’ προκριματικό γύρο του Conference League που λέει ο λόγος.
• 4. Αστοχία: Για το ματς της Πράγας ουδείς λόγος. Δεν είναι δυνατόν να… κατηγορήσει κάποιος τον Γιώργο Βαγιαννίδη, ο οποίος έκλεψε τη μπάλα στη μεσαία γραμμή, ντρίμπλαρε τον πρώτο αντίπαλο και αστόχησε με το αριστερό στο τετ α τετ. Ηταν η πρώτη του «ευρωπαϊκή» συμμετοχή και αυτή ήταν η μοναδική πραγματικά καλή φάση του Τριφυλλιού στο πρώτο ματς, στο οποίο η Σλάβια «κάθισε» μετά το 70′ και δεν επιδίωξε το τρίτο γκολ, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να βρει εναντίον εξουθενωμένου αντιπάλου. Στη ρεβάνς, όμως, αν ο Σπόραρ είχε ευστοχήσει σε μια από τις δυο «πάρε – βάλε» τελικές πάσες των ακραίων μπακ (Χουάνκαρ – Κώτσιρας), η όλη φάση θα ήταν… διαφορετική. Διότι ο Παναθηναϊκός θα είχε μπει σε τροχιά πρόκρισης όσο ακόμα είχε βενζίνη. Και όχι όταν ξέμεινε από καύσιμα…

Πότε άρχισε να αδειάζει το ντεπόζιτο; Από το πρώτο λεπτό του β΄ μέρους. Και από το 65′ και έπειτα είχαν απομείνει… σταγόνες σε όλους. Η Σλάβια από το πρώτο λεπτό του δεύτερου ημιχρόνου είχε αποφασίσει να παίξει πιο θαρραλέα και όχι τόσο παθητικά όπως στο α’ μέρος. Είχε την αυτοπεποίθηση του 0-0 με το μέρος της, απλώθηκε περισσότερο στο γήπεδο, πίεσε πιο ψηλά. Το υπέροχο γκολ του Σπόραρ ήταν η μοναδική πολύ επικίνδυνη κατάσταση που δημιούργησε ο Παναθηναϊκός στο β΄ μέρος, αλλά στο πρωτάθλημα… θα είναι αλλιώς. Οι αντίπαλοι θα είναι χαμηλότερης ταχύτητας από τη Σλάβια, η οποία αποδείχθηκε περίτρανα πως δεν ήταν δα και… υπερομάδα. Ηταν φαβορί, έχει υψηλότερο ranking ακόμα και από τον Ολυμπιακό, αλλά τα κατάφερε τελικά με χίλια ζόρια («είμασταν τυχεροί» είπε ο πρόεδρός της) και τη διαιτησία υπέρ της, έχοντας την πρόκριση «ανοιχτή» μέχρι το 90’+4′ της ρεβάνς. Γιατί; Διότι απλούστατα ο Παναθηναϊκός άλλαξε εντυπωσιακά πίστα πέρυσι. Εχει πλέον μια δεμένη ομάδα με ισχυρή ποδοσφαιρική ταυτότητα, η οποία μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη. Και να διεκδικήσει και το πρωτάθλημα με αντιπάλους τους… πάντες: Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Αρη. Τους νίκησε όλους πέρυσι στα play offs, τους κοιτάζει όλους στα μάτια κι ας έχει το 4ο μπάτζετ (και) εφέτος!

Απέτυχε να κάνει την υπέρβαση στην Ευρώπη, αλλά μπορεί να κάνει την υπέρβαση στο πρωτάθλημα. Χρειάζεται όμως το… Fuel Pass 2! Το Fuel Pass 1, με Σπόραρ – Βέρμπιτς (κυρίως αυτούς), Μάγκνουσον (σούπερ με τη μπάλα στα πόδια, αλλά πολύ αργός στις επιστροφές του…), Τσέριν (καλός ως «συνδετικός κρίκος» των γραμμών) και τους αναπληρωματικούς Γκάνεα – Λοντίγκιν, ήταν μια χαρά. Αλλά δεν αρκεί.

Η ευστοχία του Παναθηναϊκού στις επόμενες κινήσεις του (δυο χαφ, ένας εξτρέμ/επιθετικός, ίσως και στόπερ) θα καθορίσει πολλά για την πορεία του στο πρωτάθλημα. Με ένα ματς/εβδομάδα, την καθημερινή δουλειά του Γιοβάνοβιτς στην τακτική και την καψούρα των οπαδών γι’ αυτόν τον Παναθηναϊκό, όλα γίνονται δεδομένης της περιόδου κρίσης που διανύουν Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ. Ειδικά αν ο Παναθηναϊκός δεν «αφήσει» βαθμούς το πρώτο δίμηνο: διότι δεν θα είναι απόλυτα έτοιμος το πρώτο δίμηνο.

Εχει ήδη καθυστερήσει πάρα πολύ (την προσεχή Παρασκευή αρχίζει το πρωτάθλημα) και παρότι έχει κόψει δρόμο μετά το περυσινό σταδιακό σούπερ μοντάρισμα, πάλι θα χρειαστεί χρόνο για να φτάσει στο σημείο που θέλει ο Γιοβάνοβιτς. Αλλο, όμως, η τέταρτη θέση, άλλο η 1η-2η…