By Οι προσδοκίες των φίλων του Παναθηναϊκού στην εκκίνηση της νέας σεζόν, η αμείωτη στήριξή τους σε μια ομάδα που τους ερέθισε το οπαδικό τους φρόνημα και το πώς ο πράσινος οργανισμός καλείται να ανταποκριθεί σ’ αυτή την old school αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα.
Ενα παλιό «αξίωμα», στην προσπάθεια του δημοσιογράφου να αφουγκραστεί την οπαδική ατμόσφαιρα και να αισθανθεί τα vibes του ενδιαφέροντος πριν από παιχνίδι όταν δεν πρόκειται βέβαια για κάποιο εμφανώς σπουδαίο από πάσης άποψης ματς, συνοψίζεται στο εξής brutal, «ξερό» ερώτημα: «Πόσα εισιτήρια σου ζήτησαν;».
Ε, λοιπόν, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτή τη φορά ενόψει της ρεβάνς του Παναθηναϊκού με τη Σλάβια Πράγας, ζητήθηκαν πάμπολλα εισιτήρια από δημοσιογράφους. Κι ας έχει αλλάξει πια η φάση ολοκληρωτικά! Περάσαμε την εποχή του ΟΑΚΑ όπου σπανίως ένας Αθηναίος που πραγματικά θα «καιγόταν» δεν θα έβρισκε έστω δυο «κομμάτια». Περάσαμε την εποχή που ο Παναθηναϊκός φιλοξενούσε στη μικροσκοπική Λεωφόρο των 16.000 εισιτηρίων μεγαθήρια της εποχής. Εχουμε μπει εδώ και χρόνια στην εποχή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Ούτε ουρές, ούτε ταλαιπωρία τώρα πια. Τώρα έχει μόνο… F5!
Ελπίδα και καψούρα, Ιβάν και μεταγραφές
Πώς και γιατί; Ελπίδα και καψούρα! Λιγότερο από το μισό η ελπίδα, περισσότερο από το μισό η καψούρα. Αυτές οι δυο λέξεις είναι το «πώς» και το «γιατί» την Πέμπτη 16.000 οπαδοί του Παναθηναϊκού θα είναι στην εξέδρα και εκατομμύρια άλλοι σ΄ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης σε μια οθόνη. Τηλεοπτική, κινητού, tablet, βαλ’ τε ό,τι θέλετε. Οχι για την πρόκριση. Γενικώς για την ομάδα! Θέλετε να προσθέσουμε και την ευρωπαϊκή «στέρηση»; Ναι, βεβαίως, παίζει μεγάλο ρόλο ειδικά για το Τριφύλλι. Μα δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος…
Ο φίλος του Παναθηναϊκού (δεν μιλάμε για τους «οργανωμένους» που έχουν άλλα οπαδικά κύτταρα και διαφορετικούς οπαδικούς κώδικες) δεν την πίστευε την περυσινή ομάδα στην εκκίνησή της. Αλλά μετά τον Μάρτιο την καψουρεύτηκε άσχημα. Ματς με ματς, νίκη με νίκη. Κι όταν έπαιζε καλό ποδόσφαιρο, κι όταν εν συνεχεία έμαθε να παίζει μαχητικά για το αποτέλεσμα. Ηρθαν οι νίκες στα ντέρμπι, ήρθε η εξωστρέφεια του «κλειστού» Ιβάν με τις σφιγμένες γροθιές, η πρωτιά στα play offs, η συμμετοχή στο Conference, «κερασάκι» η κούπα επί του ΠΑΟΚ μετά από οκτώ χρόνια. Του ταιριάζει του οπαδού του Παναθηναϊκού ο Γιοβάνοβιτς. Τον γουστάρει περισσότερο ως προσωπικότητα, παρά προπονητικά. Του ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλον κόουτς ως «προφίλ», ίσως από την εποχή του Γιάννη Κυράστα. Κι ας έχουν περάσει από Μαρκαριάν, Σάντος Τεν Κάτε και Ζεσουάλδο Φερέιρα μέχρι Μαλεζάνι, Δώνης, Ουζουνίδης και Αναστασίου, με τους οποίους είδαν και ωραία πράγματα! Τους ταιριάζει αυτό που είναι και τον εμπιστεύονται. Σχεδόν τον αγαπούν.
Τον Αλαφούζο δεν πρόκειται να τον αγαπήσουν ποτέ. Ακόμα κι αν πάρει πρωτάθλημα που λέει ο λόγος. Ακόμα κι αν βάλει ακόμα… 100 εκατ. Ευρώ. Λογικό και σωστό με τα απίστευτα που έχει κάνει (χρειάζεται… τόμος), κι ας έχει βάλει καμιά «80άρα» από την τσέπη του σε δέκα χρόνια: δεν υπάρχουν πολλοί που να έχουν βάλει τόσα στην ιστορία του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ομως ο «Αλάφ» που λέει και ο λαός, έδωσε 3,5 εκατ. Ευρώ για τον Σπόραρ, σχεδόν 1 εκατ. Ευρώ για τον Τσέριν, πήρε και Βέρμπιτς – Μάγκνουσον. Και – η πεποίθηση όλων είναι – πως θα πάρει κι άλλους. Αργά ίσως για την Ευρώπη, αλλά θα τους πάρει. Αρα, θα έχει καλύτερη ομάδα από πέρυσι, άρα μπορεί να χτυπήσει και πρωτάθλημα όπως η ΑΕΚ το 2018, δεδομένης της εικόνας του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ: αυτό σκέφτεται ο οπαδός. Δεν το φωνάζει. Ούτε το βάζει ως «πρέπει». Αλλά το σκέφτεται! Για πρώτη φορά μετά το 2015 του «Γιόχαν» Αναστασίου, το σκέφτεται και το συζητά χωρίς να γελάει. Ολο αυτό είναι η «ελπίδα».
Και η ελπίδα μαζί με την καψούρα χτίζουν ένα απίστευτο για τον Παναθηναϊκό τείχος. Ενα αδιαπέραστο δίχτυ προστασίας από τον πιθανότατο αποκλεισμό. Τι άλλο δημιουργεί αυτό το τείχος; Απαιτήσεις. Από τη διοίκηση, το προπονητικό τιμ, τους παίκτες. Αυτή τη φορά – εν αντιθέσει με την αρχή της περυσινής σεζόν – ο οπαδός του Παναθηναϊκού δεν είναι στο… «να τους δούμε». Είναι στο «στηρίζουμε». Αν θέλετε και ως μια επιβράβευση στους περυσινούς. Ομως ο πήχης είναι ψηλά και ο κίνδυνος «ξενερώματος» ελλοχεύει. Στο χέρι του οργανισμού «Παναθηναϊκός» συνολικά είναι να στηριχθεί σ’ αυτή την «κάψα» για μεταγραφές, αγώνες, γκολ, νίκες και λύπες, να την κεφαλαιοποιήσει στο γήπεδο και να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητές του για κάτι καλύτερο από πέρυσι.
πηγή: gazzetta.gr
Comments