By Οι μεταγραφές των Βέρμπιτς και Σποράρ αναπτέρωσαν πλήρως το ηθικό του κόσμου του Παναθηναϊκού μετά την δεκαπενθήμερη ανομβρία που υπήρξε ύστερα την απόκτηση του Μάγκνουσον.
Έχουμε γράψει (και λοιδορηθεί) ότι μετά από ένα χρόνο παρουσίας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην ομάδα σημαντική μερίδα του κόσμου δεν έχει ακόμη κατανοήσει απόλυτα τον τρόπο λειτουργίας και σκέψης του, ο οποίος είναι ξεκάθαρα εκτός της πατροπαράδοτης ελληνικής ποδοσφαιρικής νοοτροπίας. Άλλωστε η ατάκα του για “τα ράφια που υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα” απηχεί περίτρανα την πραγματικότητα αυτή.
Όταν ξεκίνησε η μεταγραφική περίοδος οι γρήγορες μεταγραφές των Λοντίγκιν, Γκάνεα ενθουσίασαν ως προς την ταχύτητα τους και ο κόσμος στα social media εξήρε την οργάνωση που υπάρχει φέτος.
Στη συνέχεια επήλθε μια φαινομενική στασιμότητα που όμως γρήγορα ξεπεράστηκε με την απόκτηση του Τσέριν αλλά κυρίως του Μάγκνουσον, που κέρδισε τις εντυπώσεις και μας έδειξε τι θα ακολουθήσει. Μετά τη μεταγραφή όμως του Ισλανδού στόπερ επήλθε ο απόλυτος “μαρασμός” που οδήγησε τον κόσμο στην αγανάκτηση ειδικά μετά την ανακοίνωση της ΠΑΕ για τα μεταγραφικά, η οποία ερμηνεύτηκε (κακώς) ως προσπάθεια να φορτωθούν όλα τα κακά στον Γιοβάνοβιτς και να “φαγωθεί” στο προσεχές μέλλον.
Η πραγματικότητα όμως έδειξε ότι η καθυστέρηση αυτή δεν ήταν προϊόν ούτε τσιγγουνιάς, ούτε φαγωμάρας.
Ο Ιβάν δεν ζει με το άγχος του χρόνου με τον τρόπο που το βιώνουμε εμείς οι οπαδοί ή η διοίκηση της ομάδας. Αντιθέτως ο Σέρβος χρησιμοποιεί τον χρόνο ως σύμμαχο του για να λάβει τις σωστές αποφάσεις, όσο κι αν αυτό κάνει τα νεύρα μας “κρόσια”.
Έτσι φτάσαμε στην απόκτηση των Σποράρ και Βέρμπιτς, οι οποίες προκάλεσαν κύματα ενθουσιασμού και εκτόξευσης των προσδοκιών του κόσμου (χαμηλά την μπάλα παιδιά… υπάρχουν πολλά που πρέπει ακόμη να γίνουν και κυρίως να ενσωματωθούν ομαλά οι καινούριοι στο σύνολο).
Ειδικά ο τελευταίος “καψούρεψε” πολύ κόσμο (μεταξύ αυτών και τον γράφοντα)…
Με τις μεταγραφές του φόρ και του εξτρέμ να έχουν ολοκληρωθεί, το ενδιαφέρον πλέον στρέφεται στο περιβόητο “δεκάρι“. Πρόκειται ουσιαστικά για εκείνον τον παίκτη που θα είναι ο αντί-Γκατσίνοβιτς και δεν θα είναι αυτό που πολλοί έχουν στο μυαλό τους, δηλαδή ένας δαντελένιος παίκτης μιας άλλης εποχής.
Ο παίκτης αυτός θα είναι ταχυδυναμικός, με καλύτερη τεχνική κατάρτιση από τον Σέρβο χαφ και με δυνατά τρεξίματα στο πρέσινγκ.
Το όνομα του πρώτου στη shortlist δεν το έχουμε (ακούστηκε βέβαια το όνομα του Περέιρα της Ουντινέζε) παρόλο που το ψάχνουμε. Έχουμε όμως μια σειρά ονομάτων από παίκτες οι οποίοι είτε μας έριξαν “πόρτα” είτε φέρονται να βρίσκονται στη λίστα του Ιβάν. Δεν θα μπούμε σε ονοματολογία γιατί το νόημα δεν είναι να ρίχνουμε “καπάκια στο βαρέλι” και ό,τι κάτσει.
Σε κάθε περίπτωση το μόνο βέβαιο για την ώρα είναι ότι οι περιπτώσεις αυτές μπορούν να μας δώσουν το περίγραμμα των χαρακτηριστικών που θα έχει o εκλεκτός.
Από τα χαρακτηριστικά λοιπόν των παικτών που έχουν υποπέσει στην αντίληψη μας διακρίνουμε αθλητικότητα, “αρρωστημένη” από ορισμένους τεχνική, καλά τρεξίματα και μπόλικη καλώς εννοούμενη “ποδοσφαιρική αλητεία”. Δεν έχουν όλοι ακριβώς τα ίδια στοιχεία αλλά γύρω από αυτά βρίσκονται.
Ταυτόχρονα τα πρωταθλήματα που τσεκάρουμε για το χαφ φαίνεται ναι είναι ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ από την κεντρική Ευρώπη και μάλιστα προς τα δυτικά της και όχι στην Λατινική Αμερική (όπως αναφέραμε στο τελευταίο space στο Twitter. Βέβαια αυτά ανατρέπονται εύκολα).
Ενδεχομένως η περίπτωση του Ρεμί Καμπελά, που στράβωσε πριν δέκα μέρες, να είναι οιωνός για τον γεωγραφικό χώρο στον οποίο έχει εστιάσει η ομάδα για να βρει τον μαέστρο που θα ταΐσει τους Σποράρ, Βέρμπιτς, Παλάσιος, Αϊτορ και Ιωαννίδη.
Είμαστε σε αναμονή και περιμένουμε τις εξελίξεις.
Το περίγραμμα πάντως δείχνει ότι ο παίκτης που θα έρθει θα μας “τρελάνει” ακόμη περισσότερο!
Υ.γ.: Μην προβληματιστείτε αν το χαφ είναι άνω των 30 (και δεν εννοούμε τον Χουάν Μάτα)…
Ο Ρούμπεν στα 34 του και είναι κολώνα της ομάδας και παίζει σαν 28-29…
Comments