Από τον Αντώνη Φώτση στον Γιώργο Καλαϊτζάκη: Οι 16 “πράσινες” επιστροφές

ΙΜΠΡΑΗΜ ΚΟΥΤΛΟΥΑΪ (2001-03, 2005)

Ο Ιμπραήμ Κουτλουάι μνημονεύεται ακόμα από τους φίλους του Παναθηναϊκού για το καθοριστικό τρίποντο στο νικηφόρο τελικό της Ευρωλίγκας με την Κίντερ Μπολόνια (83-89) το 2002. Ήταν ένας από τους πέντε τίτλους στα πράσινα (συν το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας το 2003 και 2005), αφού έμελλε να επιστρέψει τον Φεβρουάριο του 2005 μετά από έναν επαναπατρισμό (Ούλκερ 2003-04) κι ένα υπερατλαντικό ταξίδι (ΣούπερΣονικς 2004-05).

ΒΑΣΙΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (2004-05, 2006-07, 2012-13)

Ο Βασίλης Ξανθόπουλος είχε αποκτηθεί την πρώτη φορά από τη Νήαρ Ηστ (2002-04) στην αρχή της επαγγελματικής του καριέρας. Κατέκτησε το double το 2005, στη συνέχεια δόθηκε δανεικός στον ΠΑΟΚ κι επέστρεψε (2006-07) για να προσθέσει και το Triple Crown στη συλλογή του, ενώ έκανε και τρίτη θητεία (2012-13) υπό τις οδηγίες του Αργύρη Πεδουλάκη.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ (2005-06, 2007-10)

Όταν ο Βασίλης Σπανούλης αποχώρησε το 2010 για τον Ολυμπιακό έγινε… κόκκινο πανί για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ωστόσο πριν είχε προλάβει να κάνει δύο περάσματα από το ΟΑΚΑ και να αγαπηθεί αναλόγως. Αποκτήθηκε το 2005 από το Μαρούσι και το 2006 πήρε μεταγραφή για το ΝΒΑ και τους Ρόκετς. Επέστρεψε την αμέσως επόμενη χρονιά, για να περάσει άλλα τρία χρόνια στο “Τριφύλλι” (2008-10), πριν κατηφορίσει στο ΣΕΦ. Σε αυτό το διάστημα πανηγύρισε μία Ευρωλίγκα (2009), τέσσερα Πρωταθλήματα 92006, 2008-10) και τρία Κύπελλα Ελλάδας (2006, 2008, 2009).

ΣΑΡΟΥΝΑΣ ΓΙΑΣΙΚΕΒΙΤΣΙΟΥΣ (2007-10, 2011-12)

Ο “Σάρας” δέθηκε με το “καλημέρα” με τον κόσμο του Παναθηναϊκού, από την άφιξή του 2007 στο… “Ελευθέριος Βενιζέλος”. Στα τρία χρόνια που φόρεσε την πράσινη φανέλα, ο Λιθουανός πόιντ γκαρντ προσέφερε μαγικές στιγμές κι είχε μεγαλύτερη ή μικρότερη συμβολή σε κάθε ένα από τα έξι τρόπαια που πανηγύρισε με την ομάδα έως το 2010 (Ευρωλίγκα 2009, Πρωταθλήματα 2008-10, Κύπελλα 2008, 2009), ενώ επέστρεψε το 2011, για να προσθέσει ακόμη ένα Κύπελλο Ελλάδας (2012) στο παλμαρέ του.

ΜΑΪΚ ΜΠΑΤΙΣΤ (2003-12, 2013-14)

Οι συστάσεις περιττεύουν στην περίπτωση του Μάικ Μπατίστ. Ο “Iron Mike” ήταν ενεργό μέλος της ομάδας που κυριάρχησε σε Ελλάδα κι Ευρώπη από τις αρχές του 21ου αιώνα μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεύτερης δεκαετίας, ενώ επέστρεψε και για 10η χρονιά (μία στη Φενέρμπαχτσε ενδιάμεσα), η οποία αποδείχθηκε κι η τελευταία στην καριέρα του. Η συλλογή του στο “Τριφύλλι”; Αξιοζήλευτη: 3 Ευρωλίγκες (2007, 2009, 2011), 9 Πρωταθλήματα (2004-11, 2014) και 7 Κύπελλα Ελλάδας (2005-09, 2012, 2014).

ΝΙΚ ΚΑΛΑΘΗΣ (2009-12, 2015-20)

Ο Νικ Καλάθης δεν ήταν απλώς αμούστακος, όταν πρωτοβρέθηκε στον Παναθηναϊκό, είχε και μαλλιά. Τα μαλλιά μπορεί να τα έχασε στην πορεία, το ταλέντο κι η ικανότητα όχι απλώς δε χάθηκαν, ανέβηκαν κι επίπεδο στην επιστροφή στην ομάδα (Λοκομοτίβ Κουμπάν 2012-13, Γκρίζλις 2013-15 ενδιάμεσα), απαραίτητα για να αποτελέσει τον ηγέτη της μέχρι την αποδέσμευση από την ΚΑΕ (είχε υπόλοιπο μέχρι το 2021) και την μετεγγραφή στη Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 2020. Η αποχώρησή του έκλεισε ένα λαμπρό κεφάλαιο και για τους δύο (x1 Ευρωλίγκα 2011, x6 Πρωταθλήματα Ελλάδας 2010, 2011, 2017-20, x4 Κύπελλα Ελλάδας 2012, 2016, 2017, 2019).

ΠΑΤ ΚΑΛΑΘΗΣ (2011-12, 2016-17)

Πριν… ξεμείνει από Καλάθηδες, υπήρχε εποχή που ο Παναθηναϊκός είχε μαζί και τους δύο της οικογενείας. Ο μεγάλος αδερφός τού Νικ, Πατ, ήταν παρών στην τελευταία χρονιά τού Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, ενώ επέστρεψε για λίγο στο πρώτο μισό της περιόδου 2016-17 υπό τις οδηγίες τού Αργύρη Πεδουλάκη. Είχε ελάχιστη συμμετοχή, παρόλα αυτά πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2012. Μακάμπι Χάιφα (2012-13) κι Αστανά (2013-16) ήταν οι ενδιάμεσοι σταθμοί.

ΙΑΝ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑΣ (2010-12, 2017-21)

Ο Ίαν Βουγιούκας είναι ο παίκτης με το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη θητεία στον Παναθηναϊκό από όλους όσοι μέτρησαν πολλαπλές στην ομάδα. Μέχρι την τελευταία έφτασε να μετρήσει μία Ευρωλίγκα (2011), 5 Πρωταθλήματα (2011, 2018-21) και 3 Κύπελλα Ελλάδας (2012, 2019, 2021). Δεν ήταν οι μοναδικές τιμές που έζησε στα πράσινα, αφού διετέλεσε κι αρχηγός για μία περίοδο (2017-18) στην επιστροφή από την Ούνιξ Καζάν (2012-14), τη Γαλατάσαραϊ (2014-15), την Ουλμ (2015), τη Ζαλγκίρις Κάουνας (2015-16) και τη Λοκομοτίβ Κουμπάν (2016-17).

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ (2014-16, 2018-σήμερα)

Ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν, είναι και θα είναι από τις μεγαλύτερες ελπίδες του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια. Έχοντας ζήσει και το αμερικανικό όνειρο (Κινγκς 2016-18, Τρέιλ Μπλέιζερς 2018) ως ο Έλληνας με το υψηλότερο pick στην ιστορία (Νο.13 το 2016), ο “Big Papa” εξακολουθεί να δουλεύει για να δικαιώσει όλους όσοι τον στηρίζουν, ιδίως στην επιστροφή από το ΝΒΑ. Έχει στεφθεί τρις Πρωταθλητής (2019, 2020, 2021) και τετράκις Κυπελλούχος Ελλάδας (2015, 2016, 2019, 2021) στα πράσινα, αλλά ευελπιστεί και σε μεγαλύτερες επιτυχίες και με τον ίδιο ως πρωταγωνιστή. Άλλωστε, προέρχεται από career-high χρονιά στην Ευρωλίγκα.

ΜΑΪΚ ΤΖΕΪΜΣ (2016-17, 2018)

Με ενδιάμεσους σταθμούς το Φοίνιξ (2017) και τη Νέα Ορλεάνη (2018) ο Μάικ Τζέιμς ήταν στα πράσινα τη διετία 2016-18. Τη δεύτερη φορά ήταν σαν να επέστρεφε για να τελειώσει ό,τι είχε αφήσει στη μέση την πρώτη, την πρόκριση στο Final Four της Ευρωλίγκας, αλλά η δουλειά ήταν ξανά ημιτελής. Ακόμη κι έτσι αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους φίλους της ομάδας, στην οποία στέφθηκε δις Πρωταθλητής (2017, 2018) και μία φορά Κυπελλούχος Ελλάδας (2017).

ΣΤΕΦΑΝ ΛΑΣΜΕ (2012-14, 2018-19)

Ο Στέφαν Λάσμε αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα λαβράκια και συγχρόνως από τους θεμέλιους λίθους που είχε ο νέος Παναθηναϊκός που χτίστηκε από το “μηδέν” το καλοκαίρι του 2012. Ο Γκαμπονέζος σέντερ έγινε σύνθημα στα χείλη του κόσμου χάριν στα δύο doubles κατά την πρώτη του θητεία, ενώ επέστρεψε για λίγους μήνες το 2018 μετά από τα περάσματα από Εφές, Γαλατά, G-League κι Ούνιξ Καζάν, αποχωρώντας εν τέλει τον Ιανουάριο του 2019.

ΕΪΝΤΡΙΑΝ ΠΕΪΝ (2018, 2019)

Ο αδικοχαμένος Έιντριαν Πέιν (19 Φεβρουαρίου 1991 – 9 Μαΐου 2022) είχε δύο θητείες στον Παναθηναϊκό (με… ανταπόκριση στην Κίνα ενδιάμεσα), αλλά καμία ολοκληρωμένη και καμία με την επιτυχία για την οποία είχε αποκτηθεί εξ αρχής. Έπαιξε υπό τις οδηγίες τού Τσάβι Πασκουάλ την πρώτη φορά και του Ρικ Πιτίνο τη δεύτερη, έστω για σύντομο χρονικό διάστημα (Ιανουάριος-Μάρτιος 2019).

ΖΑΚ ΟΓΚΑΣΤ (2017-18, 2020-21)

Ο Ζακ Όγκαστ ντύθηκε για πρώτη φορά στα πράσινα το 2017 για να αποτελέσει εναλλακτική λύση για τη γραμμή ψηλών σε μία ομάδα που έφτασε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Ακολούθησε η διετής του θητεία στη Γαλατασαράι (2018-20) κι η επιστροφή στο ΟΑΚΑ για ακόμη δύο εγχώριους τίτλους (double). Αμφότερες τις φορές οι προσδοκίες αποδείχθηκαν πολύ υψηλότερες της προσφοράς, εξού και τα μονοετή περάσματα.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΟΧΩΡΙΔΗΣ (2014-17, 2020-σήμερα)

Ο Λευτέρης Μποχωρίδης ήταν ακόμα 20 ετών όταν πρωτοαποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό το 2014. Ο ρόλος του ήταν αρκετά περιορισμένος κι επέστρεψε στον Άρη (2010-14, 2017-20), μόνο και μόνο για να επιστρέψει πιο έμπειρος και με την ελπίδα να καθιερωθεί στο rotation. Συνεχίζει να παλεύει για αυτό, έχοντας καταφέρει να κερδίσει διαδοχικές ανανεώσεις και να είναι παρών στην ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ (2016-19, 2020-21, 2022-σήμερα)

Ο Γιώργος Καλαϊτζάκης ανήκει πλέον στο κλειστό κλαμπ εκείνων με περισσότερες από δύο θητείες στον Παναθηναϊκό. Την πρώτη φορά είχε επιστρέψει από το δανεισμό του στη λιθουανική Νεβέζις (2019-20), ενώ τώρα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου αποκόμισε μοναδικές εμπειρίες ως παίκτης των Μπακς (2021) και των Θάντερ (2022), τις οποίες ευελπιστεί να αποτυπώσει στο παρκέ και να κερδίσει επιτέλους το ρόλο που δεν είχε ποτέ στην ομάδα. Μάλιστα, αυτή τη φορά θα είναι συμπαίκτης με τον δίδυμό του αδερφό, Γιώργο, όπως ήταν και στη Νεβέζις.

πηγή: .eurohoops.net