By Παρακολουθήσαμε τον Παναθηναϊκό στην Αυστρία και θυμόμαστε τα λόγια του Τζον Τόσακ για τους αναπληρωματικούς.
«Αν έχεις ένα σύνολο είκοσι τεσσάρων παικτών και μπορείς να βάλεις μόνο τους έντεκα, έχεις δεκατρείς εχθρούς. Αυτούς τους δεκατρείς εχθρούς πρέπει να τους πολλαπλασιάσεις επί τέσσερα: τους γονείς, τις συζύγους και τα παιδιά των αναπληρωματικών», είχε πει κάποτε ο μπαρουτοκαπνισμένος Τζον Τόσακ, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είχε περάσει δύο φορές από τον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης.
Η διαχείριση του ρόστερ μιας ομάδας και αυτών που έρχονται ή καταλήγουν ως αναπληρωματικοί, είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ισορροπία εντός των αποδυτηρίων, κρύβοντας κακοτοπιές και εμπόδια που συχνά δεν γίνονται ορατά στον παρατηρητή. Είναι όμως εκεί για τον προπονητή, για τους παίκτες, για τον οργανισμό ολόκληρο. Γι’ αυτό, άλλωστε, ένα σημαντικό κομμάτι του σύγχρονου σκάουτινγκ είναι το background check, προκειμένου οι ομάδες να γνωρίζουν ακριβώς όχι μόνο τι ποδοσφαιριστές παίρνουν, αλλά και τι ανθρώπους. Ιδανικό παράδειγμα είναι ο Παναθηναϊκός και ο Φακούντο Σάντσες κι αυτός είναι κι ο βασικός λόγος που έμεινε για να προσφέρει λύσεις όπου και όποτε χρειαστεί.
Το παράδειγμα του τερματοφύλακα
Υπάρχουν, ωστόσο, οι περιπτώσεις εκείνες των παικτών που, παρότι κάθονται στον πάγκο, λειτουργούν ευεργετικά για την ομάδα. Στον Παναθηναϊκό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν κάτι που το είδαμε από πέρυσι, με το δίδυμο κάτω από τα δοκάρια των Διούδη – Μπρινιόλι και τον ανταγωνισμό που έβαλε ο ένας στον άλλον, ο οποίος κράτησε και τους δύο σε εγρήγορση, έτοιμους ανά πάσα στιγμή να προσφέρουν. Αντίστοιχα, φέτος, με την παρουσία του Λοντίγκιν, οι δύο τερματοφύλακες του Παναθηναϊκού γνωρίζουν καλά πως κανείς δεν μπορεί να θεωρεί τη φανέλα του βασικού δική του.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάτι ανάλογο μπορούσε να δημιουργηθεί στην επίθεση, άσχετα αν τελικά η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Η φετινή προετοιμασία του Παναθηναϊκού, πέραν όλων των υπόλοιπων, δείχνει πως οι αναπληρωματικοί μπορούν, σε ένα υγιές ποδοσφαιρικά περιβάλλον, να παίξουν τον δικό τους ρόλο.
Γκάνεα και Βαγιαννίδης
Ο Χουάνκαρ ήταν τη χρονιά που πέρασε μάλλον το κορυφαίο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος. Ένας ποδοσφαιριστής με σημαντική βελτίωση στην απόδοσή του σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού, σταθερότητα και προσήλωση στην τακτική του Γιοβάνοβιτς. Η ανανέωση του συμβολαίου του έγινε προτεραιότητα και η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία. Ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, αναζητούσε ούτως ή άλλως κάποιον ακόμα για τη θέση στο αριστερό άκρο της άμυνας, προκειμένου να βγει η χρονιά. Πήγε στη λύση του Γκάνεα, ενός ποδοσφαιριστή που είχε δώσει δείγμα γραφής στην Ελλάδα και στα φιλικά φάνηκε ότι κουμπώνει στα «θέλω» του Γιοβάνοβιτς, ο οποίος μοίρασε τον χρόνο συμμετοχής ανάμεσα στον Ρουμάνο και τον Ισπανό. «Η αίσθηση μου είναι πως βρίσκομαι δυο τρία χρόνια στον Παναθηναϊκό», είπε ο ίδιος στους απεσταλμένους του Τύπου στην Αυστρία.
Κάτι αντίστοιχο φαίνεται να εξελίσσεται και στο δεξί άκρο, με τον Βαγιαννίδη να «αρπάζει» την ευκαιρία να δείχνει ότι μπορεί να βάλει ανταγωνισμό στον πολύ ανεβασμένο, μετά το δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, Κώτσιρα. Μολονότι δεν είναι ένα παιδί με την πείρα και τις παραστάσεις που αναζητά ο Γιοβάνοβιτς, η εργατικότητα, η εξαιρετική φυσική του κατάσταση και ο τρόπος που ανταποκρίνεται γρήγορα στα λάθη που πρέπει να διορθώσει, τον βοήθησαν ώστε να εκμεταλλευτεί κι αυτός τα γεμάτα ημίχρονα που του δόθηκαν στην προετοιμασία και να δείξει ότι μπορεί να υπολογίζεται στον Μαραθώνιο που ακολουθεί, στο πιο ιδιαίτερο πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων.
Η προσωπικότητα του Γιοβάνοβιτς
Πέραν του πασιφανούς, δηλαδή της ύπαρξης ενός πάγκου με ποδοσφαιριστές έτοιμους να προσφέρουν ανά πάσα στιγμή, να ξεκουράσουν «βασικούς», να ριχθούν στη μάχη χωρίς να επηρεάσουν την ισορροπία της ομάδας, η παρουσία αναπληρωματικών όπως -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- ο Γκάνεα, ο Βαγιαννίδης, ο Λοντίγκιν κ.ο.κ βοηθούν τους συμπαίκτες τους και τον οργανισμό να εξελιχθεί. Η διαχείριση του προπονητή και των συνεργατών του διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στο να είναι πάντα υπ’ ατμόν, να παίζουν σε κάθε προπόνηση για τη φανέλα και να μην ξενερώσουν, δημιουργώντας το τοξικό περιβάλλον, για το οποίο έκανε λόγο στη ρήση του ο Τζον Τόσακ.
«Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι εκεί για τα λεφτά, πήγε γιατί είδε ότι μπορεί να αφήσει το στίγμα του. Πήγε για το project. Σας το λέω εγώ: Ο Γιοβάνοβιτς θα είναι στον Παναθηναϊκό για δέκα χρόνια και θα κάνει ξανά μεγάλη αυτήν την ομάδα», είπε στο gazzetta.gr ο Μάρκο Πάντελιτς. Αρκεί μια γρήγορη συνομιλία ή η παρακολούθηση μιας συνέντευξης για να αντιληφθεί κανείς την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του Γιοβάνοβιτς. Κι αυτά αντανακλώνται στα αποδυτήρια, στη μη λεκτική επικοινωνία των παικτών, στους αναπληρωματικούς που δεν γκρινιάζουν και είναι εκεί για να επιτελέσουν τον ρόλο τους. Ο πάγκος συχνά κάνει τη διαφορά κι ας μην έχει τη λάμψη της 11άδας…
Comments