By Οι δύο πρώτες “άγνωστες” επιλογές του προπονητή, που δείχνουν ότι κάνει καλά που ψάχνει σε βάθος την αγορά προτού διαλέξει τους παίκτες που θέλει στον Παναθηναϊκό.
Όπως πέρσι, αυτές τις ημέρες αρχίζει η “γκρίνια” στον Παναθηναϊκό σχετικά με την “καθυστέρηση” στις μεταγραφές. Αρχίζει δηλαδή μια συζήτηση σχετικά με το αν κάνει ή όχι καλά ο Παναθηναϊκός που “περιμένει” τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να επιλέξει και να αποφασίζει και δεν ανεβάζει τον ρυθμό στην ολοκλήρωση των προσθαφαιρέσεων στο έμψυχο δυναμικό του. Έχει αναλυθεί πολλές φορές και σε βάθος η δομή και η λειτουργία του Παναθηναϊκού στο κομμάτι της πρόσληψης ποδοσφαιριστών. Σε αυτό το κείμενο απαντάω σχετικά με το αν κάνει ή όχι καλά ο Γιοβάνοβιτς που δεν “βιάζεται”.
Προτού συμφωνήσει μαζί του, ο Παναθηναϊκός γνώριζε ότι ο Σέρβος προπονητής κουβαλά τη φήμη κάποιου που θέλει να έχει τον έλεγχο σε αυτό το κομμάτι – δηλαδή να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις μεταγραφές και τις αποχωρήσεις. Συνεπώς μια ομάδα που επιλέγει έναν προπονητή που ακολουθεί μια πεπατημένη εδώ και χρόνια, προφανώς δεν μπορεί να παραπονεθεί στον προπονητή που ακολουθεί την πεπατημένη του. Πόσο μάλλον μάλιστα όταν στον πρώτο του χρόνο ο Γιοβάνοβιτς έκανε – ή ενέκρινε – επιλογές που πλειοψηφικά “βγήκαν”. Ας μη μείνουμε όμως στο πέρσι και ας κοιτάξουμε το φέτος, δηλαδή το “μέχρι εδώ”.
Για τον Λοντίγκιν δεν χρειαζόμαστε περισσότερα – την στιγμή που τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός πήρε έναν εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων του περσινού πρωταθλήματος. Το ίδιο θα πει κανείς και για τον Γκάνεα, δεδομένου ότι έπαιζε στον Άρη και όλοι είχαμε εικόνα για την ποιότητά του.
Όταν κάνεις scouting στον Μάγκνουσον μένεις με την εντύπωση ότι έχει όλα τα στοιχεία που ζητεί ο προπονητής του Παναθηναϊκού από έναν κεντρικό αμυντικό και βλέπεις την ποιότητά του. Ο Ισλανδός είναι ένας πολύ ισορροπημένος στόπερ, δηλαδή κάποιος του οποίου η τεχνική κατάρτιση και η αντίληψη τον φέρνουν στη θέση να είναι ικανός να συνεισφέρει στην ανάπτυξη των επιθέσεων και την κυκλοφορία της μπάλας. Στην αγωνιστική συμπεριφορά του βλέπεις ότι έχει απαντήσεις και με τις τοποθετήσεις του σε οργανωμένη άμυνα αλλά και όταν οι αντίπαλοι κινούνται σε ελεύθερους χώρους ή επιχειρούν να γίνουν διαθέσιμοι για πάσα σε επικίνδυνα σημεία του τερέν. Ο Μάγκνουσον είχε καλός και στον αέρα και στο έδαφος. Κι αν η απόδοσή του έχει συνέπεια, και δεν ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς μπορεί να γίνει ένας αμυντικός του επιπέδου στο οποίο επιθυμεί να αποδίδει ο προπονητής του.
Ο τελευταίος που μπήκα στην διαδικασία να αναλύσω, όταν τον είδα στο φιλικό του Παναθηναϊκού με την Γουόντφορντ είναι ο Ανταμ Τσέριν. Σε αυτό το φιλικό είδα έναν κεντρικό μέσο που αποφάσιζε τι θα κάνει με την μπάλα προτού την υποδεχθεί, με συνέπεια να βοηθά τον Παναθηναϊκό να βρίσκει λύσεις απέναντι στο επιθετικό πρέσινγκ της Γουόντφορντ κατά το πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεών του. Ο Σλοβένος έχει πολύ καλές επαφές με την μπάλα, μεγάλη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις, έχει ικανότητα να βλέπει όλο το τερέν χάρη στις καλές μακρινές μεταβιβάσεις, είναι πολύ κινητικός, κάνει διαρκώς τον εαυτό του διαθέσιμο στον κάτοχο της μπάλας και βοηθά με αυτό τον τρόπο στην ανάπτυξη των επιθέσεων. Ο Τσέριν δεν έχει αμυντικές επιδόσεις “6αριου”, και πιθανότατα θα γίνει πιο αποτελεσματικός στις αμυντικές μονομαχίες αν δυναμώσει, αλλά ήδη είναι σε επίπεδο για να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της θέσης του 8αριου στην φάση άμυνας. Όλα αυτά δεν προκύπτουν μόνο από ένα φιλικό – είναι συμπεράσματα στα οποία καταλήγει κανείς αν μελετήσει μέσα από το Wyscout την απόδοσή του στην περσινή σεζόν με την Ριέκα.
Όταν κοιτάζεις τις περισσότερες από τις περσινές επιλογές, βλέπεις “κανονικούς” ποδοσφαιριστές, που ανταποκρίνονταν στο περσινό επίπεδο του Παναθηναϊκού. Όταν κοιτάζεις τους πρώτους “φετινούς” και γνωρίζεις αν προορίζονταν ή όχι για βασικοί, αντιλαμβάνεσαι αν κινείται ή όχι σωστά ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Και βλέπεις και μια εξέλιξη στο πρότζεκτ, δεδομένου ότι ο Τσέριν είναι κάποιος που μπορεί να μεγαλώσει την μεταπωλητική αξία του και άρα να φέρει στον Παναθηναϊκό περισσότερα χρήματα από όσα εκείνος δαπάνησε για την αγορά του. Με όλα αυτά, κανείς αντιλαμβάνεται αν ορθώς ή όχι έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις μεταγραφές ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αν κάτι παραπάνω θα χρειαζόταν είναι, όπως έχω σημειώσει ξανά, μια μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων που υποστηρίζουν αυτό το κομμάτι της δουλειάς. Αν είχε καλύτερα και περισσότερα αντανακλαστικά, ο Γιοβάνοβιτς θα μπορούσε να ανεβάσει τον ρυθμό του στο χτίσιμο του ρόστερ. Και αυτό πρέπει να είναι το όραμα του Παναθηναϊκού, και όχι το να βιάσει τον προπονητή του να ολοκληρώσει μεταγραφές για τις οποίες αμφιβάλει.
Όσα βλέπουμε μέχρι σήμερα από τον Γιοβάνοβιτς δημιουργούν την αίσθηση ότι αν ο Παναθηναϊκός του δώσει περισσότερα εφόδια και στήριξη σε βάθος χρόνου, σε μια τριετία θα έχει φτιάξει μια ομάδα που θα συνδυάζει τον πρωταθλητισμό με την ανάδειξη και την πώληση ποδοσφαιριστών.
Comments