«Όλε» και μία μεγάλη πράσινη αγκαλιά!

Χάρηκαν με τη ψυχή τους οι παίκτες την απογευματινή προπόνηση, που εμπεριείχε τεχνική και,.. σύσφιξη σχέσεων και τελείωσε με έξαλλους πανηγυρισμούς των νικητών «πράσινων».

Σαν μικρά παιδιά έκαναν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στην απογευματινή προπόνηση της ομάδας στην Αυστρία, η οποία είχε ως στόχο αυτό ακριβώς!

Να το χαρούν με τη ψυχή τους, να διασκεδάσουν και οι μεταξύ τους σχέσεις να βελτιωθούν ακόμα περισσότερο.

Αλλωστε η πρωινή προπόνηση των πράσινων, ήταν πολύ απαιτητική στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης εξαιτίας των απανωτών αγώνων σε μικρούς χώρους στο «τουρνουά» έξι εναντίον έξι.

Το γεγονός αυτό έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στην επιλογή της συγκεκριμένης άσκησης που κάλυψε σχεδόν ολοκληρωτικά το πρόγραμμα, με εξαίρεση το ζέσταμα και τις διατάσεις στο φινάλε.

Τι είδους άσκηση ήταν; Εμοιαζε με έναν μικρό στίβο μάχης με πέντε σταθμούς κι έμφαση στην τεχνική και τη συνεργασία των ομάδων που είχαν επιλεχθεί από τον Γιοβάνοβιτς και αποτελούνταν από επτά ποδοσφαιριστές η κάθε μία.

Με μαύρες φανέλες ήταν οι: Σένκεφελντ, Ηλιάδης, Λοντίγκιν, Σιδεράς, Βαγιαννίδης, Γκάνεα και Παλάσιος.
Με μπλε οι: Αϊτόρ, Μπρινιόλι, Χουάνκαρ, Καρλίτος, Σαβιέρ, Χριστογεώργος και Ρούμπεν.

Με πράσινες οι: Κώτσιρας, Πούγγουρας, Αλεξανδρόπουλος, Ιωαννίδης, Κουρμπέλης, Καμπετσής και Διούδης.

Και με πορτοκαλί οι: Μάγκνουσον, Φρόκου, Σάρλια, Κρυπαράκος, Τσέριν, Σαρδέλης και Ξενόπουλος.

Στον πρώτο σταθμό έπρεπε να μπει η μπάλα στα δίχτυα σε μικρό τερματάκι από συγκεκριμένη απόσταση, με άμεσο σουτ και μετά από συρτή πάσα. Κάθε φορά που έμπαινε στα δίχτυα μετρούσε ένας πόντος.

Στον δεύτερο σταθμό οι παίκτες έπρεπε να βρουν το δοκάρι από το ύψος της περιοχής, ενώ στον τρίτο σχηματίζονταν δύο σειρές παικτών που έπρεπε να διανύσουν μία απόσταση αλλάζοντας τη μπάλα με το κεφάλι και στο τέλος να τη βάλουν μέσα σε ένα μεγάλο κουβά σαν βαρέλι.

Στον τέταρτο σχηματίζονταν πάλι δύο σειρές που έπρεπε με χλιαρές πάσες και με συγκεκριμένη δύναμη να βάλουν τη μπάλα μέσα σε ένα σχηματισμένο κύκλο, ενώ στον πέμπτο και δυσκολότερο σταθμό έπρεπε να περάσει η μπάλα ανάμεσα σε δύο μικρά τέρματα που είχαν απόσταση ενός μέτρου μεταξύ τους για να μετρήσει πόντος.

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων ήταν τεράστιος, τα γαλλικά και οι ατάκες για τα τερτίπια της… μπάλα και λοιπά… ακατάληπτα είχαν την τιμητική τους, ενώ νικητές ήταν οι «πράσινοι» που το είχαν υποψιαστεί και περίμεναν πως και πως το αποτέλεσμα από τον Γιοβάνοβιτς.

Οταν αυτό συνέβη και ανακοινώθηκε, το πανηγύρισαν έξαλλα σαν να κατέκτησαν κάποιο τρόπαιο, με τους υπόλοιπους να γελούν και τους «μπλε» να ξενερώνουν διότι έφτασαν στην πηγή αλλά δεν ήπιαν νερό…