Δύο εβδομάδες «φωτιά» και μια απορία για Τσέριν

Αρχές Αυγούστου ο Παναθηναϊκός θα δώσει τον πρώτο του επίσημο αγώνα. Ακολούθως θα αγωνίζεται ανά μία εβδομάδα μέχρι με το καλό να φτάσει στους ομίλους του Conference League. Που είναι και ο πρώτος στόχος της σεζόν. Αν δεν επιτευχθεί, θα συνιστά αποτυχία. Ο ίδιος ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς το έχει πει, δεν χρησιμοποιούμε δικά μας λόγια. Προφανώς και συμφωνούμε μαζί του, άλλωστε ξέρει καλύτερα από εμάς το μόνο σίγουρο.

Τόσο ο προπονητής όσο και οι πάντες στον Παναθηναϊκό, ξέρουν τη σημασία του να είναι η ομάδα καλά με το… καλησπέρα στη σεζόν. Χρόνος για χάσιμο όπως την περασμένη περίοδο, δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει και η σωστή δικαιολογία της νέας προσπάθειας, της φιλοσοφίας που πρέπει να περαστεί μέσα απ’ το «ψήσιμο» των αγώνων. Οι Πράσινοι δε «χτίζονται» αυτό το καλοκαίρι. Θέλουν να ρίξουν επιπλέον όροφο, σε ένα ήδη αξιόπιστο οικοδόμημα. Αν θα το καταφέρουν, θα το δούμε στην πορεία.

Τα δεδομένα είναι ψυχρά και δεν έχουν ούτε μιζέρια, ούτε και υπεραισιοδοξία. Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή έχει τρεις βασικές ελλείψεις. Ενδεκαδάτες. Στόπερ, κεντρικό χαφ (8άρι) και δημιουργικό μέσο (10άρι). Είναι πλεονασμός αν προσθέσουμε τη φράση «αυτοί πρέπει να έχουν αποκτηθεί το συντομότερο δυνατό». Εκ των πραγμάτων ισχύει.

Όπως φυσικά πρέπει να υπάρχει στο ρόστερ κι ένας ακόμη εξτρέμ. Που θα ανήκει στο βασικό rotation. Χωρίς να χτυπάμε ξύλα και να κουνιόμαστε απ’ τις θέσεις μας, επειδή ποδόσφαιρο είναι και τα πάντα «παίζουν», τι θα γίνει αν δύο μέρες πριν το επίσημο ματς ανεβάσει πυρετό ένας απ’ τους δύο εξτρέμ που έχουν μείνει στην ομάδα; Μην το γλωσσοτρώμε τέλος πάντων, αλλά κυρίως δεν υπάρχει λόγος να παρθεί τέτοιο ρίσκο.

Ο ένας μήνας που απομένει μέχρι τα επίσημα ματς, είναι ουσιαστικά μικρότερο διάστημα. Χρειάζεται τουλάχιστον μια βδομάδα-δέκα μέρες, για να ενσωματωθεί ένας παίκτης στην ομάδα. Να προπονηθεί με τους νέους του συμπαίκτες. Ειδικά όταν μιλάμε για ποδοσφαιριστές που προορίζονται για βασικές λύσεις. Ίσως να είναι μικρό το διάστημα, στο ενδεχόμενο που όσοι έρθουν δεν έχουν αρχίσει προετοιμασία με άλλη ομάδα.

Προφανώς και το καλοκαίρι είναι εξίσου… ταλαίπωρο όπως το περσινό. Το είχε προαναγγείλει ο Γιοβάνοβιτς, οπότε κανείς δεν πρέπει να γκρινιάζει για το γεγονός. Ειδικά όταν ο δρόμος είναι μακρύς και έχει αποδειχθεί πως ο χειρισμός των μεταγραφικών φέρνει αποτέλεσμα. Αλλά μπαίνει ένας σημαντικός αστερίσκος. Η Ευρώπη. Δεν μπορεί να περιμένει. Ένα χρόνο πριν άρχισαν τα επίσημα ματς σχεδόν μέσα Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε, είτε θα έχει επιτευχθεί ο πρώτος στόχος ή θα έχει… πετάξει το πουλάκι.

Κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο με την επιτυχία. Ούτε των μεταγραφών, ούτε των προκριματικών. Ακόμη κι αν κάνεις τις κινήσεις που πρέπει, μπορεί να σου «κάτσει» μια Βιγιαρεάλ ή μια Γουέστ Χαμ και να είναι το έργο σου κάτι περισσότερο από δύσκολο. Όμως πρώτα απ’ όλα ο Παναθηναϊκός πρέπει να σκέφτεται τον εαυτό του. Να κάνει ο ίδιος στο διάστημα που απομένει αυτό που πρέπει. Φέρνοντας τουλάχιστον αυτή την τετράδα παικτών που ανήκουν στο… σκληρό rotation. Από εκεί και πέρα, είναι ζήτημα στιγμής, βραδιάς, τύχης. Η καλή ομάδα υπάρχει πάντως. Απλά πρέπει να την κάνεις ακόμη καλύτερη, ακόμη ποιοτικότερη.

Σε ονόματα που έχουν γραφτεί δε θα αναφερθούμε, δεν υπάρχει κανένας λόγος. Αυτοί που θα έρθουν, θα είναι επιλογές προπονητή. Ο ίδιος προφανώς θα τους έχει «δέσει» με τα θέλω του και το σκεπτικό του για τη χημεία της ομάδας. Για παράδειγμα στο μυαλό μας ένας χαφ που θα μαρκάρει θα τρέχει ασταμάτητα, έμοιαζε απαραίτητος. Έφερε τον Ρούμπεν, τον «έδεσε» με 8άρι Βιγιαφάνιες και πείτε μας εσείς αν σας ανησύχησε ανασταλτικά η μεσαία γραμμή. Τη στιγμή που δημιουργικά είχε προτερήματα που θα έχανε σε διαφορετική κατανομή ρόλων στα χαφ. Πάντα κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις, αλλά ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μη χάσει. Αυτή ήταν η μαγκιά του.

Για τους λόγους αυτούς, μας φαίνεται παράξενη όλη αυτή η γκρίνια για τον Άνταμ Τσέριν. 22 ετών, με σταθερή παρουσία στην Εθνική Σλοβενίας. Όχι στο… Γιβραλτάρ, στη Σλοβενία. Μια χώρα με ποδοσφαιρική παιδεία. Έχοντας σταθερή παρουσία στη Ριέκα. Αν σας φαίνεται μικρή ομάδα η Ριέκα, απλά να σας πούμε πως μπορεί να είναι πιθανή αντίπαλος στο Conference League, όντας αυτή στους ισχυρούς κι ο Παναθηναϊκός στους ανίσχυρους.

Όλες οι ομάδες προχωρούν σε τέτοιες κινήσεις. Δείτε τι είδους παίκτες έφερνε απ’ τη Β Γαλλίας ο Ολυμπιακός. Δείτε τι κινήσεις έκανε φέτος ο ΠΑΟΚ. Δε γίνεται να μας ενοχλεί ένα φρεσκάρισμα στη μεσαία γραμμή, με ένα παιδί που παίζει, έχει ενέργεια, εμπειρίες, είναι διεθνής σε καλή Εθνική. Ενώ την ίδια ώρα μάλιστα, συζητάμε σοβαρά αν θα είχε θέση ο Περέα στο ρόστερ του Παναθηναϊκού ή ανάλογοι παίκτες.

Το κακό θα ήταν να φέρει το Τριφύλλι μόνο 22χρονους. Αυτό δε συμβαίνει. Κάτι ακόμη σημαντικό, είναι πως ουσιαστικά ο Τσέριν θα είναι σε ρόλο διεκδίκησης θέσης απ’ τον Αλεξανδρόπουλο. Άρα προτιμότερο να έχεις ίδια στοιχεία, ίδια «δίψα», με περισσότερες πιθανότητες και για τον Έλληνα χαφ. Δύο παιδιά που μπορούν και να σου δώσουν πολλά, αλλά και να εξελιχθούν ακόμη περισσότερο.