Καλοκαίρι που μυρίζει Παναθηναϊκή ελπίδα μετά από πολλά χρόνια

Το μπάσκετ πήγαινε σταθερά καλά και έφερνε τίτλους στον Παναθηναϊκό. Υπήρχε η πίκρα για το ποδόσφαιρο. Ορθοπόδησε το ποδόσφαιρο, πίκρα για την πτώση του μπάσκετ τα τελευταία δύο χρόνια. Εν μέσω όλων αυτών, ο Α.Ο. που βίωσε δύσκολη δεκαετία.

Οι οπαδοί του συλλόγου είχαν ξεχάσει τι θα πει ανάσα ξεγνοιασιάς. Πάντα είχαν λόγο ή λόγους, να ανησυχούν, να προβληματίζονται, να μη γνωρίζουν τι ξημερώνει σε κάποιο τμήμα του Παναθηναϊκού. Μια μόνιμη μιζέρια στην ατμόσφαιρα, εσωστρέφεια, γκρίνια που δεν είχε κανένα αποτέλεσμα καθώς δεν έφερνε λύση στο παραμικρό. Ίσα-ίσα έμοιαζε σα να ρίχνεις αλάτι στις πληγές σου, επειδή απλά δεν μπορείς να τις επουλώσεις ή έστω να απαλύνεις τον πόνο.

Το καλοκαίρι του 2022 μετά και την τελευταία εξέλιξη στην ΚΑΕ, φαντάζει μακράν το πιο αισιόδοξο και ήρεμο για τους Παναθηναϊκούς. Έχουν να σκεφτούν πλέον τις μεταγραφές. Την αγωνιστική βελτίωση των ομάδων του συλλόγου. Όμορφη αγωνία για κάθε οπαδό που η μεταγραφική περίοδος είναι το… ψωμί του.

Αν καθίσει κανείς να σκεφτεί πότε ήταν το τελευταίο καλοκαίρι ανάλογης ηρεμίας και ενασχόλησης μόνο με την υγεία του αθλητισμού, δύσκολα θα το θυμηθεί. Μπορεί να σας μοιάζει λεπτομέρεια ή ασήμαντο αυτό που αναφέρουμε, γιατί σας «καίει» ποιος χαφ θα αποκτηθεί στο ποδόσφαιρο, ποιος προπονητής θα έρθει στο μπάσκετ, οι ξένες στο βόλεϊ γυναικών και συνολικά οι επόμενες κινήσεις των ομάδων του Α.Ο. Χαμόγελα και μόνο, «θάνατος» της μιζέριας, απουσία… τρόμου για το τι θα φέρει το αύριο κάπου.

Η τελευταία σπουδαία εξέλιξη, ήταν προφανώς η παρουσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μέσω της δημόσιας τοποθέτησής του. Παρουσία που εγγυάται έναν Παναθηναϊκό ανταγωνιστικό. Έναν Παναθηναϊκό που δε θα μπορούν να του παίξουν παιχνίδια περίεργα. Κανείς και για κανένα λόγο. Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά το Τριφύλλι δε θα μοιάζει σε τίποτα με την-τουλάχιστον-ανησυχητική πραγματικότητα της τελευταίας διετίας.

Προσθέστε και το κλειστό του ΟΑΚΑ που πλέον είναι σπίτι του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Ένα στολίδι για την κορυφαία μπασκετική δύναμη της Ευρώπης, όπως ακριβώς της αρμόζει. Οικονομικά, ψυχολογικά, ρομαντικά, αυτό επιδρά μόνο θετικά!

Στο ποδόσφαιρο τα δεδομένα έτσι κι αλλιώς διαφοροποιήθηκαν όπως φάνηκε περίτρανα τους τελευταίους μήνες. Επιστροφή στην Ευρώπη μετά από πέντε χρόνια, τίτλος μετά από οκτώ χρόνια, προπονητής που όχι απλά πείθει αλλά εμπνέει απόλυτη εμπιστοσύνη. Ειδικά στο ποδόσφαιρο το να σκέφτεσαι μόνο το ποιοι παίκτες θα σε ενισχύσουν και τι θα σου φέρουν οι ευρωπαϊκές κληρώσεις, χωρίς ίχνος υπερβολής είχε γίνει άγνωστη έννοια. Σίγουρα βήματα επιστροφής που δεν έχει επιτευχθεί ακόμη στον απόλυτο βαθμό προφανώς, αλλά είναι πολύ κοντά και το αναγνωρίζουν οι πάντες!

Ο Ερασιτέχνης πρωταγωνιστεί πλέον σχεδόν παντού, πήρε ευρωπαϊκό τίτλο στο πινγκ πονγκ, στο βόλεϊ στοχεύει εκτός συνόρων κορυφές γιατί η χώρα δεν εκπληρώνει τις φιλοδοξίες και τα όνειρά του. Όλα αυτά πριν καν προκύψουν τα έσοδα απ’ τις νέες εγκαταστάσεις που είναι στα σκαριά ως πρότζεκτ. Κάτι που ισχύει και για την ΠΑΕ φυσικά.

Έξτρα έσοδα, έξτρα πνοή μέσω εγκαταστάσεων που θα συμβαδίζουν με την εποχή. Το παρόν του Παναθηναϊκού στο σύνολό του, δίνει κάθε δικαίωμα για ανάσες αισιοδοξίας, ελπίδας και χαμόγελα. Το μέλλον ακόμη περισσότερο.

Είμαστε οι τελευταίοι που θα «κατευθύνουν» τον οποιοδήποτε υποστηρικτή του Παναθηναϊκού. Περισσότερο ευχή είναι, σε μια στιγμή που ο σύλλογος δεν σκύβει το κεφάλι προβληματισμένος και στεναχωρημένος. Βλέπει όλα τα «παιδιά» του να μεγαλώνουν με υγεία και φιλοδοξίες, όπως αρμόζει στο έμβλημα που κουβαλά ο κολοσσός αυτός. Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για εσωστρέφεια. Η συσπείρωση μετατρέπει την ελπίδα σε σιγουριά, την αισιοδοξία σε βεβαιότητα. Ο Παναθηναϊκός… τρέχει. Δε γίνεται να γυρίζει διαρκώς το κεφάλι πίσω του, ειδικά με τις ομορφιές που έχει μπροστά του!