By Οι δηλώσεις του Γκάνεα αποδεικνύουν την επιστροφή του Παναθηναϊκού στα στάνταρ του.
Θέλουμε να τα βλέπουμε όλα ως αντιπαλότητα. Ο τάδε είπε αυτό, άρα μείωσε εκείνο, άρα είμαι μεγαλύτερος κι εσύ μικρότερος. Ανούσιες έως κουραστικές διαπιστώσεις, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό είναι περιττές. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει αυτό που θέλει για την ομάδα που αγαπά. Εμείς τον Παναθηναϊκό τον βλέπουμε μεγαλύτερο απ’ τη Ρεάλ Μαδρίτης, αυτό δε σημαίνει πως είναι φυσικά.
Στείρες αντιπαραθέσεις δε βοηθούν πουθενά, οπότε πάμε παρακάτω. Η αναφορά στις δηλώσεις του Κρίστιαν Γκάνεα, δεν έχουν να κάνουν με πικάρισμα στον Άρη. Δεν ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή κανένας Άρης, κανένας ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός. Επειδή το ζητούμενο είναι η βελτίωση του Παναθηναϊκού. Η άνοδος της ποιότητάς του και των αξιόπιστων λύσεων που έχει στο ρόστερ του.
Αυτό ακριβώς εξυπηρετούν όσα θα αναφέρουμε, έχοντας σαν παράδειγμα τα λεγόμενα του Ρουμάνου που αποτέλεσε τη δεύτερη μεταγραφή των Πράσινων.
«Είναι στιγμή για να ανέβω επίπεδο». Ατάκα ποδοσφαιριστή ο οποίος τη σεζόν που μας πέρασε έπαιζε σε ομάδα που τελικά τερμάτισε μία θέση πάνω απ’ το Τριφύλλι. Κι όμως, αναγνωρίζει αθλητικά, οικονομικά, στο περιβάλλον που πηγαίνει και το ίδιο το brand name που θα εκπροσωπεί, πως ανεβαίνει σκαλοπάτι.
Γιατί, θα ρωτήσει κανείς. Είναι ξεκάθαρο. Επειδή ο Παναθηναϊκός στους τομείς που προαναφέραμε, ανέβασε τα στάνταρ του. Πλησιάζοντας στο πραγματικό του στάτους. Δεν το έχει φτάσει ακόμη, μην ξεχνάμε κι εμείς για ποιο μέγεθος μιλάμε. Αλλά η απλή σύγκριση με πριν 2-3 χρόνια για παράδειγμα, είναι απλά ενδεικτική.
Το αναφέρουμε όχι επειδή έχουμε κάτι με το παιδί, αλλά γιατί απασχόλησε τον τελευταίο καιρό. Πριν τρία χρόνια ο Παναθηναϊκός κυνηγούσε τον Κύπριο Κατελάρη. Έφερνε τον Μπεκ για τα εξτρέμ, μαζί με τον ελεύθερο Μολό που κάποτε ήταν σε ένα υψηλό επίπεδο αλλά είχε… κατρακυλήσει για τα καλά. Το θέμα ήταν σαφώς και οικονομικό, αλλά και το «ξεφούσκωμα» της δικής σου οντότητας.
Η περασμένη σεζόν ουσιαστικά, ήταν αυτή που σε ώθησε να γίνεις ξανά ως ομάδα θελκτικός. Υπενθυμίζοντας παράλληλα την ύπαρξή του. Διώχνοντας απ’ το μέγεθός σου τις λάσπες για να μπορούν οι πάντες να το θυμηθούν. Έτσι ο κάθε Γκάνεα σε βλέπει ως… ξερολούκουμο. Κι αν σκεφτεί κανείς «εντάξει μωρέ, δεν είναι κι ο Ρομπέρτο Κάρλος», προφανώς και δεν είναι. Πρόκειται όμως για τον βασικό αριστερό μπακ του Άρη, ο οποίος διανύει μία απ’ τις καλύτερες εποχές της ιστορίας του. Μην ξεχνάμε κι αυτά που διαχρονικά ξέραμε λοιπόν.
Το Τριφύλλι παύει να είναι η τελευταία επιλογή. Γίνεται ποδοσφαιρικός προορισμός επιλογής και ευκαιρίας. Διότι γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν τα προβλήματα του πρόσφατου παρελθόντος (πληρωμές κτλ). Τα συμβόλαια έστω και σε νορμάλ πλαίσια, αυξάνονται σε οικονομικό επίπεδο. Το ίδιο το όνομα του κλαμπ προσελκύει, ειδικά όταν λες «φίλε, είμαι ο Παναθηναϊκός που επέστρεψα στην Ευρώπη κι έχω κατακτήσει το κύπελλο της χώρας μου».
Συν τοις άλλοις, είσαι ένα ποδοσφαιρικό προϊόν δικαιοσύνης και υγείας. Βλέπουν και ξέρουν οι πάντες πως ο Γιοβάνοβιτς για να σε επιλέγει, κάτι καλό κάνεις. Ως προπονητής εμπνέει το σεβασμό και μόνο ως συμπεριφορά, στοιχείο που δεν πρέπει να παίρνουμε αψήφιστα. Στο χορτάρι αποδίδει η ομάδα του ένα ποδόσφαιρο ελκυστικό με πλάνο και ταυτότητα. Και φυσικά εντός των αποδυτηρίων, υπάρχει μια εκπληκτική φουρνιά από χαρακτήρες. Κάτι που προφανώς είναι ζήτημα προσπάθειας, αλλά θέλει και τύχη για να το πετύχεις στον απόλυτο βαθμό. Όπως κι αν έγινε, το θέμα είναι πως πρόκειται για σπουδαίο προνόμιο.
Ενώνοντας όλα τα κομμάτια αυτά, δημιουργείται ένα περιβάλλον που δε χρειάζεται να κυνηγήσει, αλλά θα το κυνηγήσουν. Θα το προτιμήσουν σε πιθανές «μάχες» με αντιπάλους διεκδικητές και δε θα πουν «οκ έχω πρόταση απ’ τον Παναθηναϊκό, άστον να περιμένει μπας και βρω κάτι άλλο».
Θα βοηθηθεί σημαντικά αυτό το καλοκαίρι το Τριφύλλι απ’ όλα τα παραπάνω. Ακόμη κι αν χρειαστεί να τραβήξει κάποιες μεταγραφές για τις τελευταίες μέρες του… παζαριού. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Τόσο για την ποιοτική σου αναβάθμιση, όσο και την ποσοτική πληρότητα του ρόστερ.
Ίσως σας κουράζουν ή να σας φαίνονται απλά όσα λέμε. Όμως πάντα μας αρέσει να θυμόμαστε τα άσχημα διότι αυτά γίνονται μάθημα. Δε γίνεται μάθημα το πώς πανηγύρισες μετά την κατάκτηση κυπέλλου, εκεί είσαι επιτυχημένος εκ των πραγμάτων.
Μην ξεχνάμε όμως, τη μεταγραφική περίοδο που έφερνες τον Μακέντα απ’ τη Β’ κατηγορία της Ιταλίας ενώ αγωνιζόταν σε ομάδα που υποβιβάστηκε για ακόμη χαμηλότερα, αρχές Σεπτέμβρη. Μην ξεχνάμε κάποιον Καστιγιόν που το 2013 ζητούσε απ’ τον Παναθηναϊκό… όρο να μείνει ελεύθερος σε περίπτωση υποβιβασμού. Τα ζήσαμε όλα αυτά. Μας ενόχλησαν, όμως δεν ήταν εφιάλτης, ήταν η πραγματικότητα.
Γι’ αυτό και πρέπει να επισημαίνουμε την αλλαγή της πραγματικότητάς σου. Ως μέγεθος πάντα θα είναι τεράστιος ο Παναθηναϊκός. Αλλά καλύτερα να είναι τεράστιος όπως σήμερα, παρά όπως ήταν πριν λίγα χρόνια. Έτσι, ελπίζεις πως σε ένα χρόνο από σήμερα θα είναι ακόμη πιο κοντά στη φύση σου.
Κατά τα άλλα, το ποιος θα αποκτηθεί, τι όνομα θα έχει, από που θα κατάγεται, είναι ζήτημα του προπονητή και όσων ασχολούνται με τις μεταγραφές. Εκεί έχουμε αναφέρει πως υπάρχει τυφλή εμπιστοσύνη και δικαίως, σύμφωνα με τα πεπραγμένα.
Comments