By Ο Ανδρέας Πιστιόλης γύρισε το χρόνο πίσω, στα χρόνια του στον Παναθηναϊκό, με τον κόουτς της Γαλατά να αποθεώνει επίσης τον επί χρόνια συνοδοιπόρο του, Δημήτρη Ιτούδη.
Η Γαλατά στα μέσα της σεζόν έκανε κίνηση ΜΑΤ, φέρνοντας στην Πόλη τον Ανρέα Πιστιόλη και δίνοντάς του τα κλειδιά της ομάδας.
Έκτοτε η πορεία της ομάδας ήταν εξαιρετική, με τον 43χρονο κόουτς να την οδηγεί μέχρι την τρίτη θέση της κανονικής περιόδου, ενώ πλέον βρίσκεται στα ημιτελικά, περιμένοντας τον νικητή του ζευγαριού Εφές – Καρσίγιακα.
Μεταξύ άλλων, ο Ανδρέας Πιστιόλης, είπε…
– Για την πρώτη του επαφή με την πορτοκαλή Θεά:
Σταμάτησα να παίζω στα 17. Τα τελευταία χρόνια, ήμουν μέσα-έξω, γιατί διάβαζα για το πανεπιστήμιο. Προσπαθούσα να τα συνδυάζω, αλλά είχα πολύ διάβασμα, πολλά να κάνω. Μέχρι τα 15 μου, έπαιζα περισσότερο. Στα 18, έγινε προπονητής.
Αγάπησα το μπάσκετ. Πάντα μου άρεσε το νοητικό κομμάτι του αθλητισμού, αλλά και γενικότερα στη ζωή. Μου αρέσει το τακτικό κομμάτι, πώς μπορείς να αλλάξεις μικρές λεπτομέρειες για να γίνει κάτι καλύτερο. Έτσι λειτουργεί το μυαλό μου. Πάντα μου άρεσε αυτό και πάντα το εκτιμούσα.
– Για τα παιδικά του χρόνια… μέσα στον Παναθηναϊκό:
Και ο αδερφός που έπαιζε μπάσκετ πριν από μένα. Μεγάλωσα στον Παναθηναϊκό και θα μπορούσες να πεις στην καρδιά της ομάδας. Το σχολείο μου ήταν δίπλα στο ιστορικό στάδιο του Παναθηναϊκού. Ήμουν μέσα – έξω σε αυτό όλη μου τη ζωή. Μόνο αυτό ήξερα. Ήμουν στον Παναθηναϊκό και ο Παναθηναϊκός ήταν η ζωή μου για μεγάλο διάστημα. Άρχισα να παίζω μπάσκετ στα 6 μου επειδή παρακολουθούσα τον αδερφό μου που έπαιζε ήδη. Οπότε ήμουν στο γήπεδο από μικρός. Έμεινα μάλιστα στον Παναθηναϊκό μέχρι τα 33 μου. Μια ολόκληρη ζωή. Μέχρι εκείνο το σημείο μόνο αυτό ήξερα. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως μπορεί να υπάρξει κάτι διαφορετικό. Ποτέ δεν στάθηκα να σκεφτώ ότι η ζωή μου θα μπορούσε να έχει διαφορετική τροπή. Αυτό ήταν. Μεγάλωσα σε αυτή την κατάσταση. Ο πατέρας μου ήταν κυρίως στο βόλεϊ. Γενικά, μεγάλωσα με αθλητική κουλτούρα, πέραν του κομματιού του Παναθηναϊκού.
– Για την ευκαιρία που πήρε από τον Δημήτρη Ιτούδη στον Παναθηναϊκό:
Ήταν ένα μεγάλο βήμα για εμένα. η μεγαλύτερη ευκαιρία που είχα ως τότε. Κάθε βήμα είναι σημαντικό. Ήμουν προπονητής από τα 18 και έπαιρνα κάθε δουλειά που έβρισκα. Ήμουν λοιπόν βοηθός στην ομάδα νέων του Παναθηναϊκού και είχα τον Φώτση και τον Γλυνιαδάκη. Ήταν σπουδαία περίοδος για εμένα και έμαθα πολλά. Μετά ανέλαβα την ομάδα Παίδων, όπου έκανα καλή δουλειά και τράβηξα την προσοχή της ομάδας. Η πιο μεγάλη στιγμή ήταν όταν ο Ιτούδης και ο Ζοτς μου πρόσφεραν δουλειά.
– Για την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό:
Ήθελα να μείνω στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα άλλαξε εποχή και ήταν καιρός για αλλαγή. Περίμενα πως η ομάδα θα επενδύσει σε εμένα και θα αναγνωρίσει τον ρόλο και τη συνεισφορά μου σε αυτή την αλλαγή. Δεν συνέβη αυτό, αλλά δεν πειράζει. Καταλαβαίνω πως ήταν κρίσιμη εποχή για όλους. Είναι δύσκολο να κρίνεις προπονητές. Δεν είμαστε σαν τους παίκτες, όπου έχεις τα στατιστικά. Πρέπει απλά να εκτιμάς πράγματα. Ήταν μια διαφορετική κατάσταση. Ο νέος κόουτς (Πεδουλάκης) ήρθε και έφερε τους ανθρώπους που εμπιστευόταν. Δεν με ήξερε. Σε αυτή την εποχή αλλαγής δεν υπήρχε για εμένα θέση που να με ικανοποιεί στην ομάδα.
– Για το αν ένοιωσε ανεπιθύμητος από τον νέο προπονητή:
Δεν είναι ότι δεν με ήθελε, αλλά η ομάδα με ήθελε σε έναν ρόλο που δεν ήθελα να έχω εδώ. Οι επιλογές ήταν ή να δεχθώ έναν ρόλο που δεν πίστευα πως είναι καλός για εμένα ή να μείνω εκεί, όπως κάνουν δυστυχώς πολλοί άνθρωποι στον αθλητισμό και να περιμένω την αποτυχία που μπορεί να μου έδινε μια ευκαιρία. Αυτός δεν είναι ο δρόμος μου. Δεν ήθελα να αποτελέσω αρνητικό στοιχείο στην ομάδα που μεγάλωσα, αγάπησα και υπηρέτησα. Δεν ήθελα να είμαι ο τύπος που θα ήταν χαρο΄θμενος στην αποτυχία της ομάδας, προκειμένου να εξυπηρετήσω τους προσωπικούς μου στόχους. Έπρεπε να αποφασίσω και αποφάσισα να φύγω, προκειμένου να βρω ένα διαφορετικό μονοπάτι. Είχα πίστη στον εαυτό μου και μπορούσα να δω πως εάν δεν είχα φύγει, κανείς δεν θα με είχε εκτιμήσει. Ήταν κρίσιμη απόφαση.
– Για το “τιτίβισμα” του Τζάκσον το 2020 στο οποίο έλεγε πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να υπογράψει εκείνον μετά την αποχώρηση του Γιώργου Βόβορα:
Είναι δύσκολο να πεις τι θα μπορούσε να συμβεί. Δεν μου αρέσει να δημιουργώ σπέκουλα. Εξαρτάται από το τι προσφορά και την κατάσταση που θα υπήρχε τότε. Ο λόγος που έκανα λάικ σε αυτό το τουίτ ήταν για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Μου έδωσε αυτοπεπήθησή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να σε εκτιμούν οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκες. Το λάικ μου δεν ήταν… παράπονο του τύπου “Γιατί δεν με υπογράφει ο Παναθηναϊκός”. Δεν είχε να κάνει με αυτό. Εάν πάντως είχε έρθει πρόταση τότε, θα έπρεπε να εξετάσω την κατάσταση. Ποια θα ήταν η πρόταση; Το θα άφηνα πίσω; Είναι δύσκολο να πεις…
– Για τις αναφορές που φέρνουν τον Ιτούδη πολύ κοντάστην Φενέρ:
Είναι απλά μια φήμη, οπότε δεν θέλω να το συζητήσω. Η Φενέρ έχει εξάλλου έναν πολύ καλό προπονητή. Θα ήταν ενδιαφέρον να έχω έναν ακόμα φίλο στην πόλη, αλλά είναι θεωρητικό όλο αυτό. Ο Δημήτρης έχει συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ. Είναι περίεργο να συζητάμε εάν θα έρθει.
– Για τη συνεργασία του με τον Ιτούδη:
Ταιριάξαμε σαν χαρακτήρες. Πήγα εκεί σε νεαρή ηλικία και έμαθα πολλά από εκείνον. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι άνθρωποι κοντά του που δεν είχαν την ίδια διάρκεια και τα αποτελέσματα που είχα εγώ, σε ό,τι έχει να κάνει με το να μάθεις το σύστημά του και να διδαχθείς από αυτόν. Ο Δημήτρης μου δίδαξε μπάσκετ. Μάθαμε να δουλεύουμε μαζί με αυτό τον τρόπο. το work ethics είναι εκεί. Ήμασταν και οι δύο φιλόδοξοι και με κίνητρο. Είχαμε κοινούς στόχους όλο αυτό το διάστημα και δουλέψαμε σε απαιτητικές δουλειές και πάντα έπρεπε να κερδίζουμε. Όταν είσαι όμως τόσα χρόνια με κάποιον ξέρεις πως κάποια στιγμή θα έρθει το τέλος. Τίποτα δεν κρατά για πάντα. Δεν θα είμαστε 70-80 ετών και θα είμαστε ακόμα στην ΤΣΣΚΑ ως χεντ κόουτς και ασίσταντ. Τα όσα πετύχαμε όμως μιλούν από μόνα τους.
– Για το αν ήταν δύσκολο να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ζοτε:
Ο Ζοτς και ο Ιτούδης μου έδωσαν μια ευκαιρία. Το δύσκολο ήταν να πάρω την ευκαιρία. Μετά από αυτό, δεν αναμένεται αν είναι εύκολη η κατάσταση, όμως όταν έχεις πάρει την ευκαιρία, είναι όλα όσα χρειάζεται. Επιπλέον ήταν πρόκληση το ότι έπρεπε να κρατήσεις τον εαυτό σου στο τοπ επίπεδο. Στο τέλος όμως πιστεύω πως τα κατάφερα.
– Για το αν ο Παναθηναϊκός του 2009 ήταν η καλύτερη ομάδα που έπαιξε ποτέ στην Ευρωλίγκα:
Άλλη μια θεωρητική ερώτηση. Πρώτα από όλα, πρέπει να πω πως ήταν η πιο ολοκληρωμένη ομάδα. Δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη, αλλά αν με ρωτάς, εννοείται πως θα πω τον Παναθηναϊκό. Τι άλλο μπορώ να πω;
πηγή: eurohoops.net
Comments