By Η απογοητευτική εικόνα των αναπληρωματικών και η απίστευτη ανοησία του Ιταλού επιθετικού που χάνει τον τελικό του Κυπέλλου
Από την ανακοίνωση των δύο ενδεκάδων του αποψινού ντέρμπι ήταν εύκολο για κάποιον να καταλάβει τον διαφορετικό τρόπο που προσέγγισαν το ματς ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός. Από την μία ο «δικέφαλος του βορρά» παρατάχθηκε με βασικούς, καθώς ένιωθε τεράστια την ανάγκη να επιστρέψει στις επιτυχίες μετά τις 20 Μαρτίου και τους έντεκα σερί αγώνες χωρίς νίκη σε όλες τις διοργανώσεις, ώστε να φτιάξει την ψυχολογία του ενόψει του σημαντικότερου παιχνιδιού της χρονιάς και να δώσει ρυθμό σε όσους από αυτούς προέρχονταν από αποχή.
Από την άλλη οι «πράσινοι» με τις εννιά αλλαγές στο αρχικό σχήμα «φώναξαν» την επίσης τεράστια ανάγκη που είχαν για να ξεκουράσουν τους βασικούς τους ποδοσφαιριστές και να παρουσιαστούν όσο το δυνατόν πιο φρέσκοι στον μεγάλο τελικό του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ, καθώς εδώ και τρεις μήνες πήγαιναν με τους ίδιους 13-14 παίκτες. Μόνο ο Μπαρτ Σένκεφελντ και ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς βρήκαν τον δρόμο προς την ενδεκάδα σε σχέση με την «κλασική» ενδεκάδα.
Εκτός από τις πολλές αλλαγές σε πρόσωπα, ο Παναθηναϊκός διαφοροποίησε την φιλοσοφία του, άλλαξε τον σχηματισμό του, έπαιξε πίσω από την μπάλα αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν καλός, δεν κατάφερε να το υποστηρίξει αυτό το πλάνο(όπως με επιτυχία έκανε σε Βικελίδης και Καραϊσκάκη), έχοντας τραγική συμπεριφορά με την μπάλα στα πόδια(27% στο ημίωρο), κάκιστη ανασταλτική λειτουργία, με αποτέλεσμα να δεχθεί δύο γκολ μέχρι το 21′.
Στην συνέχεια δεν έβγαλε καμία αντίδραση, το μόνο που κατάφερε ήταν να ισορροπήσει με τον Κουρμπέλη στη μεσαία γραμμή. Στο 33′ ο Παναθηναϊκός έκανε την πρώτη ορθολογικά δομημένη επίθεση ενώ ενδεικτικό της κακής εικόνας ήταν το γεγονός πως οι πρώτες καλές ευκαιρίες ήταν στο 86′ και το 88′ με Μακέντα και Βαγιαννίδη αλλά και με τον Καρλίτος στο 89′.
O ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος και νίκησε δίκαια.
Σαν να έπαιζε χωρίς εξτρέμ και φορ
Όσον αφορά σε ατομικό επίπεδο, η συντριπτική πλειοψηφία όσων ξεκίνησαν το ματς ήταν απογοητευτικοί. Μόνο ο Κουρμπέλης κατάφερε να ξεχωρίσει, ο Βαγιαννίδης με κομβικό τάκλιν σε τετ-α-τετ του Ολιβέιρα και ο Χατζηθεοδωρίδης όταν έπαιξε ως τρίτος στόπερ στο δεύτερο μέρος.
Ο Βιτάλ ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ο Χατζηγιοβάνης ολοκλήρωσε το ματς χωρίς «μισή» θετική ενέργεια ενώ και ο Καρλίτος δεν μπόρεσε να δώσει συνέχεια στην καλή του εμφάνιση κόντρα στον ΠΑΣ. Λίγα πράγματα από τον Αλεξανδρόπουλο, ακόμη λιγότερα από τον Μαουρίσιο στη μεσαία γραμμή.
Ίσως να δόθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η απάντηση στην ερώτηση «γιατί ο Γιοβάνοβιτς δεν άνοιξε το rotation μέσα στη σεζόν»;
Ο Μακέντα που θα ξεκινούσε στον τελικό, αποβλήθηκε σε ένα τέταρτο!
Η μεγάλη ζημιά για τον Παναθηναϊκό δεν ήρθε ούτε από την ήττα, ούτε και από την εικόνα των παικτών που ξεκίνησαν. Ήρθε από την ανόητη, απίστευτη, «αυτοκτονική» αποβολή του Φεντερίκο Μακέντα μέσα σε ένα τέταρτο!
Δεν υπάρχει αυτό που έκανε ο Ιταλός στράικερ, ο οποίος με δεδομένη την αποχή του Ιωαννίδη εδώ και δέκα ημέρες που «τρέχει» να προλάβει αλλά και την διαχείρισή του στο σημερινό ματς από τον Γιοβάνοβιτς, ήταν το μεγάλο φαβορί για να ξεκινήσει βασικός στον τελικό του Κυπέλλου, καθώς ταίριαζε περισσότερο στη φύση του παιχνιδιού από τον «Τσάρλι».
Δέχεται την πρώτη κίτρινη στο 81′ και ενώ έχει την κάρτα, πάει στις καθυστερήσεις χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και «γκρεμίζει» από πίσω τον Σβαμπ. Απλά αδιανόητο, απλά ακατανόητο, με την θέση του σέντερ φορ να αποτελεί πλέον τον μεγαλύτερο «πονοκέφαλο» του προπονητή. Απαράδεκτη ενέργεια για την εμπειρία και την προσωπικότητά του.
Comments