Η κυριαρχία του Παναθηναϊκού

Το πάρτι, κατά το ήμισυ, είχε ξεκινήσει από το προηγούμενο βράδυ και το υπέροχο σκηνικό στη Λεωφόρο για την υποδοχή της γυναικείας ομάδας. Ωστόσο το βασικό “event” της μέρας ήταν ο τελικός του League Cup των αντρών κόντρα στον ΠΑΟΚ. Όλα ξεκινάνε από αυτό και από τη διεκδίκηση του δεύτερου, χρονικά, τίτλου της σεζόν για την ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου.

Ο Παναθηναϊκός διανύει μια περίοδο απίστευτης ευφορίας καθώς τα τμήματα του ερασιτέχνη κατακτούν τον έναν τίτλο μετά τον άλλο. Το πρωτάθλημα για την ομάδα βόλεϊ των ανδρών ήταν ο μεγάλος στόχος αλλά με έναν ακόμα στόχο να απομένει έμοιαζε με… πρόγευμα. Η πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση του Παναθηναϊκού, το 3-2 στη Θεσσαλονίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ που ήταν ήττα μεν αλλά άφηνε την κατάσταση στα χέρια των πρασίνων αλλά και η εορταστική ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ με περίπου 7000 φιλάθλους έδειχναν πως πολύ δύσκολα μπορεί να στραβώσει αυτός ο τελικός για τους πράσινους.

Ο ΠΑΟΚ ήταν καλός, με εξαίρεση το πρώτο σετ. Μάλιστα έχοντας τον Ούντις σε μία ακόμα πολύ καλή μέρα και τον Πετρέα να σερβίρει απειλητικά ο δικέφαλος είχε ζωντανές τις ελπίδες του ακόμα και όταν βρισκόταν πίσω στο σκορ. Ο Παναθηναϊκός, όμως, τα είχε όλα. Πολύ καλό μπλοκ, υποδοχή που έδινε ασφάλεια, πείσμα και θέληση. Ο Ντερ Ντρις μπορεί να μην ήταν ο κορυφαίος αλλά ήταν πιο μαχητικός από ποτέ, ο Ράπτης ήρθε από τον πάγκο και φρέσκαρε την ομάδα, ο Στάλεκαρ δεν άφηνε καμία ευκαιρία για μπλοκ χαμένη ενώ ο Πρωτοψάλτης περνούσε τη μπάλα με όποιο τρόπο ήθελε.

Εν ολίγης ο Παναθηναϊκός περιόρισε όλα τα δυνατά στοιχεία του ΠΑΟΚ ενώ παράλληλα μείωσε τα λάθη του και πάλεψε να σώσει κάθε μπάλα. Όταν ο Ούντρις ήταν πλέον προβλέψιμος, καθώς καμία άλλη επιθετική λειτουργία του δικεφάλου δεν είχε αποτέλεσμα, η μοναδική εναλλακτική ήταν το παιχνίδι με τους κεντρικούς. Ακόμα και έτσι, όμως, οι πράσινοι είτε με καλές άμυνες είτε με πρώτο χρόνο είχαν απαντήσεις και ουσιαστικά δεν έπαψαν ποτέ να έχουν την κυριαρχία του αγώνα.

Ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος δεν έχει πλέον να διαχειριστεί μια ομάδα που προσπαθεί να ανακάμψει και να βρει το δρόμο της αλλά μία ομάδα που είναι βασική διεκδικήτρια τίτλων και κάθε χαμένος τελικός μοιάζει αποτυχία. Ο Κορίνθιος κόουτς τα έχει καταφέρει και πλέον τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Πλέον τα ζόρικα όχι μόνο έχουν περάσει αλλά οι πράσινοι έχουν τον πήχη ψηλά, κυνηγάνε κάθε τίτλο και η ευρωπαϊκή καταξίωση είναι η μεγάλη πρόκληση.

Ο Παναθηναϊκός έχει το προνόμιο να διαθέτει στο επιτελείο του Δημήτρη Ανδρεόπουλο, Σωτήρη Πανταλέων και Ρούλη Αγραπιδάκη, δηλαδή τρεις ανθρώπους που έχουν διαμορφώσει το DNA του συλλόγου εδώ και δεκαετίες. Ο Άξελ Γιάκοπσεν, ως άξιος διάδοχός τους και αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας τα τελευταία χρόνια ξέρει πολύ καλά τι σημαίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι για τον Παναθηναϊκό. Αυτό εξηγεί άλλωστε την κίνησή του να σηκώσει το τρόπαιο μαζί με τον Πανταλέων και τον Αγραπιδάκη, κάτι που δε θα έκανε κάθε αρχηγός ο οποίος έχει τη δική του στιγμή απόλυτης δόξας.

Η βραδιά αυτή έμοιαζε βγαλμένη από τα ένδοξα χρόνια του συλλόγου. Ή μάλλον, με τον κύκλο της ζωής να έχει γυρίσει, η εικόνα αυτή είναι βγαλμένη από το λαμπρό μέλλον το οποίο ξεπροβάλει. Απόλυτη κυριαρχία στο γυναικείο βόλεϊ, νταμπλ στο αντρικό και ένα γήπεδο γεμάτο φίλους της ομάδας να γίνονται κινητήριος δύναμη δείχνει πως ο Παναθηναϊκός είναι ενωμένος και ισχυρός. Οι βάσεις έχουν μπει, ειδικά στο τμήμα των ανδρών το οποίο έχει επιστρέψει στους τίτλους από το 2020, και τώρα μένει να αξιοποιηθεί όλο αυτό. Οι κατάλληλοι άνθρωποι υπάρχουν, η στήριξη υπάρχει και όλα είναι ευνοϊκά ώστε ο Παναθηναϊκός να ξαναγράψει ένδοξες μέρες τα χρόνια που έρχονται.