Η ευκαιρία και οι εξετάσεις των οπαδών

Ο τελικός του Κυπέλλου και ο μακρύ; δρόμο; για την επιστροφή στην οπαδική κανονικότητα.

Το είχαμε επισημάνει μετά τη στυγνή δολοφονία του Αλκη Καμπανού και το επαναλαμβάνουμε τώρα, με αφορμή την παρουσία των οπαδών του Αρη στη Λεωφόρο (αυτό ήταν πιο… δύσκολο και ρικσαδόρικο εγχείρημα συγκριτικά με την παρουσία τους στο Γ. Καραϊσκάκης). Μόνο αν θέλουν οι ίδιοι οι οπαδοί, θα βελτιωθεί η κατάσταση στα θέματα της οπαδικής βίας (μην περιμένει κάποιος ότι πρόκειται να λυθεί ολοκληρωτικά το πρόβλημα, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί πουθενά παγκοσμίως εδώ και δεκαετίες).

Επειδή ζούμε στην Ελλάδα, καμία κυβέρνηση, καμία αστυνομία και καμία ΠΑΕ δεν μπορεί να παίξει τόσο καταλυτικό ρόλο στο ζήτημα όσο οι ίδιοι οι οπαδοί. Μπορούν να παίξουν πολύ μικρότερο ρόλο, ναι, από τις δικές τους «θέσεις». Ομως η άκρη του νήματος, ειδικά για τη βία μέσα και πέριξ των γηπέδων, εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τους ίδιους τους οπαδούς. Εγινε μια καλή αρχή στα Ολυμπιακός – Αρης και Παναθηναϊκός – Αρης. Μια αρχή δειλά – δειλά, αλλά απόλυτα επιτυχημένα. Ο δρόμος, ωστόσο, είναι ακόμα μακρύς, αν καταγράψουμε τη λίστα των συμβάντων σε παιχνίδια ερασιτεχνικών σωματείων τους τελευταίους τρεις μήνες, ή αν κρατήσουμε σε μια άκρη του μυαλού μας περιστατικά σαν αυτό το απίστευτο σημερινό στο Ρέντη. Απέχει ακόμα πολύ η στιγμή που θα δούμε πιο ενθαρρυντικές εικόνες σε ματς μεταξύ των τριών ομάδων του ΠΟΚ ή σε αναμετρήσεις τους με τον ΠΑΟΚ.

Μια σπουδαία ευκαιρία, όμως, παρουσιάζεται σε όλους ενόψει του τελικού Κυπέλλου. Για να πείσουν οι οπαδοί πρωτίστως τις δικές τους κοινότητες ότι η οπαδική ηδονή (εμπειρία, παρουσία, πείτε το όπως θέλετε) της συνύπαρξης σε ντέρμπι, αυτό που βιώνουν οι οπαδοί όλων των ομάδων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στα εκτός έδρας παιχνίδια τους, δεν συγκρίνεται σε τίποτα με την ψευτομαγκιά των παντός είδους «πεσιμάτων» ή και ψιλο-«κανονισμένων» συμπλοκών όλα αυτά τα χρόνια. Δίνουν «εξετάσεις» σ’ αυτόν τον τελικό οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ και νομίζω πως υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να τις περάσουν με επιτυχία.

Κι αν αυτό συμβεί, μπορεί η πρωτοβουλία των οπαδών του Αρη να επεκταθεί σιγά – σιγά από την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Σιγά – σιγά, δεν χρειάζεται βιασύνη. Οσο πιο βαθιά είναι, άλλωστε, η πληγή, τόσο περισσότερος χρόνος απαιτείται για την επούλωσή της. Δεν θα πάμε από το «0» στο «10». Δεν θα δούμε εύκολα οπαδούς του ΠΑΟΚ στο «Γ. Καραϊσκάκης». Ούτε οπαδούς του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο. Ομως σταδιακά – αν στον τελικό Κυπέλλου κυλήσουν όλα ομαλά – μπορούμε από την επόμενη σεζόν να βλέπουμε πολύ πιο συχνά οπαδούς της εκάστοτε φιλοξενούμενης ομάδας στα γήπεδα όλης της χώρας. Οχι μόνο στο Βόλο και στη Ριζούπολη…

Ευκαιρία, άλλου είδους, έχει και ο Παναθηναϊκός την Κυριακή. Και μάλιστα τεράστια, εναντίον της ΑΕΚ, στο ΟΑΚΑ. Να νικήσει, να «τελειώσει» με το «ευρωπαϊκό» εισιτήριο και να κάνει rotation και διαχείριση έμψυχου δυναμικού στα επόμενα τρία ματς, ώστε οι 12-13 παίκτες που αγωνίζονται ως βασικοί να εμφανιστούν φρέσκοι και όχι ξεζουμισμένοι στον τελικό Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ. Πώς και γιατί μπορεί να συμβεί αυτό; Μπορεί να συμβεί μόνο αν πάρει το τρίποντο στο ΟΑΚΑ. Σ’ αυτή την περίπτωση η διαφορά του από την Ενωση θα «ανοίξει» στο +5, το οποίο ουσιαστικά θα είναι «+6», επειδή θα υπερτερεί το Τριφύλλι σε περίπτωση ισοβαθμίας με την ΑΕΚ. Πέντε βαθμοί στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές και ενώ υπάρχει και ματς Παναθηναϊκός – ΠΑΣ Γιάννινα, στη Λεωφόρο όπου οι Πράσινοι έχουν νικήσει όλους τους «μεγάλους», δεν καλύπτονται. Θα πρέπει η Ενωση να νικήσει κατά σειρά ΠΑΣ Γιάννινα εντός έδρας, Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ για να έχει κάποιες πιθανότητες να ξεπεράσει τους Πράσινους. Απίθανο για μια ομάδα που δέχεται γκολ σε όλα τα παιχνίδια της έως τώρα, γι’ αυτό και έχει νικήσει μόνο στους «Ζωσιμάδες», όπου χρειάστηκε τρία γκολ για να πάρει το τρίποντο (2-3).