By Η πλέον πολύτιμη νίκη του Παναθηναϊκού στη διαδρομή των playoffs που φέρνει ακόμη πιο κοντά την έξοδο στην Ευρώπη
Το αξίζει στο κάτω – κάτω της γραφής, για όλα όσα έχει κάνει (πολύ) σωστά τους τελευταίους 2,5 μήνες, επιστρέφοντας για πρώτη φορά μετά από χρόνια σε κυβικά κανονικού Παναθηναϊκού. Και παίζοντας ως Παναθηναϊκός, απέναντι στους πάντες. Νίκησε όλους τους αντιπάλους του από την Big-5, με άκρως πειστικό τρόπο και πάνω απ’ όλα με το “δικό” του ποδόσφαιρο, ανέβηκε στην 3η θέση για πρώτη φορά μέσα στη σεζόν και έχει στείλει μηνύματα προς όλους πως “επιστρέφει”.
Προσοχή όμως! Το Τριφύλλι είναι όντως στο καλύτερο φεγγάρι του, ακόμη όμως δεν έχει πετύχει τους τελικούς στόχους της χρονιάς. Και θα πρέπει να παραμείνει σ’ αυτά τα στάνταρντς κατά την τετράδα αγώνων που ακολουθεί, στην οποία έχει τρεις μεγάλες αποστολές σε ΟΑΚΑ, Φάληρο και Τούμπα κι έναν “ενδιάμεσο” σταθμό μόνο το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο, για να σφραγίσει την ευρωπαϊκή έξοδο – απ’ τον δρόμο του πρωταθλήματος: να είναι μίνιμουμ στην τετράδα και να μην χρειαστεί να φτάσει στον τελικό της 21ης Μαΐου με το “πιστόλι στον κρόταφο” για να δει αν θα τα πάρει όλα (Κύπελλο κι ευρωπαϊκή θέση) ή… τίποτα.
Το μυαλό θα πρέπει να παραμείνει στη θέση του γιατί η εφετινή δουλειά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Απλώς κόντρα στον Άρη, μπήκε ακόμη ένα τούβλο στο οικοδόμημα. Απ’ τη στιγμή όμως που στην άκρη του “πράσινου” πάγκου υπάρχει ο κύριος που λέγεται Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αυτομάτως υπάρχει και η εγγύηση πως δεν πρόκειται να χαθεί ούτε λεπτό η συγκέντρωση.
Η ομάδα έχει πλέον τρομερή αυτοπεποίθηση, ξέρει τι θέλει και πώς να το πάρει μέσα στο γήπεδο, έχει απαλλαγεί απ’ τις περισσότερες “παιδικές ασθένειες” που κουβαλούσε τα προηγούμενα χρόνια και λειτουργεί αυτοματοποιημένα μέσα στο γήπεδο με τη “σφραγίδα” του προπονητή του. Απλώς χρειάζεται να βρει κι άλλη μία μεγάλη νίκη κι εκτός έδρας, για να επιβεβαιώσει τη θέση του, την εικόνα του και τη δυναμική του στο γήπεδο και στη βαθμολογία.
Το ματς που ακολουθεί με την ΑΕΚ είναι η πρώτη “ευκαιρία” του για να πάρει προβάδισμα Ευρώπης και να αφήσει τους δύο “κιτρινόμαυρους” να φάνε μετά τα… μουστάκια τους.
Ο Βέλεθ, ο Λούκας κι ο Μπαρτ
Επιστρέφοντας στο αγωνιστικό σκέλος του αγώνα με τον Άρη, αξίζουν τρεις επισημάνσεις:
1. Καταπληκτική και ηγετική απόδοση απ’ τον Φραν Βέλεθ. Έκανε πράγματα που δεν τα πιάνει η στατιστική, όμως όσο το παιχνίδι “έκαιγε” είτε πριν από το γκολ του Σένκεφελντ, είτε μέχρι το φινάλε του ημιχρόνου και την σωστή αποβολή του Καμαρά που άλλαξε τις αριθμητικές ισορροπίες, ο Ισπανός στόπερ “έσβησε” όλες τις επιθετικές προσπάθειες του Άρη, προσφέροντας απόλυτη ηρεμία στα μετόπισθεν. Κι όταν κάποια στιγμή οι “κιτρινόμαυροι” είχαν δύο απειλητικές ευκαιρίες (54’ και 56’), έριξε τα… γκάζια που χρειάζονταν, “ξύπνησε” όλη την ομάδα κι όλα πήραν το δρόμο τους. Ηγέτης!
2. Αντίστοιχα μεγάλο ματς μέχρι το 70′, όταν άρχισε να κουράζεται πλέον, έκανε κι ο Λούκας Βιγιαφάνιες. Ο Αργεντινός είναι σε τρομερή κατάσταση, πιο ώριμος από ποτέ κι ολοένα και πιο επιδραστικός στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Και δημιουργικά, αλλά και στο κομμάτι της ισορροπίας που χρειάζεται στη μεσαία γραμμή του “τριφυλλιού”. Το θέλει πολύ ο Αργεντινός και το ευρωπαϊκό εισιτήριο και το Κύπελλο και με τέτοιον Βιγιαφάνιες ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβάται τίποτα. Και δεν βλέπω ειλικρινά πως δεν θα ανανεώσουν “όρκους” οι δύο πλευρές το επόμενο καλοκαίρι.
3. Εξαιρετικός κι ο Σένκεφελντ. Όχι μόνο για το υπέροχο γκολ που πέτυχε κι έστρωσε το δρόμο προς τη νίκη του Παναθηναϊκού, αλλά και για το πώς διαχειρίστηκε τον Καμαρά, κάνοντάς τον απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος, μέχρι τη στιγμή που ο φορ του Άρη αποβλήθηκε. Έχει “δέσει” εντυπωσιακά πλέον με τον Βέλεθ και δίχως υπερβολή, είναι μακράν το πιο σταθερό κεντρικό αμυντικό δίδυμο του πρωταθλήματος, πολύ καιρό τώρα.
Comments