Αυτό τον τελικό τον έψαχνε πολλά χρόνια ο Λούκας Βιγιαφάνιες

Δεν ήταν μόνο (όλος) ο οργανισμός του Παναθηναϊκού που ήθελε λυσσασμένα αυτή την πρόκριση στον εφετινό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, προκειμένου να επανέλθει στη διεκδίκηση ενός τροπαίου μετά από 8 χρόνια. Αλλά και να δώσει το πρώτο, πραγματικό σημάδι της “επιστροφής” του στα κανονικά στάνταρντς του ως σύλλογος και μέγεθος στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αυτή η σειρά των ημιτελικών με τη Λαμία, είχε πρωταγωνιστή τον Φώτη Ιωαννίδη, ο οποίος σκόραρε εντός κι εκτός στα δύο ματς, είχε το αποτύπωμα της ποιότητας του Σεμπαστιάν Παλάσιος, όμως πάνω απ’ όλα είχε τη “σφραγίδα” και τη κλάση του Λούκας Βιγιαφάνιες, ο οποίος έδωσε τα πάντα στα 166 λεπτά που αγωνίστηκε και στους δύο αγώνες, για να προκριθεί ο Παναθηναϊκός και να αγωνιστεί στον πρώτο μεγάλο τελικό της καριέρας του.

Ο “Βίγια” μετράει 319 παιχνίδια καριέρας με τις φανέλες του Παναθηναϊκού, της U20 της Αργεντινής, της Ιντεπεντιέντε, της Ουρακάν, της Μορέλια, του Παναιτωλικού και της Αλάνιασπορ. Ποτέ όμως μέχρι σήμερα δεν έχει παίξει σε ένα τέτοιο παιχνίδι, ποτέ δεν έχει διεκδικήσει μέχρι τέλους ένα τρόπαιο στην καριέρα του. Κι αυτόν τον τελικό της 21ης Μαΐου, με τον ΠΑΟΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο, ο Αργεντινός μέσος τον έψαχνε και τον περίμενε εδώ και πολλά χρόνια…

Αυτός ήταν, άλλωστε, κι ο κύριος λόγος για τον οποίο επέστρεψε στους “πράσινους” το καλοκαίρι του 2020. Μαζί με το δέσιμό που είχε με τον Παναθηναϊκό απ’ το πρώτο πέρασμά του, ο Βιγιαφάνιες έψαχνε την ευκαιρία για να μπορέσει να διεκδικήσει και να κερδίσει έναν τίτλο με το “τριφύλλι”.

Έφτασε κοντά, πολύ κοντά την άνοιξη του 2017 στο να παίξει σε τελικό, σ’ εκείνη τη σειρά ημιτελικών με τον ΠΑΟΚ, όμως όλα όσα έγιναν στη ρεβάνς της Τούμπας δεν του το… επέτρεψαν. Αυτή τη φορά όμως ο Παναθηναϊκός έφτασε ως το τέλος του δρόμου και το τρόπαιο είναι εκεί και θέλει να το κάνει δικό του. Στο πιο σημαντικό ματς της καριέρας του ως τώρα…

Ο πανηγυρισμός και η “υπόσχεση”

Το πόσο πολύ το ήθελε και το θέλει, φάνηκε (και) στη ρεβάνς στο Αθανάσιος Διάκος. Με την πρόκριση να έχει “τελειώσει” επί της ουσίας απ’ το 42ο λεπτό και το γκολ του Ιωαννίδη, ο Βίγια συνέχισε να παλεύει σαν να μην υπάρχει… αύριο, για κάθε μπάλα, για κάθε διεκδικούμενη φάση μέχρι το 94’ και το τελικό σφύριγμα του Μάντεν. Έβγαλε την ασίστ προς τον “Τούκου” στο 2-0, συνέχισε μαζί με τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς να τραβάει την ομάδα μπροστά για να βρει και τρίτο γκολ, “έφαγε” όλο το γήπεδο.

Και μόλις ο Σκωτσέζος ρέφερι σφύριξε για τελευταία φορά, οι υψωμένες γροθιές του πρώτα προς τον πάγκο και μετά προς την εξέδρα που είχαν στήσει στα… υψώματα πέριξ του γηπέδου οι φίλοι του Παναθηναϊκού, φανέρωναν την ψυχική ευφορία και τη χαρά του για την πρόκριση και τη στιγμή που έχει έρθει…

“Δεν έχει σημασία αυτό το γκολ. Τα μεγάλα ματς, φίλε, αυτά είναι που σε κάνουν να ξεχωρίζεις και να σε θυμάται ο κόσμος. Κι όταν κάποια στιγμή θα σταματήσω την καριέρα μου θέλω ο κόσμος του Παναθηναϊκού να με θυμάται για κάτι ‘μεγάλο’, για κάτι σπουδαίο…” είχε πει ο 30χρονος Αργεντινός σ’ ένα “πηγαδάκι” με ρεπόρτερ έξω απ’ το γήπεδο της Λεωφόρου, στις 4 Απριλίου 2021, μετά την καλύτερή του περσινή εμφάνιση και το τέρμα που είχε σημειώσει στο 3-0 επί του ΠΑΟΚ στα περσινά playoffs. Ο περσινός, διαλυμένος αγωνιστικά Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε καν να… πλησιάσει τη διεκδίκηση κάτι “μεγάλου”.

Φέτος, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κι ο Βίγια”έχει πλέον την ευκαιρία που έψαχνε για να φτάσει σε έναν τίτλο και να… αποκαταστήσει την αδικία που ένιωσε στο πετσί της η “γενιά” του πριν από λίγα χρόνια.