Σαν Σήμερα: Ο Βαρδινογιάννης κυρήσει την έναρξη της πολυμετοχικότητας

Σαν σήμερα (22 Απριλίου 2008) πριν από 14 χρόνια, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ανακοίνωσε την έναρξη της πολυμετοχικότητας.

Τι ακολούθησε μετά, το ξέρουν όλοι. Τι προηγήθηκε, όμως, της απόφασης του Τζίγγερ;

«Ήρθε η ώρα ο Παναθηναϊκός να γίνει πολυμετοχικός». Με αυτή τη φράση, σαν σήμερα πριν από 12 χρόνια, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ανακοίνωσε το άνοιγμα της μετοχικής σύνθεσης της ΠΑΕ μετά από τρεις δεκαετίες «μονοκρατορίας» της οικογένειας του.

Το ημερολόγιο έδειχνε 22 Απριλίου του 2008, όταν ο Τζίγγερ παραχώρησε συνέντευξη Τύπου στις εγκαταστάσεις της Παιανίας και αφουγκράστηκε το αίτημα του κόσμου του Τριφυλλιού για αλλαγή. Μία αλλαγή που στην αρχή φάνηκε όντως να αλλάζει το επίπεδο του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, όμως η συνέχεια αποδείχτηκε εφιαλτική.

Τα αίτια για την κατάρρευση της πολυμετοχικότητας είναι πολλά και ο καθένας τα εξετάζει από τη δική του οπτική γωνία. Ή από τη σκοπιά του μετόχου που συμπαθούσε εκείνη την περίοδο. Στο τέλος, μένει η ουσία: μία μοναδική ευκαιρία για την υπέρβαση του Συλλόγου, χάθηκε.

Η πολυμετοχικότητα έχει αναλυθεί με πολλούς τρόπους και με αρκετές μεθόδους. Έχουν εξαχθεί συμπεράσματα και έχουν αποδοθεί ευθύνες. Αυτό που δεν έχει συζητηθεί επαρκώς, είναι γιατί ο Γιάννης Βαρδινογιάννης αποφάσισε να επιτρέψει την είσοδο στην ΠΑΕ σε νέους επιχειρηματίες.

Ο Παναθηναϊκός είχε προετοιμαστεί για… πολυμετοχικός 

Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης είχε ισχυριστεί στη συνέντευξη Τύπου ότι η πολυμετοχικότητα δεν προέκυψε από την απώλεια του τίτλου του πρωταθλητή, από την εμφάνιση της ΠΕΚ και από το συλλαλητήριο της 13^ης Απριλίου. Ο Τζίγγερ είχε τονίσει ότι επεξεργαζόταν αρκετό καιρό αυτό το μετοχικό μοντέλο και σκόπευε να το εφαρμόσει, μόλις θα οριστικοποιούνταν η ανέγερση του νέου γηπέδου στο Βοτανικό.

Τα λόγια δεν μπορούν να αποδειχτούν. Ωστόσο, η ταχύτητα με την οποία είχαν προωθηθεί οι μεταβολές στην ΠΑΕ, αποδεικνύουν ότι υπήρχε μία προεργασία από το επιτελείο του τότε μεγαλομετόχου. Μόλις εννιά μέρα μετά το συλλαλητήριο, είχαν δρομολογηθεί οι απαραίτητες διαδικασίες για το άνοιγμα της μετοχικής σύνθεσης της εταιρίας. Κάτι που σημαίνει πως οι ανακοινώσεις του Γιάννη Βαρδινογιάννη δεν έπιασαν τους συνεργάτες του εξ’ απήνης.

Από την άλλη, αδιαμφισβήτητα η πρωτοφανής πίεση που ασκήθηκε από τον κόσμο, επίσπευσε τις εξελίξεις. Ναι μεν η πλευρά του ιδιοκτήτη είχε πραγματοποιήσει προεργασία, αλλά δεν θα προχωρούσε τόσο γρήγορα. Ωστόσο, ήταν σαφές ότι το τότε υφιστάμενο ιδιοκτησιακό, δεν μπορούσε να σταθεί άλλο και απαιτούταν μία δραστική παρέμβαση. Όπερ και εγένετο με την πολυμετοχικότητα…

Η απόφαση Βαρδινογιάννη είχε εξήγηση 

Οι ακριβείς λόγοι που είχαν οδηγήσει τον Γιάννη Βαρδινογιάννη στην απόφαση να ανοίξει την ΠΑΕ, δύσκολα περιγράφονται. Το 2008, ο Τζίγγερ συμπλήρωνε οχτώ χρόνια ανάμειξης με την καθημερινότητα του Παναθηναϊκού και τα πέντε σε «full time» ενασχόληση. Ήταν προφανές ότι δεν σκόπευε να ακολουθήσει τα… χνάρια του θείου του, Γιώργου Βαρδινογιάννη και να διοικήσει για δεκαετίες την ποδοσφαιρική ομάδα. Άλλωστε, ο Τζίγγερ προοριζόταν για να αναλάβει τα ηνία του επιχειρηματικού ομίλου και είχε πολλές υποχρεώσεις.

Επιπλέον, συνολικά στην οικογένεια Βαρδινογιάννη υπήρχε κόπωση και φθορά από την εμπλοκή στον Παναθηναϊκό και στο ποδόσφαιρο. Τριάντα χρόνια είναι μία… ολόκληρη ζωή και είναι λογικό να παρουσιάζεται κούραση. Πόσο μάλλον, όταν μιλάμε για έναν Σύλλογο με εκατομμύρια οπαδούς και η συντήρηση του οποίου κοστίζει σε ετήσια βάση δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Οπότε, ήδη στο εσωτερικό της οικογένειας ακούγονταν φωνές για απεμπλοκή ή έστω για μικρότερη συμμετοχή και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης τις έλαβε υπόψη.

Ο εγγυητής Βαρδινογιάννης για τον Παναθηναϊκό 

Η εύλογη απορία είναι γιατί ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν πούλησε το μερίδιο του σε εκείνη τη συγκυρία, παρά μόνο προτίμησε να διατηρήσει το 50% των μετοχών και δήλωσε πως θα λειτουργήσει ως εγγυητής; Η απάντηση είναι απλή: δεν ήθελε να πουλήσει και όντως είχε κατά νου ότι έπρεπε να διασφαλίσει την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού, εφόσον το εγχείρημα της πολυμετοχικότητας αποτύγχανε.

Έναν ρόλο που ο Γιάννης Βαρδινογιάννης πιστεύει ακράδαντα ότι υπηρέτησε, όταν το καλοκαίρι του 2010 ο Νικόλας Πατέρας παραιτήθηκε από την προεδρία και κανείς άλλος από τους πολυμετοχικούς δεν τον αντικατέστησε. Ο Τζίγγερ δεν αποψίλωσε το ρόστερ του πρωταθλητή, το ενίσχυσε με μεταγραφές όπως ο Μπουμσόνγκ και ο Γκοβού και επάνδρωσε τη διοίκηση με στελέχη όπως ο Γόντικας και ο Φρέιτας για να διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας.

Ωστόσο, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης διαπίστωσε σύντομα ότι… το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Μία μερίδα του κόσμου δεν ήθελε άλλο την οικογένεια Βαρδινογιάννη και ξεσπούσε στο γήπεδο, ενώ η πλευρά του τότε μεγαλομετόχου διέβλεπε ότι ο άλλος μετοχικός πόλος της ΠΑΕ δρούσε στο παρασκήνιο κόντρα στα συμφέροντα του Παναθηναϊκού. Στάσεις που έφεραν μετά από μερικούς μήνες το «η οικογένεια μου και εγώ αποχωρούμε άμεσα από τον Παναθηναϊκό», στις 5 Σεπτεμβρίου του 2011…