Ονειρεμένος τίτλος μέσα στο Ρέντη

Το παιχνίδι στο Ρέντη ήταν απλά η επιβεβαίωση της ανωτερότητας του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι είχαν μεγάλο πλεονέκτημα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και μόνο με ένα συνδυασμό άσχημων αποτελεσμάτων θα μπορούσαν να το χάσουν. Ο Ανδρεόπουλος προετοίμασε την ομάδα του στο μέγιστο όχι μόνο τακτικά αλλά και πνευματικά.

Ξεκινώντας από την πνευματική προετοιμασία, δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες πριν κόντρα στην Κηφισιά ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με βασικούς τους Ράπτη και Μπάση. Όχι μόνο οι δυο τους είχαν αγωνιστικό ρυθμό και μπόρεσαν να βοηθήσουν στον αγωνιστικό χώρο κόντρα στον Ολυμπιακό αλλά όπως φάνηκε ο πάγκος των πρασίνων έζησε το παιχνίδι με πολύ ζέση και έδωσε ενέργεια και πάθος στους βασικούς.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι το τριφύλλι έκανε όλα όσα κάνει με επιτυχία φέτος. Πίεσε από το σερβίς, είχε απόλυτη κυριαρχία στο μπλοκ και δεν πήρε τις περισσότερες κόντρα μπάλες. Παρότι ο Παναθηναϊκός έκανε αρκετά λάθη και δέχθηκε πίεση από το σερβίς του Ολυμπιακού η αποτελεσματικότητα στην επίθεση και το μπλοκ ήταν αρκετή για να καλύψει αυτά τα ψεγάδια. Σε μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού ο Ολυμπιακός έβρισκε λύσεις μόνο από το καλό του σερβίς υστερώντας στα μεγάλα ράλι και κυρίως στο μπλοκ.

Όσα εμφάνισε στο παιχνίδι στο Ρέντη ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καινούργια. Η δημιουργία του Γιάκοπσεν ήταν για ακόμα μια φορά το κλειδί καθώς όχι μόνο αξιοποίησε όλους τους συμπαίκτες του αλλά «απενεργοποίησε» το μπλοκ του Ολυμπιακού. Είναι δύσκολο να αναδειχθεί κάποιος MVP από αυτή την ομάδα καθώς οι ρόλοι έμοιαζαν όλη τη χρονιά πολύ καλά μοιρασμένοι και οι πράσινοι έκρυψαν τις αδυναμίες τους. Ο Ντερ Ντρις και ο Πρωτοψάλτης ήταν για ακόμα μια φορά πολύ καλοί στην επίθεση, ο Ανδρεόπουλος ήταν ο παίκτης που ένωνε την άμυνα με την επίθεση ενώ οι κεντρικοί έπιασαν για ακόμα μια φορά υψηλή απόδοση.

Ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος κατάφερε να διαχειριστεί πολύ σωστά την ομάδα του όλους αυτούς τους μήνες. Πριν συμβεί αυτό, όμως, έστησε έναν Παναθηναϊκό σύμφωνα με το πλάνο του ώστε να ανταπεξέρθει σε τέσσερις διοργανώσεις και να αντέξει την πίεση και την κόπωση. Είναι γεγονός πως υπήρξε ένα διάστημα στο οποίο οι πράσινοι είχαν πτώση στην απόδοσή τους, έκαναν κάποιες ήττες και στο τέλος της Α Φάση έδειχναν να μένουν μακριά από την κορυφή.

Αυτό που ο Ανδρεόπουλος ήξερε καλύτερα από τον καθένα, βέβαια, είναι ότι το πρωτάθλημα δεν είναι σπριντ αλλά μαραθώνιος. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μειώσει τη διάρκεια ντεφορμαρίσματος την ώρα που οι τρεις βασικοί του αντίπαλοι είχαν παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και μάλιστα σε κρίσιμες καμπές της χρονιάς. Ο Βαν Ντερ Ντρις ήταν ένας από τους παίκτες που κλήθηκαν να κάνουν τη διαφορά τη φετινή σεζόν. Είναι αλήθεια πως δεν βρέθηκε στο 100% σε όλη τη σεζόν ωστόσο στη Β φάση του πρωταθλήματος και στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ ήταν από τους καθοριστικότερους παίκτες και κατάφερε να δώσει στην επίθεση της ομάδας αυτό που ήθελε.

Μεγάλη κριτική δέχθηκε επίσης και ο Στάλεκαρ. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι η επιλογή του Δημήτρη Ανδρεόπουλου ως βασικός κεντρικός δίπλα στον Ραγκέλ ήταν απόλυτα σωστή. Ο Σλοβένος έγινε το… τοίχος που έψαχνε ο Παναθηναϊκός πάνω στο φιλέ, «έκρυψε τον ήλιο» στους αντιπάλους του και έγινε μια πολύ καλή λύση στην επίθεση.

Ο βασικός κορμός των Ελλήνων παικτών, όμως, ήταν ο πυρήνας της ομάδας που κράτησε το DNA του Παναθηναϊκού. Οι παλιότεροι, Ανδρεόπουλος, Ράπτης αλλά και ο Πρωτοψάλτης που το καλοκαίρι επέστρεψε σε γνωστά λημέρια, ο Μπάσης και ο Γκαράς που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι αλλά και οι νεαρότεροι που πλαισίωσαν τους βασικούς. Οι πολύ καλές εμφανίσεις του Χαράλαμπου Ανδρεόπουλου κράτησαν τον Ράπτη σε μεγάλο κομμάτι της σεζόν στον πάγκο ενώ ο Πρωτοψάλτης έδωσε στο τριφύλλι το συνδυασμό ποιότητας και εμπειρίας που απαιτούνταν.

Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε άξια το πρωτάθλημα γιατί απλά απέδειξε στο γήπεδο ότι ήταν καλύτερος και είχε μεγαλύτερη διάρκεια. Όπως είχε πει και ο προπονητής του Παναθηναϊκού, βέβαια, όποιος και αν κατακτούσε τον τίτλο θα ήταν δικαίως πρωταθλητής αφού θα έπρεπε να τα βάλει με όλους τους μεγάλους αντιπάλους. Κανένας δεν κρύφτηκε στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού και άπαντες είχαν δηλώσει εξαρχής ότι στόχος είναι το πρωτάθλημα, μια καλή πορεία στην Ευρώπη αλλά και οι δύο επιπλέον εγχώριοι τίτλοι. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος, η συμμετοχή στα ημιτελικά του Challenge Cup και ο στόχος του League Cup που είναι ακόμα ανοιχτός μαρτυρά πως ο προπονητής του Παναθηναϊκού μαζί με τους συνεργάτες του αλλά και τους παίκτες κατάφεραν να πετύχουν τους στόχους τους και να διατηρήσουν το τμήμα του βόλεϊ στην κορυφή, κάτι που περίπου μια πενταετία πριν έμοιαζε όνειρο θερινής νυκτός.