Αγωνιστικά οδεύει προς την κανονικότητα…. και ο αστάθμητος παράγοντας «Αλαφούζος»

Είναι περίεργο να κερδίζει ο Παναθηναϊκός τον Ολυμπιακό;

Ξεκάθαρα όχι.

Είναι περίεργο να έρχεται ο Ολυμπιακός στην Λεωφόρο και να φεύγει σαν βρεγμένο γατί;

Φυσικά και όχι.

Χθες στην Λεωφόρο δεν είδαμε κάτι που είναι παράξενο ή παράδοξο. Το να νικάει ο Παναθηναϊκός τον Ολυμπιακό είναι τόσο φυσιολογικό όσο το να βγαίνει ο ήλιος από την ανατολή.

Είδαμε έναν Παναθηναϊκό ο οποίος ήταν με το μαχαίρι στα δόντια αλλά ταυτόχρονα και μυαλωμένος. Γιοβάνοβιτς και παίκτες δούλεψαν πολύ το παιχνίδι, είχαν υπομονή να κυκλοφορήσουν την μπάλα και σχεδόν εκμηδένισαν τον Ολυμπιακό.

Είναι ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε σωστό δρόμο αγωνιστικά και οι νίκες με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ επιβεβαιώνουν το γεγονός αυτό.

Μας αρκούν απλά μερικές νίκες σε ντέρμπι;

Προφανώς και όχι.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει για φέτος να κλειδώσει την τρίτη θέση, να πάρει το κύπελλο και στη συνέχεια να αναβαθμίσει το ρόστερ του ώστε να είναι άκρως ανταγωνιστικός του χρόνου σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Η παραμονή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να θεωρείται απαράβατος όρος για τη συνέχιση αυτής της προσπάθειας καθώς ο Σέρβος έχει καταφέρει μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο να κάνει ένα σύνολο που ήταν σκορποχώρι σε μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος ικανή να διδάξει… τριγωνομετρία μέσα στο γήπεδο.

Το χθεσινό γκολ του Αϊτόρ και ο συνδυασμός των Παλάσιος, Κώτσιρα, Γκατσίνοβιτς με τελικό παραλήπτη τον Ισπανό εξτρέμ μόνο με τον όρο τριγωνομετρία μπορεί να χαρακτηριστεί.

Ο μοναδικός ανασταλτικός παράγοντας και πιθανός κίνδυνος οπισθοδρόμησης είναι ο Γιάννης Αλαφούζος. Το πώς μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα είναι ένα θέμα όπου η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει την οποιαδήποτε φαντασία. Ας ελπίσουμε να μην το κάνει….

Από εδώ και πέρα τιγκάρουμε την Λεωφόρο με Λαμία και Άρη και πάμε να βάλουμε τις βάσεις για την ακόμη πιο εμφατική επιστροφή στην ποδοσφαιρική κανονικότητα.

Υ.γ.: Χθες παρακολουθήσαμε το παιχνίδι από τα επίσημα της Λεωφόρου για πρώτη φορά. Στην κεντρική σουίτα του γηπέδου δέσποζε η φιγούρα του κυρίου Θεοδωρόπουλου, ο οποίος βοηθάει την ομάδα χρηματικά χωρίς να φαίνεται ή να το φωνάζει.

Είδαμε έναν Παναθηναϊκό με αστική ευγένεια που ζούσε το παιχνίδι με έναν τρόπο που αρμόζει σε έναν σοβαρό παράγοντα του Συλλόγου.

Κρίμα αυτός ο άνθρωπος να μην επιθυμεί να εμπλακεί πιο ενεργά βγαίνοντας μπροστά.

Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν στιγμές που οι εικόνες λένε όσα δεν μπορούν να γραφτούν σε αμέτρητες λέξεις και η προσωπικότητα που είδαμε ταιριάζει απόλυτα στο προφίλ ενός κανονικού και ισχυρού Παναθηναϊκού…

Πηγή: leoforos1908.gr