By Στο ΟΑΚΑ χτίστηκε μια αυτοκρατορία. Από το καλοκαίρι του 1995 όταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφερε τον Ντομινίκ κι ανακοίνωσε ότι ο Παναθηναϊκός θα παίζει εκεί!
Ο Παναθηναϊκός ζει μια μεγάλη και ιστορική μέρα κι αυτό δεν υπάρχει κανείς ούτε για να το αμφισβητήσει ούτε και για να το μειώσει ή να προσπαθήσει να βρει αντεπιχειρήματα.
Είναι γεγονός: Ο Παναθηναϊκός βρήκε το σπίτι του. Εκεί μπορεί να χτίσει, να επενδύσει επάνω σε γερές βάσεις, να έχει προοπτική, να εκπονήσει ένα σοβαρό πλάνο. Κάθε ομάδα έχει την προοπτική της εκτόξευσης εφόσον έχει το δικό της γήπεδο.
Είναι ιστορική μέρα κι αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όσους μόχθησαν γι’ αυτό και προσφέρουν ένα έργο ζωής στον Παναθηναϊκό. Διότι το ΟΑΚΑ δεν είναι απλώς το σπίτι του Παναθηναϊκού: Είναι τα όνειρά του, οι στιγμές του, οι αναμνήσεις!
Είναι το μέρος που χτίστηκε μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες και η πιο επιτυχημένη ομάδα όλων των εποχών στον ελληνικό αθλητισμό. Είναι ξεκάθαρα κι αυταπόδεικτα όσα αναφέρω, δε χρειάζονται ενστάσεις διότι θα βγάλουν εμπάθεια.
Έξω από το ΟΑΚΑ θα πρέπει να μεριμνήσει η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ώστε να δεσπόζουν δύο αγάλματα: Του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου.
Θα είναι ακριβώς ο σεβασμός στην ιστορική κληρονομιά του Τριφυλλιού απέναντι στους δύο ανθρώπους που έφτιαξαν ένα γίγαντα. Με τη συμπαράσταση βεβαίως και του αδερφού τους, Κώστα, ο οποίος όμως δεν ήταν τόσο ενεργός στον Παναθηναϊκό ούτε και ήθελε να φαίνεται.
Ξεκάθαρα πράγματα: Χωρίς τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο δε θα υπήρχε ούτε αυτοκρατορία, ούτε δυναστεία, ούτε ευρωπαϊκά, ούτε τίτλοι, ούτε και ΟΑΚΑ! Με αυτούς ο Παναθηναϊκός δεν έγινε απλώς μεγάλος αλλά τεράστιος κι έφτασε στο σημείο όχι να διεκδικεί αλλά ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ (κατά γενική ομολογία) το μεγαλύτερο κλειστό της χώρας.
Μέσα στο ΟΑΚΑ χτίστηκε ο μεγάλος Παναθηναϊκός. Το ανακοίνωσε ο Παύλος το καλοκαίρι του ’95, μαζί με τον Ντομινίκ και έδειξε σε όλους ότι η μεγάλη ομάδα φτιάχνεται σε μεγάλα γήπεδα.
Κάθε πόρτα και μια ιστορία. Κάθε αίθουσα και μια ανάμνηση! Πολλές είναι ακόμα κλεισμένες καλά στα έγκατα του γηπέδου αλλά χρωμάτισαν τον τεράστιο Παναθηναϊκό, του Παύλου, του Θανάση, του Κώστα, του Ομπράντοβιτς.
Εκείνων που έκαναν πραγματικότητα τα πιο τρελά όνειρα των φίλων της ομάδας και τους επέτρεψαν να πετούν οι σκέψεις τους στα σύννεφα. Κι όταν ο Παύλος, ο Θανάσης και ο Κώστας πέταξαν για τον ουρανό, άφησαν πίσω τους αυτή την κληρονομιά.
Επιμένω: Χωρίς Παύλο, Θανάση (και Κώστα) δεν έπρεπε να περιμένει μεγαλεία ΚΑΝΕΝΑΣ
Το ΟΑΚΑ δεν έγινε απλώς το σπίτι ή το κάστρο του Παναθηναϊκού! Έγινε μια μαγεμένη εγκατάσταση που έπρεπε να ζήσεις την ατμόσφαιρα για να το καταλάβεις. Λες και περίμεναν όλοι εναγωνίως να ΤΟ ΖΗΣΟΥΝ ΞΑΝΑ. Ακόμα και μετά από ήττες ή σοκ (όπως για παράδειγμα το 2006 από την Ταού) το ΟΑΚΑ παρέμενε μαγικό, πράσινο, ζεστό κι εκεί χτίστηκε η νοοτροπία και το μέταλλο μιας από τις μεγαλύτερες ομάδες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Και ο Παύλος με τον Θανάση πάντα στις θέσεις τους, άλλοτε νευρικοί, άλλοτε ήρεμοι, άλλοτε τρέχοντας προς το γήπεδο, αλλά πάντα εκεί, σε κάθε προπόνηση, σε κάθε εκδήλωση να βρίσκουν χρόνο (που δεν είχαν και πολύ) για να βρίσκονται δίπλα στα παιδιά τους. Δηλαδή στον προπονητή, στους παίκτες, στο επιτελείο, στο προσωπικό και φυσικά στον κόσμο.
Με πολλά εκατομμύρια (ανυπολόγιστα) αλλά και ατέλειωτη αγάπη. Έτσι χτίστηκε ο Παναθηναϊκός. Με αγάπη, με συνεργασία και όχι με μίσος.
Οπότε τα αγάλματα πρέπει να είναι Η ΠΡΩΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ της ΚΑΕ στο ΣΠΙΤΙ του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ . Δεν το αξίζουν απλώς. ΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Comments