By Η αναποτελεσματικότητα των πράσινων, αλλά και οι διαιτητικές… ομορφιές που συνεχίζονται.
Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε ένα από τα καλύτερα εκτός έδρας ημίχρονα αν όχι το καλύτερο της φετινής σεζόν, ήταν απόλυτος κυρίαρχος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και άξιζε τη νίκη απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα, αλλά για μία ακόμη φορά κλότσησε τις ευκαιρίες που δημιούργησε και μαζί τη δυνατότητα να «καπαρώσει» από τώρα την επιστροφή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Η αγωνιστική του εικόνα ήταν τέτοια που επιβεβαίωσε το λόγο που παραμένει αήττητος (μοναδική ομάδα μαζί με τον Ολυμπιακό) στη διαδικασία των πλέι οφ, πλην όμως το κυρίαρχο ζητούμενο εδώ που έχουμε φτάσει είναι η επίτευξη του στόχου.
Εν πολλοίς, θα μπορούσαμε να χωρίσουμε την πράσινη εικόνα και το ματς στους Ζωσιμάδες σε τέσσερις κατηγορίες.
Α) Με τη μπάλα στα πόδια σε φάση ανάπτυξης, ο Παναθηναϊκός ήταν άριστα διαβασμένος και πολύ καλά προετοιμασμένος για να διασπάσει το πρώτο μπλοκ του ΠΑΣ Γιάννινα.
Ειχε σωστές αποστάσεις και συγκέντρωση προκειμένου να αποφύγει το πρέσινγκ και τις «παγίδες» των Ηπειρωτών, περιόρισε σημαντικά τα εύκολα «πουλήματα» της μπάλας και έφτανε με ορθολογικό τρόπο στο αμυντικό τρίτο του αντιπάλου.
Κυρίως από τα άκρα και λιγότερο από τον άξονα, με εξαίρεση το ημίωρο του πρώτου ημιχρόνου όπου η μπάλα ακουμπούσε και στον Ιωαννίδη.
Οσο περνούσε η ώρα, ωστόσο, και μέχρι να αντικατασταθεί από τον Γιοβάνοβιτς, ο επιθετικός του Παναθηναϊκού δεν είχε συμμετοχή στο παιχνίδι και έβγαινε ολοένα και περισσότερο από τη σκακιέρα, γεγονός που έπαιξε ρόλο στο ότι δημιουργήθηκαν λιγότερες επικίνδυνες καταστάσεις στο δεύτερο ημίχρονο από το τριφύλλι.
Η σούμα στη ζυγαριά ήταν, πάντως, θετική και το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν η δημιουργία αρκετών υποσχόμενων ευκαιριών προς την εστία του Λοντίγκιν, αλλά το δοκάρι στο σουτ του Μαουρίσιο και τα τελειώματα του Αϊτόρ και του Βέλεθ που δεν βρήκαν στόχο, στέρησαν το γκολ που η ομάδα άξιζε με βάση την απόδοσή της στο πρώτο ημίχρονο.
Γενικώς το «εύκολο γκολ», έχει κοστίσει στην ομάδα φέτος και ήταν μέγα λάθος που δεν αποκτήθηκε τουλάχιστον ένα ακόμα 9άρι με ποιότητα και με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό γνώρισμα, του γκολ, στο ρεπερτόριό του.
Διότι το πρώτο (και ίσως δυσκολότερο) στάδιο είναι να δημιουργήσεις τις υποσχόμενες ευκαιρίες, κάτι που σχετίζεται κατά κύριο λόγο στη δουλειά του προπονητή. Και το δεύτερο στάδιο (όπου απαιτείται ποιότητα) είναι να μετουσιώνονται οι ευκαιρίες που δημιουργούνται σε γκολ. Οσο συχνότερα, τόσο το καλύτερο.
Αν επιπλέον υπήρχε καλύτερη τελική πάσα και οι επιλογές των πράσινων όταν βρίσκονταν ένα «κλικ» πριν το τελείωμα των φάσεων ήταν πιο ορθολογικές, τότε οι ευκαιρίες θα ήταν πολύ περισσότερες και άρα οι πιθανότητες για να μπει η μπάλα στα δίχτυα μεγαλύτερες.
Β) Χωρίς τη μπάλα ο Παναθηναϊκός είχε πολύ καλή συμπεριφορά, τόσο σε ό,τι αφορά το πρέσινγκ ψηλά, που δυσκόλεψε την κυκλοφορία της μπάλας των γηπεδούχων (33% κατοχή στο Α’ και 39% συνολικά καθώς ο ΠΑΣ βελτιώθηκε στο Β’ στον συγκεκριμένο τομέα) όσο και στις τοποθετήσεις των παικτών και τη συνοχή των γραμμών του.
Απόρροια αυτού του γεγονότος ήταν το να μην δεχθεί καταστάσεις επιθετικού τρανζίσιον από τον ΠΑΣ αλλά και να ανακόπτει τις απόπειρες για ρήγματα από τα άκρα με μεγάλες μπάλες από τον αντίπαλο.
Γ) Στον τομέα των μεταβάσεων, ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλός στο αμυντικό τρανζίσιον, οι πράσινοι επέστρεφαν άμεσα και οργανωμένα στον τομέα ευθύνης τους μετά το πρέσινγκ ανάκτησης της μπάλας και μόνο μετά το 65-70’, όταν εμφανίστηκαν σημάδια κόπωσης, φάνηκαν κάποια (μικρο)προβλήματα.
Στο επιθετικό τρανζίσιον οι επιδόσεις της ομάδας ήταν μέτριες, αν και ήταν ούτως ή άλλως δύσκολο να δημιουργηθούν πολλές καταστάσεις άμεσων αντεπιθέσεων με δεδομένο ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα αμύνεται πολύ καλά σε άμυνα χώρου πίσω από τη μπάλα (από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος στον συγκεκριμένο τομέα) και σπάνια τον βρίσκεις ανοργάνωτο ή έστω με λίγους παίκτες, σε αμυντική ανισορροπία.
Δ) Η διαιτησία του προβληματικού Ούγγρου Βαντ και ο έλεγχος του VAR από τον Βούγλαρο Στογιάνοφ που μάλλον θα έτρωγε σουβλάκια, ήταν για γέλια και για κλάματα.
Σ’ ένα ματς χωρίς δύσκολες φάσεις, κατάφεραν και αδίκησαν εξόφθαλμα τον Παναθηναϊκό με την ανύπαρκτη αποβολή του Χουάνκαρ, με απευθείας κόκκινη (λες και ήταν σημαδεμένος ο Ισπανός μία εβδομάδα πριν το αιώνιο ντέρμπι) σε φάση για κίτρινη λόγω χτυπήματος πάνω στο βηματισμό του παίκτη, αλλά και το ατιμώρητο… σήκωμα στον αέρα του Παλάσιος από τον Κάργα που είχε ήδη κιτρινιστεί λίγο νωρίτερα από τον Ούγγρο, στην αμέσως επόμενη φάση της (ανύπαρκτης) αποβολής.
Εν ολίγοις, πέρασαν μία ακόμη «πριονοκορδέλα» τον Παναθηναϊκό που αμιγώς ποδοσφαιρικά δεν έχει να φοβηθεί ούτε τον Αρη, ούτε την ΑΕΚ, αλλά είναι εξίσου σαφές ότι διαιτητικά αντιμετωπίζεται με διαφορετικά μέτρα και σταθμά.
Για να μην ξεχνιόμαστε παρεμφερής αντιμετώπιση υπήρξε και στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο με τη σκανδαλώδη μη αποβολή από τον Τζήλο στον Σάλιακα, που είχε μάλιστα φάουλ στο δοκάρι λίγο αργότερα, στο ματς με τον Βόλο στο Πανθεσσαλικό, στην απευθείας κόκκινη που είχε δείξει στον Σάντσες ο Ολλανδός Χίγκλερ στο 43’.
Στα όργια του γνωστού και μη εξαιρετέου «καμικάζι» Καραντώνη στο Ηράκλειο κόντρα στον ΟΦΗ που ήταν ό,τι πιο κοντινό σε σκοτεινές εποχές «παράγκας», καθώς και το πέναλτι στον Αϊτόρ από τον Τσιγγάρα που δεν έδωσε στην Τούμπα ο Λεττονός Τρεϊμάνις, ο οποίος στο 95’ φλέρταρε με το αυτόφωρο για άμεση παράδοση του σήματος διεθνούς διαιτητή.
Εσχάτως προστέθηκε και ο Ούγγρος Βαντ με τον… αφηρημένο Βούλγαρο συνεργάτη του στο VAR.
Comments