By Ο τεχνικός του Τριφυλλιού μεταξύ άλλων ανέφερε ο Παναθηναϊκός άξια κατέκτησε το πρωτάθλημα, ενώ πρόσθεσε πως το μέλλον του Παναθηναϊκού είναι οι ακαδημίες.
Για τα συναισθήματα του που κέρδισαν τον τίτλο:
«Η αλήθεια είναι πως νιώθεις όμορφα. Υπάρχει μεγάλη ικανοποίηση και το βλέπουμε αυτό κυρίως στα παιδιά. Βλέπουμε την χαρά και την ικανοποίηση τους. Δικαιώνονται οι κόποι ολόκληρης της χρονιάς γιατί πραγματικά κάναμε πολύ μεγάλη προσπάθεια με τον κ. Σάμιο και το υπόλοιπο στάφ, αλλά κυρίως με τα παιδιά με πολλά προβλήματα, πολλά απρόοπτα.
Η αλήθεια είναι πως και αυτό το πρωτάθλημα να μην ερχόταν για μας δεν θα μείωνε την αξία της προσπάθειας αυτών των παιδιών. Εφόσον, μπορέσαμε να συνδυάσουμε ένα όμορφο και θελκτικό ποδόσφαιρο μαζί με την εκπαίδευση των παιδιών με ένα πρωτάθλημα τότε έχεις λόγους να χαμογελάς».
Για την αποθέωση στην Λεωφόρο:
Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους μας. Ήταν πρωτόγνωρο γιατί το να σε αποθεώνει όλος αυτός ο κόσμος ο οποίος έχει βρεθεί εκεί για την πρώτη ομάδα για το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ που ήταν πολύ σημαντικό. Το ζήσαμε στο 100%. Κυρίως χαρήκαμε για τα παιδιά γιατί πραγμαικά είδαμε την χαρά τους και την τρέλα τους στο να τους αποθεώνει η Θύρα 13 κι ολόκληρο το γήπεδο, είναι κάτι που δεν το ξεχνάς.
Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια που το είχε κατακτήσει η Κ15 κι έκανε τον γύρο του θριάμβου τότε. Βρισκόμουν στην εξέδρα κι η αλήθεια είναι πως ήθελα κι εγώ να το ζήσω. Μερικά χρόνια αργότερα μας αξίωσε ο Θεός και μπορέσαμε να το ζήσουμε κι εμείς.
Για τι δυσκολίες που αντιμετώπισαν:
Ξεκίνησε και τελείωσε πολύ απρόοπτα θεωρώ. Με την έννοια πως υπήρχαν ομάδες που μέχρι τέλους διεκδικούσαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η αλλαγή με τις Β’ ομάδες ίσως να άλλαξε λίγο τις ισορροπίες στο πρωτάθλημα όσον αφορά τις ηλικίες. Είδαμε ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης, ο Ατρόμητος, ο ΠΑΣ, ο Απόλλωνας ήταν πολύ δυνατοί. Από εκεί και πέρα ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός, ο Άρης συνέδεσαν το παζλ για να έχουμε ένα συναρπαστικό πρωτάθλημα καθ’ όλη τη διάρκεια του.
Στην αρχή ξεχώρισε μια 7άδα ομάδων που ήταν όλες πολύ κοντά. Εμείς στο τέλος του πρώτου γύρου καταφέραμε να πάρουμε μια διαφορά 7 βαθμών κι άρχισε ο κόσμος να μας θεωρεί φαβορί. Όπως όμως ολόκληρος ο κόσμος αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα με τραυματισμούς και κόβιντ κυρίως. Αυτό το έκανε ακόμα πιο δύσκολο λόγω της συνειδητής απόφασης του τεχνικού διευθυντή της ακαδημίας και του υπόλοιπου σταφ να μην «πειράξουμε» τα τμήματα.
Υπήρχαν στιγμές που θα αναφέρω χαρακτηριστικά. Μετά την ήττα από την Τρίπολη εντός, είχαμε τόσα προβλήματα που στο επόμενο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ πήγαμε με ακριβώς 12 ετοιμοπόλεμα παιδιά. Επειδή όμως πιστεύουμε στη διαδικασία της εκπαίδευσης, αποφασίσαμε να μην ζητήσουμε αναβολή αλλά ούτε και παιδιά της Β΄ομάδας βοηθώντας μας ενδεχομένως να κερδίσουμε το παιχνίδι.
Προχωρήσαμε ατόφιοι σαν Κ19. Αυτό και κάποια αρνητικά αποτελέσματα μάς έφεραν κοντά στην 2η θέση πίσω από ΠΑΟΚ κι Αστέρα. Θεωρώ πως όταν είσαι σταθερός σε ένα πλάνο, όταν η εκπαίδευση είναι εκεί αυτό προσπαθήσαμε κυρίως με πρωτεργάτη τον κ. Σάμιο. Τα παιδιά είναι πραγματικά ποιοτικά και πίστευαν σε αυτό που κάναμε. Τότε πιστεύω θα δικαιωθείς. Αυτό έγινε με την συγκεκριμένη Κ19.
Για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό:
Το ότι κάποιος μπορεί να κατεβάσει παιδιά από την Κ19 είναι απόλυτα νόμιμο και τα παιδιά είναι σωστά ηλικιακά. Εμείς είχαμε την τύχη σαν Παναθηναϊκός από την αρχή τα ρόστερ μας να ξεχωρίσουν. Η δική μας Κ19 είχε μια σταθερότητα. Τα παιδιά που έκαναν προπόνηση πήγαιναν να παίξουν και τα παιχνίδια.
Είναι αλήθεια πως στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ήταν δύσκολο από μόνο του καθώς είναι ένα «αιώνιο» ντέρμπι και τα παιδιά το αντιλαμβάνονται αλλιώς. Έγινε δυσκολότερο καθώς πολλά ποιοτικά παιδιά του Ολυμπιακού που ανήκουν στη Β’ ομάδα αλλά σε εμάς δεν άλλαξε κάτι. Πήγαμε να παίξουμε το παιχνίδι στα ίσια και με βάση την εικόνα και του αποτελέσματος δικαιωθήκαμε.
Για το πως προέκυψε η συνεργασία Σάμιου-Ντρένοβα:
Όταν ανοίξαμε πέρυσι μετά τον κόβιντ, ήταν για εμάς η απρόοπτη εξέλιξη με τον κ. Φραντζέσκου. Έπρεπε να βρεθεί ένας κόουτς κι ένα σταφ να τρέξει την Κ19 μέχρι το τέλος της χρονιάς. Τότε ήταν που με φώναξε ο κ. Σάμιος στο γραφείο του για να αναλάβω ως βοηθός. Το δέχτηκα με μεγάλη χαρά ενώ παράλληλα είχα και την Κ15 που κράτησα μέχρι και το τέλος τη χρονιάς. Φέτος αποφασίσαμε να είμαι αποκλειστικά στην Κ19 με τον κ. Σάμιο φυσικά να εποπτεύει και τα υπόλοιπα τμήματα.
Ταίριαξε η φιλοσοφία και η νοοτροπία μας πάνω στην εκπαίδευση των παιδιών και το ποδόσφαιρο. Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην προπόνηση, στον χαρακτήρα του παιδιού και στο ταλέντο του. Θέλουμε το παιδί από την στιγμή που θα μπει στο γήπεδο να είναι ο εαυτός του και να κρίνεται για τις αποφάσεις του, με την υποστήριξη μας φυσικά, χωρίς να φοβάται πως αν κάνει κάποιο λάθος και αν δεν του βγει κάτι, να μην έχει τον φόβο πως κάποιος θα του «βάλει χέρι».
Πέρα από τον κ. Σάμιο είναι σημαντικό πως καταλήξαμε σε αυτά τα παιδιά. Αυτή η φουρνιά και οι τωρινοί συνεργάτες όπως ο προπονητής φυσικής κατάστασης Βαγγέλης Μπέκας, ο Παναγιώτης Μπαρτζώκας προπονητής τερματοφυλάκων, οι physio, o Γιάννης Δρυπάρης και τα υπόλοιπα παιδιά που είναι από πίσω. Ο αναλυτής μας, ο Ηρακλής Τσαρούχης, ο Θάνος Παπαντωνίου που μας βοηθάει αρκετά στην καθημερινότητα και στην επαφή με τα παιδιά.
Για εμάς η ακαδημία είναι πραγματικά ένα σχολείο κι αυτά τα παιδιά έχουν περάσει από πολλούς δασκάλους και διευθυντές. Είναι πολύ σημαντικό πως αυτά τα παιδιά τα έχουν εξελίξει και βοηθήσει, τα προηγούμενα χρόνια. Είμαι σίγουρος πως αυτοί οι άνθρωποι όπου και να βρίσκονται χαίρονται με την εξέλιξη τους και την χαρά μας. Θα χαρούν πολύ περισσότερο αν δουν αυτά τα παιδιά να προοδεύουν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και κυρίως στον Παναθηναϊκό.
Για το σύστημα :
Σαν ακαδημία έχουμε μια φιλοσοφία και κάποιες αρχές χρόνια τώρα. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και κυριαρχίας για να αναδειχθεί μέσω αυτού το ταλέντο των παιδιών. Επί των πλείστων επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε το 4-3-3 που μοιάζει με το στυλ της πρώτης ομάδας. Βέβαια είναι ένας σχηματισμός που επιτρέπει να φανερωθούν τα επιθετικά χαρακτηριστικά των παικτών κυρίως, αλλά μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε κάποιες μικρές αλλαγές στη διάρκεια των παιχνιδιών. Αυτό μας βοήθησε αρκετά.
Για το «μέταλλο» της ομάδας:
Στηριχθήκαμε πολύ στη νοοτροπία και τον χαρακτήρα των παιδιών. Θέλαμε να μείνουν μακριά από οτιδήποτε εξωαγωνιστικό. Μας νοιάζει σε μεγάλο βαθμό η συμπεριφορά τους. Πως αντιλαμβάνονται τον αντίπαλο, τους διαιτητές, τη βαθμολογία ενδεχομένως. Πιστεύουμε πολύ στη δουλειά, στην εκπαίδευση και περιμένουμε μέσω αυτής της διαδικασίας να μας επιδείξουν το ταλέντο τους και τον χαρακτήρα τους στο παιχνίδι.
Ο Παναθηναϊκός, οι αρχές του και το mentality του είναι πολύ υψηλά και η δουλειά μας είναι το πρεσβεύουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Για τους άτυχους της σεζόν:
Τα παιδιά που τραυματίστηκαν (Καλός, Ζεϊμπέκης, Αυγερινός ) οι «αφανείς» ήρωες για εμάς είναι αυτά τα παιδιά. Ο Φάνης Αυγερινός είναι ένας νικητής της ζωής. Αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα υγείας και είμαστε όλοι μαζί του και τον αγαπάμε πάρα πολύ. Είναι ο Γρηγόρης Ζεϊμπέκης που ξεκίνησε μαζί μας αλλά έκανε δύο απανωτούς χιαστούς με αποτέλεσμα να χάσει ολόκληρη την χρονιά. Φυσικά και ο Γιώργος Καλός που εγχειρίστηκε εχθές. Μπήκε δυνατά στο γκρουπ, πρόσφερε μέχρι ενός σημείου αλλά οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να ακολουθήσει την υπόλοιπη πορεία της ομάδας. Αυτοί ήταν οι καθημερινοί πρωταγωνιστές και πηγή δύναμης για εμάς. Ασχολιόντουσαν, ερχόντουσαν, τους βλέπαμε, τα μηνύματα πριν από κάθε παιχνίδι ήταν συγκινητικά. Οικογενειακό κλίμα.
Για το γεγονός πως οι ελληνικές ομάδες δεν εμπιστεύονται ποδοσφαιριστές των ακαδημιών:
Με τη δημιουργία Β’ ομάδων, θα δοθεί η δυνατότητα σε αυτά τα παιδιά να πάρουν χρόνο συμμετοχής για να μικρύνουν το χάσμα σε σχέση με την πρώτη ομάδα γιατί οι ταχύτητες είναι διαφορετικές. Δεν ξέρω τι συμβαίνει σε άλλες ομάδες αλλά ξέρω τι συμβαίνει γενικά στην Ελλάδα. Η πίεση για το αποτέλεσμα ειδικά σε ομάδες που θέλουν να πρωταγωνιστούν δεν δίνει χώρο στα παιδιά.
Όσον αφορά τα ελληνόπουλα, θεωρώ πως ναι μεν είναι καλά εκπαιδευμένοι και παιδιά με μπόλικο ταλέντο, αλλά η εξέλιξη τους και η εκπαίδευση τους θα πρέπει να συνεχίζεται και στο αντρικό. Να υπάρχει διάρκεια. Πιο παλιά υπήρχε μεγάλο χάσμα της Κ19 με την πρώτη ομάδα. Είναι φυσιολογικό παιδιά που πάνε στην πρώτη ομάδα να μην μπορούν να σταθούν αμέσως. Θεωρώ πως αυτά τα παιδιά μετά την ακαδημία να βρουν χώρο και χρόνο για να εξελιχθούν.
Για την φιλοσοφία:
Η νίκη είναι γλυκιά. Ένα πρωτάθλημα είναι πολύ ωραίο και είναι σκοπός ειδικά σε αυτή την ηλικία το θέλουμε. Αν θυσιάσαμε κάτι φέτος πραγματικά δεν ήταν κάποιο παιδί. Το μοναδικό που θυσιάσαμε ήταν η πρωτιά και κάποιες νίκες κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος. Στον βωμό της νίκης δεν πήραμε ποτέ αναβολή. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε πως δεν θα χρησιμοποιήσουμε κάποιο παιδί επειδή δεν ήταν αρκετό ταλαντούχο. Αν σε αυτές τις ηλικίες δεν θυσιάσουμε το αποτέλεσμα για το καλό του παιδιού τότε κάτι κάνουμε λάθος. Σαφώς επιδιώκουμε να κερδίσουμε αλλά με τον τρόπο και τις αρχές που θέλουμε εμείς.
Για τα παιδιά που προωθούνται στην πρώτη ομάδα:
Προτιμάω σε μεγάλο βαθμό να δω όσα περισσότερα παιδιά γίνεται στην πρώτη ομάδα και να στέκονται επάξια. Όπως έχει γίνει στη διάρκεια της χρονιάς, με παιδιά που ικανοποιούν με τα χαρακτηριστικά τους, το ταλέντο τους και την απόδοση τους τους προπονητές της πρώτης ομάδας. Ακόμα κι όσα παιδιά δεν τα καταφέρνουν στην πρώτη ομάδα θα προτιμούσα από ένα πρωτάθλημα να τα δω να πετύχουν τους στόχους στο ποδόσφαιρο.
Για το UEFA Youth League:
Τους δίνει ένα κίνητρο. Σε συζητήσεις μεταξύ τους μιλάνε για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Όποτε κερδίζουν κάτι κοιτάζουν το επόμενο βήμα. Ονειρεύονται. Αυτό που ζούμε με τη φετινή Κ19 και με τα συγκεκριμένα παιδιά που είναι μικρά ηλικιακά με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, θα έχει συνέχεια και του χρόνου.
Για το αν πιστεύει πως κάποια από αυτά τα παιδιά θα στελεχώσουν την πρώτη ομάδα:
Αν είχα έστω και μια αμφιβολία πραγματικά δεν θα απαντούσα σε αυτή την ερώτηση. Βλέποντας και ζώντας αυτά τα παιδιά όλα αυτά τα χρόνια έχουν το mentality, τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα και το ταλέντο. Πραγματικά αντιλαμβάνονται σε ποιον σύλλογο ανήκουν και τι πρεσβεύουν ώστε ανεβαίνοντας στην πρώτη ομάδα να μπορούν να σταθούν. Θεωρώ ότι δεν είναι ένας και δύο αλλά είναι αρκετά τα παιδιά που μπορούν τα επόμενα χρόνια να τους δούμε στην πρώτη ομάδα. Όχι απλά για να συμμετέχουν αλλά για να πρωταγωνιστούν. Προσωπικά τους έχω κάνει εικόνα.
Για την πρώτη ομάδα:
Ο Παναθηναϊκός φέτος παίζει πολύ όμορφο ποδόσφαιρο και συνήθως παίρνει και το αποτέλεσμα. Ελπίζω σταδιακά να δούμε τον Παναθηναϊκό ξανά πρωταγωνιστή. Να δούμε τον Παναθηναϊκό που είδαμε τη δεκαετία του 90 που πρωταγωνιστούσε σε Ελλάδα κι Ευρώπη.
Για το μέλλον του:
Τα πέντε χρόνια που είμαι στον Παναθηναϊκό πάντα τα πράγματα ήρθαν αντίθετα, προς το καλό βέβαια από όσο το περίμενα. Αυτό το όνειρο που ζω οφείλεται στο Τάκη Φύσσα. Όταν ανέλαβε την ακαδημία με πήρε τηλέφωνο, ενώ είχαμε γνωριστεί σε ένα δίπλωμα UEFA και μου λέει, «Καλησπέρα Αντρέα, είμαι ο Τάκης ο Φύσσας θα ήθελα να συζητήσουμε για να αναλάβεις την Κ12 του Παναθηναϊκού». Τότε, όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου μακριά από αυτές τις ηλικίες.
Εκεί υπάρχει μαγεία να ξέρετε. Τα παιδιά είναι καταπληκτικά. Έχεις πολλά πράγματα να τα διδάξεις, μόνο χαμογελάνε, δεν υπάρχει καθόλου στεναχώρια, δεν υπάρχει πονηριά, υπάρχει πολύ ζωντάνια. Πάντα έλεγα εδώ, εδώ, εδώ. Όταν σταδιακά ο Παναθηναϊκός μού έδινε την ευκαιρία να πηγαίνω και σε μεγαλύτερα τμήματα πάντα ήμουν διστακτικός αλλά πάντα έκανα το επόμενο βήμα. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι σχεδιάζω κάτι. Φυσικά κι έχω όνειρα. Προτιμάω να κοιτάζω τον ουρανό αλλά τα πόδια μου να πατάνε στη γη.
Χαίρομαι πολύ που ζω αυτό το πράγμα στον Παναθηναϊκό αυτά τα πέντε χρόνια. Νιώθω πολύ χαρούμενος που είμαι στην οικογένεια του Παναθηναϊκού γιατί είναι ένας σύλλογος που θα σε στηρίξει, υπάρχει οικογενειακό κλίμα. Δόξα τω Θεώ μπορούμε να συντηρούμε τις οικογένειες μας μέσω αυτής της δουλειάς. Το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να σέβεσαι αυτό που κάνεις να εξελίσσεσαι και να βελτιώνεσαι. Αν μείνω μια ζωή εδώ θα είμαι ικανοποιημένος, αν φύγω πάλι ικανοποιημένος θα είμαι που το έζησα.
Για τον Βοτανικό:
Όποιος πει πως δεν στεναχωριέται αν ο Παναθηναϊκός φύγει από την Λεωφόρο λέει ψέματα. Συναισθηματικά είμαστε όλοι δεμένοι. Η Λεωφόρος είναι πραγματικά το σπίτι του Παναθηναϊκού αλλά οι εποχές αλλάζουν, τα πάντα γύρω μας εξελίσσονται, βλέπουμε κι άλλες ομάδες να φτιάχνουν τα δικά τους γήπεδα και να αλλάζουν επίπεδο. Νομίζω πως ο Παναθηναϊκός με αυτή την κίνηση θα αποκτήσει τεράστια δυναμική, η οποία θα επωφελήσει όλα τα τμήματα του Συλλόγου και την ακαδημία κατ’ επέκταση. Μόνο θετικό το βλέπω κι ελπίζω να είμαστε στον Παναθηναϊκό να το ζήσουμε. Μακάρι να μπούμε στο νέο γήπεδο όλοι μαζί.
πηγή: paopantou.gr
Comments