Ηλίας Κώτσιος: “Ήθελα φανέλα του Ροναλντίνιο, αλλά συμπτωματικά πήρα του Μέσι”

Πριν ξεκινήσει την πορεία του στον ΟΦΗ μάς διηγηθήκε εν συντομία τον τρόπο με τον οποίο κατέληξε στους Κρητικούς το καλοκαίρι του 1997. “Πριν πάω στον ΟΦΗ έπαιζα στη Δ’ Εθνική με τον Ηρακλή Λάρισας. Στη Λάρισα υπήρχε ένας παλιός ποδοσφαιριστής, ο Ηλίας Σελιώνης, που είχε παίξει και στον ΟΦΗ.

Είχε πάει 2-3 ποδοσφαιριστές στην ομάδα από τη Λάρισα και γνώριζε και τον κύριο Γκέραρντ. Εκείνη την περίοδο ο ΟΦΗ δοκίμαζε παιδιά από όλη την Ελλάδα. Πήγα με ένα άλλο παιδί και δοκιμαστήκαμε. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και μου είπαν ότι μπορώ να γίνω μέλος αυτής της ομάδας μετά από τρεις ημέρες“.

Τυχερός που βρέθηκε στον δρόμο μου ο Γκέραρντ, έπρεπε να τον ζήσεις για να καταλάβεις τι φαινόμενο είναι

Αφού το έφερε η κουβέντα, δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για τον Ολλανδό προπονητή – πρωτομάστορα. Έναν άνθρωπο που τίμησε με την παρουσία του το ελληνικό ποδόσφαιρο. “Όσα και να ακούσεις δεν πρόκειται να καταλάβεις τι ήταν ο Γκέραρντ, αν δεν τον ζούσες. Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί πόσο μπροστά ήταν. Σε θέματα ψυχολογίας, σε επίπεδο προπονητικής και σε άλλους τομείς. Σε έκανε να θέλεις να πηγαίνεις στην προπόνηση.

Παλιά παίζαμε διπλό συνέχεια χωρίς τακτική, χωρίς μικρά παιχνίδια. Με τον Γκέραρντ ήταν εντελώς διαφορετικά. Ήταν πρωτοποριακός άνθρωπος, πηγαίναμε με όρεξη και φάνηκε στο γήπεδο. Κάναμε πολλή παρέα εκτός γηπέδων, φίλος πραγματικός, αλλά και πολύ σκληρός εντός γηπέδου. Βοηθούσε πολλά παιδιά, νιώθω τυχερός που με βοήθησε και βρέθηκε στο δρόμο μου, τού οφείλω πολλά“.

Ο Κώτσιος ένιωσε τυχερός που έζησε τον Γκέραρντ, εξηγώντας παράλληλα για τον τρόπο που τον βοήθησε στα πρώτα του βήματα: “Κάναμε πολλές εξτρά προπονήσεις μαζί του. Περνούσε πολλές ώρες στο Βαρδινογιάννειο. Μας μιλούσε, μας βοηθούσε στους τομείς που υστερούσαμε. Έδινε σε όλους ευκαιρίες, δεν έκανε κανέναν να νιώθει παρείσακτος. Όλοι όσοι είχαν προπονητή τον Γκέραρντ μόνο καλά λόγια έχουν να πουν. Θυμάμαι η πρώτη μου αποστολή ήταν στο Ρέικιαβικ. Ταξίδεψα στο Ρέικιαβικ για Κύπελλο UEFA, ενώ πριν λίγους μήνες έπαιζα Δ’ Εθνική.

Σίγουρα ήταν δύσκολα, αλλά δεν έχω παράπονο. Η ομάδα ήταν γαλουχημένη έτσι που αισθανόμασταν όλοι κομμάτι της. Ένα που έκανε επίτηδες για να δημιουργεί καλό κλίμα ήταν να βάλει στο ίδιο δωμάτιο έναν έμπειρο με έναν νέο παίκτη ή έναν νέο με έναν ξένο. Εγώ τότε ήμουν στο ίδιο δωμάτιο με τον Νίκο Νιόπλια. Ο στόχος του ήταν να συσφίξει τις σχέσεις των παικτών, Εκείνη την περίοδο κανένας δεν έκανε αυτά τα πράγματα“.

Ο Ευγένιος Γκέραρντ λίγο πριν πεθάνει, τιμήθηκε από όλα τα “τέκνα” του στον ΟΦΗ, σε μια σπουδαία φιλική αναμέτρηση, στην οποία βρέθηκαν σημαντικές προσωπικότητες από τον χώρο του ποδοσφαίρου για να τον τιμήσουν. Ο Κώτσιος συμμετείχε με χαρά στην εκδήλωση, η οποία του προκάλεσε και του φέρνει ακόμα συγκίνηση. “Συμμετείχα με μεγάλη χαρά. Το ξέραμε από πριν, υπήρχε επικοινωνία, δεν υπήρχε άνθρωπος που θα έλεγε όχι.

Ο Πουρσανίδης το έτρεξε πολύ. Ήταν πολύ ωραίο πράγμα ο αποχαιρετισμός στον Ολλανδό. Σίγουρα η εικόνα του Γκέραρντ δεν ήταν η καλύτερη, τον είχαμε συνηθίσει αλλιώς. Δεν καταλάβαινε πολλά πράγματα. Όμως ήταν συγκινητικό. Όλα τα παιδιά του, διαφορετικών γενιών βρέθηκαν εκεί γι’ αυτόν για να τον τιμήσουν.

Όλοι θυμόμασταν ωραίες στιγμές με τον Ολλανδό, ωραία στιγμές, παιχνίδια. Ήταν συγκινητικό και ανατριχιαστικό την ίδια στιγμή, όπως και το ότι έκανε νοήματα δείχνοντας να καταλαβαίνει ποιον έχει δίπλα του. Ευτυχώς προλάβαμε να τιμήσουμε τον Μίστερ. Έχει προσφέρει πολλά και δεν θα ξαναβγεί άλλος όπως αυτός“.

Πολλά πράγματα ήταν εκείνα που κράτησε από τον Ολλανδό, δύο όμως είναι εκείνα που δεν πρόκειται να ξεχάσει. “Ως προς εμένα, δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη χρονιά που ήμουν βασικός σε πολλά ματς, ήρθε και μου είπε σε ένα παιχνίδι Κυπέλλου με μια ομάδα Β’ Εθνικής, θέλοντας να με αφυπνίσει, γιατί μάλλον είδε ότι ενώ έπαιζα καλά στα παιχνίδια δεν ήμουν συγκεντρωμένος στην προπόνηση. Ήρθε, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε «Πρόσεχε γιατί αυτό το παιχνίδι μπορεί να είναι επικίνδυνο για σένα». Ταράχθηκα. Άρχισα να βάλω το μυαλό μου να δουλεύει γιατί φοβήθηκα για τη θέση μου.

Τώρα ως προς την προπονητική, αυτό που κράτησα μαζί με τον Φραντζέσκο είναι οι σχέσεις που πρέπει να έχουμε με τους ποδοσφαιριστές και εκτός γηπέδων. Μπορέσαμε να διασκεδάζουμε μαζί του, αλλά την άλλη μέρα τα είχε ξεχάσει όλα. Έπρεπε να ήμασταν παίκτες και ήταν ο προπονητής. Ήθελα πάντα να είμαστε σοβαροί για να παίξουμε τα παιχνίδια. Αυτά τα ακολουθούμε και δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ“.

Οφείλω πολλά στον Νιόπλια, λάθος που δεν άφησαν τον Γκέραρντ να αναλάβει ξανά

Στον ΟΦΗ εκτός από τον Γκέραρντ πήρε πολλά και από πολλούς σπουδαίους συμπαίκτες που συνάντησε εκεί. Ξεχώρισε φυσικά τον Νίκο Νιόπλια και τον Θανάση Κολιτσιδάκη. “Με βοήθησαν δύο Λαρισαίοι, ο Παύλος Αδάμος και ο Κώστας Μάγγος. Με βοήθησαν να εγκλιματιστώ στην ομάδα. Μετά κατάφερε να ενταχθώ στην οικογένεια. Με τον Νιόπλια όπως είπα και πριν ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο. Μου έκανε πολύ καλό που ήμουν μαζί του, με βοήθησε πάρα πολύ. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Του οφείλω πολλά. Ακόμα είμαστε σε επαφή. Ο ΟΦΗ είχε πολλές προσωπικότητες και σταθερό κορμό.

Ο Κολιτσιδάκης ήταν σκληρός ως παίκτης και σκληρός μαζί μου, με την καλή έννοια. Με βοήθησε να βελτιώσω το παιχνίδι μου, να είμαι σκληροτράχηλος. Δεν πήρε τυχαία το παρατσούκλι «Κόναν». Ήμουν τυχερός που είχα αυτούς τους συμπαίκτες στον ΟΦΗ, είχα ανοικτά τα αυτιά και κρατούσα τα θετικά. Από εκεί πήρα και τη σκληράδα που είχα σαν παίκτης. Ο Ολλανδός με έκανε δυνατό, μου έδινε κίνητρα. Θέλαμε να κερδίζουμε στην προπόνηση και να είμαστε νικητές“.

Ωστόσο ήρθε η στιγμή της αποχώρησης και ο ΟΦΗ δεν είχε την πορεία των προηγούμενων ετών. Η απουσία του έπαιξε καθοριστικό ρόλο σύμφωνα με τον 44χρονο τεχνικό. “Πολύ απλό, ήταν πολύ μεγάλο και δυσαναπλήρωτο το κενό που άφησε ο Γκέραρντ. Ο επόμενος προπονητής (Άρης Βασιλείου) αντιδρούσε διαφορετικά στα δύσκολα. Δεν φταίει η ποιότητα, αλλά οι σχέσεις ανάμεσα στους παίκτες που δεν ήταν καλές στα δύσκολα. Δυστυχώς είχαμε κακή πορεία. Ευτυχώς με τον Γιάννη Σαμαρά σωθήκαμε και την επόμενη χρονιά τα πήγαμε καλύτερα. Μετά και πάλι η μη σταθερότητα στους προπονητές δεν μας άφησε να αναπτυχθούμε“.

Ο Γκέραρντ είχε προετοιμάσει τους παίκτες του για την αποχώρησή του, ωστόσο και πάλι το σοκ ήταν μεγάλο. “Τη χρονιά που έφυγε είχαμε βγει Ευρώπη, είχαμε κάνει απίστευτη χρονιά. Όσο πλησίαζε το τέλος μας έλεγε απ’ έξω – απ’ έξω ότι είχε κουραστεί. Είχε και προβλήματα υγείας. Ήθελε να σταματήσει και να είναι στην ομάδα από άλλο πόστο. Στο τελευταίο παιχνίδι κάναμε ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι και το χάρηκε. Υπήρχε αμφιβολία για την επόμενη χρονιά. Ναι μεν ήρθε ο βοηθός του, αλλά και πάλι δεν τα πήγαμε καλά. Είχαν ραγίσει οι σχέσεις μεταξύ μας. Εκείνη η χρονιά ήταν από τις χειρότερες. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά στο τέλος“.

Επιμείναμε για τη δύσκολη περίοδο και αν ήθελε να παρέμβει. Ο Κώτσιος εξηγεί ότι ήθελε να επιστρέψει ο Γκέραρντ, ωστόσο δεν τον άφησαν. “Ήθελε να βοηθήσει, το γνωρίζαμε αρκετοί. Ίσως θα ήθελε να αναλάβει ξανά, αλλά τον έδιωξαν. Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος. Μπήκαν πολλοί εγωισμοί στη μέση. Ο Ολλανδός απομακρύνθηκε από την ομάδα και δεν βοήθησε. Δεν κράτησε όμως κακία“.

Στον Παναθηναϊκό ένιωσα ποδοσφαιριστής, killer ο Βαζέχα

Η πορεία του στον ΟΦΗ έφτασε στο τέλος και τη σειρά του πήρε εκείνη στον Παναθηναϊκό, η οποία ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2004, εξηγώντας ότι στη μεταγραφή του έπαιξε μεγάλο ρόλο ο Ζντέντεκ Σκάζνι. “Έκανα κάποιες καλές εμφανίσεις την τελευταία περίοδο στον ΟΦΗ και ο Σκάζνι με βοήθησε πολύ, εξ όσων γνωρίζω. Είχε καλές σχέσεις με τον Παναθηναϊκό. Επειδή ήμουν αριστεροπόδαρος και δεν υπήρχαν πολλοί στόπερ αριστεροπόδαροι, είχε πει καλά λόγια για μένα και αποφάσισαν να με αποκτήσουν“.

Η μετάβαση στον Παναθηναϊκό ήταν μεγάλη, όχι όμως ιδιαίτερα δύσκολη για τον ίδιο, γιατί είχε τα στοιχεία για να ανταπεξέλθει. “Ως χαρακτήρας αλλά και ποδοσφαιριστής ήμουν δυνατός. Είχα θράσος και εγωϊσμό. Δεν ήθελα να χάνω. Ήταν μεγάλη η μετάβαση, αλλά θεωρώ ότι είχα τα στοιχεία για να ανταπεξέλθω. Με τον Παναθηναϊκό απαγορευόταν ακόμη και η ισοπαλία, πόσο μάλλον η ήττα. Εκεί καταλαβαίνεις τι είναι το ποδόσφαιρο. Παίζεις στην Ευρώπη σε μεγάλα γήπεδα με μεγάλους παίκτες και νιώθεις ποδοσφαιριστής“.

Ο Κώτσιος πρόλαβε έστω και στη δύση της καριέρας του τον Κριστόφ Βαζέχα στον Παναθηναϊκό, έναν killer όπως τον χαρακτηρίζει. Μόνο καλά έχει να θυμάται από τον Πολωνό, βγάζοντας το καπέλο και σε άλλους προπονητές: “Δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο γιατί τον είχα μαρκάρει και ως αντίπαλο. Ήταν ίσως ο πιο δύσκολος παίκτης που αντιμετώπισα στην Ελλάδα. Ήταν πραγματικός killer, αν και η εποχή μου τότε είχε πραγματικά μεγάλους επιθετικούς. Ντέμης, Αλεξανδρής, Κωνσταντίνου, φοβάμαι μην ξεχάσω κανέναν. Πραγματικά οι μονομαχίες με τον Βαζέχα με βοήθησαν πάρα πολύ στο να εξελιχθώ. Γιατί σκεφτόμουν ότι αφού ανταπεξήλθα ως έναν βαθμό με τον Βαζέχα και τον Ντέμη, γιατί να μην μπορώ και παραπάνω“.

Ανεξίτηλη θα του μείνει η χρονιά του νταμπλ, αλλά και η επόμενη (2004/05) που έχασε το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό στο τέλος. “Δύσκολη χρονιά, αλλά φανταστική, πραγματικά θα τη θυμάμαι για πάντα. Ήμασταν οικογένεια. Την επόμενη σεζόν είχαμε εγκλιματίσει που δεν το πήραμε. Παίζαμε με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και ΟΦΗ, θέλαμε επτά βαθμούς και πήραμε πέντε. Χάσαμε το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό και εκεί ήρθε το κύκνειο άσμα. Έγινε ολική ανανέωση από τον κ. Βαρδινογιάννη. Άλλαξε αρκετά το ρόστερ και ο Παναθηναϊκός έχασε την ταυτότητά του, χάνοντας πολλούς έμπειρους παίκτες“.

Οι αμυντικοί που είχα να αντιμετωπίσω στον Παναθηναϊκό ήταν τέρατα

Στο τριφύλλι εκείνη την περίοδο είχε να αντιμετωπίσει ποδοσφαιριστές πολύ σημαντικούς, για τους οποίους μίλησε με τα καλύτερα λόγια και θεωρεί άθλο που κατάφερε να μπει μέσα σε αυτούς. “Όταν πήγα εκεί, είχα να αντιμετωπίσω για να αγωνιστώ τρομερούς ποδοσφαιριστές. Στην ομάδα είχαμε εκπληκτικούς αμυντικούς. Ο Γιάννης Γκούμας ήταν ηγέτης με τρομερή καριέρα, ο Σωτήρης Κυργιάκος ήταν φοβερά ποιοτικός και έφτασε μέχρι τη Λίβερπουλ, ο Νασίφ Μόρις είχε και αυτός ποιότητα για αμυντικός και τον Ρενέ Χένρικσεν, που ήταν πολεμική μηχανή.

Ήθελε πολλή δουλειά, ίσως έναν άθλο. Όλοι τους ένας και ένας ήταν τέρατα. Δεν φοβόμουν, προσπαθούσα με τη δουλειά μου και πήρα πολλά πράγματα από αυτούς. Όταν έχεις καλούς συμπαίκτες γίνεσαι καλύτερος“.

Ο αμυντικός που βοήθησε τον Κώτσιο περισσότερο στο τριφύλλι ήταν ο Ρενέ Χένρικσεν, αν και ήταν δύσκολο να βρει την ίδια βοήθεια που βρήκε στον ΟΦΗ. “Όταν πας σε μια μεγάλη ομάδα υπάρχει διαφορά. Δεν είναι τόσο οικογενειακό κλίμα, ήμασταν προσηλωμένοι στους στόχους μας και λόγω του ανταγωνισμού δίνεις αγώνα κάθε μέρα. Δεν μπορώ να μη μιλήσω για τον Ρενέ.

Ήταν συνεργάσιμος, μια πολεμική μηχανή και πήρα πολλά μαζί του, με καθοδηγούσε αρκετά, ήταν άλλο επίπεδο. Έπαιζε πολύ ωραία τη θέση, παρά το γεγονός ότι τον κατηγορούσαν για την ταχύτητά του. Ο Γκούμας ήταν αμυντικός και σκόρερ, προσπάθησα να πάρω και από αυτόν εκείνο το στοιχείο. Χαιρόμουν που έκανα μαζί τους προπονήσεις και έζησα ωραίες στιγμές“.

Ο ίδιος την περίοδό του στον Παναθηναϊκό πρόλαβε τις τελευταίες σεζόν με την οικογένεια Βαρδινογιάννη στο τιμόνι της ομάδας. Έχοντας ζήσει τα πράγματα εκ των έσω, θεωρεί άδικη την κριτική που τους ασκήθηκε. “Η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι σημαντική για τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν έφυγε, ο σύλλογος κατέρρευσε. Είναι συνυφασμένη με τον Παναθηναϊκό. Δεν συμφωνώ ότι η ομάδα κατέρρευσε εξαιτίας τους, πολλοί από εμάς θα παρακαλούσαμε να ξαναγυρίσει η οικογένεια και να είναι μεγάλη η ομάδα ξανά“.

Πολύ καλά λόγια είχε να πει και για τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι, έναν προπονητή τον οποίο θυμούνται πολλές γενιές φίλων του τριφυλλιού, μάλλον όμως για λάθος λόγους “Πολύ καλή σχέση. Ο Μαλεζάνι με σχημάτισε σε τακτική μορφή, πώς πρέπει να παίζει ένας αμυντικός. Όταν μιλάμε για Μαλεζάνι μιλάμε για Ιταλία, για τακτική. Τού οφείλω και τού είμαι ευγνώμων σε πολλά. Χάρη στις συμβουλές του ανέβηκα τακτικά και βελτίωσα το παιχνίδι μου”.

Το ξέσπασμα του Μαλεζάνι τού απέδωσε αρκετούς χαρακτηρισμούς, αλλά ο Κώτσιος θεωρεί ότι ήταν απλά αποτέλεσμα πίεσης που υπήρχε στην ομάδα, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα που ποτέ δεν ήρθαν. “Μας αρέσει να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Υπήρχε πίεση, η σεζόν δεν κυλούσε πολύ καλά. Όλοι οι άνθρωποι ξεσπάμε, αυτό συνέβη και με εκείνον. Άκουσε πολλά από τα Μέσα, αισθάνθηκε πίεση και είχε αυτό το ξέσπασμα.

Ήταν ένας άνθρωπος που δούλευε πολύ. Έτυχε και ήταν πάνω στην ανανέωση. Σίγουρα δεν ήταν ο κύριος υπαίτιος που δεν πήγαμε καλά, αλλά δυστυχώς αυτός την πλήρωσε. Έτσι είναι στο ποδόσφαιρο. Είναι ένας άνθρωπος με καριέρα στην Ιταλία. Ήταν εκρηκτικός χαρακτήρας, αλλά καλός προπονητής”.

Στον Παναθηναϊκό έπαιξα κόντρα σε αντιπάλους που θα έβλεπα μόνο στην τηλεόραση, πήρα εντελώς τυχαία φανέλα του Μέσι, αλλά ήθελα του Ροναλντίνιο

Η κουβέντα επέστρεψε στις εμπειρίες του ίδιου από τον Παναθηναϊκό. Παίζοντας σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, κατάφερε και εκπλήρωσε κάποια από τα όνειρα του “Αρχικά πήρα τίτλους. Είχα ως συμπαίκτες σπουδαίους ανθρώπους που έχουν κατακτήσει το EURO 2004 και πήρα πολλά από εκείνους. Μέσω του Παναθηναϊκού έπαιξα κόντρα σε αντιπάλους, που διαφορετικά θα τους έβλεπα μόνο στην τηλεόραση. Με έκαναν να αισθανθώ ποδοσφαιριστής και αναγνωρίσιμος“.

Με τον Παναθηναϊκό αντιμετώπισε παίκτες που έβλεπε μόνο από την τηλεόραση, όπως ο Ρονάλντινιο, ενώ έπαιξε συμπαίκτης με τον Βαζέχα, για τον οποίο είχε αγοράσει κασέτα με όλα τα γκολ που είχε πετύχει: “Ως αντίπαλο που έβλεπα στην τηλεόραση, έπαιξα με τον Ροναλντίνιο. Τις στιγμές που τον αντιμετώπισα δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Θυμάμαι πριν από το ματς ότι ήθελα να πάρω τη φανέλα του, αλλά τελικά πήρα του Μέσι, εντελώς συμπτωματικά.

Τότε το νο1 ήταν ο Ροναλντίνιο. Δεν έχω το ’10’, αλλά με το 19 από τον Μέσι. Ως προς συμπαίκτη, δίχως αμφιβολία είναι ο Βαζέχα. Είχα αγοράσει μια βιντεοκασέτα με όλα τα γκολ που είχε βάλει, γιατί ήταν από τους παίκτες που θαύμαζα. Αυτά τα βιώνεις μόνο σε μεγάλες ομάδες“.

Το βαρύ σκορ στο Καμπ Νου (5-0) δεν του αφήνει άσχημη αίσθηση, αντίθετα θυμάται πολύ καλά τις μονομαχίες με τον Ετό και τον Ροναλντίνιο. “Όχι βέβαια, αν και ήταν βαρύ το σκορ. Μιλάμε για μια απίστευτη ομάδα, πολύ γρήγορη και τεχνική. Ευτυχώς δεν ξέφυγε παραπάνω. Εγώ μάρκαρα τον Ετό, πραγματικά το σκέφτομαι και λέω Παναγία μου. Απίστευτος παίκτης. Με τον Ροναλντίνιο δεν χρειάζεται να πω πολλά, παρά μόνο ότι έχω πολλές φωτογραφίες από ντρίπλες του που με έριξε κάτω (γέλια)“.

Οι μπλαουγκράνα τού άφησαν τρομερή εντύπωση, αλλά κυρίως η ευγένεια που είχαν οι παίκτες του Φρανκ Ράικαρντ, αλλά και ο ίδιος ο Ολλανδός τεχνικός. “Ήταν τρομερή ομάδα, είχαν απίστευτη ταχύτητα. Δεν πήγαμε για να κλειστούμε και να κρατήσουμε το μηδέν. Είμαστε ο Παναθηναϊκός, δεν έπρεπε να μείνουμε πίσω. Στο εντός έδρας ματς στο ΟΑΚΑ είχε έρθει 0-0.

Αυτή η ομάδα έπρεπε να παίξει ανοικτά. Ήμασταν μεγάλη ομάδα και το βλέπαμε από τον τρόπο που μας συμπεριφερόντουσαν έξω, σε κάθε ομάδα. Θυμάμαι ο Ράικαρντ (σ.σ. προπονητής της Μπαρτσελόνα) ήρθε και μας έδωσε το χέρι σε όλους ξεχωριστά. Τα αποτελέσματα που είχε φέρει ο Παναθηναϊκός, τον έκαναν να τον σέβονται στην Ευρώπη“.

Όταν αντάλλαξε τη φανέλα με τον Μέσι, ο ίδιος έλεγε ότι βρήκε μπροστά του ένα “παιδάκι”, το οποίο μόλις ξεκινούσε να κάνει τα πρώτα του βήματα. Ο πολύπειρος πρώην αμυντικός και νυν ποδοσφαιριστής δείχνει να έχει εκτίμηση προς τον Ροναλντίνιο. “Βρήκα μπροστά μου ένα παιδάκι. Του ζήτησα να ανταλλάξουμε φανέλες μετά το ματς και το δέχθηκε με ευγένεια. Ιδανικά θα ήθελα του Ροναλντίνιο, Και σήμερα αν είχα τη δυνατότητα επιλογής, πάλι αυτόν θα διάλεγα. Μου άρεσε πολύ ως παίκτης, ήταν φαντεζί. Προφανώς και ο Μέσι είναι μεγαλείο, αλλά οι αδυναμίες είναι αδυναμίες“.

Το ματς με την Άρσεναλ στο Χάιμπουρι με βοήθησε να καθιερωθώ, όταν πρόλαβα σε σπριντ τον Ανρί ο Χαλκιάς αναρωτιόταν πώς το έκανα

Σημαντικό παιχνίδι για την καριέρα του στο τριφύλλι ήταν ο αγώνας με την Άρσεναλ, απέναντι σε Ανρί και Μπέργκαμπ, ένα ματς που τον βοήθησε να πάρει αρκετά παιχνίδια στον Παναθηναϊκό. “Τρομερή επίθεση και τρομερή ομάδα εκείνη η Άρσεναλ, αυτό το ματς το θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Στην επίθεση έπαιξαν ο Ανρί με τον Μπέργκαμπ και ο Φαν Πέρσι μπήκε αλλαγή.

Είχα τρομερό άγχος στην αρχή, γιατί δεν ήξερα ότι θα παίξω. Περίμενα την ευκαιρία μου, αλλά όχι τόσο γρήγορα και ειδικά στο Χάιμπουρι. Είχα μιλήσει με τη γυναίκα μου μια μέρα πριν, της είχα πει ότι αυτό το παιχνίδι ή θα με καθιερώσει ή θα με τελειώσει. Τα έδωσα όλα και πήγα καλά“.

Φυσικά πλην της καλής του εμφάνισης δεν θα ξεχάσει το τελευταίο δεκάλεπτο, στο οποίο ο Παναθηναϊκός κλείστηκε κυριολεκτικά μέσα στην περιοχή. “Ήταν τρομερό παιχνίδι από όλους μας. Το τελευταίο δεκάλεπτο ήταν εφιαλτικό, κλειστήκαμε όλοι μέσα στην περιοχή. Με αυτό το ματς κατάφερα να καθιερωθώ και να κάνω και άλλα παιχνίδια στον Παναθηναϊκό“.

Μας εξιστόρησε από εκείνο το παιχνίδι μια φάση με τον Ανρί, τον παίκτη που είχε υπό τη φύλαξή του η οποία μάλιστα προκάλεσε και την έκπληξη του Κώστα Χαλκιά, που υπερασπιζόταν τότε την εστία του τριφυλλιού. “Ήταν τρομερά γρήγορος. Δεν μπορούσες να τον φτάσεις. Θυμάμαι ήταν στο κέντρο η γραμμή της άμυνας και φεύγει στην αντεπίθεση. Τρέξαμε μαζί για να διεκδικήσουμε την μπάλα. Δεν κατάφερε να περάσει, τον έκοψα και έστειλα την μπάλα κόρνερ.

Έρχεται σε εκείνο το σημείο ο Χαλκιάς και μου λέει: «Τι έχεις κάνει ρε Ηλία, πώς το έκανες αυτό;». Κάποια πράγματα σου βγαίνουν εκείνη τη στιγμή, σε κάνουν να ξεπερνάς τον εαυτό σου. Είναι μια από τις φάσεις που μου έμειναν“.

Με τον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε σε μεγάλα γήπεδα, αποκτώντας παραστάσεις που ήταν χρήσιμες για τη συνέχεια όπως εξήγησε. “Είχα την τύχη να παίξω σε πολλά μεγάλα γήπεδα με τον Παναθηναϊκό. Το Χάιμπουρι ήταν πιο ποδοσφαιρικό, το Καμπ Νου απίστευτα μεγάλο, σε βαθμό που χάνεσαι, άνετα το χαρακτηρίζεις ποδοσφαιρικό ναό. Στη Σεβίλλη νιώθαμε ότι παίζαμε σε αρένα με ταυρομάχους. Είχα παίξει και στο γήπεδο του Άγιαξ, σε τουρνουά προετοιμασίας και μου άφησε θετική εικόνα, αν και σήμερα είναι λίγο διαφορετικό από τότε. Αυτά τα ματς δεν τα ξεχνάς ποτέ, είναι εφόδια που σου μένουν“.

Στο γήπεδο του Άγιαξ έπαιξε σε ένα τουρνουά προετοιμασίας, στο οποίο είχε την τύχη να αντιμετωπίσει τον νεανία (τότε) Ιμπραχίμοβιτς, έναν παίκτη που δυσκολευόταν μέχρι και ο Κυργιάκος να τον κάνει καλά. “Σε ένα τουρνουά είχαμε πάει εκεί, για την προετοιμασία. Είχα την τύχη να μαρκάρω και τον Ιμπραχίμοβιτς, όπως και τον Μάξι Λόπες με την Μπόκα Τζούνιορς. Ο Ζλάταν είναι ένας τρομακτικός ποδοσφαιριστής.

Εκείνη την περίοδο ήταν πιο μαζεμένος, δεν είχε την αυτοπεποίθηση που απέκτησε στη συνέχεια. Ψηλός, τρομερά δυνατός και γρήγορος για τα σωματικά του χαρακτηριστικά. Ακόμα και ο Κυργιάκος δεν μπορούσε να τον κάνει καλά“.

Ο κόσμος με σταματάει ακόμα και μου λέει για το γκολ με τη Βίσλα, χάρηκα πολύ για δύο ημέρες και το πλήρωσα

Δεν θα μπορούσαμε να μην το ρωτήσουμε και για το γκολ με την πολωνική Βίσλα, ένα γκολ καριέρας όπως τόνισε ο ίδιος. “Με τη Βίσλα πήγαμε πολύ καλά έξω, αλλά πάθαμε black out και χάσαμε στο τέλος με 3-1. Το πιστεύαμε ότι θα γυρίσει, γιατί ήμασταν ο Παναθηναϊκός.

Δύσκολο σκορ, εκείνο το παιχνίδι όταν το φέρνω στο μυαλό μου, θυμάμαι την εναλλαγή των συναισθημάτων να αλλάζει πολύ συχνά. Από τις ευκαιρίες που έχαναν, τα γκολ που βάζαμε, αλλά και το παιχνίδι ότι πήγε στην παράταση. Στο τέλος ευτυχώς δικαιωθήκαμε. Ένιωθα ότι ήμουν στα ουράνια, δεν κατάλαβα πώς μπήκε, το συνειδητοποίησα μετά, όπως και τη σημασία του γκολ. Δίχως αμφιβολία πρόκειται για γκολ καριέρας.

Ένιωθα κούραση, ψυχολογική, λόγω της πίεσης που υπήρχε. Περιμέναν 60 χιλιάδες κόσμος να περάσουμε στους ομίλους, ένιωθα ότι έπρεπε να τους ικανοποιήσουμε. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά“.

Αν και το γκολ αυτό θα τον βοηθούσε να ανεβεί μαζί με την ομάδα, ο Παναθηναϊκός, αλλά και ο ίδιος ο Κώτσιος χάρηκαν παραπάνω από όσο θα έπρεπε την πρόκριση και το πλήρωσαν με την ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ (2005/06), ένα ντέρμπι στο οποίο ο ίδιος αποβλήθηκε. “Δυστυχώς χάρηκα πολύ για δύο μέρες και αυτό το πλήρωσα. Ακολούθησε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που έφαγα την κόκκινη και χάσαμε 2-0. Ο κόσμος ακόμα με σταματάει και μου λέει για εκείνο το γκολ. Οι μεγαλύτεροι προφανώς, είναι αυτό που έμεινε. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μεγάλη πρόκριση λόγω του σκορ του πρώτου αγώνα. Νιώθω ότι αν με θυμούνται για κάτι από τον Παναθηναϊκό, ήταν αυτό το γκολ.

Η ήττα όμως από τον Ολυμπιακό πονάει πολύ και για εμάς, αλλά και για μένα που δέχθηκα την κόκκινη. Η ομάδα είχε αρκετά προβλήματα μετά. Φάγαμε μια μεγάλη σφαλιάρα. Από τη μεγάλη χαρά που είχαμε, πήραν τα μυαλά μας αέρα και μετά προσγειωθήκαμε απότομα με το 2-0“.

Ως παίκτης του Παναθηναϊκού είχε ζήσει αρκετά τα ντέρμπι αιωνίων, για τα οποία τόνισε ότι όλοι οι παίκτες ζουν, ενώ διηγήθηκε μια ιστορία του πριν από ντέρμπι αιωνίων, με τον ίδιο να δίνει μάχη για να παίξει. “Ζεις γι’ αυτό. Το έζησα και από την κακή και από την καλή. Κερδίσαμε το Κύπελλο το 2004, πήραμε αρκετά ντέρμπι στην κανονική διάρκεια. Είναι τέτοια η θέληση που σκέφτεσαι πώς θα παίξεις. Θυμάμαι πριν από ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, είχα οξεία αμυγδαλίτιδα και είχα πάει στο νοσοκομείο με 39 πυρετό.

Μέχρι την Κυριακή σκεφτόμουν πώς θα παίξω. Πέμπτη βγήκα από το νοσοκομείο και μια προπόνηση έπαιξα. Είναι απλό, είναι τρομερή η θέληση. Δεν χρειάζεται να σου πει κανείς τίποτα για να παίξεις ένα ντέρμπι αιωνίων. Το απολαμβάνεις όσο μπορείς, μιας και πρέπει να είσαι 100% συγκεντρωμένος για να κερδίσεις.

Η κακή ανάμνηση είναι το ντέρμπι που αποβλήθηκα, ήταν από τις χειρότερες στιγμές της καριέρας μου. Όλη η Ελλάδα ζούσε γι’ αυτό το ντέρμπι. Από τη Δευτέρα μέχρι την Κυριακή όλοι είχαν στο μυαλό τους αυτό το ματς. Ο κόσμος ζητάει τις νίκες σε ντέρμπι. Οι στιγμές είναι απίστευτες, από τον κόσμο. Θυμάμαι τα πάντα, ακόμα και τον αστυνομικό κλοιό που μας προστάτευε ως φιλοξενούμενους. Είναι πραγματικά μοναδικές στιγμές“.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού αναγνώριζε ότι έδινα τα πάντα, θα μπορούσα να παίξω περισσότερα χρόνια στο τριφύλλι

Ο Κώτσιος δεν ήθελε να σταθεί στην απόφαση. Άλλωστε το έδειξε και η διαμαρτυρία του προς τον διαιτητή στη συγκεκριμένη φάση, η οποία ήταν χλιαρή: “Ήταν ή όχι άδικη, τη δέχθηκα. Δεν θα πω αν ήταν ή όχι θα το αφήσω να το κρίνει ο κόσμος. Διαμαρτυρήθηκα λίγο, γενικά δεν διαμαρτύρομαι, δεν έχω να πω παραπάνω γι’ αυτή τη φάση“.

Παράλληλα τόνισε ότι για το ντέρμπι και την παρουσία του σε αυτά, αυτό που μένει πάντα είναι το αποτέλεσμα, επομένως δεν έχει κριτική απέναντί τους. “Δεν θυμούνται την κόκκινη τόσο όσο την ήττα από τον Ολυμπιακό. Προφανώς όταν έρχεται αυτό το ντέρμπι στο μυαλό των φίλων, έρχονται και οι κόκκινες του Μορίς και η δική μου. Το άσχημο είναι ότι προήλθε μετά από μια χαρά, κάτι που μείωσε την πρόκριση με τη Βίσλα“.

Με τον κόσμο του Παναθηναϊκού είχε πολύ καλές σχέσεις, αν και δεν απέφυγε την κριτική τους, ακόμα και στον δρόμο. “Είχα καλή σχέση με τον κόσμο, αναγνώριζαν ότι έδινα το 100%. Βέβαια δεν ήταν πάντα καλά, στα άσχημα αποτελέσματα είχαμε τις αποδοκιμασίες, στο γήπεδο, το προπονητικό κέντρο ακόμα και το αεροδρόμιο.

Ακόμα και στο δρόμο μπορούν να σου πουν «παίξε καλύτερα», έχω δει και κάποια άσχημα περιστατικά που δεν λέγονται. Βέβαια δεν ήταν μόνο στον Παναθηναϊκό. Και στον ΟΦΗ και στα Ιωάννινα το είχα. Ο ποδοσφαιριστής βέβαια οφείλει να είναι ήρεμος. Στην Ελλάδα βράζει το αίμα των φιλάθλων, πρέπει να είναι ήρεμοι οι ποδοσφαιριστές“.

Η πορεία του στον Παναθηναϊκό διήρκησε τρία χρόνια, αν και είχε συμβόλαιο για άλλο ένα. Ο 44χρονος τεχνικός φεύγει με την πεποίθηση ότι τα έδωσε όλα για την ομάδα. “Σίγουρα θα μπορούσα να συνεχίσω. Είχα έναν τραυματισμό στους κοιλιακούς-προσαγωγούς και δεν το διαχειρίστηκα σωστά πρώτος εγώ και στη συνέχεια οι γιατροί. Έμεινα καιρό έξω, τότε είχε έρθει τεχνικός διευθυντής, ο Βέλιτς και μου είπε να φύγω. Θα μπορούσα να μείνω και ίσως άλλαζαν τα πράγματα, αλλά εκεί που δεν σε θέλουν δεν μένεις. Έφυγα σαν φίλος, δεν κρατάω κακία”

Η ΑΕΛ εκείνης της περιόδου άξιζε να πετύχει περισσότερα αλλά δεν θα την άφηναν

Ο ίδιος πάντως θεωρεί ότι στον Παναθηναϊκό δεν έκανε κάποιο κραυγαλέο λάθος, μιας και έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε. “Δεν θεωρώ ότι έκανα πολλά λάθη, έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα. Τώρα αν ήμουν χειρότερος σε σχέση με κάποιους άλλους δεν είναι δική μου κρίση. Συμβαίνει, αλλά δεν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι“.

Ακολούθησε φυσικά η ΑΕΛ για μια διετία (2007/09), μια ομάδα στην οποία ενδεχομένως να έμενε παραπάνω, αλλά κάποια άσχημα περιστατικά δεν του το επέτρεψαν, αναγνωρίζοντας την ευθύνη του γι’ αυτό. “Όταν πήγα στην ΑΕΛ, το ενδιαφέρον ξεκίνησε από τον τελικό στον Βόλο. Υπήρχε το ενδιαφέρον γιατί ήθελαν έναν αριστεροπόδαρο στόπερ. Είχαν σχέδια μεγάλα. Παίξαμε και Ευρώπη, αποκλείοντας την Μπλάκμπερν, ευχαριστήθηκα το ποδόσφαιρο, με παικταράδες στο πλάι μου, δεν θέλω να αδικήσω κάποιον. Ευτυχώς πήγα εκεί, γιατί αξίζει να αγωνιστείς εκεί.

Τώρα το ότι δεν κάθισα, είχαν γίνει κάποια άσχημα περιστατικά, δεν τα βρήκα με τον κύριο Πηλαδάκη και έφυγα. Εκεί ναι, θα άλλαζα τη συμπεριφορά μου. Αντέδρασα σε μια κριτική με άσχημο τρόπο και δεν έπρεπε. Έπρεπε να κρατήσω τον εαυτό μου“.

Η ΑΕΛ εκείνης της περιόδου ήταν η κορυφαία επαρχιακή ομάδα, όμως ο Κώτσιος θεωρεί ότι αν και άξιζε, δεν θα κατάφερνε να πάρει παραπάνω πράγματα. “Άξιζε αλλά δεν θα μπορούσε για πολλούς λόγους. Και δύσκολα μια ομάδα της περιφέρειας μπορεί να πετύχει πράγματα. Και να αξίζει δεν θα τα καταφέρει, γιατί δεν θα την αφήσουν. Το Κύπελλο και η έξοδος στην Ευρώπη ήταν το ανώτερο“.

Φυσικά από τους βυσσινί, αξέχαστα θα του μείνουν το ποδόσφαιρο που έπαιξε εκείνη η ομάδα, αλλά και ο κόσμος της. “Το ποδόσφαιρο και ο κόσμος. Πολύς κόσμος. Παίζαμε στη Λιβαδειά ένα παιχνίδι και το γήπεδο ήταν γεμάτο από Λαρισαίους. Βλέπω ακόμα βιντεάκια με την κερκίδα. Είχαμε καλή ομάδα και μας έσπρωχνε ο κόσμος“.

Ο Κώτσιος έφτασε πολύ κοντά σε μια μεταγραφή στο εξωτερικό, καθώς υπήρχε ενδιαφέρον από την Κότμπους. Η καθυστέρηση των Γερμανών, σε συνδυασμό με την καλή οικονομικά πρόταση του ΠΑΣ τον οδήγησαν στα Ιωάννινα το καλοκαίρι του 2009. “Αρχικά περίμενα μια πρόταση από την Κότμπους που έπαιζε Bundesliga εκείνη τη σεζόν. Ο προπονητής με ήθελε, αλλά δεν είχε τεχνικό διευθυντή και έπρεπε να περιμένω για αρκετές μέρες. Αντίθετα ο ΠΑΣ με προσέγγισε αρκετά καλά με καλά λεφτά. Ήταν και το θέμα της ηλικίας (τότε). Δεν ήμουν μικρός, δεν θα ήταν εύκολο να φύγω στο εξωτερικό, προτίμησα να μείνω στην Ελλάδα“.

Όμως η πρώτη χρονιά με την ομάδα των Ιωαννίνων δεν κύλησε καλά, μιας και υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία, αν υπήρχε καλό υλικό, το οποίο όμως δεν έδεσε ποτέ “Είχαμε καλή ομάδα, με καλούς έμπειρους και νέους παίκτες αλλά δεν καταφέραμε να σωθούμε. Ήμασταν πολλοί παίκτες, δεν κατάφεραν να σμίξουν οι παλιοί και οι καινούργιοι, οπότε μοιραία πέσαμε“.

Στο fairplay με τον Φουρτάδο βρέθηκα υπόλογος χωρίς να φταίω, δύσκολη εκείνη η σεζόν για μένα

Ο ΠΑΣ Γιάννινα κατάφερε να επιστρέψει άμεσα στην πρώτη κατηγορία, αλλά για να το κάνει αυτό έπρεπε να ακολουθήσουν κάποια επεισοδιακά παιχνίδια, στα οποία και ο Κώτσιος βρέθηκε στο στόχαστρο: “Υπήρχαν κατηγορίες και για μένα εκεί. Πολλοί είπαν ότι έδωσα επίτηδες ασίστ στον Φουρτάδο. Είχαν γίνει επεισόδια πριν από το ματς, γιατί ήταν εκεί και φίλοι του ΠΑΣ. Ήταν ένα δύσκολο παιχνίδι. Ο Χριστοβασίλης ήταν στην κερκίδα, δεν έδωσε εντολή.

Το νορμάλ ήταν να αφήσουμε το γκολ να μπει, αλλά έπρεπε να ρωτήσουμε στον πάγκο να μας πουν. Όταν ακούς από τον πάγκο «παίζουμε κανονικά», αυτό έπρεπε να κάνουμε. Κανονικά έπρεπε να το αφήσουμε. Λάθος μας. Όλα τα βέλη έπεσαν σε μένα και τον Φουρτάδο“.

Ο ίδιος εξήγησε το σκεπτικό του στη συγκεκριμένη φάση. “Δεν ήθελα να βγάλω την μπάλα πλάγιο στην άμυνα τους για να μην πουν ότι την έβγαλα πλάγιο για να τους πιέσουμε ψηλά, οπότε σκέφτηκα να την στείλω στον άξονα. Την έριξα δυνατά, ο φίλος μου ο Κούσας την άφησε να περάσει και ξαφνικά είδα τον Φουρτάδο να τρέχει. Ήταν δύσκολο ό,τι ακολούθησε. Βρέθηκα υπόλογος σε φίλους συναδέλφους και μια ολόκληρη πόλη, χωρίς να φταίω. Δεν έγινε επίτηδες“.

Δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε και για τη δύσκολη περίοδο που πέρασε λόγω της κόντρας του ΠΑΣ με τον ΟΦΗ στα μεταξύ τους παιχνίδια τη σεζόν 2010-11, στα οποία μπήκε στη μέση. Ο πολύπειρος αμυντικός θεωρεί ότι αδικήθηκε, ωστόσο έχει αφήσει οριστικά πίσω του αυτή την ιστορία, έχοντας συμφιλιωθεί με όλες τις πλευρές. “Ήταν δύσκολη περίοδος, πέρασα πολλά μαζί με την οικογένειά μου. Θα μπορούσα να μην παίξω, γιατί ο ΠΑΣ μαθηματικά είχε ανέβει.

Πολλοί παίκτες πήραν κάρτα για να το αποφύγουν, γιατί ήταν δύσκολο ματς, λόγω των όσων συνέβησαν στον πρώτο γύρο, αλλά εγώ ήθελε να τιμήσω την ομάδα. Ήταν λίγο άδικο για μένα θεωρώ ότι αδικήθηκα, αλλά περασμένα ξεχασμένα, έχουν δοθεί εκατέρωθεν εξηγήσεις. Έχω καλές σχέσεις με τους φίλους και των δύο ομάδων“.

Σταμάτησα στα 40, αλλά λίγο μετά το μετάνιωσα

Ο ίδιος πάντως έκλεισε την καριέρα του στον ΟΦΗ, όπως επιθυμούσε: “Ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στον ΟΦΗ. Ευτυχώς το πέτυχα. Ήταν δύσκολο για μένα, αν και σταμάτησα στα 40. Μετά από λίγο καιρό ένιωθα ότι έκανα λάθος. Είχα πρόταση να πάω να παίξω, αλλά ήθελα να μείνω στην Κρήτη. Έμεινα στην ομάδα από άλλο πόστο, αλλά έφυγε ο κύριος Πολεμαρχάκης που με εμπιστεύτηκε και λίγο μετά αποχώρησα και εγώ“.

Μετά το τέλος της καριέρας του ο ίδιος δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει, όπως μας εξήγησε. “Δύσκολη περίοδος δεν ήξερα τι ήθελα να είμαι ειλικρινής. Ήταν το πιο άσχημο για μένα, δεν είχα πάρει τις αποφάσεις μου. Στο μυαλό μου ήθελα να μείνω στην Κρήτη. Κατάλαβα πολλά πράγματα από αυτό το πέρασμά μου, συναστρεφόμενος με πολλούς ανθρώπους. Έπρεπε να ήμουν πιο προσεκτικός. Αποφάσισα να βγάλω δίπλωμα προπονητή“.

Παράλληλα τον ρωτήσαμε για τη συμβουλή που θα έδινε ο προπονητής Κώτσιος στον ποδοσφαιριστή, Κώτσιο. Ο ίδιος τονίζει ότι θα συμβούλευε τον εαυτό του να είναι πιο ήρεμος. “Να είναι πιο ήρεμος την ώρα του παιχνιδιού. Αν και είχε και τα θετικά του η σκληράδα, με βοήθησε στο παιχνίδι μου, σίγουρα έπρεπε να είμαι πιο συγκρατημένος“.

Με το ξεκίνημα της νέας του καριέρας, δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για τις φιλοδοξίες του στη νέα του καριέρα. “Ξεκίνησα στην Α’ Αθηνών και μετά ως βοηθός του Μπάμπη Τεννέ στη Λαμία. Η δουλειά στη Super League είναι πιο εύκολη. Οι παίκτες έχουν την ποιότητα, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, απλά τους διαχειρίζεσαι. Παρακάτω μαθαίνεις τακτική στους παίκτες. Τώρα με τον Φραντζέσκο έχω καλή χημεία, αυτό που ευελπιστούμε είναι να ανεβαίνουμε σκαλοπάτι το σκαλοπάτι, κοιτώντας προσεκτικά το κάθε βήμα“.

Διαλύθηκε χωρίς λόγο η περσινή εκπληκτική Super League 2, πουθενά αλλού οι Β’ ομάδες δεν υποβιβάζονται

Έχοντας ζήσει τη Super League 2 από “πρώτο χέρι” μας μίλησε για την εμπειρία του στο νέο πρωτάθλημα η οποία δεν είναι η καλύτερη δυνατή. “Όλο αυτό που έγινε ήταν τραγικό. Δημιουργήθηκαν ομάδες επαγγελματικές, χωρίς να είναι. Υπάρχουν παίκτες που είναι απλήρωτοι πολλούς μήνες και ομάδες που φυτοζωούν. Δεν μπορώ να δώσω άδικο στους ιδιοκτήτες, γιατί δεν έχουν πάρει φράγκο, από αυτά που τους έταξαν.

Η περσινή Super League 2 ήταν εκπληκτική και διαλύθηκε. Αυτό που βλέπουμε φέτος είναι συνονθύλευμα. Με όποιον μιλάω μου λέει τα χειρότερα, εκτός από 4-5 ομάδες. Όλα αυτά έγιναν χωρίς λόγο.

Τόσες αγωνιστικές για να βγει μια ομάδα μόνο στην πρώτη κατηγορία απευθείας. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς το δέχθηκαν όλοι οι πρόεδροι. Δυστυχώς η βιωσιμότητα δεν επετεύχθη. Είδατε πόσες ομάδες δεν πλήρωσαν τους διαιτητές. Δεν υπάρχει λογική σε αυτό που έγινε, δεν πάει το ποδόσφαιρο μπροστά έτσι“.

Παράλληλα τον ρωτήσαμε για τις ομάδες Β’ αλλά και την πορεία στον Καραϊσκάκη την τρέχουσα σεζόν: “Σε όλες τις χώρες, οι δεύτερες ομάδες ξεκινούν από τη Γ’ Εθνική. Επιπλέον σε καμία χώρα η ομάδα αυτή δεν πέφτει, όπως συμβαίνει εδώ. Μπορούν να διαμορφώσουν το πρωτάθλημα, βάζοντας σε ένα παιχνίδι παίκτες που θέλουν να βοηθήσουν από την πρώτη ομάδα, ενώ σε ένα άλλο, λόγω προβλημάτων να χρειαστούν κάποιους παίκτες από τη δεύτερη.

Οι παίκτες αυτοί παίρνουν εμπειρίες και τους βοηθάει αυτό. Οι ομάδες αυτές είναι ψηλά και δείχνει ότι δεν είναι καλό το επίπεδο. Πέρυσι αν έπαιζαν, δεν θα πήγαιναν καλά. Δεν υπάρχει λογική στο να μην υποβιβάζονται. Ως προς τον Καραϊσκάκη, η ομάδα παλεύει για την παραμονή, έχοντας και εμείς κάποια προβλήματα, αλλά θεωρώ ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε“.