Υπάρχουν κάποιες, έστω μεμονωμένες και ατομικές, ευχάριστες νότες
Ο Παναθηναϊκός βρισκόταν διαρκώς μπροστά στο σκορ, προηγήθηκε ακόμη και με διαφορά 13 πόντων και κατήγαγε μια νίκη που είχε ονοματεπώνυμο:αυτό του Γιώργου Παπαγιάννη, ο οποίος όχι μονάχα κοίταξε στα μάτια τον ισοϋψή του Έντι Ταβάρες, αλλά τον έκανε κιόλας να αλαλιάσει σε κάμποσες φάσεις. Ο «Big Papa», όπως τον αποκαλούσε ο Ρικ Πιτίνο (επί των ημερών του οποίου άλλωστε άρχισε να εκτοξεύεται), υπήρξε κυριαρχικός, πληθωρικός, φαντασμαγορικός και απολαυστικός και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Μπορεί οι Πράσινοι να έμειναν στην εσχατιά της κατάταξης της Ευρωλίγκας και να μη διεκδίκησαν ποτέ την πρόκριση στα πλέι οφ, αλλά τουλάχιστον δεν πήγαν όλα στράφι, ούτε αφήνουν πίσω τους καμένη γη. Τι εννοώ; Υπάρχουν κάποιες, έστω μεμονωμένες και ατομικές, ευχάριστες νότες, πάνω στις οποίες επενδύει και η πιο… μελωδική από δαύτες προέρχεται από τα Μέγαρα.
Comments