Aντάξιος της ιστορίας του και «βασιλιάς» Παπαγιάννης

Φτάνοντας στο φινάλε της σεζόν στην Ευρωλίγκα, το μόνο που έχει αξία για τον Παναθηναϊκό είναι να μετρήσει τις δυνάμεις του, να μονταριστεί με τις επιστροφές που αναμένεται να έχει και να δοκιμάσει πράγματα ενόψει των playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος. Το ιδανικό σενάριο θα είναι να συνδυαστούν αυτές οι εμφανίσεις με νίκες. Να κλείσει δηλαδή με χαμόγελα μια αποτυχημένη και δύσκολη -από όλες τις απόψεις- χρονιά.

Ε λοιπόν στο ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης ο στόχος επετεύχθη και με το παραπάνω για την ομάδα του Πρίφτη, που κατάφερε να σπάσει μια αρνητική παράδοση 4 ετών και 13 αγώνων με τη «βασίλισσα». Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Οι «πράσινοι» πραγματοποίησαν πληρέστατη εμφάνιση, αντάξια της ιστορίας τους, κι έφτασαν απολύτως δίκαια στο ροζ φύλλο αγώνα. Μάλιστα, αν δεν υπήρχαν οι στιγμές που προδόθηκαν από έλλειψη συγκέντρωσης και… ενέργειας, τότε θα πανηγύριζαν ακόμα πιο άνετα τη νίκη.

Το ματς ξεκίνησε με τους παίκτες του «τριφυλλιού» να έχουν περίσσια αποφασιστικότητα και… μάτια που γυαλίζουν. Σημαντικό ρόλο έπαιξε σ’ αυτό η απόλυτη κυριαρχία του Παπαγιάννη κάτω από τις δύο ρακέτες: ο διεθνής σέντερ σκέπασε τα… καλάθια και ολοκλήρωσε το πρώτο δεκάλεπτο με 4 πόντους, 6 ριμπάουντ και 4 τάπες! Κάπως έτσι φτάσαμε στο νταμπλ σκορ (22-11) και στην καλύτερη εισαγωγική περίοδο των πρωταθλητών Ελλάδας στη φετινή διοργάνωση.

Επιπροσθέτως, ο Big Papa λειτούργησε σαν… σκιάχτρο για τους αντίπαλους περιφερειακούς, που δεν τολμούσαν να διεισδύσουν στη ρακέτα μετά από κάποιο σημείο. Αλλά το ακόμα πιο σημαντικό ήταν ότι κοίταξε στα μάτια τον Ταβάρες, από τον οποίο είχε ταλαιπωρηθεί πολλάκις στο παρελθόν. Αυτή τη φορά του έδειξε ότι θα τον αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις και το αποτέλεσμα ήταν απολαυστικό.

Κι ενώ όλα έδειχναν ότι το πρώτο ημίχρονο θα ολοκληρωθεί με τον Παναθηναϊκό σε διψήφια διαφορά, ήρθε πάλι ένα σχεδόν καταστροφικό 2λεπτο-3λεπτο στο φινάλε, όπως ακριβώς συνέβη και με τη Μακάμπι δηλαδή. Τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν στοίχισε τόσο στους «πράσινους», που πήγαν με +9 και άλλον… αέρα στα αποδυτήρια.

Από ‘κει και πέρα, στην 3η περίοδο τα πράγματα κυλούσαν αρμονικά για το «τριφύλλι», που απομακρύνθηκε εκ νέου (56-44 στο 37’). Σε εκείνο το σημείο επήλθε το γνωστό βραχυκύκλωμα για τους γηπεδούχους, που έπαθαν… τρικυμία επιθετικά και επιδόθηκαν σε απερίσκεπτες ενέργειες, κυρίως επειδή χρησιμοποιήθηκε το second unit. Φυσικό κι επόμενο να επιστρέψει η Ρεάλ, που έτρεξε σερί 10-0 και πλησίασε σε απόσταση βολής. Το buzzer beater τρίποντο του Παπαπέτρου στο φινάλε του δεκαλέπτου (για το 59-54) έμοιαζε λυτρωτικό και στην οικονομία του αγώνα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο.

Στην εκκίνηση της 4ης περιόδου μπήκε στην εξίσωση επιθετικά και ο Μέικον, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν… άφαντος. Από το απόλυτο μηδέν στους πόντους (με 0/4 εντός παιδιάς), ο Αμερικανός γκαρντ εκτοξεύτηκε στο άψε-σβήσε (σ.σ. σε σχεδόν 3 αγωνιστικά λεπτά) στους 9 κι έδωσε τον απαιτούμενο… ηλεκτρισμό που χρειαζόταν στην ομάδα του και στο φίλαθλο κοινό του ΟΑΚΑ.

Έτσι, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους και το «τριφύλλι» ξέφυγε με διψήφια διαφορά. Μόνο που οι Μαδριλένοι ήταν αποφασισμένοι να πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους. Με τα διαδοχικά τρίποντα (σ.σ. από το 69-60 μέχρι το 80-75 σκόραραν μόνο με σουτ έξω από τα 6,75μ.), οι παίκτες του Λάσο προσπάθησαν να μείνουν ζωντανοί. Παρ’ όλα αυτά, η ψυχραιμία και οι καθοριστικοί πόντοι του Σαντ-Ρος (ειδικά το τρίποντο στο 80-75), καθάρισαν την μπουγάδα για τους «πράσινους», που έφτασαν με ασφάλεια στη νίκη, αν και το +1 μάλλον τους αδικεί, αφού είχαν τον πλήρη έλεγχο σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Τα εύσημα για την αποψινή παρουσία της ομάδας πρέπει να απονεμηθούν σε όλους, διότι έκαναν εξαιρετική δουλειά και δεν υπήρχε κάποιος που να υστέρησε. Από το τεχνικό επιτελείο και τον Δημήτρη Πρίφτη, που έκανε εξαιρετική διαχείριση του «κοντού» ρόστερ και διάβασε άριστα το ματς, μέχρι όλους τους παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν και ο καθένας πρόσφερε το κατιτίς του. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι παίκτες του «τριφυλλιού» έκαναν μόλις 5 λάθη, ενώ είχαν και 18 ασίστ.

Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε να κάνουμε στον Παπαγιάννη, ο οποίος «ψήλωσε» πολλούς… πόντους απόψε, αφού κέρδισε μπόλικες μάχες από τον μεγάλο του αντίπαλο (βλ. Ταβάρες) και ώρες-ώρες πάλευε μόνος του με τα θηρία. Τελείωσε το παιχνίδι με ένα ακόμα νταμπλ-νταμπλ (18 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 5 τάπες) και για μια ακόμα φορά επιβεβαίωσε τη βελτίωση που παρουσιάζει σε όλους σχεδόν τους τομείς. Όλα τα λεφτά δε, η «πλαστική» κίνηση στο 34-25, όταν… χόρεψε τον Ταβάρες και πέτυχε καλάθι με χουκ. «Βασιλική» εμφάνιση…

Κλείνοντας κι αφού βαδίζουμε στο φινάλε της Ευρωλίγκας, θα θέλαμε να σταθούμε σε μια υπόθεση εργασίας. Ειλικρινά και βάσει κάποιων εξαιρετικών εμφανίσεων (όπως αυτή κόντρα στη Ρεάλ ή αυτές με την Εφές), μένει ένα «γαμώτο» γι’ αυτή την ομάδα. Ένα «γαμώτο» γιατί μάλλον δεν είδαμε ποτέ τις πραγματικές δυνατότητές της στη διοργάνωση, καθώς ταλαιπωρήθηκε όσο καμία άλλη από τα προβλήματα τραυματισμών και απουσιών. Φυσικά και έγιναν λάθη στο χτίσιμο του ρόστερ, αλλά αυτά τα έχουμε αναφέρει πολλάκις στο παρελθόν.

Μια σκέψη που κάνουμε όλοι μας είναι ότι έτσι όπως εξελίχθηκε η φετινή Ευρωλίγκα (σ.σ. με τον αποκλεισμό των ρωσικών ομάδων δηλαδή), 2-3 νίκες στα (πολλά) οριακά παιχνίδια, θα έφερναν τώρα τον Παναθηναϊκό σε τροχιά οκτάδας… Κρίμα!

Υ. Γ. Ο Μαντζούκας χρησιμοποιήθηκε για 16,5 λεπτά σε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων και έντασης. Μετά από καιρό ήταν πολύ θετικός και ο Έβανς.

Υ. Γ. 2 Μόνο και μόνο η παρουσία του Παπαπέτρου στο παρκέ -είτε ανοίγοντας διαδρόμους και σκοράροντας, είτε βοηθώντας στο κομμάτι της άμυνας, επιβεβαιώνει το πόσο πολύ έλειψε το προηγούμενο δίμηνο. Αυτός ο Παναθηναϊκός -έτσι όπως έχει χτιστεί- δεν… άντεχε τέτοια απουσία.

Υ. Γ. 3 Εξαιρετικό play, σχεδιασμένο από το προπονητικό επιτελείου του «τριφυλλιού» στο 86-83 (στα 3 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος), όταν έβγαλε εντελώς αμαρκάριστο τον Παπαπέτρου μετά την επαναφορά και κλείδωσε ουσιαστικά τη νίκη.

Υ. Γ. 4 Σημαντική στιγμή για την ιστορία του συλλόγου το «ναι» του Ερασιτέχνη για τη Διπλή Ανάπλαση. Αρκεί τα λόγια να γίνουν πράξεις άμεσα…