Παναθηναϊκός πάνω απ’ όλα

Όσο κι αν με τα χρόνια συνηθίζεις, συνεχίζει να είναι ψυχοφθόρο. Ενοχλεί διότι δεν γίνεται να αντιμετωπιστεί με τίποτα. Είναι τόσοι πολλοί οι Παναθηναϊκοί, που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει ούτε την άποψή τους ούτε το πώς αυτή θα εκφράζεται.

Μην παρεξηγηθούμε-επειδή δυστυχώς όλοι την παρεξήγηση και τα λανθασμένα συμπεράσματα αναζητούν-προφανέστατα και είναι θετικό το γεγονός πως δεν καθορίζεται η άποψη των Παναθηναϊκών. Απλά πρέπει επιτέλους να μάθει αυτός ο σύλλογος, να μην ξεσκίζει τις σάρκες του. Πρέπει να πάψει να αναζητά αφορμές για εμφυλίους, για πισωγυρίσματα, που επιτρέπουν στους απ’ έξω να κάνουν πάρτι τη στιγμή που εσύ κοιτάς απλά να «εξουδετερώσεις» την άποψη του συνοπαδού σου.

Από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας, ένα πράγμα είναι το μόνιμο: Ο διχασμός. Για το οτιδήποτε. Απ’ το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο. Απ’ το τίποτα, μέχρι το σπουδαίο. Διχασμός που δεν οφείλεται απλά στις διαφορετικές απόψεις. Αυτές είναι θεμιτές. Τέτοια μάζα κόσμου δε γίνεται να περιμένει κανείς πως θα έχει την ίδια άποψη. Τα παρακλάδια των επιλογών, ανέκαθεν ήταν αμέτρητα.

Έλα όμως που αυτές ακριβώς οι απόψεις ποτέ δεν ήταν αιτία εποικοδομητικού διαλόγου για να βρεθεί μια άκρη. Έστω, δεν ήταν ποτέ αιτία για διάλογο που θα οδηγήσει σε συμπεράσματα όσους δεν έχουν αποφασίσει ακόμη.

Το ζήτημα της διπλής ανάπλασης, είναι τεράστιο. Καθορίζει τα επόμενα χρόνια του Παναθηναϊκού. Δε λέμε το μέλλον συνολικά, επειδή για ένα μέγεθος όπως το Τριφύλλι αυτό είναι ιδιαίτερα υπερβολικό να ειπωθεί. Μιλάμε για κλαμπ που καθορίζει εξελίξεις, αρκεί να αντιληφθεί τη δυναμική του. Σύλλογος όχι απλά αθλητικός, αλλά κοινωνικό φαινόμενο για τον τόπο μας. Ακριβώς λόγω της πλατιάς μάζας του κόσμου που τον αγαπά και επηρεάζει την καθημερινότητά του απ’ αυτόν.

Για ένα τέτοιο κλαμπ, είναι αδιανόητο να λέμε πως αν αποφασιστεί αυτό είναι «ταφόπλακα», ή αν αποφασιστεί εκείνο υπογράφεις καταδίκη. Φράσεις που βγαίνουν εύκολα, ακριβώς επειδή μέσω της υπερβολής θεωρούν όλοι πως θα γίνει ακόμη πιο εμφατικό το όποιο επιχείρημά τους. Στη «μάχη» του διχασμού πάντα και στην επικράτηση απόψεων.

Επειδή στο τέλος της ημέρας αυτό είναι όλη η ουσία. Η επικράτηση της άποψης. Η νίκη. Να ψηφιστεί το υπέρ αν αυτό εκφράζει η λογική μου, ή να ψηφιστεί το κατά αν η λογική μου πρεσβεύει αυτή την άποψη. Θα πανηγυρίσω και μετά δε με ενδιαφέρει τι θα γίνει. Θα έχω νικήσει, θα το έχουν βουλώσει οι… άλλοι.

Όπου «άλλοι», άνθρωποι που έχουν την ίδια συλλογική προτίμηση. Άνθρωποι με τους οποίους μοιράζονται κοινή αγωνία για τον Παναθηναϊκό. Ο οποίος δεν είναι στα πάνω του. Δεν είναι στις καλύτερες εποχές του. Νομοτελειακά θα επιστρέψει. Σε λίγο καιρό; Σε πολύ καιρό; Κανείς δεν γνωρίζει, επειδή δεν υπάρχει κληρονομικό χάρισμα. Αλλά θα επιτρέψει γιατί τέτοια είναι η… φτιάξη του. Τόσο απλά. Όσο αστείο κι αν σας φαίνεται ως επιχείρημα, αυτό ακριβώς ισχύει.

Σε λίγες μέρες θα έρθει η μεγάλη ώρα για να ψηφιστεί ή όχι η διπλή ανάπλαση. Όπως όλοι οι Παναθηναϊκοί κι εμείς έχουμε μια άποψη. Χωρίς να τη θεωρούμε… άχαστη, μοναδική σωστή και κυρίως χωρίς διάθεση για να αρχίσουμε σταυροφορίες κατά των «απίστων» που θα την κοντράρουν ή θα διαφωνούν. Οπότε προτιμούμε να πράξουμε αυτό που πράττει η συντριπτική πλειοψηφία των Παναθηναϊκών. Να μην εκφράσουμε την άποψή μας.

Πείτε μας κότες, πείτε μας όπως θέλετε. Χίλιες φορές αυτό, παρά διχαστές και μυαλοπώληδες, σε στιγμές που απαιτούν πρώτα και πάνω απ’ όλα Παναθηναϊκή ευθύνη και ψυχραιμία. Απαιτούν σεβασμό σε αυτόν με τον οποίο ως παιδιά ή ως μεγαλύτεροι, φορέσατε το ίδιο χρώμα φανέλας, είχατε το ίδιο χαμόγελο όταν σας αγόρασαν την εμφάνιση απ’ την μπουτίκ (official store στο πιο σύγχρονο) και μπορεί να αγκαλιαστήκατε πάνω στον χαμό ενός γκολ του Βαζέχα, ενός καρφώματος του Στόγιαν ή ενός άσου του Φιλίποφ.

Βάζουμε στη μέση του διχασμού μέχρι κι αθλητές-αθλήτριες, που αύριο-μεθαύριο περιμένουμε να δώσουν τη δική τους μάχη για να φέρουν τίτλους στο σύλλογο. Απλά και μόνο για να πιστοποιήσουμε στο μυαλό μας, πως είχαμε πιο ισχυρό επιχείρημα.

Ακόμη και οι ίδιες οι συμβάσεις, δε διαβάστηκαν απ’ όσους διαβάστηκαν για να διαμορφωθεί η άποψη. Αυτή είχε διαμορφωθεί απ’ την πρώτη στιγμή, αρκετά πριν τις συμβάσεις. Δείτε το απ’ το δικό σας περιβάλλον, τις παρέες, τους γνωστούς σας που είναι Παναθηναϊκοί. Πόσοι που ήταν υπέρ της διπλής ανάπλασης πήγαν κατά μετά τις συμβάσεις; Πόσοι που ήταν κατά το γύρισαν στο υπέρ μόλις διάβασαν συμβάσεις; Ο αριθμός μπορεί και να περιορίζεται σε μέτρηση δαχτύλων. Αυτό τα λέει όλα.

Η έκφραση της διχόνοιας έρχεται κυρίως απ’ τους φασαριόζους. Όσους έχουν τη διάθεση να το κάνουν. Ειδικά τώρα που ζούμε την εποχή των Social Media, είναι ευκολότερη η πληροφορία για το οτιδήποτε, αλλά και η προβολή της άποψης. Δεν είναι κακό αυτό, το αντίθετο. Αρκεί να μην φτάνουμε σε ακραία φαινόμενα, όπως τα αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτά.

Δόξα τω θεώ, έχουν διοχετευτεί όλες οι λεπτομέρειες της υπόθεσης διπλή ανάπλαση. Έτσι θεωρούμε τουλάχιστον. Μέσω των Media, μέσω των Social Media, με κάθε τρόπο. Όσο περισσότερο ανεβαίνει η ένταση του καθενός, δε θα πείσει όποιον δεν πείστηκε ήδη. Απλά θα ρίξει νερό στο μύλο της διχόνοιας που δυστυχώς στον Παναθηναϊκό δε στέρεψε ποτέ.

Η πλειοψηφία των φίλων του Τριφυλλιού, γυρίζουν την πλάτη σε αυτή τη διαδικασία. Όχι επειδή δεν τους ενδιαφέρει το θέμα. Κάθε άλλο. Απλά δε γουστάρουν αυτό το εμφυλιο-πολεμικό κλίμα. Δημιουργεί εντάσεις που δεν έχει ανάγκη ο σύλλογος.

Ας έχουμε όλοι στο μυαλό μας πως απ’ την επομένη της ψηφοφορίας που θα κρίνει αν προχωρήσει ή όχι η διπλή ανάπλαση, ο Παναθηναϊκός δε θα πάψει να υπάρχει. Θα είναι εκεί με τις ίδιες ανάγκες, με την ίδια θέληση για στήριξη. Όπως θα είναι εκεί αυτός που θα ψηφίσει υπέρ και αυτός που θα ψηφίσει κατά. Ίδιο χρώμα κασκόλ θα φορούν. Ίδιο έμβλημα θα λατρεύουν.

Καλή ψήφο σε όσους έχουν το δικαίωμα. Όποια κι αν είναι η επιλογή τους, να αποδειχθεί αυτή που μελλοντικά θα κάνει καλό στον Παναθηναϊκό. Γιατί μόνο αυτός μετράει. Ούτε ο… Βοτανιακός, ούτε ο… Λεωφοριακός, αλλά ο Παναθηναϊκός. Η εσωστρέφεια και η διχόνοια μόνο κακό κάνουν. Προφανώς και δε θα εξαφανιστούν από το συγκεκριμένο κλαμπ. Όσο μπορούμε, ας κοιτάξουμε να το μετριάσουμε. Που ξέρετε, ίσως να μας βγει και σε καλό.