Την επόμενη φορά ας παίξει με την Κ19

Έρχεται πάντα αυτή η στιγμή που λες «δεν μπορεί ρε φίλε, μας περνάνε για τρελούς». Στην ανάγνωση της ανακοίνωσης του Άρη κι αφού έχεις παρακολουθήσει το ματς στο «Κλεάνθης Βικελίδης», μόνο αυτή μπορεί να είναι η αντίδρασή σου. Αλλά ας μείνει ο Παναθηναϊκός στο δικό του δρόμο. Ο οποίος είναι κρίμα να μη δικαιωθεί στο τέλος με καλύτερο «πλασάρισμα» στο πρωτάθλημα.

Η φάση για την οποία φωνάζει ο Άρης, είναι ένα «πέναλτι» που είδαν πάνω στον Σάσα. Με κριτήριο το πέναλτι που είχε πάρει πριν ένα χρόνο η ίδια ομάδα στη Λεωφόρο, τότε λογικό να βγαίνουν ανακοινώσεις. Όμως σε επίπεδο ποδοσφαιρικό, οποιαδήποτε συζήτηση είναι το λιγότερο κωμική.

Βέλεθ, Χουάνκαρ, Χατζηθεοδωρίδης, Ρούμπεν Πέρεθ, Κουρμπέλης, Γκατσίνοβιτς, Λούντκβιστ, Χατζηγιοβάνης, Βιτάλ, Ιωαννίδης, Μακέντα. Αυτοί έλειπαν. Στην τύχη αν τραβήξεις τρία ονόματα, απλά για να υπάρχουν αλλαγές, να μπορεί να πάρει ενέργεια η ενδεκάδα με «φρέσκα» πόδια, αλλάζει όλος ο αγώνας. Σκεφτείτε να ήταν διαθέσιμοι οι περισσότεροι εξ αυτών.

Η συνθήκη αυτή του αγώνα, δεν μπορεί να μένει εκτός συζήτησης για κανένα λόγο. Από εκεί ξεκινάς. Δεν πήγε ο Παναθηναϊκός στη Θεσσαλονίκη. Πήγε ένα μέρος του. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά με μια διάταξη που δεν έχει χρησιμοποιήσει ούτε σε φιλικό. Με παίκτες που καλά-καλά δεν τους θυμόταν ο κόσμος.

Όχι απλά δεν έχασε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε να αγχώνεται κιόλας. Ο Άρης που είναι στα πάνω του, με ψυχολογία, μπροστά στο κοινό του, είχε μία μεγάλη ευκαιρία από στημένη μπάλα. Την κεφαλιά του Εντιαγέ, Όλα τα υπόλοιπα ήταν κάτι… σκοτωμένα, χωρίς την παραμικρή ουσία.

Ακόμη και σε επίπεδο ευκαιριών, ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερες. Επαναλαμβάνουμε, μια ομάδα χωρίς 11 παίκτες της. Που πήγε την ημέρα του αγώνα στη Θεσσαλονίκη, μαθαίνοντας πως έχασε και τον Χουάνκαρ από ίωση. Το επόμενο στάδιο ήταν να μην κατέβει στο γήπεδο και να παίζει μόνος του ο Άρης. Ίσως έτσι να μην είχε και παράπονα απ’ τη διαιτησία.

Σκεφτείτε όποια Ελληνική ομάδα θέλετε. Στείλτε τη στην ίδια έδρα ή σε όποια έδρα ομάδας που βρίσκεται στα πλέι οφ. Ακόμη και του ΠΑΣ Γιάννινα. Θα μείνει τόσο εύκολα όρθια και δε θα ηττηθεί; Ή για να το κάνουμε πιο απλό, ας έρθει ο Άρης στη Λεωφόρο χωρίς όχι 11, αλλά πέντε παίκτες του. Την κατάληξη όλοι τη γνωρίζουμε.

Γι’ αυτό ήταν σπουδαία η ανταπόκριση του Παναθηναϊκού σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Γι’ αυτό και είναι προσβλητικό προς την κοινή λογική, να υπάρχουν ανακοινώσεις όπως αυτή που εξέδωσε η ΠΑΕ Άρης. Δικαίωμά της να το κάνει, τους σκοπούς της εξυπηρετεί. Η ουσία δεν αλλάζει.

Η πνευματική ετοιμότητα του Παναθηναϊκού, έφερε και την άριστη τακτική συμπεριφορά. Γιατί δίχως ψυχή και διάθεση, δεν έρχεται τίποτα. Με τη συγκεκριμένη νοοτροπία αν έμπαινε το Τριφύλλι σε πολλά φετινά εκτός έδρας ματς, δε θα συζητούσαμε τώρα για Ευρώπη. Η 3^η θέση θα ήταν ήδη καπαρωμένη.

Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια όταν λόγω απουσίας του Κουρμπέλη, είχε πάει στο ίδιο γήπεδο ο Παναθηναϊκός με πάνω-κάτω παρόμοια διάταξη. Τριάδα στην άμυνα δηλαδή, ένα 8άρι κι έναν πιο επιτελικό χαφ στη μεσαία γραμμή. Τότε ήταν ο Χρήστος Δώνης με τον Ζαχίντ, τώρα ο Αλεξανδρόπουλος με τον Βιγιαφάνιες. Σαφώς κι ο «Βίγια» είναι πιο ενεργός παίκτης στο ανασταλτικό κομμάτι απ’ τον Ζαχίντ. Αλλά η λογική πάνω-κάτω ήταν ίδια. Με τέσσερα στην πλάτη έφυγαν τότε οι Πράσινοι. Και δεν τους έλειπε μια ενδεκάδα παικτών.

Τεράστια υπόθεση ο τρόπος που ήρθε αυτό το 0-0 λοιπόν. Κέρδος η αυτοπεποίθηση το γεγονός πως οι πάντες αντιλήφθηκαν πλέον με ποια νοοτροπία και πνευματική ετοιμότητα, πρέπει να αρχίζουν τα ματς. Για να έρθει με ευκολία στα υπόλοιπα οκτώ ματς το μίνιμουμ των απαιτήσεων. Η ευρωπαϊκή επιστροφή.

Μια «μάχη» που θα δοθεί με τον Άρη. Επειδή αυτός είναι ακριβώς πάνω απ’ τον Παναθηναϊκό. Θα ήταν διαφορετικά τα δεδομένα αν ο Κλάτενμπεργκ δεν ήταν τόσο… ένθερμος υποστηρικτής των Πράσινων, σε ματς όπως με τον ΟΦΗ στην Κρήτη ή τον ΝΠΣ στον Βόλο. Τώρα θα είχαν τελειώσει τα πάντα και οι ανακοινώσεις θα αφορούσαν κάτι άλλο που δεν είναι δουλειά του Τριφυλλιού να το ξέρει. Όπως βολεύεται ο καθένας όμως.

Με τον Άρη λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έχει δώσει τρία ματς. Το πρώτο στη Θεσσαλονίκη το έχασε από σύμπτωση, χωρίς σε κανένα επίπεδο να είναι χειρότερος. Ήταν νωρίς στη σεζόν όμως κι η ομάδα ακόμη στις αρχές της. Στη Λεωφόρο το 2-0 ήταν φτωχό και ο Άρης δεν έκανε φάση σε ροή αγώνα και πάλι. Όπως έγινε και στο 0-0 με τον Παναθηναϊκό να μην έχει 11 ποδοσφαιριστές.

Η σύγκριση ποδοσφαιρικά και όχι με επικοινωνιακές βλακειούλες, είναι ξεκάθαρα υπέρ των Πράσινων. Οι ίδιοι πρέπει να το αντιληφθούν αυτό και να μην επιτρέψουν σε κανέναν χειρότερο να τους πάρει αυτό που δικαιωματικά τους ανήκει. Ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Υ.Γ. Πολλά συγχαρητήρια στον Πούγγουρα για την ετοιμότητά του. Κάθε ομάδα θέλει στην οικονομία ενός πρωταθλήματος, να έχει παίκτες που όταν τους χρειαστεί θα ανταποκριθούν με αυτό τον τρόπο.

Υ.Γ.2: Ο Βιγιαφάνιες συνεχίζει να αποδεικνύει πως πανάξια και δικαιωματικά, έχει θέση στο ρόστερ και μετά το καλοκαίρι. Κορυφαίος στη Θεσσαλονίκη.

Υ.Γ.3: Ίσως την επόμενη φορά να πάει ο Παναθηναϊκός με την Κ19 για να αυξηθούν οι ελπίδες τους και να μετριαστούν τα αστεία παράπονα.