By H μάχη του Παναθηναϊκού για την ευρωπαϊκή επιστροφή.
Η ανάλυση των δεδομένων για τα πλέι οφ του πρωταθλήματος και δη της μάχης για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια της επόμενης αγωνιστικής περιόδου, βρίσκουν τον Παναθηναϊκό μόνο κι έρημο. Εκ των πραγμάτων αναγκασμένο να διαβεί ένα ακόμα δύσβατο μονοπάτι χωρίς δεκανίκια.
Μόνο κι έρημο, διότι δεν υπάρχει καμία ειδική/φιλική σχέση με κάποια ομάδα, όπως συμβαίνει με άλλους, την ίδια στιγμή που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να τον περιβάλλει κανενός είδους θαλπωρή από διαιτητικής πλευράς. Τουναντίον. Το μονοπάτι που πρέπει να διαβεί είναι δύσβατο, αλλά επιβάλλεται να το περάσει αλώβητος προκειμένου να μην διεισδύσει στο βάναυσα κακοποιημένο κορμί του ένα ακόμη τραύμα. Στην προσπάθεια του αυτή ο Παναθηναϊκός έχει μόνο δύο όπλα. Το πρώτο είναι ο κόσμος του. Η δυναμική της Λεωφόρου, η αύρα της, η μοναδική ατμόσφαιρα που δημιουργείται στο πιο ιστορικό γήπεδο της χώρας και είναι ικανή να προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του οποιουδήποτε. Να δώσει «φτερά» στα πόδια των ποδοσφαιριστών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και να «κόψει» τα πόδια των αντιπάλων. Το δεύτερο όπλο του είναι το ίδιο ποδόσφαιρο. Το αυτονόητο και πιο βασικό όπλο για όλα τα προηγμένα κράτη της Ευρώπης, με την ειδοποιό διαφορά ότι στο Ελλαδιστάν ούτε έφτανε ούτε θα φτάνει ποτέ από μόνο του προκειμένου μία ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Δεν υπονοούμε ότι ο Παναθηναϊκός απέχει ποδοσφαιρικά έτη φωτός από την ΑΕΚ και τον Αρη (με τους οποίους θα γίνει η μάχη για το ευρωπαϊκό εισιτήριο) προς Θεού. Εχει παρουσιάσει ωστόσο καλύτερη αγωνιστική εικόνα και από τους δύο στο χορτάρι κι έχει δημιουργήσει συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα. Τόσο η ΑΕΚ όσο και ο Αρης άλλαξαν πρόσφατα προπονητές, η ΑΕΚ για δεύτερη φορά μάλιστα, και ακόμα ψάχνουν τρόπους για να αποκτήσουν ξεκάθαρο προσανατολισμό.
Η μεν ΑΕΚ βρίσκεται σε φάση ανασύνταξης αλλά η διαδικασία που επέλεξε δεν αφορούσε έναν έμπειρο/μπαρουτοκαπνισμένο προπονητή ειδικών συνθηκών για να «σώσει» τη χρονιά.
Ως εκ τούτου αποτελεί γρίφο για δυνατούς λύτες η παρουσία της στα πλέι οφ και η εν γένει κατάστασή της δεν ενδείκνυται για προβλέψεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι διαθέτει ποιότητα μεσοεπιθετικά αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει εξόφθαλμη ανισορροπία στο έμψυχο δυναμικό της, κάτι που δεν διορθώνεται νωρίτερα από το καλοκαίρι. Οσα τρικ κι αν επιχειρηθούν.
Ο Αρης ενήργησε εντελώς διαφορετικά στην επιλογή του προπονητή και, προς το παρόν τουλάχιστον, απολαμβάνει την αύρα της αλλαγής και δρέπει τις δάφνες της ψυχολογικής αναπτέρωσης των αποδυτηρίων. Ομως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εάν αυτό είναι πρόσκαιρο ή όχι κι αν οφείλεται αποκλειστικά στον άνεμο αλλαγής που έφερε η αντικατάσταση του Μάντζιου.
Ο Παναθηναϊκός πέρασε απ’ τη φάση της αναδόμησης και των υπερβολικών σκαμπανεβασμάτων στη διάρκεια του πρώτου γύρου κι έφτασε στα τέλη Νοεμβρίου για να νικήσει στην επαρχία. Δεν τα έχει εξαλείψει αλλά τα έχει περιορίσει.
Γεγονός φυσιολογικό με δεδομένο το χάος και την καμένη γη που παρέλαβε ο Γιοβάνοβιτς, το χρόνο που απαιτήθηκε για να περάσει την αγωνιστική του φιλοσοφία αλλά και τις ενσωματώσεις παικτών-κλειδιά που απαιτούσαν χρόνο για διαφορετικούς λόγους ο καθένας (Παλάσιος, Σένκεφελντ και πλέον Γκατσίνοβιτς, Κουρμπέλης).
Στην παρούσα φάση βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα ποδοσφαιρικά κι ας είναι «μόνος του και όλοι τους». Ξέρει τι θέλει να παίξει και πως θα το κάνει, έχει ενσωματώσει όλα τα όπλα στη φαρέτρα του κι έχει αναδείξει πλέον σημεία αναφοράς στις περισσότερες γραμμές του (Παλάσιος, Πέρεθ, Αϊτόρ, Σένκεφελντ)
Comments