Έχει ευθύνες ο Πρίφτης – Πνευματικά …ανύπαρκτοι οι παίκτες – Τα δίνει όλα ο Νέντοβιτς!

Όλο το παιχνίδι περικλείεται στον τίτλο που έβαλε στην περιγραφή του αγώνα ο Γιώργος Ζάκκας. «Χωρίς παίκτες, αρχή μέση και τέλος». Ο Παναθηναϊκός «πλήρωσε» τις απουσίες που κλήθηκε να διαχειριστεί, «πλήρωσε» για ένα ακόμα βράδυ τους… μασκαράδες (ελέω και των αποκριών) διαιτητών της διοργάνωσης, αλλά πιο πολύ απ’ όλα «πλήρωσε» την πνευματική του ανυπαρξία. Ο Παναθηναϊκός για ένα ακόμα βράδυ αδίκησε τον εαυτό του, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων μια «χρυσή» ευκαιρία να σημειώσει την τρίτη συνεχόμενη νίκη του και να «χτίσει» την απαιτούμενη ψυχολογία για την πολύ δύσκολη συνέχεια που έχει μπροστά του.

Πάμε να τα δούμε ένα-ένα…

Ο Παναθηναϊκός στον αποψινό αγώνα «κατέβασε» δεκάδα. Ούτε για μπάλα δεν συμπλήρωνε. Και στη δεκάδα βρισκόταν ο Νεοκλής Αβδάλας, που έχει όλο το μέλλον μπροστά του αλλά ο Πρίφτης απόψε δεν μπορούσε να τον υπολογίζει και φυσικά και ο Γιώργος Παπαγιάννης ο οποίος γράφει… ιστορία με την τρέλα του, το πάθος του και την δίψα του για μπάσκετ. Την ίδια ώρα ο Οκάρο Ουάιτ αγωνίστηκε μόλις για 1:44 λεπτά και από την άκρη του πάγκου παρακολουθούσαν ανήμποροι να βοηθήσουν οι Ιωάννης Παπαπέτρου, Στέφαν Γιόβιτς και Λευτέρης Μποχωρίδης. Τρεις παίκτες οι οποίοι κάλλιστα υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσαν να είναι στην βασική πεντάδα του Παναθηναϊκού.

Και μέσα σε όλο αυτό το… άθλιο σκηνικό θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και το ότι στον Παναθηναϊκό των τόσων απουσιών και προβλημάτων, όλο αυτό το τελευταίο διάστημα, οι προπονήσεις γίνονται με 7 και με 8 παίκτες. Δεν καταγράφεται ως δικαιολογία (όπως θα μπορούσε) αλλά ως γεγονός.

Και η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός με την εικόνα του έχασε το δικαίωμα να υποστηρίξει τις όποιες δικαιολογίες. Ο Παναθηναϊκός και στον προηγούμενο αγώνα, κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, είχε ανάλογα προβλήματα. Και ποιοτικά και ποσοτικά. Οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη όμως μπήκαν στο παρκέ αποφασισμένοι να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους και να κερδίσουν. Και το έκαναν. Απόψε, όμως, μπήκαν αποφασισμένοι να αφήσουν τους Λιθουανούς να κάνουν… παρέλαση.

Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι ξεκάθαρο πως δεν κατάφερε να ετοιμάσει την ομάδα του όπως έπρεπε. Όπως έκανε κόντρα στους «Ερυθρόλευκους» του Βελιγραδίου. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παρκέ και ήταν σαν να μην είχε μπει. Εκτός τόπου και χρόνου. Πνευματικά ανύπαρκτος. Άλλωστε αυτό μπορεί να το καταλάβει και ο πλέον αδαής που έχει ελάχιστες γνώσεις. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στο σκορ της πρώτης περιόδου. Η Ζαλγκίρις Κάουνας, τελευταία στη βαθμολογία, έφτασε μια ανάσα από τους 100 πόντους και στο πρώτο δεκάλεπτο είχε 29. Πέτυχε σχεδόν 30 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο. Και ο Παναθηναϊκός μπήκε στη διαδικασία του να τρέχει και να μην… φτάνει για να γυρίσει το ματς. Το οποίο και δε γύρισε ποτέ.

Ο «Νέντο» ξεχώριζε και από τον πάγκο

Και πως να το γυρίσει; Από τις ελάχιστες λύσεις που είχε στα χέρια του ο Δημήτρης Πρίφτης ο μόνος που κατάφερε να ξεχωρίσει για μεγάλο διάστημα ήταν ο Νεμάνια Νέντοβιτς. Ο Σέρβος απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι είναι παίκτης άλλου επιπέδου, άλλης κλάσης, αλλά είναι ανθρωπίνως αδύνατο να παλεύει μόνος του και να προσπαθεί μόνος να κερδίσει μια ομάδα ολόκληρη. Ακόμα και όταν ήταν στον πάγκο, έβγαζε περισσότερη ψυχή από πολλούς άλλους. Είτε με το πάθος του, είτε με τα νεύρα του, είτε με την… τρέλα του. Ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν και πάλι εκεί. Ο Παπαγιάννης αποτελεί παράδειγμα για όλους, μικρούς και μεγάλους (κάτι που θα αναλυθεί σε προσεχές άρθρο), ενώ για ένα ακόμα βράδυ ο Βασίλης Καββαδάς έπιασε την ευκαιρία από τα μαλλιά, «βροντοφώναξε» παρών και έδειξε και πάλι στην πράξη ότι μπορεί να βοηθήσει.

Ευθύνη Πρίφτη

Φυσικά 3 και 4 παίκτες μόνο αρκετοί δεν είναι. Και ειδικά όταν παίκτες «κλειδιά» όπως ο Ντάριλ Μέικον είναι σε… αισχρό βράδυ δε μπορείς να έχει απαιτήσεις. Υπάρχει όμως μια απαίτηση η οποία είναι εκ των ουκ άνευ. Να παλεύεις. Να μάχεσαι και να προσπαθείς. Γιατί πολλοί στον Παναθηναϊκό απόψε δεν έκαναν ούτε αυτό.

Και αυτό είναι θέμα Πρίφτη. Αυτός είναι ο άνθρωπος που οφείλει να βάλει αγωνιστική τάξη στην ομάδα. Είναι αδιανόητο ο Παναθηναϊκός να παρουσιάζει τέτοια αγωνιστική διαφορά στην εικόνα του σε σχέση με τον αγώνα κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα. Είναι απαράδεκτο για τον Παναθηναϊκό, των οποιονδήποτε συνθηκών, να γνωρίζει δύο ήττες από την τελευταία της βαθμολογίας και να αναπτύσσει πελατειακές σχέσεις. Προβλήματα και δικαιολογίες υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν, όμως ο Παναθηναϊκός οφείλει να τις ξεπερνάει και να μάχεται μέχρι να ακουστεί η κόρνα.

Το επόμενο διάστημα, αν όλα πάνε καλά, ο Δημήτρης Πρίφτης θα δει τους παίκτες του να επιστρέφουν σε αγωνιστική δράση. Τώρα η ομάδα του «τριφυλλιού» μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση της. Στην πιο κομβική στιγμή της χρονιάς. Οι «πράσινοι» θα πρέπει να βρουν ρυθμό, χημεία, αυτοματισμούς και επιτέλους να παίξουν μπάσκετ… διαρκείας. Αν θέλουν να κατακτήσουν το Πρωτάθλημα και να μη μείνουν με το Super Cup.

ΥΓ1: Ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Το γράψαμε και μετά την νίκη με τον Ερυθρό Αστέρα, το γράφουμε και μετά την αποψινή ήττα. Οι διαιτητές της Ευρωλίγκας είναι… μασκαράδες. Είναι κάτι τύποι οι οποίοι έρχονται να κάνουν συγκεκριμένη δουλειά στο ΟΑΚΑ. Ας ελπίσουμε ότι αυτοί οι ανεκδιήγητοι τύπου από το καλοκαίρι και μετά θα πάρουν αυτό που τους αξίζει.

ΥΓ2: Οι δύο συνεχόμενες νίκες της Εθνικής επί της Τουρκίας μόνο αισιοδοξία μπορούν να προσφέρουν σε όλους που αγαπάμε το μπάσκετ για το μέλλον του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Τεράστια μαγκιά οι νίκες σε Λιόσια και Κωνσταντινούπολη.

ΥΓ3: Μίλησε ο Δήμος Ντικούδης για την πορεία της Εθνικής σε αυτή τη φάση των παραθύρων και την έμπρακτη στήριξη του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού προς την «επίσημη αγαπημένη». Πολύ σωστά τα είπε ο Ντικούδης, αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε κάτι. Η έμπρακτη στήριξη του Παναθηναϊκού στην Εθνική ομάδα δεν αποτελεί είδηση. Είναι κάτι το αυτονόητο. Η έμπρακτη στήριξη του Ολυμπιακού στην Εθνική σαφώς και αποτελεί είδηση. Και αυτό πρέπει να το τονίζουμε ξανά και ξανά. Είναι πολύ σπουδαίο για την Εθνική που ο Ολυμπιακός έπαψε να την χρησιμοποιεί για δικούς του μικροπολιτικούς σκοπούς. Και μακάρι αυτό να διατηρηθεί, γιατί έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν τη διοίκηση του Ολυμπιακού να αλλάζει πορεία ανάλογα με τον… αέρα.

ΥΓ4: Αυτή την… καούρα που έχουν ορισμένοι να συγκρίνουν τα κατορθώματα του Βασιλακόπουλου με τον Λιόλιο προσωπικά δεν μπορώ να την καταλάβω. Ο κύριος Λιόλιος έχει ξεκινήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη θητεία του στην Προεδρία της ΕΟΚ και μακάρι να συνεχίσει έτσι και καλύτερα. Μακάρι να ξεπεράσει τις επιτυχίες που γνώρισε το Ελληνικό μπάσκετ επί ημερών Γιώργου Βασιλακόπουλου. Όλοι αυτό ευχόμαστε. Αλλά γιατί πρέπει να τους βάζουμε συνεχώς στο ζύγι… ; (ρητορικό το ερώτημα)