Δέκα μήνες – δέκα ντέρμπι χωρίς νίκη…. καιρός να αλλάξει

Δέκα μήνες – δέκα ντέρμπι χωρίς νίκη επί Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ. Μέσα – έξω. Πέντε με Μπόλονι – πέντε με Γιοβάνοβιτς.

Το πράσινο ταμπλό γράφει 0-4-6 από τη δεύτερη αγωνιστική των περυσινών play offs, όταν αναπάντεχα βάσει της ροής του αγώνα οι Πράσινοι «διέλυσαν» τον ΠΑΟΚ με 3-0 στη Λεωφόρο. Χάρη σ’ ένα απίστευτο γκολ του Μακέντα από δύσκολη γωνία και εκπληκτική σέντρα – ασίστ του Χατζηγιοβάνη, ένα φάουλ του Βιγιαφάνιες και το «κερασάκι» από τον Αϊτόρ.

Εκτοτε; Στα play offs ακολούθησαν δυο βαριές ήττες από τον Ολυμπιακό (3-1, 1-4) και δυο εκτός έδρας ισοπαλίες που εύκολα θα μπορούσαν να είναι νίκες με την ΑΕΚ (1-1, ισοφάριση του Λιβάι στο 92΄) και τον ΠΑΟΚ (0-0), ενώ εφέτος ο Παναθηναϊκός έχασε δυο ματς στις λεπτομέρειες από τον Δικέφαλο του Βορρά (που ήταν, ωστόσο, ανώτερος σε αμφότερα) και ένα επίσης στις λεπτομέρειες από την Ενωση. Στο ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών (Παλάσιος, Αϊτόρ, Μακέντα) του ΟΑΚΑ μετά το «εφιαλτικό» πρώτο δεκάλεπτο, στο οποίο η ΑΕΚ έμοιαζε με υβρίδιο Λίβερπουλ – Μπάγερν.

Μόνο μία νίκη χωρίς να είναι ανώτερος του αντιπάλου

Η αλήθεια είναι πως νοοτροπία «loser» δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό, παρά τα αρνητικά αποτελέσματα στα ντέρμπι. Ενας ‘loser’ δεν «κρατά» τον δις πρωταθλητή Ελλάδας Ολυμπιακό σε… μία ευκαιρία και μηδέν γκολ στα δυο ματς που τον αντιμετώπισε εφέτος: τον κοίταξε στα μάτια παρά τα μειονεκτήματά του σε ποιότητα ρόστερ και βάθος πάγκου. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορείς να πεις ότι αυτοί οι παίκτες του Παναθηναϊκού είναι και… winners. Αν ήταν, δεν θα είχαν χάσει τόσα και τόσα ματς μέσα από τα χέρια τους ούτε θα είχαν πετάξει τόσους βαθμούς εφέτος. Είτε στα ντέρμπι, είτε στα ματς με τη «μεσαία τάξη» της Superleague1: δυο φορές με τον Αστέρα, δυο φορές με τον ΠΑΟΚ, ισάριθμες με τον ΟΦΗ, με τον ΠΑΣ Γιάννινα, το Βόλο, τον Παναιτωλικό, τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω που λέει και το τραγούδι…

Αυτό που αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε και να επισημάνουμε είναι ότι έως τώρα ο Παναθηναϊκός στο εφετινό πρωτάθλημα έχει πάρει μόνο ένα ματς χωρίς να είναι ανώτερος του αντιπάλου του και με δόση τύχης στο πρώτο ημίχρονο: εκείνο το 0-1 στη Νεάπολη επί του Ιωνικού, με τη φανταστική ενέργεια του Βιγιαφάνιες που σέρβιρε έτοιμο γκολ στον Αϊτόρ κι άλλη μία αξιόλογη φάση σ’ ολόκληρο το παιχνίδι. Για να πάρει τρίποντο αυτός ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς πρέπει να είναι πολύ καλύτερος του αντιπάλου του. Απόδειξη; Η μοναδική του επικράτηση με διαφορά ενός γκολ είναι αυτή. Το 0-1 στη Νίκαια. Σ’ όλες τις υπόλοιπες (δέκα) νίκησε πεντακάθαρα με διαφορά +2 τερμάτων!

Δεν «γυρίζει» εύκολα το ντέρμπι στη Λεωφόρο

Λέτε να φανεί τόσο καλύτερος της ΑΕΚ αύριο; Μπορεί. Όλα μέσα στο ποδόσφαιρο είναι. Ωστόσο, δεν μοιάζει το πιο πιθανό σενάριο. Πιο πιθανό φαίνεται ακόμα ένα παιχνίδι που θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Στις στιγμές. Ένα λάθος, μια έμπνευση, ένας ωραίος συνδυασμός, μια στατική φάση, μια διαιτητική απόφαση, μια κόντρα επίθεση, οτιδήποτε δώσει το προβάδισμα σ’ έναν εκ των δυο αντιπάλων μπορεί να αποτελέσει τον πυλώνα νίκης της. Διότι – εδώ που τα λέμε – ούτε αυτός ο Παναθηναϊκός ούτε αυτή η ΑΕΚ μοιάζουν ικανοί να «γυρίσουν» 100% ένα παιχνίδι από εις βάρος τους σκορ. Πώς να αντέξει ο Παναθηναϊκός από 0-1 στις κόντρα επιθέσεις της Ενωσης; Πώς να καταφέρει η ΑΕΚ με πράσινο προβάδισμα να πάρει τρίποντο στη Λεωφόρο όταν ο αντίπαλος θα παίζει ήδη με ισχυρότερα κίνητρα, θα έχει φουσκώσει από αυτοπεποίθηση, θα έχει και την εξέδρα μαζί του; Ποτέ μην λες ποτέ, αλλά όποιος σκοράρει πρώτος, δύσκολα θα το χάσει το αυριανό ντέρμπι.

Ο Παναθηναϊκός – για να επιστρέψουμε στη δική του πορεία και εξίσωση – δεν έχει πια περιθώρια για «δεύτερες ευκαιρίες». «Στενέψανε τα όρια» που λέει και το τραγούδι! Δυο ματς απέμειναν και πάπαλα! Νικά αύριο και μπαίνει κατά 90% στην εξάδα, χάνει και τρέμει για μέγα κάζο στην αυλαία του Περιστερίου, φέρνει ισοπαλία και αφήνει τα πάντα ρευστά. Μα σίγουρα δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια να περιμένει την απόφαση του CAS για το «-6» του Αρη ή την ετυμηγορία της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ για το φρέσκο «-5» του ΠΑΣ Γιάννινα. Τον εαυτό καλείται να προσέξει και μόνο εκείνον. Όχι τι συμβαίνει από πάνω, από κάτω, παραδίπλα.

Αυτά τα ματς δεν τα παίζεις – τα κερδίζεις

Κι αυτά τα δύο ματς, όπως και τους ημιτελικούς του Κυπέλλου εναντίον της Λαμίας, δεν τα «παίζεις». Τα κερδίζεις. Αυτό είναι το αξίωμα για τους «τελικούς» και ισχύει σε όλα τα μήκη και πλάτη της ποδοσφαιρικής γης, από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες μέχρι τον τελικό του Champions League και του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το «θα νικήσουμε με το ποδόσφαιρο που παίζουμε» είναι απολύτως θεμιτό, φυσιολογικό, αθλητικά υγιές. Μερικές φορές, όμως, έρχεται η στιγμή που παίζεις μόνο για τη νίκη. Προκειμένου να διατηρήσεις τη δυνατότητα να συνεχίσεις κάποια στιγμή με το «θα νικήσω με το δικό μου στυλ», ενδεχομένως και να το βελτιώσεις και να το πας σε άλλο level.

Αυτή ακριβώς η στιγμή έχει έρθει για τον Παναθηναϊκό εδώ και πολύ καιρό. Από την εντός έδρας ήττα από τον Αστέρα, στις 29 Ιανουαρίου! Δεν το κατάλαβαν στο Κορωπί. Δεν είδαν τον κίνδυνο. Τώρα, πια, είναι αδύνατον να μην το έχουν συνειδητοποιήσει. Δεν είναι δα και «τυφλοί»! Και αυτός ο δρόμος, του «αποτελέσματος», είναι δυστυχώς ή ευτυχώς για το Τριφύλλι μονόδρομος πλέον σε όλα τα παιχνίδια του μέχρι τη λήξη της σεζόν. Ακόμα κι αν παίζει play out με το Βόλο και τον Ιωνικό και ταυτόχρονα ημιτελικούς ή και τελικό Κυπέλλου…

Πηγή: gazzetta.gr