By Η νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ερυθρού Αστέρα έχει πολλές αναγνώσεις!
Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, λίγοι ήταν εκείνοι που πίστευαν σε νίκη του Παναθηναϊκού απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα.
Όχι ότι οι Σέρβοι είναι καλύτεροι από τους «πράσινους» αλλά για τα ουκ ολίγα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν τις τελευταίες ημέρες. Τόσο όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι μετά την απώλεια του Κυπέλλου, όσο και όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι με τις τέσσερις βασικότατες απουσίες.
Κακά τα ψέματα. Η ήττα από τον Ολυμπιακό στον τελικό «πόνεσε» και μάλιστα «πόνεσε» πολύ. Δεν ήταν απλά και μόνο ένα ματς, αλλά ένας τίτλος. Κι ένας τίτλος τον οποίο είχαν πιστέψει ότι μπορούσαν να κατακτήσουν. Ήταν ο πρώτος στόχος. Και ξέρετε. Με τον τρόπο που χάθηκε το Κύπελλο η ψυχολογία στις τάξεις της ομάδας βρέθηκε… υπό το μηδέν. Έπρεπε όλοι να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να κοιτάξουν τη συνέχεια. Εύκολο να το λέει κάποιος, αλλά και δύσκολο για να γίνει. Κι όμως ο πληγωμένος Παναθηναϊκός το έκανε και αυτό συνιστά μεγάλη μαγκιά. Και έχοντας πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει.
Φανταστείτε τον Πρίφτη ο οποίος πήγε στην προπόνηση της περασμένης Τρίτης και δεν είχε στη διάθεσή του τον Γιώργο Παπαγιάννη, τον Ιωάννη Παπαπέτρου, τον Οκάρο Ουάιτ και τον Στέφαν Γιόβιτς. Τέσσερις βασικότατους παίκτες. Και έκανε προπόνηση με επτά παίκτες και δύο εφήβους! Καλά-καλά ούτε 3on3 δεν μπορούσαν να παίξουν. Ακόμα και έτσι. Υπήρχε περίπτωση να «κοπεί» ο υψηλόσωμος σέντερ από την Εθνική ομάδα; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Σε περίπτωση ανάγκης θα έμπαινε ο… ίδιος ο Πρίφτης να παίξει ή θα φόραγε και πάλι το σορτσάκι του ο Αλβέρτης για μερικά ποιοτικά λεπτά στο «τέσσερα».
Μην… ζητήσει και τον Καββαδά η Εθνική
Δεν χρειάστηκε. Κι αυτό γιατί ο 52χρονος τεχνικός είδε τον Βασίλη Καββαδά να αρπάζει από τα μαλλιά την ευκαιρία που του έδωσε και να την εκμεταλλεύεται στον απόλυτο βαθμό. Δεν ξέρω ύστερα από αυτήν την εμφάνιση του 30χρονου σέντερ εάν ο ομοσπονδιακός προπονητής Σωτήρης Μανωλόπουλος θελήσει να… κάνει «τράμπα» με τον Παπαγιάννη, αλλά το σίγουρο είναι ότι πραγματοποίησε το καλύτερο ματς της καριέρας του. Και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή. Όταν έπρεπε να πάρει χρόνο συμμετοχής, όταν έπρεπε να βγει μπροστά κι όταν έπρεπε να αφήσει στα… αποδυτήρια τον ρόλο του ρολίστα και να πάρει εκείνον του πρωταγωνιστή. Και ιδού το αποτέλεσμα!
Με τη δύναμη και τον όγκο του… έβαλε μέσα στα καλάθια τους ψηλούς του Ερυθρού Αστέρα και από τα οκτώ (στα δέκα) εύστοχα δίποντα, τα πέντε από αυτά (εάν μέτρησα σωστά) ήταν με «ποστάρισμα» και χουκ. Σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα στο παιχνίδι με πλάτη, καθώς πλην του Καββαδά (ενίοτε και του Παπαπέτρου) δεν έχει τους παίκτες για να προβληματίσουν τις αντίπαλες άμυνες με αυτόν τον τρόπο. Και από τη στιγμή που ο Ερυθρός Αστέρας δεν είχε παίκτη στα… κυβικά του Καββαδά, ήρθε και έδεσε το γλυκό.
Φυσικά δεν θα υπήρχε Καββαδάς εάν δεν υπήρχε Νέντοβιτς. Ο Σέρβος συνέχισε με το πόδι πατημένο στο γκάζι και με εξαίρεση κάποια λάθη (τα οποία έτσι και αλλιώς τα κάνει σε κάθε ματς) ήταν εξαιρετικός σε «εκτέλεση» και δημιουργία. Άλλωστε πολλές φορές έχουμε πει ότι ναι μεν είναι το πρώτο επιθετικό βιολί, αλλά παράλληλα αποτελεί και τον παίκτη που γνωρίζει εξαιρετικά να παίζει το pick n roll, να «βλέπει» γήπεδο και να «διαβάζει» τις αντίπαλες άμυνες.
Τα χαμόγελα για Χουγκάζ και Μαντζούκα
Και από τη στιγμή που ο Γιόβιτς παρακολουθούσε (και θα συνεχίσει να παρακολουθεί για έναν μήνα) το ματς από τον πάγκο, έπρεπε να κάνει ΚΑΙ αυτήν την δουλειά. Κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε η συνεργασία του με τον Καββαδά, στον οποίο σέρβιρε ασίστ «πάρε βάλε» στον Καββαδά στα 33” για το ψυχολογικό +4 στο πιο κρίσιμο σημείο.
Βέβαια το στοιχείο που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση δεν ήταν άλλο από τη συνολική παρουσία των Ελλήνων. Ο Νίκος Χουγκάζ μπορεί να έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και μάλιστα σε ματς της EuroLeague, αλλά έμοιαζε να ήταν εδώ και καιρό μέλος της ομάδας. Τηρουμένων των αναλογιων ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικός! Πάλεψε στην άμυνα, άσκησε πίεση στον προσωπικό του αντίπαλο αλλά από απειρία και μόνο φορτώθηκε με φάουλ και δεν μπόρεσε να μείνει για περισσότερη ώρα στο παρκέ. Ακόμα και στην επίθεση έδειξε θράσος. Και αν μη τι άλλο ήταν μια εμφάνιση που θα τον βοηθήσει να εγκλιματιστεί περισσότερο και να αποτελέσει μία ακόμα σημαντική λύση στα χέρια του Πρίφτη. Τεσσάρι με το ύψος του και με το σουτ του Χουγκάζ; Το έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός.
Υπήρξαν στιγμές στο παιχνίδι που οι «πράσινοι» είχαν για μεγάλο χρονικό διάστημα τέσσερις Έλληνες στο ρόστερ τους (Μαντζούκας, Χουγκάζ, Μποχωρίδης ή Κασελάκης, Καββαδάς), κάτι που μόνο χαμόγελα (μου) προκάλεσε. Ειδικά για τα πιο νέα παιδιά. Εκτός του Χουγκάζ και ο Μαντζούκας προσπαθεί να μπει στην «πράσινη» εξίσωση και μάλιστα στο πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ καλός.
Δεν λέω. Στόχοι στην EuroLeague δεν υπάρχουν. Και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός «κέρδισε» μια θέση δεν μου λέει τίποτα απολύτως. Το θεμα είναι σε μια χαμένη χρονιά όπως είναι η φετινή στην Ευρώπη, ας βγει κάτι καλό. Και ελπιδοφόρο όσον αφορά το «αύριο» του συλλόγου.
Comments