Ο Παναθηναϊκός ανεξαρτήτως συνθηκών παραμένει ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Το Κυπελλάκι σε μια νύχτα έγινε… Κυπελλάρα. Ο τίτλος που κάποιοι είχαν σε πλήρη απαξίωση όλα τα προηγούμενα χρόνια, ξαφνικά έγινε ο μεγάλος στόχος. Η μεγάλη πρόκληση. Η ένδειξη ότι ο Ολυμπιακός επέστρεψε. Φυσικά όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τους λόγους που ο οργανισμός του Ολυμπιακού, από τους αδελφούς Αγγελόπουλος μέχρι και τον τελευταίο οπαδό της ομάδας, προσπαθεί να δώσει στον θεσμό του Κυπέλλου την αίγλη που του αξίζει. Την αίγλη που οι «ερυθρόλευκοι» όλα τα προηγούμενα χρόνια δυσφήμιζαν με κάθε τρόπο και προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν. Αλλά βλέπετε, όλα τα προηγούμενα χρόνια άλλοι κέρδιζαν την κούπα. Είτε ήταν ο Παναθηναϊκός, είτε ήταν η ΑΕΚ.

Και τι δεν έχουν δει τα μάτια μας. Όποτε έχανε ο Ολυμπιακός στο ίδιο έργο θεατές. Μετάλλια πεταμένα, παίκτες να αποχωρούν και να μην αποδίδουν τον σεβασμό που αξίζουν οι αντίπαλοί τους, προπονητές να χειροκροτούν ειρωνικά τους συναδέλφους τους και ένα αλησμόνητο κυνήγι διαιτητών και… μαγισσών.

Ο κ. Αγγελόπουλος, αμέσως μετά τη λήξη του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας, μεταξύ άλλων μίλησε και για την εξαιρετική ατμόσφαιρα του τελικού που πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Βέβαια ξέχασε να αναφέρει πως μετά από χρόνια είδαμε τον ηττημένο να χειροκροτεί τον νικητή. Να αναγνωρίζει τη δουλειά του, τον κόπο του, την αξία του. Γιατί αυτός είναι ο Παναθηναϊκός. Και ο κ. Αγγελόπουλος έπρεπε να το ξέρει καλά. Ακόμα και υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες που βιώνει, ακόμα και μετά το one man show του κ. Φούφη, ακόμα και μετά από την δύσκολη στιγμή της διαχείρισης μιας αποτυχίας, ο Παναθηναϊκός παρέμεινε Παναθηναϊκός. Πιστός στα ήθη και τις αξίες του. Παίκτες και προπονητές αναγνώρισαν την ανωτερότητα του αντιπάλου. Χειροκρότησαν, έδωσαν το χέρι τους. Άλλωστε οι παίκτες του Παναθηναϊκού σήμερα είναι συμπαίκτες με εκείνους του Ολυμπιακού στην Εθνική ομάδα. Ναι. Με εκείνους που γύρισαν την πλάτη τους στην Εθνική, επειδή ο προπονητής κάποτε ήταν ο Ρικ Πιτίνο. Οι συμπεριφορές αυτές δεν έχουν θέση στον Παναθηναϊκό.

Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν τίτλο πριν από μερικά χρόνια, από τον Ολυμπιακό μέσα στο «σπίτι» του με τον πιο δύσκολο τρόπο. Και όμως δεν έγινε τίποτα. Το παιχνίδι έληξε. Ο Ολυμπιακός πανηγύρισε και οι «πράσινοι» φίλαθλοι αποθέωσαν την ομάδα τους. Αδυνατώ να θυμηθώ με ακρίβεια πόσα πρωταθλήματα έχει πανηγυρίσει ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ με τα παιχνίδια να έχουν λήξει ομαλά. Είτε στον ακριβή τους χρόνο, είτε να μη χρειαστεί εκκένωση, είτε να έχει γίνει εισβολή στο παρκέ.

Αυτή είναι η διαφορά των δύο ομάδων. Αυτή είναι η διαφορά των δύο κόσμων. Ο Παναθηναϊκός ξέρει να κερδίζει ξέρει και να χάνει.

Πλέον, ο Παναθηναϊκός οφείλει να κοιτάξει μπροστά. Οφείλει να σταθεί όρθιος, να κατανοήσει πως και η απώλεια των τίτλων και των στόχων είναι εντός προγράμματος και ζωής, να μάθει από τα λάθη του και να συνεχίσει να παλεύει. Ο στόχος της κατάκτησης του πρωταθλήματος είναι ζωντανός. Και εφικτός. Ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή είναι ένα επίπεδο πάνω από τους «πράσινους». Μέχρι τους τελικούς όμως και με συνθήκες που θα μπορεί να είναι τελείως διαφορετικές (με τον Παπαπέτρου στην ομάδα, με τον Γιόβιτς πλήρως προσαρμοσμένο και το ΟΑΚΑ γεμάτο ή σχεδόν γεμάτο) ουδείς γνωρίζει το μέλλον. Γι αυτό ο Δημήτρης Πρίφτης και οι παίκτες του θα πρέπει να δώσουν και την ψυχή τους για την κατάκτηση της πρώτης θέσης της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος.

ΥΓ1: Στον Παναθηναϊκός γνωρίζουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν για να προασπίσουν τα συμφέροντα του συλλόγου και να τον προστατέψουν από διαιτησίες τύπου Φούφη.

ΥΓ2: Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση (ΣΕΦ, Αοράκια…)

ΥΓ3: Ο κ. Αγγελόπουλος με βάση τα λεγόμενά του τόνισε ότι η απόφαση να πέσει η ομάδα του στην Α2 ήταν η καλύτερη που έχουν πάρει οι διοικητικοί παράγοντες του Ολυμπιακού. Επειδή πήραν το Κύπελλο. Ένας συλλογισμός δύσκολος να τον κατανοήσει κάποιος. Δηλαδή αν ο Ολυμπιακός έχανε η απόφαση δεν θα σωστή; Η άξιζε η παρουσία του Ολυμπιακού στην Α2 για δύο χρόνια για έναν τίτλο;