Η δυσκολία απέναντι σε κλειστές άμυνες
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι επί Γιοβάνοβιτς ο Παναθηναϊκός έχασε πάμπολλους βαθμούς από ατομικά σφάλματα των παικτών. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι Πράσινοι έχτισαν σταδιακά μια πολύ πιο «ποδοσφαιρική» ταυτότητα, συγκριτικά με «αυτό» που παρουσίαζαν πέρυσι, επί Μπόλονι.
Φτάσαμε όμως δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος της regular season και ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί σε πολλά ματς να δυσκολεύεται αφάνταστα απέναντι σε «κλειστές» άμυνες που παίζουν σε χαμηλά μέτρα. Το έπαθε στα Γιάννενα, στο «Κλεάνθης Βικελίδης» μετά το 1-0 του Αρη, το έπαθε εναντίον της ΑΕΚ με το ρεσιτάλ ευκαιριών του Παλάσιος, το έπαθε και στο Αγρίνιο. Ακόμα και με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο! Το έπαθε δις και σε κοστοβόρα εντός έδρας ματς, με συνέπεια την απώλεια πέντε βαθμών: δύο στο 0-0 με τον ΟΦΗ και τριών στην ήττα με 1-0 από τον Αστέρα.
Ημιτελείς ενέργειες, λιγοστές σωστές συνεργασίες και τελικές προσπάθειες άστοχες ή… πάνω στους αμυντικούς συνέθεσαν το σκηνικό που έφερε για ακόμα μια φορά το «μηδέν» στο Αγρίνιο. Απολύτως ενδεικτικό της δημιουργικής δυσλειτουργίας του Παναθηναϊκού είναι το γεγονός πως μετέτρεψε τις τελικές του πάσες σε φεστιβάλ σέντρας: 37 συνολικά, μόλις οι 7 εύστοχες, ενώ ο μέσος όρος του μέχρι το Σάββατο ήταν 16,7! Δηλαδή στο Αγρίνιο οι Πράσινοι έκαναν υπερδιπλάσιες σέντρες, διότι εκτός όλων των άλλων δεν δοκιμάζουν συχνά και τα σουτ εκτός περιοχής!
Comments