Συγκριτικά καλύτερος όλων από τον Παναθηναϊκό ήταν ο Γιώργος Παπαγιάννης.
Στο πρώτο ημίχρονο κυριάρχησε μέσα στη ρακέτα, αφού ο Ολυμπιακό μπήκε ελάχιστα μέσα στη ρακέτα, ο Φαλ τον είδε σαν σκιά του, τουλάχιστον τρεις φορές και έμοιαζε να ελέγχει απόλυτα τα πράγματα. Το τρίτο του φάουλ τον πήγε στον πάγκο κι όταν επέστρεψε έκανε ό,τι μπορούσε περισσότερο για να γλιτώσει τα χειρότερα. Μάζευε ριμπάουντ, έδινε πάσες, μόνο αυτός … δεν έπαιρνε την μπάλα.
Ο παίκτης που δεν έχασε σουτ για τον ΠΑΟ (5/5 δίποντα) δεν πήρε ούτε μια ασίστ στην τελευταία περίοδο. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πιο πολύ, ωστόσο οι περιφερειακοί της ομάδας του είχαν πάθει γενικό μπλακ άουτ σε εκτέλεση και δημιουργία.
Από την στιγμή που οι “πράσινοι” άρχισαν να υποχωρούν, χωρίς να βρίσκουν λύση, ήταν θέμα χρόνου πότε οι κόκκινοι θα περνούσαν μπροστά. Τη διαφορά ποιότητας μπορεί κανείς να την διαπιστώσει από ένα και μόνο γεγονός που ουσιαστικά έκρινε και την έκβαση του τελικού.
Για να αλλάξει τη ροή του ματς και να το κερδίσει, ο Μπαρτζώκας θυσίασε στην τελευταία περίοδο τη συμμετοχή του Σλούκα. Θεωρητικά του πιο έμπειρου και καλύτερου του παίκτη. Μπορούσε ο Πρίφτης να κάνει κάτι ανάλογο; Να “παρκάρει” δηλαδή στον πάγκο τον Νέντοβιτς και να το κερδίσουν οι υπόλοιποι;
Comments