Ανάλυση: Αλλάζει το “πράσινο” κέντρο – Πολύτιμη ισορροπία με Κουρμπέλη – Ποιοτική αναβάθμιση με Γκατσίνοβιτς

Η επιστροφή του Παναθηναϊκού στα νικηφόρα αποτελέσματα απέναντι στη Λαμία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την υλοποίηση του αυτονόητου με δεδομένη την ποιότητα των δύο ομάδων αλλά και την αγωνιστική εικόνα του τριφυλλιού στην πλειονότητα των φετινών εντός έδρας αγώνων του.

Η ειδοποιός διαφορά όσον αφορά το αποτέλεσμα έγκειται στο πρόσωπο που το καθόρισε, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ο Φώτης Ιωαννίδης υπήρξε τόσο επιδραστικός και καθοριστικός μαζί σε ματς του Παναθηναϊκού απ’ την ημέρα που φόρεσε την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι.

Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να συμβεί πάνω που γινόταν αρκετός ντόρος για την απόρριψη της πρότασης από το MLS και τη Σάρλοτ, αλλά και λίγο μετά από σερί αγώνων όπου η απόδοσή του ήταν από κακή έως μέτρια.

Ο Ελληνας στράικερ δικαίωσε τον Γιοβάνοβιτς που τον διατήρησε στην ενδεκάδα και έδειξε ότι μπορεί να φανεί πολύτιμος όταν βρίσκει τη θέληση και τον τρόπο για να αξιοποιεί τα χαρακτηριστικά του.

Το ζητούμενο ήταν, είναι και θα είναι η διάρκεια. Ενα, δύο ή πέντε ματς δείχνουν μεν πράγματα, αλλά δεν λένε και τίποτα.

Οι παρεμφερείς εμφανίσεις με αυτή που πραγματοποίησε απέναντι στη Λαμία θα πρέπει να αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση, για τον Ιωαννίδη αλλά και για κάθε παίκτη του έμψυχου δυναμικού της ομάδας.

Για τον 22χρονο στράικερ δεν πρέπει να λησμονούμε στις (επι)κρίσεις μας ότι ήρθε πριν από 1.5 χρόνο στον Παναθηναϊκό, από ομάδα που αγωνιζόταν σε υποδεέστερη κατηγορία και στην πρώτη του σεζόν στο τριφύλλι (όπου δεν βρήκε και κανένα στρωμένο ποδοσφαιρικό περιβάλλον να τον περιβάλλει με τη δέουσα θαλπωρή) έπαιξε αρκετές φορές στα άκρα της επίθεσης.

Ακόμα πλάθεται ποδοσφαιρικά σ’ αυτό το επίπεδο κι είναι σαφές ότι έχει το μέλλον μπροστά του. Χρειάζεται ασφαλώς πολλή δουλειά, σωστή νοοτροπία, υπομονή και επιμονή, αλλά και βελτίωση των τελειωμάτων, των τεχνικών/τακτικών αδυναμιών και της αθλητικότητάς του για να κάνει το βήμα παραπάνω και να μπει στα παπούτσια μιας τόσο νευραλγικής θέσης, σε μία τόσο μεγάλη ομάδα.

Τα χαρακτηριστικά του, πάντως, ύψος (1.87), δύναμη, εναέριες ικανότητες, ικανοποιητικό κράτημα μπάλας και παιχνίδι με πλάτη, δεν βρίσκονται εύκολα σε Ελληνα επιθετικό.

Και, εκτός από τον ίδιο, οφείλει και η ομάδα να αξιοποιήσει δεόντως τα χαρακτηριστικά του. Ενας λόγος παραπάνω από τη στιγμή που αποτελεί το μοναδικό κλασικό 9άρι του ρόστερ, με τον Καρλίτος να είναι καλύτερος ως δεύτερος επιθετικός και τον Μακέντα να βρίσκεται μεταξύ χειρουργείου και θεραπείας, στα «πιτ».

Αφήνοντας στην άκρη την εξαιρετική εμφάνιση του Ιωαννίδη, η πανοραμική εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς με τη Λαμία εστιάζεται σε άλλα δύο πρόσωπα. Σε δύο νέες προσθήκες.

Τη μοναδική μεταγραφή του Ιανουαρίου και τη μεγάλη επιστροφή-«εσωτερική μεταγραφή» του Φεβρουαρίου. Τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς και τον Δημήτρη Κουρμπέλη.

Για όσο διάστημα είχε επαρκείς δυνάμεις και κατάφερε να βρει ρυθμό ο Σέρβος άσος πιστοποίησε ότι είναι ικανός να αναβαθμίσει μεσοεπιθετικά τον Παναθηναϊκό σε σημαντικό βαθμό.

Με την ταχύτητα και τους διεμβολισμούς του, την ένταση στο πρέσινγκ ψηλά, την άρτια τεχνική, την έμφυτη αντίληψη του χώρου και τις ποιοτικές συνεργασίες με τους συμπαίκτες του στο επιθετικό τρίτο, έδωσε άλλη διάσταση και πολύ περισσότερες επιλογές στη φάση επίθεσης της ομάδας.

Η παρουσία του έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην «καταιγιστική» εικόνα του Παναθηναϊκού στο πρώτο μισάωρο του ματς και το (πρώτο ουσιαστικά) δείγμα γραφής του υπήρξε άκρως ενθαρρυντικό.

Ακόμα δεν έχει αποκτήσει αγωνιστικό ρυθμό για να έχει διάρκεια στο παιχνίδι του, αλλά η πρόγευση δόθηκε. Φάνηκε ξεκάθαρα η ποιότητά του, αγωνιζόμενος κυρίως σε θέση «10» στο 4-2-3-1 που επανέφερε ο Γιοβάνοβιτς, αν και άλλαζε συχνά ρόλους με τον Παλάσιος και τον Αϊτόρ.

Μην ξεχνάμε επίσης ότι ο Σέρβος αγωνίζεται εξίσου καλά και ως αριστερός εξτρέμ, καθώς επίσης και ότι ο Βιγιαφάνιες με τη… φόρα και τη φόρμα που έχει φέτος, στην εξαιρετική κατάσταση που βρίσκεται, μπορεί να αντεπεξέλθει εξίσου καλά τόσο ως «8» όσο και ως «10».

Η παρατήρηση αυτή αποτελεί ουσιαστικά την κατάλληλη γέφυρα για να ενταχθεί στην εξίσωση ο Δημήτρης Κουρμπέλης. Οι Γκατσίνοβιτς και Κουρμπέλης δεν συνυπήρξαν στο χορτάρι απέναντι στη Λαμία αλλά είναι αποκλειστικά θέμα χρόνου να συνυπάρξουν στο άμεσο μέλλον.

Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού όχι μόνο επανήλθε υγιής, αλλά δίνει την εντύπωση ότι δεν έλειψε ποτέ 14 ολόκληρους μήνες απ’ τα γήπεδα. Το όφελος της επιστροφής του σε αυτήν την κατάσταση και σ’ αυτό το καθοριστικό σημείο της σεζόν, είναι πολύ μεγάλο, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι προσδίδει ασφάλεια στην άμυνα, δυναμισμό, ηρεμία και ισορροπία στη μεσαία γραμμή.

Οπως άκρως σημαντικό είναι και το πάθος που έδειξε προκειμένου να ξαναβρεί το ρόλο του στην ομάδα. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πως χύμηξε πάνω στη μπάλα όταν έκανε το (μοναδικό) λάθος του στο ματς, μετά από παγίδα σε πρέσινγκ των παικτών της Λαμίας και πως προσπάθησε να την ανακτήσει…

Ενα δίδυμο στον άξονα με τον Κουρμπέλη πλαισιωμένο από τον Ρούμπεν Πέρεθ, μία από τις καλύτερες αν όχι την καλύτερη μεταγραφή του καλοκαιριού, ανοίγει επίσης διάπλατα το δρόμο σε μία πιο ορθολογική επανακαθιέρωση του 4-2-3-1, ειδικότερα εάν αναλογιστεί κανείς την ευελιξία των Βιγιαφάνιες και Γκατσίνοβιτς να ανταποκριθούν σε περισσότερες από μία θέσεις.

Το κυριότερο όλων, ωστόσο, είναι ότι αυξάνονται σημαντικά το βάθος και η ποιότητα των επιλογών του προπονητή της ομάδας μεσοεπιθετικά. Διότι στον άξονα υπάρχουν επίσης οι Μαουρίσιο, Αλεξανδρόπουλος, Λούντκβιστ και στα άκρα οι Παλάσιος, Αϊτόρ, Βιτάλ και Χατζηγιοβάνης. Δεν είναι αμελητέα η τελευταία διαπίστωση, ιδίως εάν αναλογιστεί κανείς τι είδους διαθέσιμες επιλογές υπήρχαν μέχρι πρότινος στις συγκεκριμένες θέσεις.