Τα δάκρυα λύτρωσης του Κουρμπέλη

O πόνος και η αγωνία 425 ημερών που αφήνει πίσω του πια ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, Δημήτρης Κουρμπέλης

Η πρόκριση στα ημιτελικά (για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια) είχε τελειώσει απ’ το πρώτο… ημίχρονο του αγώνα της 19ης Ιανουαρίου και το 4-0 που είχε γράψει ο Παναθηναϊκός στο φωτεινό πίνακα της Λεωφόρου, πριν πάνε οι “πράσινοι” μαζί με τους παίκτες της Αναγέννησης Καρδίτσας στα αποδυτήρια. Το πρώτο ενδιαφέρον ήταν απλά να νικήσει ο Παναθηναϊκός και να διώξει από πάνω του αυτό το κατάμαυρο “σύννεφο” που είχε εγκατασταθεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες πάνω απ’ το “Γ. Καλαφάτης” μετά τις τρεις σερί ήττες στο πρωτάθλημα.

Ήταν σαφώς πολύ σημαντικό να νικήσουν οι “πράσινοι” σ’ αυτό το ματς για να αλλάξουν την ψυχολογία τους και να μπουν με διαφορετική “αύρα” στη… διαβολοβδομάδα που έρχεται από 13 μέχρι 19 Φεβρουαρίου με τρία σερί ματς κόντρα σε Λαμία, Απόλλωνα Σμύρνης (την Πέμπτη 10/02 θα οριστεί για την προσεχή Τετάρτη 16/02 το εξ αναβολής ματς της 14ης αγωνιστικής) και Παναιτωλικό. Και γι’ αυτό το γκολ του Παλάσιος στο 81’ ήταν αυτό που έπρεπε τη στιγμή που έπρεπε…

Τα πάντα όμως μπαίνουν στην… άκρη απ’ το 74ο λεπτό και μετά. Απ’ τη στιγμή της μεγάλης “επιστροφής” του Δημήτρη Κουρμπέλη στο γήπεδο, σε επίσημο ματς, 425 ημέρες απ’ τον προηγούμενο αγώνα του (20/12/2020, στο 2-0 με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο). Η στιγμή που η μακρά διαδρομή απ’ το “σκοτάδι” της απελπισίας και της ανασφάλειας από έναν πολύ δύσκολο τραυματισμό κι ένα πρόβλημα που ποτέ δεν ξέρεις τι (άλλο) θα σου βγάλει, τον οδήγησε ξανά στο φως. Και στα δάκρυα της λύτρωσης που έβγαιναν από μόνα τους on camera, την ώρα των δηλώσεων που έκανε εξηγώντας όλο αυτό το μοναχικό δρόμο.

Η “ψυχή” του και η “οικογένεια”

Η ψυχή του και η καρδιά του “Κούρμπε”, οι δικοί του άνθρωποι κι όλοι όσοι ήταν δίπλα του (απ’ την ομάδα), απ’ την πρώτη μέρα ξέρουν τι πραγματικά πέρασε μέχρι να επιστρέψει.

Μέχρι να φορέσει ξανά τη φανέλα με το “21” και να πατήσει χορτάρι σε επίσημο ματς. Το πώς αντέδρασε όλος ο πάγκος που σηκώθηκε και πανηγύριζε (σαν να είχε μπει γκολ) την ώρα που πήγαινε στη μεσαία γραμμή για να γίνει αλλαγή στο 74’, το πόσο υπέροχη ήταν η σκηνή με τον Σωκράτη Διούδη να φεύγει… σφαίρα απ’ το τέρμα του για να πάει και να του φορέσει το περιβραχιόνιο μετά από 14 μήνες φιλώντας τον αδερφικά στο μέτωπο και το πώς γιόρτασε όλη η ομάδα στα social media (ακόμη κι ο Γκατσίνοβιτς που δεν έχει ούτε… δέκα μέρες στον Παναθηναϊκό) την επάνοδο του κάπτεν, ήταν η ολοκλήρωση της ψυχικής και ποδοσφαιρικής “λύτρωσης” του Κουρμπέλη.

Επιβεβαιώνοντας, πως παρά τα ουκ ολίγα “στραπάτσα”, ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι μία πραγματική “οικογένεια”. Και θα τη βρει την… άκρη της. Αντέχει και θα επιστρέψει, όπως γύρισε κι ο αρχηγός της… Να είναι πάντα υγιής, τίποτε άλλο, γιατί δυνατός ήταν πάντα…

Ο Διούδης, ο Βιγιαφάνιες και οι βασικοί

Στο αγωνιστικό σκέλος, δεν μπορεί να γίνει μεγάλη ανάλυση. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς (που επίσης καταχάρηκε το come back του αρχηγού του) επέλεξε να ξεκουράσει πολλούς παίκτες που τράβηξαν πολύ… κουπί τις τελευταίες εβδομάδες (Βέλεθ, Σένκεφελντ, Χουάνκαρ, Καρλίτος). Ο Ρούμπεν έπαιξε λίγο γιατί δεν θα μπορούσε να βγάλει 90λεπτο ο… Αγιούμπ (αν ήταν ΟΚ ο Αλεξανδρόπουλος, ο Ισπανός θα έπαιρνε… ρεπό στη ρεβάνς), όμως οι περισσότερες απ’ τις ρεζέρβες, με εξαίρεση το πρώτο 20λεπτο δεν είχαν ένταση και “σφυγμό” στο παιχνίδι τους.

Οι μοναδικοί που έπαιζαν σαν να ήταν ματς… πρόκρισης ήταν κέρβερος -στις δύο φάσεις που χρειάστηκε- Σωκράτης Διούδης κι ο Λούκας Βιγιαφάνιες. Και χρειάστηκε να μπουν στο τελευταίο μισάωρο οι βασικοί Παλάσιος, Αϊτόρ, για να “γλυκάνει” λίγο η επίθεση του Παναθηναϊκού και να βρει το γκολ της νίκης…