Βγήκαν παγανιά οι «καμικάζι»

Διαίρει και βασίλευε. Για να μην αισθάνεσαι απειλή και να έχεις τον έλεγχο της εξουσίας, φρόντισε να σπείρεις τη διχόνοια και την εσωστρέφεια στον αντίπαλό σου. Αστον να κυνηγάει χίμαιρες. Το ανέφικτο, το άπιαστο. Το ανύπαρκτο.

Κάνε εσύ τη δουλειά σου κι ας τον να τρώγεται με τα ρούχα του. Με τις επενδύσεις που δεν κάνει για να κερδίζει και τους διαιτητές, με τις αλλαγές του προπονητή που δεν βγαίνουν, με τις μεταγραφές της διοίκησης που έχει καβούρια στην τσέπη, με τις προσωπικότητες που δεν υπάρχουν στα αποδυτήρια.

Ετσι συμβαίνει στο Ελλαδιστάν όταν είσαι το θύμα και όχι ο θύτης. Χρόνια ολάκερα τα βιώνει ο Παναθηναϊκός. Κοντά στα τριάντα για την ακρίβεια, με εξαίρεση την πολυμετοχικότητα.

Η ίδια ιστορία σε άλλες βερσιόν και σε διαφορετικές συνθήκες και εποχές. Ομαδάρες και παιχταράδες επηρεάστηκαν και έπαθαν ψυχολογικά, χάνοντας το μυαλό και τον προσανατολισμό τους.

Τους πέρασε κουδούνια και τους ξεφτίλισε ο κάθε πικραμένος. Σιγά που θα γλιτώσει αυτή η ομάδα που δεν φτάνει ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι.

Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς είχε αρχίσει να σηκώνει κεφάλι, να τον παραδέχονται αγωνιστικά «εχθροί» και «φίλοι», να λένε οι αντίπαλοι ότι παίζει πολύ καλό (κάποιοι έλεγαν το καλύτερο) ποδόσφαιρο και να βγάζει ηρεμία και αυτοπεποίθηση στο χορτάρι.

Ξαφνικά υπήρξε ενεργοποίηση. Από που και από ποιον δεν μπορείς να βάλεις το χέρι σου στη φωτιά για να πεις, αλλά η πραγματικότητα δεν αλλάζει.

Λες και έγινε κάποιο… θαύμα επιστράτευσης από τα τέλη του περασμένου Δεμέμβρη μέχρι σήμερα και βγήκαν παγανιά οι «καμικάζι».

Ορίστηκαν διαιτητές απείρου κάλους, του στέρησαν με το «έτσι θέλω» βαθμούς κι από εκεί που θα βρισκόταν μία ανάσα από την τριάδα, τον έβαλαν με το έτσι θέλω να παλεύει για τα πλέι οφ.

Με την πλάτη στον τοίχο, με το μαχαίρι στο λαιμό και με τα αποδυτήρια έτοιμα να εκραγούν, βυθίζοντάς τον για πολλοστή φορά στη μιζέρια και την εσωστρέφεια.

Οχι δεν είναι το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και το πέναλτι που δεν του δόθηκε από τον Λετονό (άραγε, άλλη χώρα επιλογής διαιτητή δεν υπήρχε εκτός από την ποδοσφαιρομάνα Λετονία, όπως σωστά ορίστηκε Ισπανός στο ντέρμπι του πρώτου γύρου στη Λεωφόρο), η αιτία του προλόγου.

Αυτό ήταν μόνο το κερασάκι σε όσα συμβαίνουν το τελευταίο δίμηνο. Εάν δινόταν πέναλτι, ο Παναθηναϊκός θα είχε κάνει κατά 90% το 0-2 και θα βλέπαμε άλλο ματς.

Οπως το πέναλτι του Βιγιαφάνιες στο ντέρμπι του πρώτου γύρου στη Λεωφόρο ήταν Varίσιο, το ίδιο Varίσιο ήταν και το πέναλτι του Τσιγγάρα στο ντέρμπι της Τούμπας.

Διαφορετικές φάσεις μεν, καμία περίπτωση δεν είναι ίδια άλλωστε στο ποδόσφαιρο, αλλά με κοινό παρονομαστή: καμία από τις δύο φάσεις δεν θα δίνονταν πέναλτι σε ροή αγώνα, αμφότερες όμως δίνονται πέναλτι με βάση το βίντεο στην εποχή του VAR.

Ουδείς γνωρίζει τι είχε στο μυαλό του ο Λετονός Τρεϊμάνις όταν ο VAR του είπε «πέναλτι, έλα να το δεις και μόνος σου» μετά το πλάκωμα του αστραγάλου του Αϊτόρ από τον Τσιγγάρα.

Υποτίθεται ότι το «τσέκαρε» αντικειμενικά και είπε «παίζεται». Ούτε μπορεί να γνωρίζει κάποιος σε ποια ονείρωξη είδε πέναλτι, ενώ ήταν στα δύο μέτρα απόσταση, στη φάση που ο Σάντσες κόβει ξεκάθαρα τη μπάλα από τον Μιτρίτσα στο 90+5’.

Εκεί είναι που σηκώνεις, οριστικά πια, τα χέρια ψηλά. Πάλι καλά που το πήρε πίσω μέσω VAR, γιατί θα τον έπαιρναν στο κυνήγι μέχρι και οι παράγοντες του ΠΑΟΚ.

Η ουσία ωστόσο δεν βρίσκεται στο ντέρμπι της Τούμπας. Αλλά στη διάρκεια της πριονοκορδέλας. Τα… προεόρτια τα είχαμε δει από τα τέλη του Δεκέμβρη στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα.

Ασχέτως εάν μετά το τέλος του συγκεκριμένου αγώνα ο Παναθηναϊκός βρίσκονταν μόνος του στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας και με ματς λιγότερο.

Η δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Σάλιακα που δεν δόθηκε ποτέ από τον Τζήλο ήταν για σύλληψη και αφαίρεση του σήματος διαιτητή που κατέχει.

Θα την έδινε μέχρι και ο Χριστοβασίλης, αλλά δεν βγήκε ποτέ από το τσεπάκι του Τζήλου (που έπαιξε πενηνταρίσια τον Αρη στο Αγρίνιο), ενώ λίγα λεπτά μετά ο Σάλιακας είχε φάουλ στο δοκάρι…

Ακολούθησε το ματς στο Πανθεσσαλικό με τον Βόλο στις αρχές του Γενάρη, όπου ο Ολλανδός Χίγκλερ έδειξε από το πουθενά απευθείας κόκκινη κάρτα στον Σάντσες στο 43’.

Χωρίς πολλά πολλά, με περίσσια προκλητικότητα, πριν ακόμα οι δύο ομάδες οδηγηθούν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα των ημιχρόνων. Το ματς γύρισε τούμπα.

Οπως και στο Ηράκλειο, στο κυρίως μενού. Με τον ορισμό του προκλητικού «καμικάζι» Καραντώνη, ο οποίος είχε πάει καροτσάκι τον Αρη στη Λαμία μπας και προκριθεί στη ρεβάνς του Κυπέλλου.

Πέναλτι «μαρς» στον Βιτάλ δεν το είδε κανείς, εκείνη την ώρα στο VAR μπορεί να έτρωγαν σουβλάκια.

Πάλι καλά που είπαν «όπα, μεγάλε» στον βοηθό, όταν πετάχτηκε σαν ελατήριο και σήκωσε με τσαμπουκά τη σημαία στο γκολ του Παλάσιος ο οποίος ήταν δύο μέτρα πίσω από τη μπάλα.

Μικρό το κακό, μέχρι την ανύπαρκτη αποβολή με δεύτερη κίτρινη του Βιγιαφάνιες που έφερε… τούμπα κι αυτό το ματσάκι, συν την απώλεια του Αργεντινού στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.

Πού να πήγαινε και για πρωτάθλημα…