By Η διπλή ευθύνη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που είδαμε στην Τούμπα ήταν ο χειρότερος εφετινός Παναθηναϊκός. Μια ομάδα η οποία πέτυχε ένα γκολ και είχε τη μοναδική ευκαιρία της (απόκρουση Πασχαλάκη στην κεφαλιά του Σάντσες στο 28’) από στατικές φάσεις, ένα σύνολο το οποίο στο δεύτερο ημίχρονο (ακόμα και πριν την είσοδο των Αγιούμπ – Γκατσίνοβιτς) δεν μπορούσε να αλλάξει τρίτη πάσα, ανακουφιζόταν όταν κέρδιζε έστω ένα φάουλ, δεν δημιούργησε υποψία ευκαιρίας και νοιαζόταν κυρίως για το πώς θα αδειάσει η κλεψύδρα.
Ο βασικός λόγος ήταν ότι του Γιοβάνοβιτς του συνέβη κάτι που δεν του είχε συμβεί καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Να μην έχει στη διάθεσή του τους 4/5 χαφ του στο 4-3-3. Και να παίζει στο τελευταίο 20λεπτο με τον ξεχασμένο Αγιούμπ και τον Γκατσίνοβιτς που έκανε ντεμπούτο. Δηλαδή με… εννιά παίκτες, αν και εδώ που τα λέμε ο Μαροκινός έτρεξε πολύ περισσότερο, μπήκε σε μονομαχίες, κέρδισε κάνα – δύο φάουλ. Ο Σέρβος ήταν σαν σε «ολόγραμμα». Αφαντος!
Αυτή η συνθήκη, να αγωνίζεται ο Παναθηναϊκός χωρίς Βιγιαφάνιες – Μαουρίσιο και εν συνεχεία χωρίς Αλεξανδρόπουλο – Λούντκβιστ, τον διέλυσε. Τον σμπαράλιασε. Διότι δεν μπορούσε κανείς να κρατήσει τη μπάλα στη μεσαία γραμμή, δεδομένου και ότι ο Ρουμπέν Πέρεθ, ο οποίος τα έδινε όλα από το 1’, πιεζόταν από τους φρέσκους μεσοεπιθετικούς που είχε ρίξει ο Λουτσέσκου στον αγωνιστικό χώρο. Αποτέλεσμα; Να παίζει ο Παναθηναϊκός α λα Μπόλονι: πετάξτε τη μπάλα στους εξτρέμ και στον φορ μπας και… γίνει κάτι. Ε, δεν έγινε.
Τα λάθη στη διαχείριση και στο β’ ημίχρονο των αγώνων
Αυτό που έγινε ήταν το αναμενόμενο. Μετά τις δυο αλλαγές του Γιοβάνοβιτς στο 69’, το περισσότερο που θα μπορούσε να πάρει ο Παναθηναϊκός ήταν ο βαθμός. Δεν τον πήρε τελικά, διότι εκτός όλων των άλλων (Τρεϊμάνις, έλλειψη εναλλακτικών επιλογών) ήταν και άτυχος. Τόσο άτυχος όσα τα εκατοστά της απόστασης της γραμμής από τη μπάλα που έσκασε «μέσα» από το εκπληκτικό σουτ του Σάστρε. Η πρώτη αλλαγή του Ιβάν σηκώνει κουβέντα: ο Αγιούμπ αντί του τραυματία Αλεξανδρόπουλου. Η δεύτερη παντελώς ακατανόητη: μέσα ο Γκατσίνοβιτς, έξω ο Ιωαννίδης, μένει στον πάγκο ο Καρλίτος (που ανησύχησε δις την άμυνα του ΠΑΟΚ παρότι μπήκε στο 80’) και σέντερ φορ ο Παλάσιος! Γιατί; Γιατί να αφαιρέσει από την ομάδα του το ένα από τα δύο στηρίγματά της στα άκρα (μαζί με τον Αϊτόρ), γιατί να μην βάλει τον Καρλίτος φορ; Ηταν αυτό ένα (ακόμα…) δείγμα της φοβικότητας με την οποία αντιμετωπίζει γενικά πολλά ματς ο Γιοβάνοβιτς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαχείριση του αγώνα με τον Ολυμπιακό μετά το 70’-75’, για όσους τον θυμούνται…
Ο Ιβάν σε γενικές γραμμές «στήνει» σωστά τα παιχνίδια. Όχι όλα, αλλά τα περισσότερα. Ο Παναθηναϊκός μετά την αλλαγή του από το 4-4-2 σε 4-3-3 από το ματς με τη Λαμία στο Βόλο, ήταν καλός και κυριαρχικός στα πρώτα ημίχρονα των αναμετρήσεων, με εξαίρεση το πρώτο 10λεπτο με την ΑΕΚ. Είτε έβρισκε γκολ είτε όχι, το σχέδιό του ήταν συνήθως το σωστό. Ομως είναι σαφές πως ο Παναθηναϊκός έχει χάσει πολλά από τα στοιχεία της ταυτότητας που είχε χτίσει για δυόμιση μήνες. Και, αντιθέτως, στο δεύτερο ημίχρονο των αγώνων, η διαχείριση στα περισσότερα ματς σηκώνει πολλή συζήτηση: δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός σπανίως παίρνει «κάτι» από τις αλλαγές του! Σπανίως!
Η απόδοση των παικτών και το ακούσιο, αλλά καθαρό πέναλτι
Δεν πήρε τίποτα με τον ΟΦΗ, δεν πήρε σχεδόν τίποτα χθες από πέντε (!) παίκτες: Βιτάλ, Χατζηγιοβάνη, Αγιούμπ, Γκατσίνοβιτς, Καρλίτος. Να, λοιπόν και η ευθύνη των παικτών σ’ όλο «αυτό» που ζει ο Παναθηναϊκός εδώ και δέκα μέρες με τις τρεις ήττες. Ευθύνονται και οι «βασικοί», αλλά εξίσου μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και όσοι έρχονται από τον πάγκο χωρίς να βοηθούν την ομάδα τους.
Είναι χθες όλοι ευχαριστημένοι από την απόδοσή τους; Εκαναν όλοι αυτό που μπορούσαν; Με τον Αστέρα που έπαιξαν με παίκτη παραπάνω από το 74’ έως το 98΄ τους έφταιξε η διαιτησία; Με τον ΟΦΗ που αδικήθηκαν τι έκαναν στις σέντρες των αντιπάλων, πόσες ευκαιρίες έχασαν για το 1-3 στο β’ ημίχρονο; Ναι, αδικήθηκαν και χθες από τον Τρεϊμάνις και τη διαφορά στην όλη… φάση την κάνει η επιλογή του VAR να τον «στείλει» για onfield review. Αθελά του ο Τσιγγάρας ανατρέπει τον Αϊτόρ, αλλά είναι πέναλτι. Όπως άθελά του ο Πούγγουρας υπέπεσε σε πέναλτι στην Τρίπολη (2-1), άθελά του ο Σάντσες πάτησε τον αντίπαλό του και αποβλήθηκε στο Βόλο βάσει κανονισμού, άθελά του και χωρίς να τον βλέπει (όπως ο Τσιγγάρας τον Αϊτόρ), υπέπεσε σε πέναλτι ο Βιγιαφάνιες στον Μιχαηλίδη στο 87’ του Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 1-3.
Ηταν πέναλτι, θα μπορούσε να γίνει το 0-2, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι μ’ αυτές τις ατυχίες (κυρίως την αντικατάσταση του Αλεξανδρόπουλου) και αυτή τη διαχείριση από τον Γιοβάνοβιτς, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να το «κρατήσει». Σίγουρα θα είχε περισσότερες πιθανότητες για θετικό αποτέλεσμα και σε κάθε περίπτωση μια διαιτητική απόφαση δεν πρέπει να έχει σχέση ούτε με τη δυναμικότητα των ομάδων, ούτε με την απόδοσή τους.
Comments