Στην πρώτη γραμμή!

«Τρέχα, Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς, τρέχα!»

Το σπριντ 70 μέτρων του Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς για να διαμορφώθει το 3-1.

Κανονική τιμή 34,95€

(μπορείτε επίσης να προμηθευτείτε μικρότερο μέγεθος σε πιο φτηνές εκδόσεις).

– Κύριε Γκατσίνοβιτς, ας έρθουμε κατευθείαν στο θέμα μας: Πόσες φορές έχετε δει το γκολ που σημειώσατε απέναντι στην Μπάγερν στον τελικό του κυπέλλου Γερμανίας;

«Όχι τόσο συχνά όσο η οικογένεια και οι φίλοι μου, αλλά αρκετά συχνά θα το ομολογήσω».

Και γιατί όχι, άλλωστε; Μήπως είναι ντροπή να περηφανεύεσαι που χάρισες ένα τρόπαιο σε μια ομάδα που δεν είχε κατακτήσει τίτλο τριάντα χρόνια ή, μήπως είναι ντροπή να σκοράρεις απέναντι στην Μπάγερν;

Κάπως έτσι ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς έγινε μύθος στην Φρανκφούρτη. Κάπως έτσι πήγε και ο Νίκο Κόβατς στην Μπάγερν και βρέθηκε να παίζει κόντρα στην ΑΕΚ, ωστόσο ας αφήσουμε τις παράπλευρες ιστορίες του σύμπαντος, για άλλη στιγμή. Η στιγμή που έχει σημασία είναι εκείνη λίγο πριν την εκπνοή του ματς. Εκείνη που αντί για ένα πέναλτι – το οποίο, μεταξύ μας, ήταν κιόλας – το οποίο θα έφερνε την ισοφάριση, ήρθε ένα κόρνερ, ήρθε μια αντεπίθεση, ήρθε ο Σέρβος μέσος να τρέχει, να τρέχει, να τρέχει – και μαζί του να τρέχει όλη η ομάδα του. «Ποτέ δεν έχω τρέξει έτσι στη ζωή μου. Έτρεχα και έβλεπα τους συμπαίκτες μου να μπαίνουν στο γήπεδο από τον πάγκο, ο Λούκα Γιόβιτς ήταν σχεδόν στο ίδιο σημείο με μένα. Όλοι ήταν στο γήπεδο. Ο κόσμος άρχισε να ουρλιάζει. Επικρατούσε τρέλα! Δεν μπορώ να πω περισσότερα. Η στιγμή είναι απερίγραπτη. Έτρεξα στους οπαδούς μας, ο πάγκος μπήκε μέσα, ο Ρέμπιτς έριξε στο γήπεδο τον Κόβατς… Φανταστικά όλα. Τέλεια».

Η Άιντραχτ Φρανκφούρτης ήταν κυπελλούχος Γερμανίας. Η ίδια ομάδα που λίγα χρόνια πριν, δύο για την ακρίβεια, έδινε αγώνα μπαράζ για να παραμείνει στην κατηγορία. Ο Μιγιάτ ήταν, τότε, 20 ετών. Είχε μόλις μετακομίσει στη γερμανική πόλη. Προσπαθούσε να μάθει τη γλώσσα. Προσπαθούσε να προσαρμοστεί. Προσπαθούσε να συνέλθει από τη λοιμώδη μονοπυρήνωση. «Όλα ήταν διαφορετικά για μένα εδώ. Ακόμα και ο τρόπος που έπρεπε να επιπλώσουμε το σπίτι μας ήταν διαφορετικός σε σχέση με τη Σερβία. Οι φόροι. Η ασφάλεια. Ευτυχώς, με βοήθησαν αρκετά οι συμπαίκτες και όταν έμαθα τη γλώσσα, όλα έγιναν πιο εύκολα», διηγείται ο Σέρβος, ο οποίος μετακόμισε με την τότε μνηστή του, νυν γυναίκα του και αεί απελπισμένη με τις ώρες που περνάει ο νυμφίος της, παρακολουθώντας ποδόσφαιρο.

Ξεκίνησε να παίζει τον Νοέμβριο. Και παρότι θα έλεγες ότι έπαιξε ελάχιστα για να χαρακτηριστεί ως θετικό το πρώτο του δείγμα, κατόρθωσε και έγινε ο αγαπημένος παίκτης της εξέδρας! Ο λόγος; Δύο είναι! Οι λόγοι; Σκόραρε στον πρώτο αγώνα μπαράζ με τη Νυρεμβέργη και έδωσε την ασίστ για το γκολ του Σεφέροβιτς στον επαναληπτικό. Η Άιντραχτ έμεινε στην κατηγορία, ο Γκατσίνοβιτς θα προχωρούσε να γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες της, ακόμα κι όταν τον ανάγκαζαν να παίζει ως αμυντικό χαφ, που καθόλου δεν το ήθελε. Έπαιξε συνολικά σε 157 ματς με την ομάδα της Φρανκφούρτης, πριν ψάξει μια αλλαγή περιβάλλοντος, πριν αναζητήσει μια νέα πρόκληση, πριν τον παρασύρει το τραγούδι των Σειρήνων που τον καλούσε στην Χόφενχαϊμ, με την προοπτική να παίξει στην Ευρώπη. Η φιλοδοξία του, άλλωστε, ήταν πάντα μα βρίσκεται στο ψηλότερο επίπεδο. Ακόμα κι αν οι αποφάσεις του ξεκινούσαν… πόλεμο!

Μαθήματα ιστορίας…

28 Ιουνίου του 1914. Μια Ευρώπη διαμελισμένη. Δυνάμεις της Αντάντ και κεντρική συμμαχία ή τριπλή συμμαχία. Έψαχναν την αφορμή. Η δολοφονία του Φραγκίσκου Φερνινάνδου από τον Γκαβρίλο Πρίντσιπ τη δίνει. Όλο το νήμα της παγκόσμιας ιστορίας ξεδιπλώνεται από εκείνη τη στιγμή. «Έχει ενδιαφέρον να υπάρχει μια ιστορική φιγούρα στο γενεαλογικό σου δέντρο», λέει με τρομακτική ειλικρίνεια ο Γκατσίνοβιτς, καθότι αντικειμενικά θα έλεγες ότι δεν είναι και ό,τι καλύτερο να ευθύνεται έμμεσα αυτή η φιγούρα για έναν πόλεμο.

Ο Βλαντιμίρ Γκατίσονοβιτς ήταν Βόσνιος επαναστάτης στις αρχές του 20ου αιώνα και εκείνος που ξεκίνησε το επαναστατικό κίνημα Mlada Bosna. «Ήταν ο ιδρυτής και ο αρχηγός του κινήματος, το οποίο επαναστατούσε κατά της Αυστροουγγρικής κυριαρχίας. O βομβιστής του Σαράγιεβο άνηκε στην παράταξη». Αρκετά με τον πόλεμο, αν και η απόφαση του Μιγιάντ θα μπορούσε να ξεκινήσει έναν ακόμα – έναν μικρότερο. Βλέπετε, ο νέος άσος του Παναθηναϊκού, όπως και ο αδερφός του Μάρκο, γεννήθηκαν στο Νόβι Σαντ της Σερβίας. Μετακόμισαν πίσω στο Τρεμπίνιε της Βοσνίας, απ’ όπου κατάγονταν σε ηλικία έξι χρονών και εκεί έζησαν την περισσότερη παιδική τους ηλικία. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στη Λεοτάρ.

«Ο πατέρας μου με δίδαξε τα πάντα για το ποδόσφαιρο. Ήταν το πρότυπό μου, ήταν ο προπονητής μου και ήταν αρκετά αυστηρός. Ήταν προπονητής όλων των ακαδημιών της Λεοτάρ και πραγματικά προσπάθησε να μας μάθει σωστά το άθλημα. Να μας παράσχει τις καλύτερες συνθήκες. Πηγαίναμε να παίξουμε όπου μπορούσαμε, αντιμετωπίζαμε συχνά ομάδες από το εξωτερικό. Παίξαμε με τον Ερυθρό Αστέρα, με την Παρτιζάν, δεν είναι τυχαίο ότι βγήκαν αρκετοί παίκτες από αυτή τη γενιά. Βγήκαν γιατί έγινε πολλή δουλειά».

Μέρος και μέλος εκείνης της γενιάς ήταν ο Γκατσίνοβιτς. Όπως ήταν και μέλος της Εθνικής Βοσνίας κάτω των 17 ετών. Μόνο που ένιωσε ότι δεν πληρούσε τις φιλοδοξίες και όπως θα έλεγε αργότερα «εντάξει, όλοι γνωρίζουν ότι το Τρεμπίνιε είναι φιλικό προς τη Σερβία». Όταν ήρθε η πρόσκληση να αλλάξει Εθνική ομάδα, την αποδέχτηκε. Είχε μετακομίσει, άλλωστε, και σε συλλογικό επίπεδο και ήταν πλέον μέλος της Βοϊβοντίνα. Με την Εθνική Σερβίας και με συμπαίκτη τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 20 ετών το 2015, και το χρυσό μετάλλιο δε θα ήταν το μόνο που θα μοιραζόταν με τον νυν άσο του ΠΑΟΚ. Το περίεργο ιδιοκτησιακό τους καθεστώς ήταν το έτερο στοιχείο…

«Η εφημερίδα μας θέλησε να ρωτήσει τον Μιγιάτ Γκατίνοβιτς για την περίεργη ιστορία που βγήκε στην επιφάνεια λόγω των football leaks, ωστόσο το γραφείο τύπου της Άιντραχτ έκοψε την ερώτηση, όταν ζητήθηκε άδεια για τη συνέντευξη».

Τι συνέβη, λοιπόν; Τίποτα καινούργιο για τον κόσμο του ποδοσφαίρου και τα μανατζερικά συμφέροντα. Εξάλλου, πριν έρθει η Spiegel και η πυραμίδα ή αλυσίδα που «κρύβεται» πίσω από τις αγοραπωλησίες των δικαιωμάτων του Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς (σ.σ. με τον Απόλλωνα Λεμεσού να είναι και σε αυτή την περίπτωση, όπως και στου Ζίβκοβιτς, η ομάδα-φάντασμα), τα έλεγε ο ίδιος του πριν έρθει η πρώτη του μεταγραφή. Απλά, δεν ήξερε όλες τις λεπτομέρειες και έπεσε λίγο έξω στους προορισμούς.

«Είναι γνωστό ότι ένα επενδυτικό κεφάλαιο από την Ελβετία αγόρασε τα δικαιώματα τόσο του Μπάμπιτς όσο και τα δικά μου και είναι αρκετά σίγουρο ότι θα πάρουμε μεταγραφή. Δεν ξέρω ακόμα για πού. Θα ήθελα να πάω στην Ολλανδία ή την Ισπανία. Εκεί δίνουν χώρο στους νέους παίκτες και θεωρώ ότι μπορώ να βελτιωθώ. Είμαι ευγνώμων στην Βοϊβοντίνα για όσα μου έδωσε, αλλά φεύγω. Είναι η κατάλληλη στιγμή να δοκιμάσω σε ένα πιο δυνατό πρωτάθλημα».

Ήταν η κατάλληλη στιγμή να αρχίσει να τρέχει προς την επιτυχία…

Run, Miyat, run.

(Κανονική τιμή 34,95€)