By Οι κινήσεις που θα αναβάθμιζαν τον Παναθηναϊκό στην τρέχουσα σεζόν.
Η καθοριστική απόφαση του προηγούμενου καλοκαιριού
Όταν το προηγούμενο καλοκαίρι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αποφάσισε μετά το διαζύγιο με τον Πιερ Ντρεοσί να πορευτεί χωρίς τεχνικό διευθυντή, δεν είχε ακριβώς αυτό στο μυαλό του. Δεν περίμενε ότι ο κόουτς Ιβάν θα εξέταζε εξονυχιστικά κάθε λεπτομέρεια για τον υποψήφιο παίκτη, ακόμα και στην εξωγηπεδική ζωή του (απολύτως θεμιτό). Περίμενε ότι ο Γιοβάνοβιτς θα απολάμβανε το προνόμιο που δεν είχε ο Γιώργος Δώνης: της απόλυτης επιλογής των παικτών που παίρνει η ομάδα. Ελα, όμως, που ο Ιβάν είναι «δυσκοίλιος» στις αποφάσεις για νέους παίκτες…
Σχεδόν ένα μήνα «έτρεχαν» το προηγούμενο καλοκαίρι οι υποθέσεις των Βιτάλ και Παλάσιος, την τελευταία εβδομάδα της μεταγραφικής περιόδου τους απέκτησε ο Παναθηναϊκός. Βιάστηκε λίγο με τον Σάρλια λόγω της απροσδόκητης απώλειας του Πούγγουρα στην προετοιμασία (τον απέκτησε ως αναπληρωματικό στόπερ διότι θεωρούσε πως ο Σένκεφελντ θα ήταν έτοιμος τέλη Σεπτεμβρίου – αρχές Οκτωβρίου), ήταν σίγουρος για τον Ρουμπέν Πέρεθ και τον Μπρινιόλι, ήθελε τον Kώτσιρα, ήθελε και τον Λούντκβιστ, έστω ως δανεικό. Ποσοστό επιτυχίας στις μεταγραφές: Όχι το καλύτερο, όχι και το χειρότερο. Εως τώρα τουλάχιστον, διότι τα πράγματα αλλάζουν κατά τη διάρκεια της σεζόν για ορισμένους παίκτες.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τη μοναδική αγορά του Παναθηναϊκού, αποδεικνύονται σούπερ υπερβολικά: 1,8 εκατ. ευρώ για τον Παλάσιος; Too much! Θα μπορούσε, μάλιστα να πει κάποιος ότι με τον Γιοβάνοβιτς λιγότερο έχουν κάνει τη διαφορά οι μεταγραφές του καλοκαιριού (πλην του Ρουμπέν Πέρεθ και κατά διαστήματα του Μπρινιόλι και του Παλάσιος) και περισσότερο έχουν αξιοποιηθεί κάποιες από τις μεταγραφές του Τσάβι Ρόκα: ο Χουάνκαρ που είναι ο καλύτερος αριστερός μπακ του πρωταθλήματος, ο Αϊτόρ που δεν έχει καμία σχέση με πέρυσι, ο Καρλίτος που έγινε ξανά κανονικός αθλητής και έδειξε τι μπορεί να προσφέρει σε συγκεκριμένες διατάξεις και με «κανονικό» ποδόσφαιρο, όχι με «γιόμες», αντεπιθέσεις και εννιά παίκτες πίσω από τη μπάλα.
Οι τρεις κινήσεις που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν
Τι θα χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για ένα mini upgrade μεσούσης της σεζόν; Δεν μιλάμε για… αναπληρωματικό αριστερό μπακ. Ναι, είναι κι΄ αυτή μια ανάγκη, αλλά όχι η πρώτιστη. Θα χρειαζόταν έναν χαφ πιο δημιουργικό από τον Αλεξανδρόπουλο και με περισσότερα τρεξίματα/ένταση από τον Μαουρίσιο. Θα χρειαζόταν έναν φορ σε στυλ «Φαν Φέερτ» (γρήγορο, έξυπνο, ικανό σε όλων των ειδών τις άμυνες και κυρίως με βιογραφικό ικανότατου σκόρερ κάθε σεζόν) για να μην πούμε «Μπεργκ» και φανούμε… παράλογοι και «ιερόσυλοι». Θα χρειαζόταν σίγουρα και έναν εξτρέμ με περισσότερα γκολ από τους υπάρχοντες, δεδομένου ότι με τον Χατζηγιοβάνη δεν… φαίνεται φως, παρεκτός και ο Τάσος καταλάβει ότι μάλλον δεν είναι ωφέλιμο να ψάχνει ομάδα το καλοκαίρι έχοντας παίξει για τελευταία φορά τον Δεκέμβριο…
Αυτές οι τρεις κινήσεις έπρεπε να είχαν γίνει για τον Παναθηναϊκό ιδανικά. Τι «σημαίνει» ιδανικά; Ότι διαθέτεις ως club τον μηχανισμό εκείνο που θα παράσχει στον προπονητή τη δυνατότητα να επιλέξει βάσει αυτών των χαρακτηριστικών τους κατάλληλους παίκτες. Δεν τον διαθέτει ο Παναθηναϊκός, ο οποίος αρκείται στις προτάσεις… συνεργαζόμενων agents – πάμε παρακάτω. Ότι ως club έχεις τις σταθερές εκείνες δομές οι οποίες είναι πάνω από τον εκάστοτε προπονητή και αν εκείνος για τους δικούς του λόγους είναι φοβικός, διστακτικός, «δύσκολος» ή αντιθέτως «σπάταλος» και πιεστικός για πολλές μεταγραφές, να θέτεις τα όρια και να αποφασίζεις εσύ. Το club. Δηλαδή, ο τεχνικός διευθυντής, εφόσον ο μεγαλομέτοχος (παρά τις σχετικά επιτυχημένες επιλογές του, όπως ο Βιγιαφάνιες, ο Μαουρίσιο, ή παλαιότερα ο Μολέδο και ο Βλαχοδήμος), δεν θέλει να πολύ-ανακατεύεται στα πόδια του προπονητή.
Να τελειώνει το «πείραμα» χωρίς τεχνικό διευθυντή…
Αν, λοιπόν, μείνει το καλοκαίρι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό (θα εξαρτηθεί και από τον ίδιο που ήθελε μονοετές συμβόλαιο, αλλά και από το club), δεδομένων των «μαθημάτων» που θα έπρεπε να έχει ήδη πάρει ο Παναθηναϊκός, το πρώτο που πρέπει να κάνει ο Αλαφούζος είναι να προσλάβει έναν τεχνικό διευθυντή, όσο το δυνατόν πιο συμβατό με τη λογική του κόουτς. Ένα στέλεχος το οποίο θα συνεργάζεται όσο το δυνατόν πιο αρμονικά με τον προπονητή, θα έχει την ευθύνη για τις μεταγραφές βάσει των «θέλω» του κόουτς και θα πορεύονται χέρι – χέρι, με τις όποιες λογικές αν δεν φτάνουν στα άκρα διαφωνίες τους.
Αυτή πρέπει να είναι η προτεραιότητα του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι και καλό θα ήταν να ψάχνεται από τώρα. Τον τεχνικό διευθυντή θα τον χρειαστεί είτε συνεχίσει με τον Ιβάν είτε αλλάξει προπονητή. Τον τεχνικό διευθυντή που θα μπορούσε να έχει βρει ομάδα στον Μακέντα, που θα είχε πουλήσει (και όχι «χαρίσει») τον Μαουρίσιο στους Αραβες, που θα είχε βρει λύση με Αγιούμπ – Μπεκ, που δεν θα έφτανε στο σημείο να επιτρέψει στο club να αφήσει τον Μπουζούκη για 200.000 ευρώ, που θα είχε ήδη πουλήσει τον Χατζηγιοβάνη, που, που, που…
Το «διάλειμμα» μιας σεζόν με τα παντός είδους «πειράματα», τις προτάσεις φίλων, γνωστών και μάναζτερς σε συνδυασμό με την διστακτικότητα του Γιοβάνοβιτς ο οποίος στον τομέα «μεταγραφές» προφανέστατα υστερεί συγκριτικά με το αμιγώς ποδοσφαιρικό management τόσο στα αποδυτήρια όσο και στον αγωνιστικό χώρο, ίσως κοστίσει ακριβά στο Τριφύλλι. Καιρός είναι από του χρόνου να επανέλθει στην «κανονικότητα», ει δυνατόν και με «ευρωπαϊκή» παρουσία.
Comments