By
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι τα εκτός έδρας ματς. Ο Παναθηναϊκός αρχίζει να προκαλεί… πονόματο συνολικά. Με εξαίρεση την αναμέτρηση με την Αναγέννηση Καρδίτσας που είναι χαμηλότερης κατηγορίας, οι Πράσινοι δημιουργικά ουσιαστικά δεν παρουσιάζονται στις αναμετρήσεις τους για το πρωτάθλημα. Ξενερώνοντας τον κόσμο τους, που περίμενε πως αυτή τη φορά θα εκμεταλλευόταν το Τριφύλλι την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε.
Όντας ο πρώτος που έχει πάρει τα εύσημα για την βελτίωση της εικόνας του Παναθηναϊκού σε σχέση με την περασμένη σεζόν, δε γίνεται τώρα να μην πάρει και την ευθύνη για την εκνευριστική μεσοεπιθετική εικόνα. Αναφερόμαστε στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς που θα έπρεπε να έχει λύσει το πρόβλημα, ειδικά απέναντι σε ομάδες που δεν μπορούν να συγκριθούν με τον Παναθηναϊκό ούτε ποιοτικά αλλά ούτε και σε επίπεδο μπάτζετ.
Ναι, οι Πράσινοι παίζουν κυριαρχικά. Έχουν την κατοχή της μπάλας. Την κυκλοφορούν. Όπως φάνηκε και με τον Αστέρα Τρίπολης όμως, απλά την κυκλοφορούν παράλληλα με την αντίπαλη περιοχή. Οι σέντρες δεν βρίσκουν στόχο γιατί η περιοχή συνήθως είναι άδεια, ενώ από τότε που κλείνουν οι αντίπαλοι τον Ρούμπεν, έχει χαθεί και η δημιουργία απ’ τον άξονα σε μεγάλο βαθμό. Σε ροή αγώνα δεν είναι τυχαίο πως το μοναδικό γκολ του Παναθηναϊκού σημειώθηκε στη μία φάση που ο Ισπανός βρήκε πάσα. Κόντρα στον Ιωνικό.
Αυτή η εικόνα είναι πλέον μόνιμη. Ούτε ένα ματς, ούτε δύο. Αλλά επτά σερί ημίχρονα ο Παναθηναϊκός κουράζει και δεν δημιουργεί κινδύνους. Οι αντίπαλοι τον… καταπίνουν χωρίς να αισθάνονται πως απειλούνται. Κερδίζοντας έτσι αυτοπεποίθηση και επιθετικά.
Από το δεύτερο ημίχρονο με τον Βόλο παρατηρείται αυτό το φαινόμενο. Που συνεχίστηκε με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο όταν ο Παναθηναϊκός ήταν εντελώς ακίνδυνος κι ας είχε απέναντί του έναν τραγικό Ολυμπιακό.
Στον Ιωνικό ευτυχώς για το Τριφύλλι βρέθηκε αυτή η μία φάση που ξεκλείδωσε το ματς. Αλλά ακόμη και με σκορ υπέρ τους οι Πράσινοι για πάνω από ένα ημίχρονο, δεν απείλησαν καθόλου στους χώρους που βρήκαν. Και φυσικά αποκορύφωμα το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης. Γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο κανένας (στην περιοχή) και μοιραία ήρθε η τιμωρία με το χαζό πέναλτι του Σάντσες που έφερε την ήττα.
Πλέον δεν ηχεί απλά καμπανάκι, αλλά καμπάνα ολόκληρη! Με 28 γκολ σε 19 αγώνες, όσα έχει κι ο Βόλος δηλαδή με ματς λιγότερο μάλιστα. Το τίκι-τάκα κάπου χάνει το ρυθμό του πλέον, τα γκολ δεν έρχονται και οι ευκαιρίες γίνονται σπάνιο είδος. Για μια ομάδα που είχε να το λέει πως ποδοσφαιρικά βελτίωσε την εικόνα της για ακριβώς αυτόν τον λόγο: Τη δημιουργία. Αλλά εδώ και 7 ημίχρονα, αγνοείται η δημιουργία.
Πρέπει άμεσα να γυρίσει ο διακόπτης απ’ τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Βρίσκοντας νέους τρόπους ανάπτυξης, φρεσκάροντας την ομάδα του με κάποιο τρόπο, βρίσκοντας παίκτες για να αποκτηθούν που θα κάνουν τη διαφορά. Κάτι να γίνει τέλος πάντων. Διότι με το να πανηγυρίζει το Τριφύλλι πως ο Άρης έμεινε πίσω και είναι κοντά στον τελικό επειδή θα αντιμετωπίσει την Λαμία, ξέχασε το πιο σημαντικό: Τη δική του απόδοση.
Η οποία όχι απλά δεν βελτιώνεται, αλλά μοιάζει να βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Ειδικά απ’ τη μέση και μπροστά, λες και έχει μπλοκάρει το σύστημα. Ο Καρλίτος δεν σκοράρει, οι εξτρέμ πλην Αϊτορ είναι ντεφορμέ, οι χαφ κλεισμένοι και κουρασμένοι.
Είναι έργο προπονητή και κυρίως καθήκον του, να αλλάξει άμεσα η κατάσταση. Διότι το ζενίθ απ’ το ναδίρ, δεν έχουν μεγάλη απόσταση. Κι αυτή τη στιγμή να πανηγυρίζει ο Παναθηναϊκός ενώ ουσιαστικά παλεύει για τα πλέι οφ, ενώ δεν μπορεί να κάνει φάση στα τελευταία του ματς, είναι τραγικό.
Πηγή: sdna.gr
Comments