Σαν τα χιόνια…

Μερικές φορές τα πράγματα αλλάζουν δραματικά από τη μια χρονιά στην άλλη. Βασικά, αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη, όμως για να δεις πού βρίσκεσαι, πρέπει να θυμηθείς πού βρισκόσουν. Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα.

Ρωτάει ο δημοσιογράφος:

– Ήρθαμε εδώ στον Υμηττό και η αλήθεια είναι πως ο καιρός δεν μαρτυρά σε καμία περίπτωση πως βρισκόμαστε της αρχές Ιανουαρίου. Θα έλεγες πως το κλίμα σου θυμίζει αυτό της πατρίδας σου;

Απαντάει ο ποδοσφαιριστής:

Ναι, η αλήθεια είναι ότι μου το θυμίζει. Το γεγονός ότι βρίσκομαι Γενάρη μήνα με ήλιο και ζέστη τα πρωινά, για μένα είναι κάτι πολύ σπάνιο αν σκεφτούμε πως μέχρι και το καλοκαίρι αγωνιζόμουν στην Ολλανδία. Εκεί δεν βλέπεις τον χειμώνα ήλιο για 3-4 μήνες. Είναι κάτι απίστευτο.

Και κάπως έτσι, καλύτερα από κάθε άλλον, καταφέρνει ο Αϊτόρ να προλογίσει τον εαυτό του. Είναι, εξάλλου, γνωστό: Επειδή πέρυσι χιόνισε, δε σημαίνει ότι θα χιονίσει και φέτος. Ή επειδή το περυσινό καλοκαίρι ήταν θερμό, δε σημαίνει ότι θα έχει καύσωνα και φέτος. Εν μέσω «Ελπίδας», χιονοθύελλας και με τις Αλκυονίδες μέρες να έχουν χαθεί χωρίς καν να τις αναζητά κανείς πλέον, ο Ισπανός ποδοσφαιριστής εμφανίστηκε σαν το χιόνι και είναι σταθερά εκ των κορυφαίων του τριφυλλιού σε πρωτάθλημα και κύπελλο…

Συγγνώμη για την υπενθύμιση…

… αλλά αν θέλουμε να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή, θα πρέπει να πούμε μερικές άβολες αλήθειες. Ή ένα άβολο όνομα. Τσάβι Ρόκα! Δε χαίρει και ιδιαίτερης εκτίμησης, έτσι δεν είναι; Σα να βλεφάρισε λίγο πιο γρήγορα το μάτι, σα να βγήκε μια αντανακλαστική γκριμάτσα αποδοκιμασίας. Ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής, ο οποίος έφυγε νύχτα από τον Παναθηναϊκό, έκανε αρκετά χοντρά λάθη. Δεν έκανε, όμως, μόνο λάθη… Ο Αϊτόρ, τον οποίο σίγουρα μέχρι πρόσφατα θα του χρέωναν ως λάθος, ήταν δική του επιλογή. Και κρίνοντας εκ των υστέρων, μπορείς να αναφωνήσεις «ε, σιγά»! Κρίνοντας εκ των προτέρων (αδόκιμο και οξύμωρο, καθότι πώς γίνεται να κρίνεις κάτι εκ των προτέρων), ο Παναθηναϊκός έφερνε το καλοκαίρι του 2020 έναν ποδοσφαιριστή με εφτά γκολ και έξι ασίστ στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Δεν το λες και παιχνιδάκι…

«Εδώ ήταν ο Τσάβι Ρόκα. Μιλούσα μαζί του για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για το πρότζεκτ που χτιζόταν εδώ. Ασφαλώς ρόλο καθοριστικό έπαιξε και το όνομα που έχει ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη, παρά τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια. Για μένα ήταν πρόκληση το να επαναφέρουμε το κλαμπ εκεί που αξίζει στην ιστορία του».

Έτσι, βρέθηκε στην Ελλάδα ο Αϊτόρ. Ένας Ισπανός εξτρέμ, σε καλή ηλικία, σε πολύ καλή ηλικία, μετά από καλό πρωτάθλημα και με προϋπηρεσία στην Μπαρτσελόνα. Εδώ, όμως, είναι Ελλάδα. Εδώ πρέπει να δείξεις πολλά και γρήγορα και εδώ δεν επιτρέπεται να σε αγγίζουν όλα εκείνα που λογικά επηρεάζουν τους αθλητές. Όπως η αλλαγή προπονητή. Όπως η ψυχολογία. Όπως η προσαρμογή σε ένα καινούργιο περιβάλλον. Όπως οι τραυματισμοί. Όπως να μην παίρνεις χρόνο συμμετοχής. Όπως να είσαι σαν φαντάρος με μέσο: Μια μέσα, μια έξω…

1ο ματς πάγκος. 2ο ματς βασικός και ασίστ. 3ο βασικός. 4ο πάγκος. 5ο και 6ο αλλαγή. 7ο πάγκος. 8ο βασικός. 9ο πάγκος. 10ο και 11ο γκολ και, τέλος πάντων, το πιάστε το νόημα. Ο Αϊτόρ καθιερώθηκε τον Ιανουάριο και έπαιξε συνεχόμενα ματς, είτε ως αλλαγή είτε βασικός, αλλά πώς να φτιάξεις γλυκό αν αντί για ζάχαρη σου δίνουν αλάτι; Ένας επιθετικογενής ποδοσφαιριστής έπρεπε να περιοριστεί στο σύστημα του Λάζλο Μπόλονι και πολύ περισσότερο να ανεχτεί συμπεριφορές, οι οποίες έχει αποδειχθεί, πλέον, ότι επηρέασαν την πλειοψηφία των παικτών.

«Από τον Μπόλονι δεν πήραμε τίποτα. Μηδέν. Για όλους μας ήταν πολύ δύσκολη η συνεργασία μας με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Μας άφησε με το ηθικό πάρα πολύ χαμηλά. Τώρα με τον Γιοβάνοβιτς όλα είναι διαφορετικά. Όλα είναι καλύτερα. Γι’ αυτό χρειαστήκαμε πολύ χρόνο για να ανακάμψουμε», παραδέχεται και η αλήθεια αποτυπώνεται στο γήπεδο. Ο Αϊτόρ που έψαχνε ομάδα για να φύγει και ο Παναθηναϊκός έψαχνε ομάδα να τον ξεφορτωθεί, είναι σταθερά στα τελευταία του ματς, εκ των κορυφαίων. Και το καλοκαίρι μοιάζει πολύ μακρινό… Σχεδόν όσο ο περυσινός Γενάρης, που είχε ήλιο!

«Θέλω να πω ότι δεν είχα κάποιο πρόβλημα το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι πέρασε, δεν έχει σημασία τώρα. Σημασία έχει τι συμβαίνει τώρα. Νιώθω αυτοπεποίθηση, ο προπονητής με εμπιστεύεται και εγώ προσπαθώ να τον δικαιώσω. Έχω δουλέψει πάρα πολύ σκληρά, τα δίνω όλα κάθε μέρα και ο κ.Γιοβάνοβιτς το βλέπει αυτό. Δίνει σε όλους ευκαιρίες, εγώ δείχνω ότι αξίζω την ευκαιρία μου και είμαι ικανός να παίξω στον Παναθηναϊκό».

Ε, συγγνώμη και πάλι. Αλλά το βιογραφικό του πάντα έδειχνε ότι ήταν ικανός να παίξει στον Παναθηναϊκό. Αρκεί να ξέρεις να διαβάζεις τα ψιλά γράμματα.

Ο φίλος μου ο Λίο…

Το λέει συχνά αστειευόμενος. «Έχω καθημερινή επαφή με το Λίο», θα σου πει και θες δε θες, όταν μιλάς με έναν ποδοσφαιριστή που μοιράστηκε τα ίδια αποδυτήρια με τον άλλοτε  σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα, θα ψαρώσεις. «Αμέ! Πάμε μαζί για περπάτημα, πάμε για τρέξιμο. Είναι το ίδιο γρήγορος και ευέλικτος όπως ο Μέσι, του οποίου το όνομα του έδωσα». Γελάει… Στην πραγματικότητα, ο Λίο είναι το μαύρο λαμπραντόρ του Αϊτόρ και μια διαρκής υπενθύμιση ότι κάποτε ήταν στον ίδιο χώρο με την αφρόκρεμα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

 «Ο Σουάρες και ο Νεϊμάρ ήταν στον πάγκο κι εγώ στο γήπεδο. Πόσο αστείο ήταν!». Γελάει ξανά… Το ντεμπούτο του με την Μπαρτσελόνα έγινε στις 28 Οκτωβρίου του 2015 σε αγώνα κυπέλλου απέναντι στην Βιλανοβένσε, όταν μπήκε αλλαγή στο 64’ στη θέση του Καπτούμ. Τα φώτα στράφηκαν πάνω του κυρίως στον επαναληπτικό του Δεκεμβρίου, όταν αγωνίστηκε ως βασικός και έδωσε την ασίστ στον Σάντρο Ραμίρεθ για το 3-1. «Αϊτόρ Κανταλαπιέδρα, το τελευταίο μαργαριτάρι από τη Μασία κάνει ντεμπούτο στο «Καμπ Νου»», έγραψε η «Sport» και το επόμενο πρωί, στην προπόνηση, ο μικρός (σ.σ. 19 ετών τότε) κατάλαβε τι σημαίνει να μην σε κρατούν τα γόνατά σου.

«Με πλησίασε ο Μέσι. Μου έδωσε συγχαρητήρια για το ντεμπούτο μου και μου ζήτησε να μιλήσω σε όλη την ομάδα. Ήταν κάτι το συνηθισμένο και όταν σου ζητάει κάτι ο Λίο δε μπορείς να αρνηθείς. Έτρεμα σαν καλαμάκι, αλλά το κατάφερα. Ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές μου στην Μπαρτσελόνα, αλλά εκ των υστερών τη θυμάμαι και ως μια από τις πιο όμορφες». Δε θα προλάβαινε να έχει πολλές ακόμα. Ευγνώμων προς τον Λουίς Ενρίκε που του έδωσε την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα το παιδικό του όνειρο, ο Αϊτόρ θα αποχωρούσε – κάπως ξαφνικά και άκομψα είναι η αλήθεια – από την Μπαρτσελόνα ένα μήνα μετά.

«Με εξέπληξε η απόφαση, όμως γνωρίζω ότι στο ποδόσφαιρο όλα μπορούν να αλλάξουν. Μου είπαν ότι πρέπει να φύγω, γιατί έρχονται καινούργιοι παίκτες», έλεγε εκείνη την εποχή προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει ότι τα όνειρα πραγματοποιούνται, αλλά διαλύονται κιόλας. «Πρέπει να το πάρω θετικά. Κατάφερα να παίξω με την πρώτη ομάδα, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει στον καθένα». Σήμερα, είναι πιο ρεαλιστής. «Δεν ήμουν αρκετά καλός για την Μπαρτσελόνα. Πιθανότατα, δεν ήμουν αρκετά καλός ούτε καν για την Primera Division».

Τα ψιλά γράμματα που λέγαμε… Ο Αϊτόρ έκανε ακόμα μια προσπάθεια στο κορυφαίο επίπεδο. Στη Σεβίλλη, που δεν τη λες και βόλτα στην παιδική χαρά. Απέτυχε και απέτυχε παταγωδώς. Χρειαζόταν κάτι εντελώς καινούργιο για να επανέλθει στα στάνταρ του. Και κυρίως χρειαζόταν αυτοπεποίθηση και περιβάλλον να τον πιστεύει.

Ο «κλώνος» του Ρόμπεν…

«Με πήρε τηλέφωνο ο Γκονζάλο Γκαρσία, ο βοηθός προπονητή, και μου εξήγησε τι θέλουν να κάνουν. Μια ιστορική ομάδα, με νεαρό σύνολο και διάθεση για ποδόσφαιρο που θα διεκδικούσε την άνοδό της; Γιατί όχι;», διηγείται για το καλοκαίρι του 2018, όταν υπέγραψε για δύο χρόνια στην ολλανδική ομάδα. «Πήγα εκεί μετά από ένα δύσκολο διάστημα στη Σεβίλλη. Βρέθηκα σε ένα περιβάλλον με ανθρώπους που μου προσέφεραν τα πάντα. Μου έδωσαν μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή. Αυτό ήταν το κλειδί έτσι ώστε τα πράγματα να εξελιχθούν τόσο καλά για μένα στην Ολλανδία».

Ένα χρόνο μετά τη μεταγραφή του στην Τβέντε ήταν το πρόσωπο της σεζόν με 16 γκολ και 11 ασίστ σε πρωτάθλημα και κύπελλο, συγκρίσεις με τον Χακίμ Ζιγέχ και παραλληλισμούς με τον Αριέν Ρόμπεν. Ταβάνι; Ναι, εντάξει ακόμα είναι στη θέση του και δεν έπεσε να μας πλακώσει. «Ακούω αυτή τη σύγκριση συχνά, αλλά ας είμαστε σοβαροί. Δε μπορώ ούτε κατά διάνοια να συγκρίνω τον εαυτό μου με τον Ρόμπεν, όμως τον παρακολουθούσα και έχω προσπαθήσει να αντιγράψω κάποιες κινήσεις του. Μου αρέσει να παίζω δεξιά για να μπορώ να συγκλίνω και να σκοράρω με αριστερό και είναι κάτι που είχαμε συζητήσει με τον προπονητή μου, όταν ήρθα στην Ολλανδία».

Η πρόοδος του σε κάθε επίπεδο τον έκανε πρωταγωνιστή και στην Erevidisie. Έγινε ένας παίκτης που μάρκαρε περισσότερο, έτρεχε περισσότερο, κάλυπτε περισσότερους χώρους, βοηθούσε στην ανασταλτική λειτουργεία της ομάδας του και σταμάτησε να δέχεται κάρτες για γκρίνια στους διαιτητές. Ο κορωνοϊός διέκοψε πρόωρα τη σεζόν στη χώρα και απότομα την εκπληκτική χρονιά που έκανε ο Αϊτόρ. Μέχρι το σημείο της διακοπής κι ενώ έχασε και τον τελευταίο μήνα λόγω τραυματισμού είχε οκτώ γκολ και εφτά ασίστ σε 22 ματς. Αν δεν ήταν ο κορωνοϊός και αν δεν είχε διακοπεί το πρωτάθλημα στην Ολλανδία, ίσως ποτέ να μην μπορούσε ο Παναθηναϊκός να τον προσεγγίσει και να τον αποκτήσει.

Το 2020 ήταν, εξάλλου, η χρονιά που έφερε τα πάνω-κάτω στη ζωή μας και ακόμα την καθορίζει. Κι ας μην είχε ρίξει νιφάδα χιονιού…