Πετάει τη φανέλα και ανοίγει τρύπα στη γη!

«Σύλλογος μεγάλος, δεν υπάρχει άλλος…». Έτσι ξεκινά ο ύμνος του Παναθηναϊκού. Τη στιγμή που οι αντίστοιχοι των υπόλοιπων συλλόγων, μιλούν για ποδόσφαιρο. Δοκάρια, φιλικά με Πελέ και πάει λέγοντας. Η απουσία του συλλόγου απ’ τις επιτυχίες, ήταν κόντρα στη φύση. Είτε κάποιος γουστάρει τους Πράσινους, είτε είναι αντίπαλος, δεν μπορεί παρά να το αναγνωρίζει.

Η νίκη της ομάδας βόλεϊ γυναικών κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο, είναι μεγάλη. Όχι επειδή έγινε κόντρα στον Ολυμπιακό. Αλλά γιατί άνοιξε το δρόμο για τρόπαιο. Για κύπελλο. Ενώ και στο πρωτάθλημα τα κορίτσια είναι αυτή τη στιγμή σε θέση ισχύος.

Ο Παναθηναϊκός παντού αποδεικνύει πως επιστρέφει. Εκεί που έλειπε τουλάχιστον απ’ τη φυσική του θέση. Όχι, δε θα πούμε πως φυσική θέση είναι οι μόνιμες κούπες. Η διεκδίκηση είναι η φυσική θέση των Πράσινων. Αν αξίζουν, θα κατακτήσουν. Αν κάποιος άλλος προσπαθεί και αξίζει περισσότερο, μαγκιά του.

Αυτό πρεσβεύει ο Παναθηναϊκός. Κι είναι τεράστια υπόθεση, ακόμη κι αν… θυσιάζει κάποια τρόπαια. Η επιστροφή των κοριτσιών πιστοποιείται μέρα με την ημέρα. Με λιγότερα χρήματα απ’ τους αντιπάλους. Με απίστευτες δυσκολίες που ξεπεράστηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Με δυσκολίες που έμειναν πίσω. Αρκούσε απλά να σηκώσει το βλέμμα ο Παναθηναϊκός.

Στο βόλεϊ γυναικών, στο βόλεϊ ανδρών, στο μπάσκετ γυναικών, όπου νόμιζαν πως τον… γονάτισαν τέλος πάντων. Χωρίς καν να έχει τα εχέγγυα του αιωνίου. Κι όμως η διαφορά μοιάζει να είναι τεράστια για να δικαιολογείται απλά από τις σωστές ή τις λάθος επιλογές.

Ο Παναθηναϊκός θίχτηκε από φαμφάρες όσων δεν ήξεραν να διαχειριστούν τη συγκυρία που τους είχε στην κορυφή. Σήκωσε κεφάλι και απλά πέταξε τη φανέλα του. Ανοίγοντας τρύπα στη γη! Τέτοιος είναι ο σύλλογος, τέτοιο είναι το μέγεθός του. Μην το ξεχνά κανείς.

Μπράβο στα κορίτσια. Για μια νίκη που φέρνει την ομάδα ένα βήμα πιο κοντά στο κύπελλο. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Πάμε στα ποδοσφαιρικά τώρα…

Ματς που σου «στραβώνει» και σε κράζουν όλοι. Ματς που το παίρνεις και κανείς δε σου λέει μπράβο. Γι’ αυτό ήταν άχαρο το παιχνίδι με την Αναγέννηση Καρδίτσας. Ο Παναθηναϊκός το… γλύκανε με την απόδοσή του. Τηρουμένων των αναλογιών πάντα, επειδή είχε απέναντί του ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας.

Είναι σημαντικό για το Τριφύλλι αυτό το 4-0. Επειδή ήρθε σε ματς που ήταν σοβαρός, δεν αμφισβητήθηκε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού και με απλό τρόπο πήρε την πρόκριση ουσιαστικά. Κάτι που αποτελούσε το βασικό ζητούμενο. Όχι πως το 1-0 θα… απέκλεισε τους Πράσινους, αλλά θα τους ανάγκαζε να είναι σε διαδικασία μεγάλης εγρήγορσης για τη ρεβάνς.

Εξαιρετικός ο Βιτάλ, εξαιρετικός ο Αϊτορ, πολύ καλός ο Καρλίτος. Η άνοδος του Βραζιλιάνου σε συνδυασμό με την επιστροφή του Ισπανού επιθετικού, έρχονται την κατάλληλη στιγμή. Διότι τώρα είναι που θες δύο έξτρα κινδύνους μεσοεπιθετικά, τώρα είναι που περιμένεις τη λογική πτώση του Παλάσιος. Γιατί ο Αργεντινός παίζει ασταμάτητα απ’ το καλοκαίρι στην πατρίδα του. Είναι λογικό να… κλατάρει.

Εν κατακλείδι για το ματς, όλη η ουσία ήταν η ατάκα του Περικλή Αμανατίδη. Όταν συνομίλησε με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και του είπε: «Δικό σου δημιούργημα αυτή η ομάδα». Ατάκα αναγνώρισης και κυρίως εντυπωσιασμού για το ποδόσφαιρο που αποδίδει το Τριφύλλι.

Δεν υπάρχει αντίπαλος που να μην το έχει αναφέρει μέχρι τώρα. Δεν υπάρχει παρατηρητής γνώστης του αθλήματος, που να μην… βγάζει το καπέλο στους Πράσινους. Παράσημο για τον Σέρβο τεχνικό, παράσημο για τον Παναθηναϊκό που συνολικά ως ομάδα έχει την μακράν μεγαλύτερη βελτίωση μέσα στη σεζόν. Κι αν μπει στην κουβέντα η διαφορά με την περασμένη αγωνιστική περίοδο, μόνο η λέξη «χαοτική» μπορεί να την περιγράψει.

Η κλήρωση έκανε το χατίρι, στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός και θα πάει στην Καρδίτσα με ευκαιρία για rotation. Σε μια περίοδο που κάθε ματς είναι «καυτό» για τους Πράσινους, το κέρδος είναι τεράστιο. Γιατί η καταπόνηση ενός αγώνα ακόμη, ενός ταξιδιού ακόμη, θα ήταν άσχημο νέο για το Τριφύλλι.

Ήδη πρέπει να έχει ξεχαστεί το παιχνίδι με την Αναγέννηση όμως. Ο Ιωνικός το Σάββατο είναι παιχνίδι δίχως αύριο! Χωρίς ίχνος ειρωνείας ή υπερβολής. Είναι κρίμα κι άδικο αυτή η ομάδα να αγχώνεται. Να μην ξεφεύγει απ’ το χαμό της τέταρτης θέσης. Να μην ανεβαίνει και να μην εκμεταλλεύεται τα στραβοπατήματα των από πάνω.

Ζητούμενο πρέπει να είναι το κέρδος 1-2 θέσεων ακόμη. Τίποτα λιγότερο. Με ένα βαθμό στα τελευταία δύο ματς, ο Παναθηναϊκός «καίγεται» για νίκες. Ακόμη περισσότερο σε ένα διάστημα συνεχόμενων αναμετρήσεων «πονηρών», δύσκολων και με ομάδες κοντά στη βαθμολογία.

Σε ένα 20ήμερο ο Παναθηναϊκός ασταμάτητα θα έχει αναμετρήσεις Σαββατοκύριακο και μεσοβδόμαδα! Ιωνικός εκτός, Αναγέννηση Καρδίτσας εκτός, Αστέρας Τρίπολης εντός, ΟΦΗ εκτός, ΠΑΟΚ εκτός. Βγήκε απ’ τη μέση η πίεση για την Καρδίτσα, αλλά τα τέσσερα παιχνίδια για το πρωτάθλημα, καθορίζουν το αν ο Παναθηναϊκός θα κοιτάξει απλά να «καπαρώσει» την 4η θέση, ή αν θα κυνηγήσει το κάτι παραπάνω.

Σε μια σειρά που πέρα απ’ τον Αστέρα Τρίπολης, όλα τα ματς είναι εκτός έδρας. Στοιχείο που συνεχίζει να αποτελεί το τεράστιο πρόβλημα των Πράσινων.

Η τύχη του Παναθηναϊκού βέβαια, θα οριστεί και από τις μεταγραφές. Είναι λογικό όταν γίνεται κουβέντα για 2.000.000 που αν χρειαστεί θα διατεθούν για δύο-τρεις κινήσεις, να περιμένεις όχι λύσεις τύπου… Σάρλια, αλλά παίκτες με τα ζητούμενα που χρειάζεται η ομάδα. Ποιότητα-προσωπικότητα!

Βέβαια, όταν υπάρχει διαθέσιμο ένα τέτοιο ποσό για τον Γενάρη, ίσως θα ήταν προτιμότερο να κλείσει πρώτα το θέμα Χουάνκαρ. Στη συνέχεια με ένα λογικό ποσό να βρεθεί ο επιπλέον αριστερός μπακ και ο χαφ που θέλει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αν υπάρξει επιπλέον προσθήκη, θα φανεί στην πορεία.

Η βάση του σκεπτικού πάντα πρέπει να είναι το «δέσιμο» αυτών που αξίζουν. Αυτών που έχουν ορίσει την βελτίωση της ομάδας. Ο Χουάνκαρ είναι στους 3-4 κορυφαίους της σεζόν, χωρίς καμία αμφιβολία. Πρέπει να είναι παρών και από την επόμενη σεζόν. Έχοντας και βοήθεια και ανταγωνισμό από έναν ακόμη αριστερό μπακ που θα πάρει η ομάδα.

Οι μεταγραφές σαφώς και χρειάζονται. Για την ποιότητα και την προσωπικότητα. Όχι για την αλλαγή του ρόστερ και πάλι. Αφού… λεφτά υπάρχουν, ας μπουν προτεραιότητες. Πρώτα Χουάνκαρ. Μετά οι μεταγραφές. Με το ποσό αυτό άλλωστε, η λογική λέει πως οι στόχοι θα επιτευχθούν.