Η πρόκριση και η «θυσία»

Και το σημαντικότερο ήταν πως όλα αυτά τα εμφάνισε από την πρώτη στιγμή του αγώνα με αποτέλεσμα να προσφέρει άφθονη πίεση και άγχος στην ουκρανική ομάδα που επί της ουσίας έψαχνε τέσσερα νικηφόρα σετ.

Ότι συνέβη από το τρίτο σετ και μετά δεν έχει μεγάλη σημασία καθώς τα πάντα είχαν κριθεί και έτσι ο κόουτς του Παναθηναϊκού επέλεξε να μετατρέψει το υπόλοιπο του ματς σε μια σκληρή προπόνηση για τους παίκτες της ομάδας που δεν έχουν πολύ χρόνο συμμετοχής και ευρωπαϊκές εμπειρίες.

Πριν καλά καλά το καταλάβουν οι παίκτες της Χόροντοκ βρέθηκαν πίσω με αξιοσημείωτη διαφορά στο πρώτο σετ καθώς ο Παναθηναϊκός πίεσε πολύ από το σερβίς του, τελείωσε τις φάσεις στην επίθεση χωρίς να χρειαστεί να γίνουν μεγάλα ράλι και κυρίως το μπλοκ χάλασε μεγάλη μερίδα των επιθέσεων των Ουκρανών. Ο Παναθηναϊκός πήρε πολύ ενέργεια από τους ακραίους του. Πρωτοψάλτης και Ανδρεόπουλος έδειξαν για ακόμα μια φορά πως βρίσκονται σε φόρμα και κυνήγησαν κάθε μπάλα στην άμυνα δίνοντας σιγουριά στο αμυντικό κομμάτι. Αντίθετα, η προβληματική υποδοχή της Χόροντοκ έδωσε πολλές δεύτερες ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό.

Ήταν λίγες οι περιπτώσεις που οι πράσινοι δεν αξιοποίησαν τις δεύτερες ευκαιρίες και τις χαλασμένες υποδοχές. Σε αυτό συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό ο Γιάκοπσεν. Ο πασαδόρος του Παναθηναϊκού διάβασε στο μέγιστο τις αδυναμίες του απέναντι μπλοκ και τις αμυντικές ολιγωρίες της Χόροντοκ δίνοντας την ευκαιρία στους συμπαίκτες του να επιτεθούν σε ιδανικές συνθήκες καθώς δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που το τριφύλλι έκανε επιθέσεις είτε σε μονό είτε σε άσχημα τοποθετημένο μπλοκ.

Η ποικιλία στην επίθεση ήταν ένα από τα κλειδιά της πρόκρισης. Οι επιθέσεις σε πρώτο χρόνο από τους κεντρικούς ήταν μια σίγουρη επιλογή καθώς Ραγκέλ και Στάλεκαρ είχαν σιγουριά και αυτοπεποίθηση κάτι που έδωσε πολύτιμους πόντους στον Παναθηναϊκό. Η παρουσία του Ραγκέλ είναι γενικότερα θετική όλη τη χρονιά και σε αυτό προστέθηκε η σαφής βελτίωση του Στάλεκαρ. Ο Σλοβένος όχι μόνο ύψωσε ανίκητο μπλοκ αλλά είχε σταθερότητα στην επίθεση, κάτι που συμβαίνει στα τελευταία παιχνίδια έντονα, και παράλληλα σέρβιρε καλύτερα από ποτέ.

Το γεγονός ότι ο Γκαράς κάνει πολύ από τη «βρώμικη» δουλειά είναι κάτι που δε φαίνεται συνήθως, πολλές φορές δε γράφεται καν στη στατιστική, αλλά δίνει μεγάλη άνεση στην ομάδα να μην… πονοκεφαλιάζει αμυντικά και να χτίζει τις επιθέσεις με ευκολία. Αποδέκτης αυτού είναι συνήθως ο Ντερ Ντρις ο οποίος είναι παίκτης μεγάλης κλάσης και όταν γίνεται αποδέκτης της μπάλας με ορθολογική ανάπτυξη δύσκολα χάνει επίθεση.

Ένα στοιχείο που εμφάνισε ο Παναθηναϊκός για άλλη μια φορά, και κυρίως όταν πιέστηκε στο δεύτερο σετ, ήταν το καλό σερβίς. Όταν υπάρχει η πολυτέλεια να περνάει παίκτης σαν τον Ράπτη από τον πάγκο σημαίνει πως οι λύσεις για τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο αυξάνονται σημαντικά. Γεγονός είναι πάντως πως σχεδόν κανένας παίκτης του Παναθηναϊκού δεν υστέρησε από το σερβίς αφού και ο Πρωτοψάλτης και ο Ανδρεόπουλος και ο Ντερ Ντρις αλλά και οι λοιποί πίεσαν σε μεγάλο βαθμό και έφεραν άσσους ακόμα και σε κρίσιμες φάσεις.

Η ομάδα δείχνει υγεία, πνευματική και σωματική, και αυτό αποτυπώνεται στον αγωνιστικό χώρο. Κάθε γύρος που ακολουθεί στο Challenge Cup απαιτεί ακόμα περισσότερη σοβαρότητα και προσοχή αλλά το δείγμα μέχρι τώρα είναι θετικό και σίγουρα σε πρώτο βαθμό η ευρωπαϊκή περιπέτεια των πρασίνων έχει πετύχει. Κανένας, όμως, δεν ικανοποιείται μόνο με την παρουσία στους προημιτελικούς και σιγά σιγά η «πείνα» και η επιθυμία για ακόμα πιο ψηλά μεγαλώνει. Είναι στο χέρι των παικτών και του προπονητικοί επιτελείου να ξεπεράσουν τα όρια τους και να γράψουν ακόμα πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του Παναθηναϊκού.

ΥΓ: Μάρκου, Ρουσόπουλος και Συναδινός «ψήθηκαν» κόντρα σε έναν αξιόλογο αντίπαλο και πήραν εικόνες από παιχνίδια τα οποία πρέπει να συνηθίσουν. Είναι δύσκολο για αυτούς τους παίκτες να αφήσουν στον πάγκο Βαν Ντερ Ντρις, Πρωτοψάλτη, Ανδρεόπουλο, Γκαρά κλπ και το γεγονός ότι μέτρησαν τις δυνάμεις τους σε ένα παιχνίδι σαν αυτό, ακόμα και αν είχε κριθεί η πρόκριση, ήταν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση στην οποία ανταπεξήρθαν σε σημαντικό βαθμό.