Ο Παναθηναϊκός θέλει δύο εντεκαδάτους παικταράδες!

Όχι άλλα «μπαλώματα»!

Απ’ τη στιγμή που Νοέμβρη μήνα και μάλιστα στις αρχές του, συζητάμε για μεταγραφές, τότε κάτι δεν έχει πάει καλά. Ο Παναθηναϊκός εκ των πραγμάτων γνώριζε πως δεν… έκλεισε τις τρύπες που είχε το περασμένο καλοκαίρι. Κυρίως, όμως, δεν κάλυψε τα κενά που νόμιζε πως κάλυψε με τις κινήσεις που έκανε. Οπότε η ανάγκη για ενίσχυση παραμένει μεγάλη. Σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως τον Ιανουάριο και -κυρίως- το καλοκαίρι, θα διαμορφωθεί ξανά ένα τελείως διαφορετικό ρόστερ απ’ αυτό που υπάρχει.

Στα χαφ το πρόβλημα μοιάζει μεγάλο. Ο Λούντκβιστ ακόμη τίποτα, ο Μαουρίσιο δεν είναι στην πρώτη γραμμή επιλογών και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει τον Ιανουάριο. Ο Ρούμπεν Πέρεθ έβγαλε κούραση και ίσως αυτό οδηγήσει σε ντεφορμάρισμα. Ο Κουρμπέλης θέλει ακόμη καιρό. Η ανάγκη είναι τεράστια λοιπόν.

Εξίσου τεράστια, είναι και στην άμυνα. Ο Σένκεφελντεπέστρεψε και έπαθε διάστρεμμα, ευτυχώς όχι στο χειρουργημένο πόδι. Πίσω απ’ τον Χουάνκαρ δεν υπάρχει κανείς. Για να μην το κουράζουμε με παίκτη-παίκτη, είναι ανάγκη να υπάρξει και επιπλέον ποιότητα και επιπλέον ποσότητα, αφού οι λύσεις που υπάρχουν δεν έχουν την εμπιστοσύνη που χρειάζεται για το rotation. Επιπρόσθετα, δεν υπάρχει η προσωπικότητα που θέλει ο Παναθηναϊκός.

Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά, το τι θα γίνει με το συμβόλαιο του Χατζηγιοβάνη, τι θα γίνει με τον συμβόλαιο του Χουάνκαρ, περιπλέκεται ακόμη περισσότερο η κατάσταση. Μην κάνουμε το μυαλό μας… φραπέ. Για τον Παναθηναϊκό είναι αρκετά απλά τα πράγματα.

Άλλωστε οι πάντες έχουν διαπιστώσει το αυτονόητο: Δεν έχει η ομάδα την ποιότητα που απαιτεί το μέγεθός της, δεν έχει την προσωπικότητα που απαιτεί το μέγεθός της, δεν έχει τα ποδοσφαιρικά στοιχεία που απαιτεί η επιστροφή σε μια κάποια κατάσταση που θα συμβαδίζει με τα στάνταρ του ονόματος «Παναθηναϊκός».

Απαιτείται μια απόφαση λοιπόν. Απλή. Ξεκάθαρη. Χωρίς να χρειάζεται πανικός για το πόσες μεταγραφές θα γίνουν, σε ποιες θέσεις και πάει λέγοντας. Ας μην φέρει πέντε ποδοσφαιριστές η ομάδα. Γενάρη μήνα εκ των πραγμάτων θα υπάρξει και η δικαιολογία πως δεν βρίσκεις εύκολα αυτό που θες, γιατί οι λύσεις είναι περιορισμένες. Μη φέρεις απλά για να φέρεις, να πεις πως ήρθαν δύο χαφ, ήρθε ένας στόπερ, ήρθε ένας μπακ, ένα εξτρέμ, ένα φορ.

Μην κάθεσαι να σκέφτεσαι πως θα πάρεις φορ αν φύγει ο Μακέντα, αμυντικό χαφ αν ο Κουρμπέλης αργήσει ακόμη περισσότερο, στόπερ αν δεν είναι σε καλή κατάσταση ο Σένκεφελντ. Θα καταλήξουμε πάλι στο να γεμίζει παίκτες το ρόστερ, χωρίς να γεμίζει ποιότητα και προσωπικότητα. Χωρίς να ανεβαίνει επίπεδο όπως θα έπρεπε.

Ας έρθουν δύο παίκτες αντί για 5-6. Ας μείνουν κενά για το καλοκαίρι. Έτσι κι αλλιώς, όλοι ήξεραν πως μένουν κενά το περασμένο καλοκαίρι, αλλά τα άφησαν. Επειδή τη μία ο προπονητής καθυστερούσε να επιλέξει, την άλλη κάτι… στράβωνε. Η ουσία είναι πως έμεινε το ρόστερ με σημαντικά κενά. Να έρθουν δύο παίκτες λοιπόν. Αλλά να είναι παίκτες επιπέδου Παναθηναϊκού. Ενδεικτικά λέμε να βρεθεί ένας χαφ που θα αλλάξει τις ισορροπίες. Ένας εξτρέμ που θα κάνει πραγματικά τη διαφορά. Ένας φορ που θα σκοράρει και δε θα ψάχνουμε να βρούμε αν ο στράικερ της ομάδας αποδίδει καλύτερα ως δεκάρι, ή αν είναι καλός δημιουργικά, ή αν πρέπει να παίζει φορ ο Παλάσιος.

Το ρόστερ του Παναθηναϊκού έχει τεράστιες ανάγκες. Από ποιότητα και προσωπικότητα. Ξέραμε πως τις έχει αυτές τις ανάγκες απ’ το περασμένο καλοκαίρι. Οι συζητήσεις για μεταγραφές αν φύγει ο Αγιούμπ, αν φύγει ο Μακέντα, αν ο Κουρμπέλης δεν είναι έτοιμος, αν ο Σένκεφελντ δεν είναι καλά, πάλι θα οδηγήσουν σε λάθη. Καλός παίκτης ο Νιάς για παράδειγμα. Δίνει λύσεις στο «6» και στα στόπερ αν χρειαστεί. Αλλάζει τα δεδομένα όμως; Όχι δεν τα αλλάζει. Ούτε θα τα αλλάξει ποτέ.

Ας αναζητήσει επιτέλους το Τριφύλλι, τους παίκτες που θα του αλλάξουν τη ζωή αγωνιστικά. Όχι πάλι λύσεις για να «γεμίσει» το ρόστερ. Όχι πάλι ποδοσφαιριστές ίδιας κοψιάς, λες και τους έβγαλε το ίδιο… εργοστάσιο. Στοιχεία που του λείπουν. Που έχει χρόνια να δει. Που θα του αλλάξουν τη ζωή. Διαφορετικά, σε ένα χρόνο από τώρα, πάλι θα συζητάμε για τον νέο Ενγκμπακοτό που παίζει με την ομάδα Β, ή τον νέο Αγιούμπ που δεν μπορεί να διώξουν οι Πράσινοι. Κι αυτοί μέσα στη σεζόν είχαν αποκτηθεί για να δώσουν λύσεις. Όχι όμως για να γίνουν η λύση στα προβλήματα που επί σειρά ετών έχει ο Παναθηναϊκός.

Σεβαστή η σκέψη πως τον Ιανουάριο κάνεις απλά προσθήκες και το καλοκαίρι «χτίζεις» όπως θες. Όμως το καλοκαίρι που πέρασε, προφανώς το Τριφύλλι δεν «έχτισε» όπως ήθελε ή «έχτισε» λάθος. Η συγκομιδή της ομάδας το αποδεικνύει. Η δυσκολία της σε συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού, το αποδεικνύουν. Η «μάχη» για την Ευρώπη έστω, είναι άχαρη. Όμως θα είναι καταστροφική και εξευτελιστική αν πάλι χαθεί. Με έναν Άρη να έρχεται απ’ το -6.

Υπάρχει απαίτηση για κινήσεις που θα δώσουν προσωπικότητα στο ρόστερ, ποιότητα που λείπει, θα «ζεστάνουν» τον κόσμο. Αφού τα αποτελέσματα δεν μπορούν να το κάνουν. Για να είναι πιο Παναθηναϊκά φυσιολογικό το δεύτερο μισό της σεζόν. Η απόφαση είναι απλή: Αυτοί που θα έρθουν, να είναι παίκτες που θα έχουν θέση στην ενδεκάδα οποιασδήποτε Ελληνικής ομάδας. Παίκτες που θα αναφέρονται ως οι κορυφαίοι στις θέσεις τους στη Super League. Τα μπαλώματα θα κρύψουν τη «γύμνια» του Παναθηναϊκού σε ποιότητα και προσωπικότητα, αλλά δε θα κόψουν το «κρύο» που έχει «παγώσει» και φέτος το Πράσινο σύμπαν…