Θα πέσουν τα λάβαρα να μας πλακώσουν κύριοι…

Tα μόνα που θυμίζουν τον κανονικό Παναθηναϊκό είναι το γήπεδο, οι εικόνες του Παύλου και του Θανάση

Μετά από αρκετό καιρό βρεθήκαμε στο κλειστό του ΟΑΚΑ για να δούμε από κοντά τον μπασκετικό Παναθηναϊκό απέναντι στην Βιλερμπάν και ήμασταν πολύ περίεργοι να δούμε την ομάδα στο δεύτερο σερί εντός έδρας παιχνίδι της μετά τον θρίαμβο με την Εφές και το ρεσιτάλ του Μέικον.

Αρχικά πρέπει να πούμε ότι τα μόνα που θυμίζουν τον κανονικό Παναθηναϊκό είναι το γήπεδο, οι εικόνες του Παύλου και του Θανάση, τα λάβαρα, ο καταπληκτικός κόσμος της ομάδας και το jumbotron τη στιγμή που έδειξε σκηνές από το ένδοξο παρελθόν του μπασκετικού τμήματος.

Δεν σας κρύβουμε ότι κοιτώντας το intro ταξιδέψαμε στο χρόνο και νιώσαμε νοσταλγία. Μόλις τελείωσε το intro και κοιτάξαμε στον πάγκο της ομάδας μας έπιασε μελαγχολία σε σχέση με το πως ήμασταν και το πως καταλήξαμε. Η δε ήττα από την Βιλερμπάν με δεκατέσσερις πόντους (70-84) έκανε ακόμη εντονότερη την θλίψη γιατί τα πάντα φανερώνουν το μεγαλείο του Συλλόγου εκτός από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Η αλήθεια είναι πως μόνο βλέποντας την ομάδα από κοντά μπορεί κανείς να σχηματίσει ορθή γνώμη για εκείνη. Η τηλεόραση κρύβει πολλά.

Το γήπεδο λοιπόν λέει πως ο Παναθηναϊκός έχει ένα ρόστερ με τρομακτικές ανισορροπίες. ΤΡΟ-ΜΑ-ΚΤΙ-ΚΕΣ

Οι περισσότεροι παίκτες είναι μονοδιάστατοι και απλά σε ορισμένα παιχνίδια έχουν εξάρσεις στην απόδοση τους όσον αφορά τα αδύναμα σημεία τους.

Για παράδειγμα: Οι Πέρι, Σαντ Ρος, Έβανς και Ουάιτ είναι παίκτες που αμυντικά είναι καλοί, βγάζουν ενέργεια και μπορούν να προσφέρουν πολλά. Στην επίθεση όμως είναι λίγοι και απλά σε ορισμένα παιχνίδια έχουν ξεσπάσματα.

• Ο Πέρι δεν μπορεί να οργανώσει αλλά ούτε και να σουτάρει με σταθερότητα. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τον Σαντ Ρος αλλά ο Κουβάνος σε κάθε περίπτωση είναι εργαλείο για κάθε ομάδα.
• Ο Έβανς σήμερα έκανε ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο μέσα από τη ρακέτα αλλά στο δεύτερο ημίχρονο χάθηκε γιατί η άμυνα της Βιλερμπάν έσφιξε μέσα στο ζωγραφιστό.
• Ο Ουάιτ στο θέμα τρίποντο είναι ο ορισμός της αστάθειας. Ή θα κάνει θραύση ή θα σπάσει την στεφάνη.

Όσοι φώναζαν το καλοκαίρι ότι στη θέση 4 λείπει το τρίποντο και οι αντίπαλοι θα ποντάρουν σε αυτό είχαν απόλυτο δίκιο. Δεν γίνεται να μην απειλεί η ομάδα από τη θέση 4 στο περιφερειακό σουτ. Απλά να θυμίσουμε ότι κάποτε στον Παναθηναϊκό οι Φώτσης, Τσαρτσάρης έδιναν λύσεις από το τρίποντο όταν οι σουτέρ της ομάδας ήταν σε κακή ημέρα ή καλά μπλοκαρισμένοι.

Επίσης αν κάνουμε την σύγκριση με τον Ολυμπιακό θα μας πιάσουν τα νεύρα γιατί πολύ απλά οι ερυθρόλευκοι από τη θέση 4 απειλούν με τρίποντο και με τον Βεζένκοφ και με τον Πρίντεζη αναγκάζοντας τους αντιπάλους να απλώνουν τις άμυνες τους και να αφήνουν χώρους στη ρακέτα.

Τι ήταν αυτό που έκανε η Βιλερμπάν σήμερα στο δεύτερο ημίχρονο;

Βλέποντας ότι στο πρώτο ημίχρονο ο Έβανς έκανε πάρτυ κάτω από το καλάθι έσφιξε την άμυνα της στο ζωγραφιστό, στόχευσε στους Παπαπέτρου, Μέικον, Νέντοβιτς και εκεί που υπήρχε η ανάγκη να πάρει περιφερειακά σουτ από τους Ουάιτ, Πέρι και Ρος δεν πήρε απολύτως τίποτα.

Πως θα ανοίξει διαφορετικά η άμυνα του αντιπάλου; Δεν γίνεται. Ο Πάρκερ μας διάβασε εξαιρετικά.

Όταν λοιπόν η ομάδα δεν μπορεί να δημιουργήσει αλλά ούτε και να εκτελέσει καλά τότε είναι πολύ λογικό να χάσει από μια ομάδα που έχει περίπου το ίδιο μπάτζετ με τον Παναθηναϊκό αλλά έχει ισορροπία στις ικανότητες των παικτών, στόχευση και σχέδιο.

Εδώ λοιπόν τίθεται το ζήτημα του recruiting το οποίο είναι πολύ κακό και ενδεχομένως χειρότερο από πέρυσι.

Είναι δυνατόν να μην ξέρουν μπάσκετ οι Αλβέρτης, Διαμαντίδης και Πρίφτης;

Προφανώς και όχι. Τόνους μπάσκετ γνωρίζουν.

Το πρόβλημα πηγάζει από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι ελκυστικό κλαμπ λόγω και του πενιχρού μπάτζετ αλλά κυρίως της διοικητικής του αστάθειας και θα το εξηγήσουμε με ένα απλό παράδειγμα.

Ο πρώτος στόχος των πράσινων το καλοκαίρι για τη θέση 4 μετά την αποχώρηση του Μήτογλου ήταν ο Xέρβει που είχε ως βασικός του προσόν την σταθερότητα στο τρίποντο και έφτασε πολύ κοντά στο να τον αποκτήσει.

Γιατί τον έχασε από την Βίρτους Μπολόνια που αγωνίζεται στο eurocup;

Γιατί πολύ απλά η αγορά αντιμετωπίζει τον μπασκετικό Παναθηναϊκό με επιφυλακτικότητα από τη στιγμή που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει την ομάδα υπό ομηρία και δεν της δίνει προοπτική με τη στάση του.

Έτσι ακόμη και παίκτες που θα μπορούσαμε να τους κλείσουμε με βάση το πενιχρό μας μπάτζετ δεν μπορούμε γιατί προτιμούν να πάνε σε ομάδες παρόμοιου βεληνεκούς με διοικητική σταθερότητα και καλύτερη προοπτική. Άρα καταλήγουμε να παίρνουμε ότι αφήνουν οι υπόλοιποι.

Δυστυχώς αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και τίποτα παραπάνω…

Υ.γ.: Αν τα λάβαρα μπορούσαν να μιλήσουν θα έπεφταν να μας πλακώσουν για αυτή την κατάντια…

Υ.γ. 2: Τον Φερέλ θα τον κρίνουμε μέχρι τα Χριστούγεννα. Είναι πολύ έξω από τα νερά της Ευρωλίγκα πάντως…