Daryl is… Macon!

«Έχεις το δικό σου σπίτι τώρα μαμά. Ούτε χρειάζεται να συγκατοικείς, ούτε τίποτα».

Μια πρόταση, δύο καρδούλες, μια κίνηση από την καρδιά του και εκατομμύρια shares, retweets και άρθρα. Ο Ντάριλ Μέικον τον Δεκέμβριο του 2018 έγινε viral. Αποθεώθηκε από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κατάφερε να γίνει θέμα και στα πιο σπουδαία εξ αυτών, γιατί έκανε απλώς αυτό που έλεγε η ψυχή του. Αγόρασε ένα σπίτι για τη μαμά του. Δεν ήταν μεγάλο. Δεν ήταν χλιδάτο. Δεν ήταν καν πανάκριβο. Ήταν ένα διαμέρισμα. Αλλά ήταν δικό της!

Και η Ντιλόιζ Μέικον λύγισε. Έβαλε τα χέρια της στο πρόσωπό της, δεν άντεξε καν να δει τα υπόλοιπα – πέρα του σαλονιού – δωμάτια, πριν ξεσπάσει σε κλάματα.

«Όχι, όχι, περίμενε… Μην αρχίζεις να κλαις», φώναζαν ανάμεσα σε χαρά και λύπη η Τίφανι και η Τιέρα, που τόσα χρόνια γέμιζαν το οικογενειακό σπίτι μαζί με τον Ντάριλ και είχαν τη μητέρα τους να φροντίζει να μην τους λείψει τίποτα. Και να φροντίζει να τους κάνει το δύσκολο λίγο ευκολότερο, όταν εκείνοι κοντεύουν να χάσουν το δρόμο τους.

Όπως έκανε και με τον Ντάριλ.

Όταν ο Ντάριλ ήταν έτοιμος να παρατήσει τα πάντα.

@@@

Ήταν μια από τις πρώτες συζητήσεις ενηλίκων. Ο ενήλικας, βέβαια, ήταν μόνο η Ντιλόιζ και ο ανήλικος που ήθελε να πάρει μια απόφαση ενηλίκου, ο Ντάριλ. Το είχε αποφασίσει. Τέλος το σχολείο. Τέλος το μπάσκετ. Το είχε αποφασίσει; Να, ένα καλό αστείο για την μητριαρχική οικογένεια των Μέικον. «Όχι, όχι, όχι… Δεν έχεις τελειώσει ακόμα», του ξεκαθάρισε. Ο άσος του Παναθηναϊκού ήταν ακόμα στο γυμνάσιο. Να ήταν 15; Να ήταν 16; Όσο και να ήταν, στο μυαλό του ήταν ξεκάθαρο. Δεν αντέχει άλλο στο σχολείο. Και εκείνο το όνειρο που είχε πιτσιρίκι; Εκείνο το όνειρο – να παίξει για τους Razorbacks – θα έμενε κάτω από τη βάση. Εκτός…

«Η μαμά μου με έπεισε για το αντίθετο. Αν δεν ήταν εκείνη, δε θα έπαιζα τώρα». Η Ντελόιζ ήθελε πάντα να δει το γιο της να αποφοιτά από το κολέγιο. Όμως σε εκείνο το χρονικό σημείο έπρεπε να βρει έναν τρόπο να του «πουλήσει» το junior college, εκείνο που σίγουρα θα έπρεπε να πάει για να καταφέρει να μπει σε κολέγιο. Τον έστειλε τέσσερις ώρες μακριά στο Holmes του Μισισίπι και ονειρευόταν και εκείνη με τη σειρά της τη στιγμή που όλα θα έμπαιναν ξανά στο σωστό το δρόμο. «Ράγισε η καρδιά μου να τον δω να φεύγει», παραδέχεται σήμερα κι ενώ μέσα σε μερικούς μήνες δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στη μέση της νύχτας. Ήταν ο Ντάριλ.

«Είχες δίκιο. Το κατάλαβα τώρα», της είπε.

Η ιστορία συνεχίζεται…

@@@

Περίπου 100 άτομα είχαν γεμίσει την αίθουσα. Όλοι συγγενείς του. Στις 12 Νοεμβρίου του 2015 ο Ντάριλ Μέικον είχε καταφέρει το παιδικό του όνειρο. Θα έπαιζε στο κολέγιο του Αρκάνσας και εκείνη την ημέρα δεσμευόταν να το κάνει. «Ήταν μια πολύ συναισθηματική στιγμή για μένα. Ήταν αυτό που ήθελα να κάνω από τότε που ήμουν παιδί. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν εδώ σήμερα, οι άνθρωποι στη δική μου γωνία – αυτοί με έφεραν εδώ. Εκείνοι πίστευαν σε μένα. Με κράτησαν όρθιο στα πόδια μου και ταπεινό, μου έλεγαν να συνεχίσω να δουλεύω».

Εκείνοι και ο Τζο Τζόνσον, ο άλλοτε all star του ΝΒΑ με καριέρα σε εφτά διαφορετικές ομάδες. Ίδιο γυμνάσιο, ίδιο κολέγιο, ίδια γειτονιά… «Θαυμάζω πολλούς παίκτες, όμως σίγουρα ο Τζόνσον ήταν το πρότυπό μου. Όλοι στη γενέτειρά μου θέλουμε να γίνουμε σαν κι εκείνον». Όμως όταν ο Ντάριλ το ήθελε, τίποτα στη σωματοδομή του δεν σε προδιέθετε ότι θα μπορούσε και να το καταφέρει.

«Την πρώτη φορά που είδα τον Ντάριλ Μέικον να παίζει, σκέφτηκα ότι οι πιθανότητές του να παίξει στο ΝΒΑ είναι ίσες με εκείνου του Στιβ Ερκλ», έγραψε αρθρογράφος εφημερίδας του Αρκάνσας και συνέχισε… «Ως πρωτοετής έμοιαζε έτη φωτός μακριά από το επίπεδο που θα έπρεπε να είναι. Ήταν κοντός και λιποβαρής, μακριά από τη φυσική κατάσταση που χρειάζεται γι’ αυτό το επίπεδο και από όσους αντιπάλους κλήθηκε να αντιμετωπίσει. Εντέλει και μετά από χρόνια κατάλαβα ότι υπήρχε ένας καλός λόγος που έπαιζε».

                                                                        @@@

Στην πρώτη του χρονιά στο Αρκάνσας, ο Ντάριλ Μέικον απέδειξε ότι έχει το πακέτο για Division One. 13,4 πόντοι μέσο όρο και η ομάδα του έφτασε στο τουρνουά του Μαρτίου, μόνο και μόνο για να χάσει στους «32» από τη Β. Καρολίνα. Ο άσος του Παναθηναϊκού, 22 ετών τότε, ανακοίνωσε ότι θα δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ. Η Ντιλόιζ δεν ενθουσιάστηκε. Κι όταν ο Ντάριλ το σκέφτηκε καλύτερα, έγραψε μόνος του ένα μπλογκ που εξηγούσε τι συμβαίνει στο μυαλό σου.

«Ήμασταν τόσο κοντά να φτάσουμε στο Sweet 16 και να αποκλείσουμε τη νούμερο ένα ομάδα στη χώρα. Το παιχνίδι με τη Β. Καρολίνα ακόμα με πονάει. Με πονάει να ξέρω ότι φτάσαμε τόσο κοντά και δεν τα καταφέραμε. Γι’ αυτό και θέλω να μετατρέψω τον πόνο σε κίνητρο. Δε μπορούσα να το ξεχάσω, έπρεπε να γυρίσω για έναν ακόμα χρόνο. Μερικές φορές είναι δύσκολο να το καταλάβεις, όμως το πτυχίο σημαίνει πολλά για μένα και για το μέλλον μου. Ξέρω ότι η μητέρα μου θα είναι περήφανη να με δει να αποφοιτώ και αυτό σημαίνει για μένα τα πάντα. Ζω το όνειρό μου κάθε μέρα. Ζω όλα όσα φανταζόμουν όταν μεγάλωνα και ήθελα να είμαι Hog».

Το Αρκάνσας δεν τα κατάφερε. Αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο. Ο Ντάριλ Μέικον έπρεπε να συνεχίσει στον επαγγελματικό κόσμο. Αλλά το έκανε με το πτυχίο που πάντα ήθελε η Ντιλόιζ και το έκανε με τον τρόπο του. Είτε τον χαρακτήριζαν ανεπαρκή για το υψηλότερο επίπεδο, είτε του έβαζαν την ταμπέλα του Στεφ Κάρι (start kit), εκείνος να διασκεδάζει ήθελε…

«Μπορώ να βγάλω τον καλύτερο εαυτό ενός ανθρώπου απλά και μόνο διασκεδάζοντας. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό που μπορείς να κάνεις είναι να διασκεδάζεις. Δε γίνεται να παίρνεις όλα σοβαρά! Δε θα είχε πλάκα!!».

Και πλάκα δεν είχε Ντάριλ. Όχι για την Εφές, τουλάχιστον.