Αυτό που έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός!

Πριν δύο Σαββατοκύριακα, ο Παναθηναϊκός είχε μόνο νίκες στα ομαδικά σπορ (συν το μπάσκετ με τον Ιωνικό που διεξήχθη Δευτέρα). Τότε βέβαια, τόσο το ποδόσφαιρο, όσο το μπάσκετ αλλά και τα τμήματα του Α.Ο., είχαν θεωρητικά βατά παιχνίδια. Ακόμη κι έτσι, για τον σύλλογο είναι μέρες απ’ αυτές που έχει ανάγκη. Να αναπτερώνεται το ηθικό του κόσμου, να κερδίζει αυτοπεποίθηση το σύνολο του οργανισμού.

Τα ίδια τα αποτελέσματα, είναι υποστηρικτικά της κατάστασης αυτής. Επειδή το Τριφύλλι ακόμη «χτίζει». Όχι τις ομάδες του, όχι τα αγωνιστικά του σύνολα που χρειάζονται χρόνο στα δύο βασικά αθλήματα. «Χτίζει» τη συσπείρωση με τον κόσμο του.

Μετά τη νέα ήττα σε εκτός έδρας ματς πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, μετά τις απώλειες στην Ευρωλίγκα του μπάσκετ, υπήρχε αμφισβήτηση. Όχι γκρίνια, αλλά αμφισβήτηση. Για τους Παναθηναϊκούς, η αμφισβήτηση συνήθως εκφράζεται με γκρίνια. Με υπέρμετρη κριτική αν θέλετε. Η οποία είναι επιβεβλημένη στα άσχημα, αλλά συγχρόνως εξαπλώνεται γρήγορα στους Πράσινους.

Ταυτόχρονα, οι Παναθηναϊκοί έχουν ένα πολύ καλό. Τη… σταγόνα ελπίδας την παίρνουν και την κάνουν λίμνη ολόκληρη με τον τρόπο τους! Ανεβάζοντας τμήματα του συλλόγου, ακόμη και πάνω απ’ τις πραγματικές τους δυνατότητες.

Τρανή απόδειξη η εικόνα που παρουσιάζει φέτος η Λεωφόρος, αλλά και η ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ που είδαν όλοι κόντρα στην Εφές. Μια… τόνωση αυτοπεποίθησης, την είχε κάτι περισσότερο από ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Ανάσανε οξυγόνο πίστης, οξυγόνο ισορροπίας και αποχώρησης μιζέριας.

Το εκτός έδρας παιχνίδι στον Ατρόμητο αρχικά, δεν έθελξε σε επίπεδο θεάματος. Στην οικονομία μιας σεζόν, ειδικά για μια ομάδα που όπως είπε και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν έχει βρει την «ταυτότητά» της, το να παίρνει την ουσία δεν είναι κακό. Ακόμη περισσότερο όταν αποδεικνύει πως το πλάνο και η στόχευσή της, είναι το κυριαρχικό ποδόσφαιρο.

Οι Πράσινοι δεν απειλήθηκαν στο ματς, απέναντι σε μια ομάδα που μπορεί να μην «καιγόταν» για πρόκριση, αλλά είχε το… μαχαίρι στα δόντια αναζητώντας το ψυχολογικό «ντοπάρισμα». Με ευκολία παρά το τελικό 1-0 ήρθε η πρόκριση. Αυτό μετρά. Αυτό έχει νόημα. «Σπάει» και την κατάρα των εκτός έδρας αγώνων, παρότι για εκεί χρειάζονται κι άλλα στοιχεία στην ομάδα. Όπως οι παίκτες με προσωπικότητα, κάτι όμως που θα λυθεί μόνο στις επόμενες μεταγραφικές περιόδους, δε γίνεται αλλιώς.

Ακολούθησε το πάρτι στο ΟΑΚΑ. Μια αναμέτρηση που απ’ όποια πλευρά κι αν τη δεις, είναι επικράτηση κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης με 26 πόντους. Με παίκτες που βρίσκουν τον καλό τους εαυτό, με αύρα της κορυφαίας έδρας στην Ευρώπη. Αυτή ακριβώς η ατμόσφαιρα, είναι η παρακαταθήκη του Παναθηναϊκού. Για το τώρα και για το αύριο.

Τα πρόσφατα αποτελέσματα στην Ευρωλίγκα, είχαν φέρει ανησυχία και αμφισβήτηση. Χωρίς τα ελαφρυντικά της νέας ομάδας, των παικτών που δεν έχουν τεράστια εμπειρία απ’ την διοργάνωση. Σιγά-σιγά το πράγμα και στο μπάσκετ… στρώνει. Που θα φτάσει; Κανείς δεν το γνωρίζει. Αλλά το τεράστιο κέρδος είναι η υπενθύμιση της ημέρας, του πόσο μεγάλη υπόθεση είναι αυτή η «γροθιά» που δημιουργεί κόσμος και ομάδα στο συγκεκριμένο άθλημα πρωτίστως. Μια σχέση που δεν περιγράφεται με λόγια και δεν εξηγείται επιστημονικά στους εξωτερικούς παρατηρητές.

Δεν ήταν μόνο τα αγωνιστικά που υποστήριξαν την άνοδο της διάθεσης συσπείρωσης του κόσμου. Σε αμφότερα τα αθλήματα υπήρξε ένα στοιχείο επιπλέον που συσπείρωσε. Και τελικά έκανε καλό! Στο ποδόσφαιρο ήταν η τιμωρία των δύο αγωνιστικών, που τελικά εξαφανίστηκε λόγω της νομιμότητας με την οποία κρίθηκε η έφεση των Πράσινων. Κατάλαβε ο κόσμος του Τριφυλλιού πως η δική του υπεράσπιση στην ομάδα, είναι η πρωταρχική πηγή ενέργειας και δύναμης. Ειδικά φέτος, ειδικά μέχρι να «στρώσει» η ομάδα και εκτός έδρας με το καλό.

Φυσικά, κανείς δεν ξεχνά και την υπόθεση του… κυνηγιού της Ευρωλίγκας του Μπερτομέου στον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Μία μέρα πριν το ματς με την Εφές, πάλι απειλή τιμωρίας, πάλι στο στόχαστρο της διοργάνωσης, παρότι μιλάμε για την ομάδα που έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της Ευρωλίγκας! Ο κόσμος συσπειρώθηκε, αντέδρασε κατά του Μπερτομέου και όσο περίεργο κι αν ακούγεται, τελικά λειτούργησε υπέρ των Πράσινων αυτή η κωμική διαδικασία.

Ακριβώς την εποχή που δεν είναι η ευκολότερη για τα δύο βασικά «γρανάζια» του συλλόγου, τέτοιες μέρες είναι που δίνουν δύναμη για τη συνέχεια. Είναι που αποτελούν παράδειγμα και ώθηση για τη στήριξη που μπορεί να προσφέρει ο κόσμος στον Παναθηναϊκό. Χωρίς να λέει κανείς πως τα παράπονα σε διάφορα θέματα είναι αδικαιολόγητα, είναι προφανές πως στο τέλος-τέλος κανείς δεν μπορεί να «προστατεύσει» την ομάδα και να την σηκώσει για τα καλά στα πόδια της, όσο η θετική αύρα που φέρνει η ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ και της Λεωφόρου.

Γιατί δεν υπάρχουν μόνο τα καλά. Υπάρχουν και οι άσχημες ενδείξεις. Αυτό που συνέβη στο Ιβανώφειο προ ημερών, ο Ευαγγέλου στο Περιστέρι και ο τρόπος που σφύριξε, στέλνουν μηνύματα. Τόσο για την περιβόητη… νέα μέρα στο μπάσκετ, που προφανώς κάποιοι την ονειρεύονται ως νέα μέρα διαιτησίας στο ποδόσφαιρο προ 25ετίας, όσο και για την αντιμετώπιση της ομάδας του Γιοβάνοβιτς. Τη στιγμή που ακόμη κανείς δεν έχει αποδείξει το σε ποιο σημείο ακούμπησε ο Πούγγουρας τον Μπαράλες στην Τρίπολη.

Η συνέχεια μόνο εύκολη δε θα είναι. Αυτό δεν προϋποθέτει και αποτυχία όμως. Οι δυσκολίες καμιά φορά οδηγούν σε ωραία αποτελέσματα και ακόμη καλύτερο τέλος σε περιόδους που σε κάνουν να τις εκτιμάς περισσότερο. Γιατί δυσκολεύτηκες, γιατί με το… κουτάλι ήπιες την πίκρα. Όσο πικραινόμαστε, να θυμόμαστε πως για μεγέθη όπως ο Παναθηναϊκός, το γλυκό δεν μπορεί ποτέ να είναι τόσο μακριά!